Morgunblaðið - 02.04.1969, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUÐAGUR 2. APRÍL 1999
Marta Valgerður Jóns
dóttir, ættfræðingur
Dáin, h-oríin, haimafregn!
hvílíkt orð mig dynur yfir!
En ég veit að látinn lifir,
það er huggun harmi gegn.
MÉR komu þessi fögru orð
skáldsing í hug, er ég frétti lát
minnar elskulegu vinkonu
Mörtu V. Jónsdóttur 30. f. m.
Að vísu var aldur hennar orð-
inn hár og hún búin að stríða
við mikið heilsuleysí allt frá
æ.skudögum. En sálarþrekið var
mikið og hafði það fleytt henni
yfir ótrúlegustu erfiðleika. eÞss
vegna vorum við vinir hennar
að vona að hún ætti eftir nokk-
ur góð ár enn hérna megin, um-
vafin umhyggju og kærleika
sinnar ágætu dóttur. Önnu Sig-
ríðar og manns hennar, Ólafs
Pálssonar, verkfræðings. Allar
hennar óskir uppfylltu þau fljótt
og vel, og sannarlega fylltu þau
t
Árni Vigfússon
Ólafsvíb,
andaðist 3. marz. Jarðarförin
verður ákveðin síðar
Bergþóra Guðjónsdóttir
cg börn.
t
Eiginmaður minn
Gunnlaugur Haukur
Sveinsson
kennari,
andaðist að heimili sínu Holt§-
götu 18, Hafnarfirði 31. marz.
Jarðaríörin verður auglýst
síðar.:
Fyrir hönd ættingja.
Ingileif Guðmundsdóttir.
t
Móðir okkar
Magðaiena Daníelsdóttir,
lézt 31. marz að Sólvanigi,
Hafnarfirði. Jarðarförin fer
fram frá Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 9. apríl kl. 2
e.h.
Stefán Sigurðsson,
Georg Sigurðsson,
Lárus Sigurðsson.
t
Útför móður óg fósturmóðir
okkar
Kristínar Signrðardóttur
Grandaveg 37,
fer fram frá Fossvogskirkju
í dag miðvikudaginn 2. apríi
kl. 3 síðdegis.
Hólmfríður Sölvadóttir,
Valdís Armannsdóttir.
t
Faðir okkar, bróðir okkar og
afi
Magnús Gíslason
skáld og rithöfundur,
verður jarðsettur frá Frí-
kirkjunni 2. apríl kl. 10.30.
Jarðsett verður í gamla garð-
inum. Blóm afþökkuð.
Fyrir hönd aðstandenda.
Ólafur Jónsson.
og þeirra yndislegu börn líf
hennar gleði og ánægju tii síð-
ustu stundar.
Með vori og hækkandi sól
kveður nú þessí míkli sóldýrk-
andi þetta jarðneska líf og geng-
ur inn í dýrð páskasólarinnar í
æðra heimi.
Enga konu hef ég þekkt, sem
eins naut hlessaðrar vorsólarinn
ar og útiverunnar eins og hún.
Margar voru þær ferðirnar sem
við systurnar og hún lögðum
Ieið okkar út á Bergið hér, eða
og fagrar klettaborgirnar fylltu
upp í heiði. Bergið var okkar
Paradís. Ilmur úr grasi og lyngi
sálir okkar unaði. Hugmynda-
flugið fékk vængi og alls konar
töframyndrr stiga fram. Og
hvergi var fjaran fegurri en
hér i þá daga, táhrein með þangi
og lónum, sem gátu alit í einu
breytzt í úthöf og framleitt alls
konar hugarflug.
En bernskuárin liðu fljótt og
alvara lífsins og /álls konar
t
Við þökkum öllum þeim, sem
vottúðu okkur samúð og hiut-
tekningu vegna sviplegs and-
láts
Dorlauds Josepssonar
frá Winnipeg,
er hann fórst í slysinu um
borð í togaranum Hallveigu
Fróðadóttur.
Faðir og systkin hins látna.
t
£g þakka af hug o>g hjarta
skyldfólki öllu r»g viimm nær
og fjær, alla þá vinsemd í
veikindum og við andlát og
jarðarför míns hjartkæra eig-
inmanns
Ásmundar Pálssonar
Lundgarði.
Margrét Hallgrímsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við andlát og jarðar-
för móður okkar, tengdamóð-
ur og ömmu
Sigurbjargar
Sigurðardóttur
Stað, Vestmannaeyjum.
Bernótus Kristjánsson,
Símon Kristjánsson,
Egill Kristjánsson,
Guðrún Kristjánsdóttir,
Emma Kristjánsdóttir,
tengdabörn og barnahörn
áhugamál og störf tóku hugi okk
ar allra,
Skömmu eftir ferminguna tók
Marta að stunda verziunarstörf,
bæði hér heima og í Reykjavík.
Hún var mjög eftirsótt til alls
konar trúnaðarstarfa, eins og sjá
má á því, að bún var fyrsti
símstöðvarstjórinn hér er lands-
símastöð var opnuð í Keflavík
'og gegndi hús því starfi þar til
hún gitftist 10. júlí 1910 sínum
ágæta manni Brrni Þorgrímssyni
'Þórðarsonar læbnis hér. Björn
var þá skrifstofumaður við verzl
unina Edinborg í Keflavík, en
árið sem þau giftust fluttu þau
norður á Akureyri og bjuggu
þar eitt ár, síðan hér í Keflavík'
til ársins 1920, en þá fluttust
þau til Reykjavíkur, þar sem
Björn hóf þá störf við verzlun
Páls Stefánssonar og var gjald-
keri þar yfir 30 ár.
Heimili þeirra hjóna hefur alla
tíð verið fagurt og hlýlegt. Hef-
ur þar að sjálfsögðu ráðið hinn
hárfíni smekkur húúsfreyjunn-
ar og ágætu tillög húsbóndans.
Auk hinna mörgu fögru niál-
verka sem prýddu það, áttu þau
eitt hið stærsta og vandasta
bókasafn, með úrvalsritum inn-
lendra og erlendra snillinga.
Marta var glæsileg kona í sjón
sem hlaut að vekja eftirtekt
hvar sem hún fór. Hún var fjöl-
gáfuð og víðlesin bæði í íslenzk-
um og Norðurlandabókmennt-
um. Hún var mjög músíkölsk,
enda fyrsti orgelleikari i Kefla-
vikurkirkju og vann þar merki-
legt brautryðjandastarf. Hún
hafðí prýðilega leikarabæfileika
og hefði sjálfsagt getað náð
lángt á þeirri braut, hefði hún
lagt það fyrir sig. í bezta lagi
var hún ritfær, sem sjá má af
hinnum snjöllu og merkilegu
greinum, sem hún hefur ritað í
blað okkar Keflvíkinga, Faxa,
undiT nafninu: Minningar úr
Keflavík. Þessar greinar hafa að
geyma svo mikinn fróðleik fyrir
Suðurnesjafólk, að það verður
seint þakkað sem vert væri.
En þá er að geta hennar aðal-
starfy nú 20—30 síðustu árin. —
Hún byrjaði að gamni sínu að
grennslast eftir ættum þeirra
hjóna og leididi sú eftirgrennsl-
an hana á það heillaspor að
snúa sér að ættfræðinni fyrir
alvöru. Og var hún fyrir löngu
orðin mjög fær ættfræðingur.
samdj margar og merkilegar ætt
artölur. Hún hafði ótrúlega gott
minni og lifði sig svo inn í starf
ið, að það var eins og hún
þekktj þetta fólk, serh hún skrif
laði um og hefði umgengizt það
lengi. Hún hélt óskertum sálar-
kröftum tii hinztu stundar, sem
siá má af ágætri grein, er hún
r rit í síðasta töluiblað Faxa.
Marta var elskulegur vinur
vína sinna, trygg. góð og skilh-
ingsrik, ehda hef ég aldrei þekkt
vinsælla fólk en þau hjónin
voru. Vinir þeirra gleymdu þeim
sanrrarlega e’:ki, þó að aldurinn
færðlst yfir þau. Það voru svo
margir, «em áttu þeim svo ótaá
margt að þakka. Þar á meðal
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhug við and-
lát og útför
Mörtu Brynjólfsdóttur
Kolsholtshelli.
Börn, tengdabörn og
barnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og
hluttekningu við andlát og
jarðarför
Ragnhildar Hannesdóttur.
Sérstaklega viljum við þakka
hr. lækni Bergþóri Smára fyr-
ir einstaka umhyggju og nær-
gætni í veikindum hennar.
Jón Guðmundsson og börn.
vorum við systurnar, sem frá
fyr.stu kynnum áttuim með þeim
svo margar unaðsstundir á
þeirra góða heimili. Við munum
sannarlega sakna okkar ágætu
vinkonu meðan okkur endist líf,
en að sjálfsögðu samigleðjumst
við henni er hún nú hefur losn-
við hinig erfiðu líkamsfjötra, og
gengið til fundar við sinn elsku-
lega eiginmann.
Marta var fædd í Landakoti á
Vatnsleysustxönd 10. janúar
1889. Foreldrar hennar voru:
Guðrún Hannesdóttir frá Bjólu
Magnús
Minning
í dag verður til moldar bor-
inn hér í höfuðstaðnum aldur-
hniginn sómamaður, að loknu
löngu verki, sem unnið var á
mörgum sviðum daglegrar ann-
ar. Þetta er Magnús Gíslason,
sem fæddur var að Helgadal í
Mosfellssveit 29. maí 1881. For-
eldrar hans voru Gísli Gislason
bóndi þar, sem síðar fluttist aust
ur í Grafnirng og þaðan til
Reykjavíkur, starfaði lengi hjá
Guðjóni Jónssyni kaupmanni á
Hverfiagötu 50 og var einnig ull
armatsmaður um Iangan tíma.
Var Gísii ættaður úr Grafningi
en kona hans var Sigríður Hann
esdóttir frá Hvoli í Ölfusi. Þau
hjón áttu fimm börn, og er Mag-
nús annar úr þeim hópi til að
kveðja.
Magnús heitinn var aðeins 2ja
ára, þegar foreldrar hans flutt-
ust að Torfastöðum í Grafningi
og þar átti hann heima til tví-
tugsaldurs. Upp úr aldamótunu.m
kom hann svo til Reykjavíkur
og árið 1903 hóf hann nám í ljós
myndasmíði hjá Árna Thorsteins
son, hinum ágætasta manni. _Mag
nús var þó ekki lengi hjá Áma
þvi að hann hafði hug á að
nema meira og þá á þeim vett-
vangi, sem var nær nýjungun-
um í iðnirmi, svo að hann hélt
til Kaupmannahafnar og dvald
ist þar um skeið, unz hann hafði
hlotið þar þau réttindí, sem
hann gat fengið þar. Sneri hann
þá heim aftur og tók á ný til
við iðn sína, sem hann stundaði
þó ekki lengur eri til 1913. Á
þeím tírna mun hann þó hafa
orðið sá maður, sem fyrstur lagði
dagblaði til myndaefni, en það
var Vísir, sem var eina dag-
blaðið í Reykjavík um nær
þriggja ára skeið. Varð hann
þannig einn fyrsti samstarfsmað
ur stofnanda Vísis, EinarsGunn
arssonar.
Um svipað leyti og Magnús
var farinn að hugleiða að hætta
störfum í iðn sinni, því að hon-
um fannst, að hún gæfi ekki hæfi
ieikum sínum og athafnaþrá
nægt svigrúm, gekk hann að
eiga Jóíríði Guðmundscióttur frá
Skarðsströnd í Dalasýslu. Varð
þeim finom barna auðið óg eru
þau þessi, Haukur,Gúðlaug Sig-
ríður (Iátin), Hrefna, Eva og Jó
steínn. Var ástríki mikið með
þeim hjónum en hjúskapur
þeirra varð ekki að sama skapi
langur, þvi að Jófríður varð
spænsku veikinni að bráð, þótt
ekki félli hún í hörðustú hríð
þeirrar drepsóttar. Hún var með
barni, er hún tók veikina, náði
sér aldrei og andaðist 22. rrtaí
1919, en barnið hélt lífi og lifir
enn.
Þegar kona Magnúsar féll frá
eftir aðeins tæpra sjð ára sam-
búð, gerbreyttist hagur hans all
ur og lifsviðhorf, eins og gefur
að skiija. Var nú ekki um ann-
að að ræða en tvístra bama-
hópnum, koma börnunum fyrir
hjá vandaíausum. Og það er
sannyrði, að börnín tvístruðust,
því að þau voru tekin í fóstur á
ýmsum stöðum, eða allt frá Kal-
mannstjöm í Höfnum og til
Gilja í Mýrdal, en öll áttu þau
því láni að fagna að vistast hjá
góðu fólki, sem var umhugað að
koma þeim til man-ns sem sínum
eigin börnium.
Magnús uhdi ekki við ljós-
í Holtum, Rangárvailasýslu og
Jón Jónsson, bóndi á Ægissíðu
í Holtum, hin mestu ssemdar- og
igæfuhjón. Marta Valgerður and-
aðist á Hrafnistu aðfaxanótt 30.
þ. m..
Um þessa ágætu konu miætti
skriifa langt mál, ey hér verður
að láta staðar numið.
Með hjartanlegri samúðar-
kveðju til dóttur hennar, tengda
sonar og dótturbarna,
Guð blessi minningu hennar.
Jónína Guðjónsdóttir,
Framnesi, Keftavík.
Gíslason
myndaiðnina, eins og þegar er
getíð. Líklega hefir honum fund
izt, að þar fengi hann ekki út-
rás fyrir athafnaþrá sína og með
fæddan ha*gleik, því að hann
hafði ætíð gaman af að glíma
við ný og breytileg viðfangsefni.
Þannig fékkst hanm bæði við
málarasrtörf og rafmagnsiðnað,
auk ýmissa annarra starfa, enda
þá ekki eins stranigar reglur um
iðnaðarstörf og síðar voru sett-
aur. Á þessu tímabili bjó hann
um 4 ára skeið í Hafnarfirði og
starfaði sem málari hjá Ágúsí
Flygering.
Síðan fluttist Ma-gnús aftur til
Reykjavíkur og keypti þá húsið
að Laugavegi 24B, sem síðar
varð eign Fálkans. Verzlaði
hann þar með ýnrtis konar varn-
ing, meðal anrnars bækur, og
eirtnig átti hann litla prentvél,
sem hann notaði tii að prenta
fyrir sjálfan sig og aðra. Þegar
hann seldi húsið á Laugavegin-
um og hætti verzlun, tók hann
að sér ýmís störf eins og áður,
og m.a. hóf hann þá að mála
myndir, énda hancTbragðið Iist-
rænt. En þó fór svo um síðir,
að sjónim tók að daprast, enda
þótt hann yrðd aldrei með öllu
blindur.
Hér hefir þess lítillega verið
getið seni kalia má brauðstrit
Magnúsar heitin® Gíslasonar, en
það var ekki nemá hálft líf hans,
eða jafnvel tæplega það. Hann
var órólegur andi, sem sífellt
var að leita, og þess vegna
hneigðist hann áð kenningum og
starfi Guðspekifélags íslands.
Starfaði hann nokkuð innan vé-
banda þess og kynrati sér eftir
megni þær kenningar, sem þar
eru hafðar að leiðarljósi. Einn-
ig ‘starfaði Magnús af einlæg-
um áhuga að bindindiamálum, og
missti Góðtemplarareglan góðán
talsmann, þegar hann var orðinn
svo hrumur að hann gat ekki leng
ur látið rödd sána héyrast til
Framhald á lils. 20
Hjartans þakkir til allra
barna minna, tengdabarna,
frændfólks og vina, sem
glöddu mig, og gjörðu 70 ára
afmælisdaginn 20. 3. að stór-
hátíð. Guð blessi ykkur öll.
Margrét M. ísaksen
Asvallagötu 63.