Morgunblaðið - 20.04.1969, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUÐAGUR 20. APRÍL 1969
ekki neitt. En þetta var enginn
barnaleikur að fást við han/n.
— í»að var ég líka hrædd um,
sagði ég.
— Og ég líka. Ég þekki nú
Nick vel og veit, hve þver hann
getur verið í fyrstunni var hann
einbeittur að fara sínu fram og
hlaupa strax að heiman, en svo
sagði ég honum nokkur orð í
tfullri meiningu og lokins lét
hann sig. Sannast að segja var
ég miklu harðari við hann en
ég bjóst við sjálfur.
— Ég held hann hafi nú ekki
nema gott af því, sagði ég
þurrieiga. — En hvað fær hann
nú að gera, Bob? Hann veður
nú ekki inn í neina nýja at-
vinmu, svona alveg formálalaust.
Ekki sízt, þar sem hann getur
ekki beðið John um nein með-
mæli. Það getur gert honum
ennþá erfiðara fyrir.
— f»að veit ég, og það gerir
hann sér líka ljóst. Ég stakk
upp á því við hann, og það
vona ég, að þú samþykkir Mel-
issa, að hann vinni hér við bú-
*ið, þangað til eitthvað betra
býðst.
— í>að finnst mér vera það
skynsamlegasta. Það er bara. . .
Ég roðnaði. — Búið getur ekki
látið hann hafa hátt kaup.
— Það er honum líka ljóst.
Ég hef sagt honum, að hann fái
ekki nema venjuleg verkamanns
laun.
— Þá getur hann ekki boðið
Debóru á dýra staði, sagði Lucy.
— Það gæti nú verið sama,
sagði Bob stuttaraleiga. — Hann
hefur eytt of miklum peningum
í hana, og er farinn að gera
sér það ljóst.
Lucy sagði daufelga: — Mér
finnst hann ekki hafa valið
heppilegasta tímann til að fara
úr vinmu. Einmitt þegar við hin
erum að reyna að spara sem
alllra mest.
Bob brosti. — Það er nú
aldrei heppilegur tími til að fara
úr vinnu. Hann sneci sér að mér.
— Ég er hræddur um, að hann
verði þér dálítið erfiður fyrst
til að byrja með, en ef þú get-
ur reynt að þola það fyrst um
sinn þá. . .
Vitanlega get ég það. Sann-
ast að segja hefur hann verið
sæmilega erfiður undanfarið, svo
að ég er því ekki alls óvön. Og
ég er sannarlega þakklát þér
fyrir að hafa komið vitinu fyrir
hann. En nú Skulurn við fá okk-
ur tesopa. Það sýður á katlinum.
8.
Það var glaða sólskin á skeið-
velinum, og sólin skein á marg-
lit abúniinga og húfur knapanna
se mþutu eftir kappreiðabraut
Við Kay og Mark vorum í
félagsstúkunni. Kay var aldrei
þessu vant í bezta skapi, og
Mark va.r í sjöunda himni. Sjálf
skemmti ég mér vel. Þetta var
svo skemmtileg samkoma. Ru-
pert Briggs hafði ekið okkur að
heiman eftir að við höfum snætt.
Það eina, sem mér fannst að, var
það að Lucy gat ekiki verið með
okkur. Ok'kur hafði samt dottið
í hug, að taka hana með okkur.
Rupert hafði stungið upp á, að
i/ið færum með bílinn hans al-
veg að girðingunni, svo að hún
gæti hvílt sig í honum, ef hún
yrði þreytt, en að lokum höfð-
um við samt horfið frá því. Eink
um þó vegna þess, eða þennan
dag hafði hún ekki verið með
hressasta móti. Hún átti alltaf
verri daga öðru hverju og þá var
ég alltaf áhygjjufull. Sannast að
segja var ég rétt að því kom-
in að vera kyrr heima hjá henni,
en hin höfðu talið mér hughvarf
og ég vissi líka, að henni sjálfri
mundi þykja fyrir því ef ég
hætti við að fara.
Bob hafði fylgt okkur a fstað.
Hann hafði dregið mig afsíðis
áður en við fórum og sagt mér,
að ég þyrfti engar áhyggjur
hafa af Lucy. Hann skýldi hafa
25
auga með henni. Ég skyldi fara
og skemmta mér eftir föngum.
Við hölluðum okkur fram á
girðinguna og horfðum á hest-
ana þjóta í mark. Þegar númer-
in af sigurvegurunum voru sýnd
ljómaði Mark allur í framan.
— Ég lagði hálfkrónu á númer
fjórtán, sex á móti einum.
— Þar varstu heppinn, sagði
ég, því að mér þótti vænt- um
að sjá Mark svona glaðan. Ég
hafði annars vitað fyrirfram, að
hann mundi hafa gaman af þessu
Ein ástæðan var sú, að Mrk,
sem annars ver ekki mikið fyrir
hetjudýrkun, hafði augsýnilega
orðið mjög hrifinn af Rupert
Briggs. Og kannski ekki sízt
vegna þess, að Rupert hafði
gefið honum tvö pund til að
veðja með. Fyrst ætlaði Mark
ekki að taka við þeim, en lét þó
til leiðast að lokum. Og ég vissi
ekkert því til fyrirstöðu, að
hann gerði það. Mark var enn
á þeim aldri, að hann gat vel
tekið við vikaskildingi.
— Ég ætla að fara og hirða
gróðann minn, sagði hann.
— Það ætla ég líka að gera,
sagði Kay. Ég lagði fimm shill-
inga og vann.
Ég hafði ekkert veðjað. Það
var nóg að hafa tvo fjárhættu
spilara í fjölskyldunni fannst
mér, Og þó yrðu þeir þrír í
næsta hlaupi, því að Rupert tók
sjálfur þátt í því og ég ætlaði
að hætta fimm shillingum á hest-
inn hans.
— Við skulum fara til hest-
anna, sagði Mark, þegar þau
Kay höfðu sett vinninga sína.
Við fundum Rupert þar og
hann benti okkur ti'l sín. Hesta-
sveinarnir voru að teyma hest-
ana í kring. Þegar hryssa Ru-
perts, sem var jörp að lit og
falleg fór framhjá okkur ,stanz-
siða hestaveinnimn með hana og
— ...............-J
rafhlöður
fyrir
ö/I viðtæki
Heildsala-smásala
VILBERG &
ÞORSTEINN
Laugavegi 72 simi 10259
mni.
AUKIN ÞÆGINDI AUKIN HIBÝLAPRÝDI
Við erum
sammála
nwood
UPPÞVOTTAVELIN
ER FULLKOMLEGA SJÁLFVIRK.
HRÆRIVÉLIN
ER ALLT ANNAÐ OG MIKLU MEIRA EN
VENJULEG IIRÆRIVÉL.
KENWOOD hrærivélin býð-
upp á fleiri hjálpartæki en
nokkur önnur hrærivél, til
þess að létta störf húsmóð-
urinnar. KENWOOD hræri-
vélin er auðveld og þægileg
í notkun.
Kynnið yður Kenwood og þér
kaupið Kenwood hrærivélina.
VERÐ KR. 9.990,—
KENWOOD uppþvotta-
vélin er með 2000 w.
suðuelementi. Tekur í
einu fullkominn borð-
búnað fyrir 6 og hana er
hægt að staðsetja hvar
sem er í eldhúsinu. Inn-
byggð. Frístandandi eða
JJest upp á vegg.
VERÐ KR. 21.990.-l-
V/ðgerðo og varahlutaþjónusta —
Simi
11687
21240
Laugavegi
170-172
— Ég er miklu duglegri en skrifstofustúlkan hjá þér — hér get
ég setið án þess að halda utan um hálinn á þér.
við dáðumst öll að henni og
klöppuðum henni.
— Hvaða númer hefur hún,
Rupert? spurði Kay, og leit á
spjaldið sitt, þegar hestasveinn-
inn fór frá okkur. — Ég missti
af því.
— Sjö, sagði Rupert. — En
það er ekki mikið upp úr henni
að hafa, því að það er veðjað
svo mikið á hana. Hún er þar
næstefst.
Bjallan hringdi eftir nokkrar
mínútur.
— Við verðum að ganga frá
veðmálunum okkar, sagði Mark.
— Reyndu nú að vinna fyrir
okkur, Rupert.
Rupert glotti. — Ég skal
gera mitt bezta.
Þegar við vorum á leiðinni til
baka, sáum við Emmu Lips-
combe og móður hennar, rétt
fyrir framan okkur. Emma leit
við og beið síðan eftir okkur.
— Halló huldukona! sagði
hún við Kay. — Það er orðið
langt síðan við höfum sézt. Hvað
eruð þið öll hér að gera?
— Við erum með honum Ru-
pert Briggs. Hann bauð okkur
hingað með sér.
— Virkilega? Ég þekki hann
Ágætis maður, er það ekki?
— Jú, hann er alveg fyrsta
flokks, sagði Mark hrifinn.
— Ég hélt, að þú værir aðal-
lega með honum John Frinton
um þessar mundir, sagði Emma
við Kay.
— Það er ég líka, sagði Kay,
en það spillir ekki að hafa þá
tvo í takinu.
— Ég varð vör við drýgind-
in í Kay um leið og hún sagði
| þetta og brosið sem lék um var
; ir hennar. Hún hafði gaman af
’ að hitta Emmu í dag og geta
| gefið henni í skyn, að bæði John
j og Rupert væru að draga sig
eftir henni. Ekki sízt þegar báð
ir voru svona glæsilegir menn.
Kay var að vona, að Don fengi
að frétta þetta.
— Hvernig líður honum Don?
spurði hún, vandlega kæru-
leysisflega. Hann er náttúrlega
kominn til Cambridge aftur?
— Ekki enn. Misserið byrjar
ekki fyrr en snemma í október,
en hann er að heiman eins og
stendur. Hversvegna líturðu ekki
inn til okkar á morgun, Kay.
Við þurfum svo margt að skrafa
saman.
— Því miður get ég það ekki.
Emma. Ég hef stefmumót.
Ég efaðist nú um, að þetta
væri satt, því að ég vissi, að
John mundi ekki koma aftur fyrr
en á mánúdag. Nema kannski
Rupert hefði boðið henni eitt-
hvað út með sér, en hefði svo
verið, þá hefði ég heyrt það,
því að þau höfðu aldrei verið
ein saman. Nei, Kay var bara
að monta af því að hafa hvo ríka
menn í togi, sem kepptust um
að bjóða henni út, í því skyni,
að hún segi Don af því. Kannski
Hrúturinn, 21. marz — 19. aprí«
Nú er farið að hægjast dálitið um. Hvíldu þig í svipinn.
Nautið, 20. apríl — 20. maí
Ef þú tekur ekki þátt í því, sem þú ert beðinn um, skaitu að
minnsta kosti hafa góða afsökun.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní
Margir eru það nú, sem vildu eiga þig að, en veldu þá með varúð,
sem þú ætlar að skipta við.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí
Nú horfir vel fyrir þér og fjármálin eru að glæðast.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst
Afkomuhorfur þínar eru nú öilu betri, og þá lagast líka skapið.
Meyjan, 23. ágúst — 22. sept.
Þér vegnar mjög vel núna, og getur þakkað það ýmsum, ef þú eklti
gleymir því þá.
Vogin, 23. sept. — 22. okt.
Hvers vegna ekki að lofa þínum nánustu að bera byrðarnar með
þér. Þá breytast áreiðanlega viðhorfin með. ""
Sporðdrekinn, 23. okt. — 21. nóv.
Það er sjálfsagt, að þú takir af skarið, og standir fast á meiningu
þinni, en reyndu að gera það án þess að valda öðrum áhyggjum.
Bogmaðurinn, 22. nóv. — 21. des.
Það er auðvitað merkiiegt, hvað fólk getur fundið til að tala um.
En er nokkur ástæða til að þú gefir því tilefnið?
Steingeitin, 22. des. — 19. jan.
Þér er óhætt að taka lifinu með dálítið meiri ró núna um sinn,
þú hefur unnið til þess.
Vatnsberinn, 20. jan. — 18. febr.
Þér á að vera ljúft að taka því sem að höndum ber í dag. Að
minnsta kosti er þér skylt að gera það.
Fiskarnir, 19. febr. — 20. marz
Ef þú ekki tekur þig á, fer illa fyrir áformum þínum.