Morgunblaðið - 03.03.1971, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. MARZ 1971
Guðmundur Björns
son kaupmaður
í DAG fer fram jarðarför Guð-
miumdar Björnssonar fyrruim
kaupmanns á ísafirði, en hann
andaðist í Hveragerði 23. febrú-
ar s.i. tæplega 83 ára að aldri.
Guðraundur Björnsson er bor-
iran og barnfæddur ísfirðingur,
fæddur 21. marz 1888 og voru
foreldrar hans Elísabet Jóns-
dóttir bónda á Laugabóli Áma-
sonar og Bjöm Guðmiundsson,
sem var fæddur að Broddaniesi
í Strandasýslu, en fluttist ungur
hingað að Djúpi. Hann nam
guíldsmíði ungur að árum og
stundaði þá iðn sem aðalistarf í
nokkur ár. Hann var um hríð
búsettur í Æðey en fluttist til
ísafjarðar árið 1881 og átti þar
heima til dauðadags. Björn Guð-
mundsson var deildarstjóri
Kaupfélags ísfirðinga, hins
eldra, meðan það starfaði, en
keypti um eða fyrir aldamót
verzlun af Sigfúsi H. Bjarnarsyni.
Þessi verzlun hefur verið starf-
rækt undir nafni Björns Guð-
raundssonar síðan, en er í dag-
legu tali nefnd Bjömsbúð.
Systkini Guðmundar eru Krist
ján læknir búsettur í Álaborg og
Ólöf, sem giíft var Axel Ketils-
syni kaupmanni í Reykjavík og
er hún látin fyrir noklkrum ár-
um.
Guðraundur Bjömsson hóf
unigur störf við verziiun föður
sins, fór til náms í Verziumar-
skóla Ísílands og lauk þaðan
prófi vorið 1913. Á árinu 1919
varð hann verzlunarstjóri í
Bjömsbúð og tók við forstöðu
verzlunarinnar þegar faðir hans
t
Móðir mín,
Elín Kjartansdóttir,
Grundarstig 6,
lézt aðfararnótt 26. febrúar.
larðarförin fer fram í Döm-
kirkjunmi fösitiudagirm 5.
marz kl. 3. Blóm og kransar
afbeðin.
Kjartan Skúlason.
t
María Guðmundsdóttir,
Miðtúni 40 — Keykjavík,
andaðist I Landspítalamum
mámudaiginn 22. febrúar s.l.
Bálförin hefur farið fram.
Systur hinnar látnu.
t
Guðrón Sigurðardóttir,
Bakka, Eskifirði,
lézt í Norðfjarðarspítala
má'nudaginn 1. marz.
Börn og tengdabörn.
varð að hætta fyrir aldurs sakir.
Verzltun Bjöms Guðraundsson-
ar átti fyrr á árum mikil við-
skipti við bændur í ísafjarðar-
syslu og rak um. áratugi slátur-
hús hér á ísafirði. Bjöm Guð-
mundsson var mlikiílil dugniað-
ar- og ákaíamaður við öll störf,
heiðarlteigiur, hiálpisamur og lip-
Ur við fólk, sem við hann skipti.
Hann vax einn af kunmustu og
raerkustu borgurum Isafjarðar á
simmii tíð og setti svip á bæ sinn,
Guðmundur sonur hans var
hægur maður 1 framkomu Mé-
drægur og allra maniia kurteis-
astur. Hann var eimstakt lipur-
raenni, hjálptfús og góðviljaður
öffliu fólki. Guð'raundur Bjöms-
son lagði aildrei nokkrum manni
misjafmt orð en leitaði þess að
finna það bezta í fari hvers
manms. Haran var viðlbvæmur,
strangheiðarlegur og náfcvæmur
í öUum viðskiptum og vildi
ávallt vera réttillátur og trúr 1
starfi síniu og lífi. 1 byrjun fjórða
tugar þessarar aldar gekk mikil
kreppa yfir land okkar og víða
um heim. Mörg, ef ekki öll, fyr-
irtæki urðu fyrir barðinu á
kreppunni og erfiðleikar steðj-
uðu að úr öláum áttum. Þeir
erfiðleikar sóttu hart að fyrir-
tæki hans og áttu þátt í lang-
varandi veikindum hans.
Á yngri árum tók Guðmundur
mikinn þátt í félagsilífi hér í
bænum og var m.a, í kór undir
stjóm Jórts Laxdals tónskálds.
Hann lagði jafnan mikla stund á
íþróttir á ynigri árum en sú
íþrótt, sem hann lagði mesta
rækt við var sundið, en þá íþrótt
lagði hann stund á langt fram
á áttræðisaldur.
Guðmumdur Bjömsson var
myndarlegur maður að vallarsýn,
sem bauð atf sér góðan þokka.
Hann bar aldur sinn óvenju vel
og í útíliti var hann mun yngri
maður en hann var að árum. Sið-
t
Útför
Halldóru Kristínar
Jónsdóttur,
verður gerð frá Fossvogs-
kirkju fimmtudaginn 4. þ.m.
kl. 3 e. h.
Auður, Ásdís og Fríða
Sveinsdætur.
t
Útför eigimmanns míns og
föður
Gunnars Gunnarssonar,
stýrimanns, Kóngsbakka 10,
fer fram frá Fossvogskirkj u
fimmtudaginn 4. marz kl.
13.30 e.h. Blóm vinsamlega
afbeðin. Þeim, - sem vildu
minnast hans er bent á líkn-
arstotfnanir.
Hansína Þórarinsdóttir
Gunnar Gunnarsson.
t
Otför bræðranna
THEODÓRS SIGURBERGSSONAR
09
HJALTA SIGURBERGSSONAR
fer fram frá Neskirkju fimmtudaginn 4. marz kl. 13,30.
Marita Hansen og böm,
Ingveldur Guðmundsdóttir,
Valur Sigurbergsson,
öm Sigurbergsson,
Krístin Þóroddsdóttir og sonur,
Sigurbergur Hjaltason,
Hólmfríður GuðjónsdóttM,
Kristín Jónsdóttir,
fáguð framkoma hans og viðmót
við alla gerðu hann alúðlegan og
vinsamlegan í augum samferða-
mannanna. Framkoma hans var
laus við alla tilgerð og honum
fullkomlega eðlileg.
Guðmundur Bjömisson kvænt-
ist 6. janúar 1912 etftirlifandi
koniu simni Aðalheiði Guðmunds-
dóttur og bjuggu þau öll sin bú-
skaparár á ísafirði. Þeáa- njóruuim
vaxð þrettán barna auðið, en þau
eru: Björn Kristinn, búsettur í
New York, fcvæntur Marie af
sænsk-finnskum ættum, Gunnar
Bachman'n, dáinn 1959, kvæntuir
Helgu Hermundsdóttuir, Elísabet,
dáirn 1941, Hu'lda búsetft í Kaup-
mannahöfn, gift Er'iing Christen-
sen, Guðrún búsett í Álaborg, gift
Kai Jensem, Guðmundur, bókari
í Reykjavík ófcvæntuir, Aðall-
björn, kaupmaður á Isafirði
ókværatur, Kristján, verzliumar-
maður í Reykj avík, kvæmtur Am
dísi Bj amadóttur, Kjartan, verzl
unarmaður í Reykjavík, kvæntur
Sigríði Jónsdóíttuir, Garðar, kaup-
maður á ísafirði, kvæntur Jónínu
Jakobsdóttur, Aðalhedður í Kópa-
vogi gift Guttormi Sigurbjörns-
syni, Kristjana í Reykjavík var
gift Guðmundi heitnum Tryggva-
syni lækni, Sigurður verzlunar-
maður, Kópavogi, kvæntur Geir-
laugu Jónsdóttur.
Eins og að Mkum lætur var
heimili Aðalheiðar og Guðmumd-
ar með mannflestu heimiilum á
ísafirði á meðan bömin voru að
vaxa úr grasi. Þar var eimnig
vinirautfólk, því auk venjutegra
heimilisstartfa á mamramöngu
heimili, var utn langt árabil
rekið kúabú, sem þurfti á vinmu-
krafti að halda. Það hefur verið
ærið starf að stjórna þessu stóra
heimili og annast uppeldi þess
stóra barnahóps. Aðalheiður
Guðmumdsdóttir þuirfti því oft að
leggja hart að sér og vinna lang-
an og strangan viranudag. En þó
oft hafi blásið á móti, þá eru
þó alltaf gleðistundirnar marigar,
sem gaman er að rifja upp og
orna sér við, þegar dagur er að
kveddi kaminn.
Nú er Aðalheiður orðin heilsu-
lítil oftir iangan vimnudag. Þau
hjón yfirgáfu ísafjörð unn miðj-
an aprílmánuð á s.I. ári og hafa
dvaiið á Dvalarheimilinu Ási í
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð við amdlát og
úttför konu minnar og systur
okkar,
Guðrúnar Oelkers,
fædd Thorarensen.
Laurentius Oelkers
Jóharma Fossberg
Aðalheiður Thorarensen
Bagnar Thorarsensen.
Hveragerði, en þar lézt Guð-
mundur.
Guðmundur fifði það að sjá
verziiun sína, seirn faðir hans
hafði keypt og refcið á undan
honum taka mikluim breytinigum
fyrir nokkrum árum, þegar hún
fiuttist í nýtt húsnæði sem svar-
aði kröfum tímans. Það var hon-
um og þeim hjónum vafalaust
ánægjuietfni að vita fyrirtæfcið í
hönduan tveggja sona sinna.
Þriðji ættliðurinn ræður þar
rífcjum.
Nú er Guðmumdur Björnsson
horfiinn sjónum okkar. Við sam-
borgarar hans fcveðjum haran með
sökrauði og þakfclæti fýrir sam-
fylgdina. Hann var heilsteyptur
persónullei&i og dremgur góður í
fyilstu merkingu þess orðs. Ég
sendi Aðalheiði, börraum þeirra
og öfflu venzlafólki imiilegar
samúðarkveðjur og ósfca þeirn
alls velfarnaðar á ókomnum ár-
um.
Blessuð sé minning hans.
Matthias Bjarnason.
Jón Pálsson bóndi
Minning
Fæddur 8. marz 1886.
Dáinn 7. febrúar 1971.
„Það syrtir að, er sumair
kveðja“ kvað Daivið Stefárassan.
Þassi Ij óðlíriia sfcáldsiinis frá
Fagrasfcógi sækir að huga míin-
um með saifcnaðarþuraga þegar
ég mimnist fráfaltls Jóns í Hrífiu-
nesi. Eftir lögjmáli ævilleinigdar eir
þó rólegt amdMt maranis, sem
bamiiran er á niíræðisafldur og hetf-
ur lokið miikíliu æviverfci, efcki
átafcamlegur atburður frá al-
memmiu sjárnairmiSi. Em Jón var
þammiig gerður maður, að öilum,
sem haraum kynmtiust, verður
hamm minmlisstæður og ekki auð-
gfeymdur.
Þegar við iííituim yfir farimtn
veg, ©r æviárin færiast yfir, verð-
ur okfcur hugsað til margra, sem
Við áttum saBmlteið með, laingan
eða sfcamman tfcnia atf æviskeiði
ofckar. Áhriíin aif saimfylgdiinni
eru miissterk og vara suim sbutta
Stumd, em ötraniur endaist æviHaingt.
Hver kynslóð hefur að viissu
leyti sín sérkemmi og marfcar
misdjúp spor í þjóðansögumia. Sú
kyrasHóð, aem hóf göragu sínia á
síðasita fjórðuiragi 19. aíldar, ólist
upp við óblíða veðráttu og a/lils-
herj'ar fátækt atf veraldarauði.
Fáir átfiu kost á sfcólaigöinigu stvo
raokknu næmá Engu að síður var
það þesiai kynislóð, sem átti eftir
að lyfta þjóðinni upp úr efiraa-
hagsflegu aBsflieysi til bjargáiraa,
og jatfntfraimt leggja grumninn >að
aímenmri mennitun. þjóðarinniar
og laiufcinmi verkmemtnimigu. Þessi
kynislóð er raú sem óðast að
hverfia af sjj óraansviði þeasa
heims.
Þeim fækkar nú óðum þeim
merfcu bærudum i Skatftáirtuingu,
sem voru saimferðaimemm mímir
á meðan ég dvaildist þar.
Jón var fæddiur á Mýrum í
Álftaveri 8. mairz 1886, sonur
hjónainmia Páils Jórassonar frá
Seglbúðum og Þóruiraniar Bjairma-
dóttur frá Steimismýri. Árið 1891
fluittiisf hann með foreldrum sín-
um að Hrítfumesi í Sfcaftártungu
og þar dvaidisf hann alla sána
lífstíð.
Vorið 1911 kvæntist haran sinrai
mifciílhæfu korau Elímu Ámadótt-
ur frá Péturtsey, en húra fftuttist
í Skaftártumgu vorið 1909 og tók
þar við Ijósmóðursförfum, sem
hún gegradi fram á eftri ár; og
tófcu þá við búi og jörð af móður
Jónis. Ég held að það sé ekki
ofsagt að þaiu hjón hafi verið
ákafllega saimherat að gera sitt
heimiilá að mesta myndar- og
maniraiingarheimiH sveitar sinmar
og sýslu.
Fiimm börm eignuðuist þau
hjón. Sitt fyrsta bam misstu þau
ungt, Sigríði að miafni. Hin börra-
in eru í þessiari röð: Sigriður
ljósmóðir á Selfossi, Ámi bóndi
í Hrífumesi, Kjartan lögreglu-
þjónra í Reykjavik og Guðriður
Þórunn hefcna í Hrífunesi. Auk
Af hrærðum huga þakka ég kærleik og virðingu auðsýnda
eiginmanni mínum
SIGTRYGGI KLEMENZSYNI
lífs og liðnum. Einnig alla samúð veitta fjölskyldu okkar við
fráfall hans.
Fyrir hönd aðstandenda
Unnur Pálsdóttir.
þetsis ólu þaiu upp tvo drengi og
fóru með þá sem sdn eiigin börra.
Margir ungliragar dvöldusf á
heimili þeirra hjónia um laraga/n
eða sfcaimmain tfcna, og komu þau
þekn öllium vel tíl marans.
Ekfci komst Jón hjá þvi að
gegraa ýmsum srtörfum fyrir sveit
sifcia, svo aem í hreppsmtefind og
ýmsu fleira. Leragi vair bamin
formaður B ún'aðarfékugs sveitar
siraraar. Öll cstörtf sín leysti Jón
veí. atf hendii, enda gætinin og
hyggiran maðu-r.
Jörð sfcia ræktaði bainra og
byggði upp svo sem bezt máitti
verða. Gestakoma vaæ þasr ákaf-
tega mikil á meðara alilir ferð-
uðust á hestum, og var þar
öðllium jatfnvel tefcið.
Og nú þegar Jón er aflttiur
verður mangur sem satoraar hiama
og fimrast skarðið varadfylllt. S'lík-
um rraamind var gott að kyranasrt.
Því gleymist minnirag hamis með
virðimgu og þökk. V. G.
— Ungtemplarar
Framhald af bls. 25.
áhrif reykinga á myndun
lungnakrabba, er þetta rækilega
undirstrikað. Sir George Godber
segir meðal annars: „Flestar tó-
baksauglýsingarnar eru snilldar
lega vel úr garði gerðar, með
það fyrir augum að sýna fram
á að reykingar stuðh að vax-
andi vinsældum, aukinni at-
hafnasemi, jafnvel meiri karl-
mennsku og að þær séu að öHu
leyti þjóðfélagslegur ávinning-
ur. Auglýsingasérfræðingarnir
nota örugglega þau meðul, sem
þeir telja mest sannfærandi fyr-
ir þá hópa, sem sannfæra þurfi.
Þar sem þeir fullorðnu, sem þeg
ar reykja eru líklegir til að
halda því áfram, er það fyrst
og fremst unga fólkið, sem þarf
að sannfæra. Þar af leiðandi,
eru nær allar auglýsingar lík-
legar, tU að hafa áhrif á yngri
kynslóðina."
Þetta hefur ekld verið rengt
og þvi haldið fram að Sir
George Godber fari hér með
staðlausa stafi. Hægt er að
sanna, að hér á Islandi hafa
sígarettureykingar stórlega auk
izt í réttu hlutfalli við tóbaks-
auglýsingar í blöðum, kvik-
myndahúsum og með ýmsum öðr
um hætti.
Við lítum svo á, aS hæstvirtu
Alþingi beri siðferðileg skylda,
til að banna allar tóbaksaug-
lýsingar og verja með því æsku
þessa lands gegn miskunnarlaus
um og hnitmiðuðum áróðri er-
lendra auðhringa.
Við treystum því, að þing-
menn komi i veg fyrir að erlend
ir aðilar geti selt íslenzku þjóð-
inni lífsskoðun, með auglýsinga-
skrumi, stjórnaðri af mönnum,
sem láta sig engu skipta líf eða
heilsu annarra, aðeins ef þeir
sjálfir græða.
Við trúum því ekki, að sjálf-
stæði Alþingis Islands, sé hægt
að kaupa með hlóðfé þeirra,
sem nú og síðar verða banvæn-
um sjúkdómum, af völdum reyk
inga, að bráð.
Við vitum, að kynni þingheim
ur sér öll gögn varðandi reyk-
ingar og auglýsingatækni nú-
tímans, þurfum við engu að
kvíða, svarið hlýtur að verða,
já, við auglýsingabanni.
1 von um að hin dýpsta hugs-
un og þekking, sem býr að baki
hverjum þingmanni, nái nú að
skina í verki, sendum við þessa
áskorun, þessi tilmæli til hans.
FJl. I.U.T.,
Sveinn H. Skúlason.