Morgunblaðið - 09.02.1967, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. FEBRÚAR 1967.
t
Minning:
Xenía Jessen
Faðir minn,
Emil J. Jónsson,
andaðist á Landspítalanum 8.
íebniar.
Edda Fmilsdóttir
og aðrir vandamenn.
t
Maðurinn minn, faðir okkar,
tegndafaðir og afi,
Ágúst Jóhannes Pétursson
andaðist i Landsspítalanuim
aðfaranótt 8. þ.m.
Sigríður María Sigurðard.,
börn, tengdabörn og
barnaböm.
t
Hjartkær mó'ðir okkar,
tengdamóðir og amrna,
Jónína Ragnhildur
Jónsdóttir,
Hrísateig 30,
l'ézt af slysförum á Lands-
sfátalanum þriðjudaginn 7.
febrúar.
Fyrir hönd vandamanna.
Svanhvít Skúladóttir.
t
Eiginmaður minn og faðir;
Þorsteinn Kristinsson,
Kirkjuvogi, Höfnum,
andaðist á sjúkrahiúsi Kefla-
víkur 8. þ. m.
Erlendína Magnúsdóttir
og börn.
f DAG verður til moldar borin
frú Xenia Jessen, ekkja M. E.
Jessen fyrrv. skólastjóra Vél-
skólans. Ekki eru nema fáir
mánuðir síðan frú Jessen fylgdi
manni sínum til grafar og nú er
hún sjiálf horfin okkur sjónum.
Þær eru áreiðanlega margar
eiginkonurnar sem vinna þjóð-
inni mikið og óeigingjarnt starf
lítt áberandi, svo að segja á
bak við tjöldin. Ekki á það hvað
sízt við um eiginkonur opin-
berra starfsmanna, sem taka
virkan þátt í mótun þjóðfélags-
ins á" framfarabraut, en svo var
lífsstarfi Jessens skólastjóra
háttað, eins og rifjaðist upp við
lát hans, að hann setti sinn svip
t
Útför eiginmanns míns,
Guðlaugs Guðmundssonar,
Álfheimum 26,
fer fram frá Fossvogskirkju
föstud. 10. febrúar kl. 1,30.
Sigríður borsteinsdóttir.
t
Útför föður míns, tengdaföð-
ur og afa,
Markúsar Þórðarsonar,
Grímsfjósum, Stokkseyri,
fer fram frá Stokkseyrar-
kirkju laugardaginn 11. þ.m.
og hefst með húskve’ðju að
heimili hins látna kl. 1.30.
Andrés Markússon,
Jónína Kristjánsdóttir,
Halldór Andrésson.
á eina framhalds-tækniskóla
landsins (sem þá var) frá upp-
hafi og um 40 ára skeið.
Frú Jessen var manni sínum
mikil stoð og stytta. Hún bjó
honum fagurt og gott heimili og
studdi hann á margvíslegan
hátt í þessu vandasama starfi.
Ég minnist þess við afihjúp-
un brjóstlíkans af skólastjóran-
um þegar hann kvaddi skólann,
að frú Jessen reis úr sæti og
þakkaði samstarflsmönnum og
nemendum hans eldri sem yngri
fyrir hlýhug á undanförnum ára
tugum. Hún lét þá svo um mselt
að henni þætti ekki síður vænt
um vélstjórana heldur en ma-nni
hennar og teldi sig eiga í þeim
nokkurn þátt. Orð sín mælti frú
Jessen fram á sinn hógværa og
hugljúfa hátt, sem hen.ni var svo
tamur að aúðsætt var að hugur
fylgdi máli. Aflvik þetta hafði á
mig mjög minnisstæð áhrif.
Frú Jessen var sérstaklega að-
laðandi og traustvekjandi per-
sónuleíki, sem ég held að öllum
hafi þótt vænt um er kynntust
og mun ég ævinlega minnast
hennar með þakklæti og virð-
ingu.
Nú eru þau bæði horfin þessi
heiðurshjón, en minning þeírra
lifir.
Við hjónin færum dót'ur
þeirra og öðrum aðstandendum
samúðarkveðj'ur.
Gunnar Bjarnason
skólastjóri Vélskóla fslands.
t
Eiginmaður minn, faðir
okkar og stjúpi minn,
Jón E. Sigurðsson,
forstjóri frá Akureyri,
lézt í Landspítalanrum 8.
febrúar.
Laufey Pálsdóttir,
Sólveig Björg Jonsdóttir,
VaJdimar Jónsson,
Eyvindur Sigurðsson,
Steingrimur J. Þorsteinsson.
t
Þórunn Sæmundsdóttir
frá Nikulásarhúsum
verður jarðsungin fná Foss-
vogskirkju föstudaginn 10. þ.
m. kl. 10,30 f. h. Athöfninni
í kirkj'unni verður útvarpað.
B’óm vinsamlegast afbökkuð.
Frímano fsleifsson,
Marta Signrðardóttir,
Torfhildur Sigurðardóttir,
Óskar Friðbjörnsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
Guðrún Sigríður
Einarsdóttir,
verður jarðsungin föstudag-
inn 10. feörúar kl. 1,30 e. h.
frá Aðventistakirkjunni. —
Blóm vi 3amlega aflbeðin en
þeim, sem vildu minnast hinn
ar látnu er bent á systrafé-
lagið Alfa.
Símon Konráðsson,
Jón Ko; ráðsson,
Nikólína Konráðsdóttir,
Concordia K. Nielsen,
María Konráðsdóttir,
Stella Konráðsdóttir,
Ágúst Konráðsson,
Elinberg Konráðsson,
Tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Innflegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð við andlát og
útför móður okkar og tengda-
móður,
Guðrúnar Andrésdóttur.
Börn og tengdabörn.
t
Hugbeilar þakkir til alíra
þeirra er auðsýndu hjálp og
samú’ð við andlát og útför,
Þorsteins Jósepssonar,
blaðamanns.
Sérstakar þakkir viljum
við færa prófessor Snorra
Hallgrfmssyni og öðrum
læknum og starfsliði Lands-
spítalans.
Edith Jósepsson.
Ásta Þorsteinsdóttir,
Ásta Jósepsdóttir.
t
Þökkum hjartan'lega auð-
sýnda samúð og vinanhiug við
fráfall og útför móður okkar,
Þóru Júlíusdóttur
Björnsson.
Sérstaklega viljtim við
þakka læknum, hjúkrunar-
konum og starfsstúlkum Só4-
vangs í Hafnarfirði frábæí-a
hjúkrun og umönnun og vis-t-
fólkinu margháttaða vinsemd
og hlýhug er það auðsýndi
henni.
Systkinin.
Jón G. Mognusson
— Minningnrorð
f D A G er lagður til hinztu
hví.ldar í Fossvogskirkjugarði
Jón G. Magnússon, Hjarðarhaga
62.
Hann var fæddur í Vestmanna
eyjum 9. ágúst 1923. Hraus.tur og
stæltur var Jón á sinum ungl-
ings- og uppvaxtarárum í Eyj-
um, haí'ði mikinn áhuga á íþrótt-
um og vann fullur kapps að
hverju sem var.
í Vestmannaeyjum kynntist
bann eftirlifand? eiginkonu
sinni Helgu Einarsdót+ur kenn-
ara, ættaðri frá Akureyri. Lífið
virtist blasa við þeim báðum, en
snögglega syrti að. Jón tók
berklaveiki, fór á Vífflstaðahæli
og var sÆumfley tt á hælinu 9Vi ár,
en áður en hann útskrifaðist
þaðan, hafði ann-ar sjúkdómur
gert vart við sig, liðagigt, er
smám saman lamaði og fjötraði
hans líkamlegu krafta, svo segja
má að hann hafi yfir 26 ár átt
við vanheilsu að strfða en seint
eða aldrei lét hans andlega þrek
undan.
Jón var sérstaklega vel gerð-
ur maður, tryggur og traustur,
vel gefinn og sérstaklega athug-
ull, opin augu fyrir hvers kon-
ar náttúrufyrirbrigðum, ég held
að hann hafli t.d. þekkt alLa ís-
lenzka fugla, hann var hinn
fræðandi leiðsögumaður og vakti
einatt eftirtekt samferðafóliksins
á þvi/s.em fyrir augun bar. Ör-
uggari bilstjóra var ekki hægt
að kijósa sér, og vil ég þakka þér,
Nonni minn, allar s’kemmtilegu
ferðirnar, lengri og skemmri,
er við áttum saman.
Þrátt fyrir hinar erfiðu hliðar
í lífi Jóns átti hann þó ljósar
stundir Hka, sérstaklega er þau
Helga og Jón eignuðust dóttuir,
er ber fuWt nafln föðurömmu
sinnar, Kristín Björg, og er hún
nú 8 ára og var hún sólargeisl-
inn hans pabba síns, eins og s>já
má er hann sag'ði til heranar:
Hefir st jórn á góðu geði,
gullið yndis fagra mær.
Eins og rós í blóma-beði
berðu af mín liljan kær.
Um dugnað, vfljafestu og fórn-
fýsi Helgu ætla ég ekki að
ræða, það þekkja allir kunnug-
ir.
f góðum hðpi var Jón hrók-
ur alls fagnaðar enda spaugsam-
ur vel. Taflmaður var Jón góð-
uir, eiras giöggur bridge-maður.
Umgengni við börn var honum
einkar huglerkið, og aldrei var
hægt að merkja annað en hann
fylgdist með afl l'ífi og sál þá hann
lék við þau. að því gekk hann
aldrei með hálfum huga, frekar
en öðru.
Nú ert þú 1aus við alla fjötra
Nonni minn. Fyrir hönd tengdia-
t Þökkum auðsýnda samúð
og Huttekningu við fráfall
og jarðarför föður teragdaföður og afa, okkar,
Halldórs Teitsssonar.
Börn, tengdabörn og
barnaböm.
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýncia samúð við andlát og
útför,
Sigurjóns Einarssonar,
Eskifirðl.
Aðstandcndur.
fól'ks og vina að norðan, kveð
ég þig. Hafðu þökk fyrir allt og
allt. Guð blessi konu þ;na og
dóttur. Á. E.
t
F. 9. ágúst 1923. D. 31. jan. 1967.
ÞRIÐJUDAGINN 31. jan. sk
andaðist að heimili sínu, Hjarð-
arhaga 62, Rvík. Jón G. Magnús-
son, 44 ára að aldri. Foreldrar
Jóns voru þau Magnús Tómas-
son frá Vestmannaeyjum og
Kristín Björg Jónsdóttir, ættuð
frá Vattarnesi.
Ég kynntist Jóni árið 1047, er
vi'ð unnum saman við síldar-
verksmiðju norður við Eyja-
fjörð. Brátt tókst með okkur
vinátta, sem ætíð hélzt á með-
an hann lifði og engan skugga
bar á.
Jón var sterkur persónuleiki,
eins var hann lákamlega sterkur
og man ég vel hve léttilega hann
fór með síldarmjöis.sekki, er
stúa þurfti þeim og dáðist af því,
mest vegna þess, að hann virtist
.ekki Hka.mlega sterkur, en það
var hann svo um munaði, og
kom það bezt fram í veikindum
hans.
Um haustið 1947 dundi svo ó-
igæfan yfir, er hann varð að fara
á heilsuhælið a'ð Vífilsstöðum,
vegna berkiaveiki. Þar var hann
sjúkUngur í 8 ár. f júní árið
1955 fór hann í aðgerð norður á
Akureyri, og síðan aftur sama
ár. Læknaðist hann af þeirri
veiki, en varð þó aldrei samur
síðan. Um það Ieytí er hann var
að útskrifast af hælinu, fór að
bera á liðagigt, sem fór svo illa
með hann, að hry.ggilegt var að
sjá hvemig hann var leikinn al
henni, en bá kom bezt í Ijós,
hversu sterkur hann var, aldrei
var gefizt upp, þótt oft mér
finradis>t hann ekki komast ferða
sinna.
Aldrei var kvartað bversu
illa, sem honum leið, og alltaf
var hann með spaugsyrði á vör.
Jón kvæntist eftirlifandi kontt
sinni 6. sept. 1958, en þau voru
trúlofuð i allmörg ár áður. —
Reyndist hún honum hinn bezti
förunautur og oft var þó erfitt,
einkum þau ár, er bann dvaldi
á hælinu. f desemiber 1958 eign-
uðust þau dóttur, Kristínu
Björgu, bráðefnilega stúlku, og
var bún mjög hænd að honum
alla flíð, og er sorg hennar að
vonum mikil yfir föðurmissin-
um.
Barngóður var Jón, og m.innisi:
ég þess er hann var að koma á
sunnud'öt?uim og fiá son minn ung
an, til að fara með hann i göngu
ferðir, og alla tíð síðan voru þeii
vinir.
Nú ertu horfinn sjónurm, en
trúin á það, a!ð nú sértu laus við
allar þínar kvalir. huggia og
styrkja. Að lokum bið ég góðan
guð að blessa og styrkja konu
b»na og dóttur, í harmi þeirra,
vitandi það að nú muni þér líða
vel.
Nonni minn. Þakka þér fvrlr
tryggð þína ”ið mig og fjöi-
skvldu mína alla tíð.
Guð blessi big.
St. B. Einarsson.