Morgunblaðið - 15.08.1972, Blaðsíða 7

Morgunblaðið - 15.08.1972, Blaðsíða 7
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. ÁGÚST 1972 7 Sminútna krossgata 12 13 V ■■ 18 Hárétt: 1 íigkur — 6 settingja — 8 bókstaíur — 10 krubba — 12 blátt áfram — 14 iátið skáld — 15 tveir eins 16 togaði 18 látinn. Lóðrétt: 2 svalt — 3 burt — 4 nema burt — 5 land í Evrópu — 7 blæs írá sér — 9 missir — 11 bibiíunaín — 13 kona — 16 tveir eins — 17 tryllt. Lansn siðustu krossgátu Lárétt: 1 æstar — 6 kám — 8 ami — 10 oss — 12 múiasni — 14 Mr. — 15 ýr — 16 ati — 18 nautinu. Lóðrétt: 2 skil — 3 tá — 4 Amos — 5 mamman — 7 æsirðu — 9 múr — 11 sný — 13 autt — 16 au 17 ii. Bridge Héir eir spil frá leilknum milli Bnetlandis oig Ítaiíu í Ollympíu- mótinu 1972. NORBUR: S: K-D H: D-9-5 T: Á-D-8-6-5 L: D-8-6 VESTUR: AUSTUR: S: 9-5 S: GA3 2 H: K-G-8-7-6-4-2 H: Á-3 T: K-G T: 4-3 L: K-7 L: G-10-5-4-2 SUÐUR: S: Á-10-8-7-6 H: 10 T: 10-9-7-2 L: Á-9-3 Við aninað borðið sátu itölsku npiltaraimiiff Forquet og Gamw/o N.—S., en bnezik'u spiQaraffr'lr Fliirot og Gansino A-V. og sögðai þainniig: A. S. V. N. P. P. lbj. 4 't. P. D. 3 bj. P. P. 51. A. P. Auotair Qéit út hjarta ás og síð- an lauí. Saignhafi (Forquet) dmap með áisi, svinaði tigli og eliðair i spiiiimu llosmaði hann við 2 laiuf heima í spaða í borði. Féklk hamn þanmig 12 siaigi. Við hitt borðtið sátu ítöiisiku «piiián'airniir Beiladonma og Avar eiOii A,—V., en brezku spilararn dlr Priday og Rodráigue N.—S. og þar gemgu saignir þanniig: A. S. V. N. P. P. 3 hj. 3 'gr. P. P. 4 Ihj. D. P. P. P. N.—S. tóku srtrax sdaigi á kóng og drottoinigu í spaða, l'au'fa ás og ás og drottnimgu í tSgii. Nú lét warður (Pridiaiy) út iiauifa drorttniirngu og sagmlhafi drap með kómgi (ástæðan fyrir þessu út- eipflQi kesnur í ijós sáðar). Sagn- hatfi (AvareQIi) iét næst út hjairta goisa, morður gaif og eámnig var gefið í borði. Enn var hjarrta Já'táð út og drepið í borði með ásii. Nú vtatr vandamáKð fyrir sagn ihatfa að komast inn. Hann áleit eð morður ætti eikki fiein iauf, þar sem hamn lét út Qautfadrottm ínigu og þvi Qét hamm út spaða og þar með féklk noiður slag á toomp-dLPOttninguina og sipihð varð 3 máður. Friday tókst þann ig á stoemmtilegan hátt að viíla um fyrir sagwhatfa og fékfk aulka- slag að Qaunum. DAGBOK BARMNNA.. BARA HUNDUR EFTIR PER SIVLE gegnum fjaiíið, en sakir ljósleysis þorðu þeir ekki lengra inn en þangað, sem dagsbirtu naut. Mister Johnson hafði lengi haft augastað á þe-ss- um helli. Einu sinni reyndi hann að klífa hamarinn á sama stað og frændi minn og strákurinn á Teigi höfðu farið. En þegar hann var kominn hálfa leið, varð hann að snúa við, vegna þess að grjótskriða hafði tekið með sér allt, sem heitið gat fótfesta árið áð- ur. En þá höguðu örlögin því svo til, að hann kom auga á örmjóa syllu, sem snerist eins og dökkur þráð ur þversum yfir klettavegg inn, sem snýr út að Hall- varðshreppi og allar götur að Drekahelhnum. Englendingurinn fékk nú þá flugu í hausinn að eftir þessari syllu kæmist hann í hellinn. í tvo daga lá hann í hlíðinni með kík- inn sinn, grandskoðaði sylluna og festi sér í minni, hvernig leiðin lægi. Og fagran sumarmorg- un, um það bil tveim mán- uðum - eftir komu hans, lögðum við af stað. Ég og hundurinn fylgdum hon- um fram að Teigsklettun- um, en þar áttum við að bíða. Það var engu líkara en hundurinn fyndi það á sér að óhappið væri í vænd- um. Venjulega var hann hinn rólegasti hjá mér, en þennan dag var ekki nokkru tauti við hann komandi. Hann skreið að fótum húsbónda síns, dill- aði rófunni, leit upp á hann og ýlfraði svo ósköp voru að heyra. Englend- ingurinn varð að byrsta sig duglega áður en hann lét sér segjast. Svo hélt Mister Johnson af stað upp eftir, fram hjá fossinum og yfir brúna, síðan áfram upp klettana, þangað til hann kom að syllunni. Þá fór hann að fikra sig út eftir henni þversum á fjallið. í fyrstu gekk allt að óskum en þvi lengra og hærra sem dró virtist syllan verða mjórri og erfiðara að fóta sig á henni. Smátt og smátt komst hann þó svo langt að ekki var meira en skotfæri á milli okkar og ég sá hann vel og gat fylgzt með hverju fótmáli hans. Hundurinn einblíndi á hann tindrandi augum og allur var hann eins og á glóðum. Ég var svo spénnt ur að ég þorði varla að anda. Lítil snös varð á vegi Englendingsins, sem virtist vera honum erfið yfirferðar. Hann gerði hverja tilraunina af ann- arri til að komast yfir hana, en varð alltaf að draga fótinn að sér aftur. Ég varð feginn, þegar ég sá að hann flutti sig nokk- ur skref til baka. „Guði sé lof, nú snýr hann áreiðan- lega við,“ hugsaði ég. En ekki var því að fagna. Hann hvíldi sig bara augnablik og lagði svo af stað á ný. Hann þreifaði fyrir sér með tánum að fótfestu og þumlungaði sig áfram, svo að ég hélt að hann væri komin yfir það versta. Þá hrapaði hann skyndi- lega, skall fyrst í kletta- vegginn rétt fyrir neðan, hringsnerist í loftinu og steyptist síðan á höfuðið niður í hyldýpið. Ég minnist þess eins og í draumi að ég heyrði hræðilegt ýlfur við hlið mér, svo man ég ekkert fyrr en ég kom hlaupandi heim á tún og æpti að Eng- lendingurinn hefði dottið fram af. „Guð hjálpi okkur, hvað segir þú barn,“ hrópaði FRflMttflbÐS SflGfl BflRNflNNfl SMAFOLK I HAVE A BCOK AT HOME THAT TELL5 ALL A60JT 5DCU 5TRM6E CSEATURE5,„l'U- 60 6ET 1T., HEREITIS... I HAVEN T 1 IT'5 CALLEP ÍREAP THE 600K, "HEP6E TÖAD5, BUT I READ (5ÖEEN 5NAKE5 ANP) 50ME OF THE 6ULLV CAT5 " J REVlEkJð FurðMskepna í ta'eiðri Bibi? — Kannski að það sé rjóð- urbendill . . . — I»að datt mér strax í hug. — Ég á bók heima, sem segir frá svona furðuskepn- um . . . ég ætla að ná i hana. — Hérna er það . . . hún er ýmist kölluð rjóðurbendill, skoffín eða skuggabaldur. — Ég hef að vísu ekki lesið bókina, en las sumt af því, sem gagnrýnendtir skrifuðu uim'ana. DRATTIÍAGI BLYANTURINN FERDINAND

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.