Morgunblaðið - 15.08.1972, Page 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. ÁGÚST 1972
Hálfur dagur í Hartford
Með George McGovern, forsetaefni demókrata
Hin reglulega kosningabarátta
hófst með ferð um Nýja-England
Mikil þröng var um McGovern.
(Ljósm. Mbl.: M. Bj.)
Eftir Margréti
New Britain, 10. ágúst.
GEORGE McGovern stóð
í ræðustól í samkomusal
hinnar grísk kaþólsku
kirkju heilags Georgs í
Hartford, höfuðstað Conn-
ecticut ríkis. Hann talaði
í léttum dúr, lýsti ánægju
sinni yfir viðtökunum í
Hartford, skjallaði forystu
menn demókrata í Conn-
ecticut, sem þarna voru
saman komnir, þá Abra-
ham Ribicoff, öldunga-
deildarþingmann, John
M. Bailey, formann flokks
deildar demókrata í rík-
iuu; Athansson, borgar-
stjóra í Hartford — og
fleiri — og sagði svo: „Ég
sé hér víða borða með
áletruninni: „Við viljum
fá aðra Eleanor í Hvíta
húsið.“ Ég vona, að það
þýðí, að þið getið líka hugs
að ykkur að fá þangað
annan forseta.“ Þessi orð
vöktu mikinn fögnuð og
McGovern var ákaft hyllt-
ur, en þar með var létt-
úðarhjali öllu lokið; Mc
Govern sneri sér að alvar-
legri viðfangsefnum, þeim
hinum sömu, sem hann
hefur fyrst og fremst hald-
ið á loft sl. vikur og mán-
uði.
1: Vietnam. — McGovem
hef'ur heitið þvi að binda enda
á styrjöldina þar og sjá svo
um, að allír bandariskir her-
menn og alilir baindairískir
sitríðsfiainigar verði komnir
heim til siin innan 90 daiga frá
því hann tekur við embætti.
Harrn saigðd, að Nixom fanseti,
ræki stríðið í Vietnam að eig
in geðþótfca og án þess að
hluista á raddir fólksins í land
inu, sem vildi ekki haida þvi
áfram. Sjálfur væri hann
reiðiubúinn að setja ákveðin
tímamörk og standa við þau.
2: Atvinnuleysið heima fyr
ir. — „Bamdairíkjamenn geta
ekki við það uruað, að 6—7
milfljónir vinnufærra manna
gangi um í leit að atvinnu,
sem ekki er fáanlieg," saigði
McGovern og hét fullri vinnu
fyrir alla, sem á amnað borð
vildu vinna.
3. Jöfnun skatta. — „Ég
hief ekki hitt neinn Bandaiikja
mann, sem er andvigur því að
greiða skatta, sagði McGov-
em, en við það verður ei leng
ur umiað að tuigþúsundir
mianna, þair á irueða! suimir auð
uiguistu mienn þjóðarinnar
'komist hjá þvi að greiða sinn
hiut vegna ýmissa ákvæða í
skattalögunuim, sem þeir geta
notfært sér.“ Nánar aðspurð-
ur kvaðst hann eiga t.d. við
ýmis stórfyrirtæki og eigend-
ur þeirra — og viilja breyta
skattakerfinu á þann veg mieð
al annars, að draga úr ýmsum
frádráttarMðam, siem hann
sagði að væru alltof rúmir.
„Við verðum að
íhuga þetta“
Hartford var annar við-
R. Bjarnason
komuistaður McGoverns á
fyrsta detgi hinnar reglutegu
kosningabaráttu demókrata.
Hún gat nú loks hafizt —
með Tom Eaigleton úr vegi og
nýjan frambjóðanda til vara-
forsetaembættisins, Sargent
Shriver, sem al:lir virðast
hæstánægðir með. Er engu Mik
ara en alMr séu saimmála um
að hann hefði átt að verða fyr
ir valinu í upphafl.
McGovem hóf baráttuna í
Manehesiter í New Hampslhire
ríki ld. 10 i morgiun. Þar heim
sótti hann skóverksmiðju og
fcalaði við fólkið þar og á igöt-
um úti. Samkvæmt þlaða-
fregnum var svo mikil þröng
á því þingi, aö hann neyddist
til að hætta þar fyrr en til
stóð.
Laust efitir klukkan hálf
þrjú iienti fluigvél hans á Brad
ley fliuigvelli, skammt fyrir
norðan Hartford — iieiguflug
vél frá United Airlinieis af
gerðinni Boeing 737. Rétt áð
ur lenti önnur vél minni, með
nær hundrað blaðamenn inn-
anborðs, fliesta bandariska
Maiðaimenn, sem hatfla fylgzt
með McGovern frá þvi í vet-
ur, að baráttan fyrir forkosn
ingarnar hófst, en einniig
nokkna erlienda blaðamenn,
sem fylgjast með síðuistu hríð
inni.
Connecticut-pressan var
hálft hundrað tfl viðbótar svo
geta má nærri að mikið gekk
á þegar McGavem steig út úr
fluigvélinni, ásamt konu sinni,
Eiieanor, þeir heiltu sér yfir
hann og hver otaði fram sín-
um' hljóðnema — mikið að
þedr skyldu ekki stinga úr
manninum auigun.
Abmham Ribicoff tók á
móti McGovem-hjónunrjm á
flugveiillinum ásamt nýrri eig
inkonu, Lois Mathes frá
Miami. Þau giengiu í hjóna-
band fyrir viku (fyrri kona
Ribicoffs lézt sl. vetur) og
vakti frúin mikla aithygli bliaða
mianna, þar sem þetta var
fyrsta pólitíska heimsókn
hennar til Conniectiout. Þetta
nýja hjónaband er talið eiga
sinn þátt í þvi að Ribicoff
hafnaði tilboði McGovemis um
að fam í forsetafmmboðið
með honum — en gfldari sýn
ist sú ástæða, siem Ribicoff
heifur sijállfur haMið á loft ailt
frá því á landsþinginu í júlí;
að hann vilji fremiur halda
sjálfsitæði sinu sem öldunga-
deildarþingmaður en genast
varaforseti með takmarkaða
möguðeika til að halda fram
skoðunium sinum eða berjast
opinskátt fyrir þeim málum,
sem hann hiefur áhuga á.
Blaðamiaður frá „Hartford
Cournnt", Barbara Carlsson,
sem var vikutíma heima á ís-
landi að fylígjiast með skák-
mótinu, kynnti mig fyrir Ribi
coff, mieðain við biðum eftir
McGovem. Ég spurði Ribi-
coff, hvort landhelgismál og
fiskveiðilögsaga hefðu komiið
til uimræðu i Connectiout og
hvort afstaða hefði verið tek-
in til þeirra málla.
„Ekki svo ég viti til,“ svar-
aði Ribicoff. „Að vísu er þetta
mál, sem ekki mundi heyra
undir mig, en ég mundi vænt
anlega muna, ef það hefði ver
ið ofanliaga á báiuigi. Fiskveið-
ar skipta Connecticut ekki
máli á borð við Massach usiett.s
og landheiigismál eru ekki
stórmál hér j Bandaríkjun-
um.“
í þessu var kallað á Ribi-
coff en seinná átti ég þess
kost að spyrja McGovern uim
afstöðu hans tii liandhelgisimái
anna og væntaniagnar hafrétt
arráðsfcefmu í Genf. Hann svar
aði þegar, að til þeinra mála
befði hann engia afstöðu tefcið
og vildi ekkert um þau segja:
„Ég haf þegar saigt, að þetta
sé ekki stórmál hér í Banda-
ríkjiumum,“ skaiut Rihicoff inn
í og McGovem kinkaði kolli
og svaraði brosandi. „Við verð
um að íhuga þetta;“ snieri sér
síðan að næsta manni, sem
hafði spurt: „Hvað ætlið þér
aið gera fyrir miðstéttirnar,
herra McGovem?"
Ró og jafnvægi
áberandi
eiginleikar
Það var býsna gaman að
fylgjiaist með McGovem oig isjá
framkomu hains við fóHkið,
sem safinaðist saimiain í kring
um hann. Frá ffliuigvellinium
vair farið í iangri bilaiiest til
stöðva AETNA-tiry'agimgafyrir
tækisins, sem er til húsa í fak
ilegri, gamialM „colonial“-byigig-
ingu við Fairmington Aveniuie
í Hartford, — eirrni elztu stór
byggdngu í nýtendustíl í
Bandaríkjumum, að mér saigði
ungur sölumiaður þar. Starfs-
menn eru um 7—8000 talsins
og erindi McGovarna var að
heilisa upp á þá og „hiuista" á
það, sem þeir hefðu aið segja,
að því er hann sjáMur saigði,
Ein starfsstúlknanna sagði
mér að medrihiiuti sfcairflsfólkis-
ins væri hllynintur Nixon, önn
ur taldi skiptinguna miilli Nix
ons og McGovems jafnari. —
Hvernig Svo sem málin standa
mieðail starfsfiólks AETNA er
það ein af spumingum kosn-
ingaibaráttunnar, hvort Mc
Govem tekst að sigria í Conn
ecticut.
Þegar McGovem kom til
AETNA, var þar úti fyrir talis
verður mannsöfnuðiur, þó
varia meira en svo sem þús
uind manns. Inni beið hinis veig
ar fteira fólk, sem þyrptist ut
am uim hann, þar sem hiamn
gekk um giangana, Stúillkum-
ar hrópuðu og skiríkitu: „Oh!
he iis very nioe“ — „oh! he
shooek hands vith mie“ —
,jgod.l I touched him“ — Qg
piitamir kölluða „hi, senator,
how abouit shiaking handis,
eh?“
Mikla hrifningu vakti, þetg
ar igráhærð, líitil, fulfiorðin
kona, smeygði sér gegnum
mannþröngina, uindir hand-
teggi Ijósmyndara og öryiggis
varða og færði McGovern iit-
inn pakkia, sem hún sagði að
væri frá írflamdi — og knús-
kyssti svo bæði hann og Ribi-
coff á báðar kinnar. Einhver
hiaifði fyrir satt, að i pakkan-
um væri reykjarpípa.
Það er vissutega rétt, að Mc
Govem er „very nioe“ edns og
svo mjöig er sagt hér vestna.
Hann er meðadimaður á hæð
og myndariaguir á veild, kiiædd
ur vair hann á aftekaplieiga hefð
bundinn hátt, í gráum fötum,
dálítið mynztraðri skyrtu og
mieð ósköp venjuliagt slifsi —
gerir greinitega enga ti'liraiuoi
til að ynigja sig upp með því
að fylgja tízkunni, eins og
sagt er um Shriver. Hamdtak
hans vair þétt en brosdð dállítið
stirt — ekki þó eins uppgerð
arlegt og firosið og stumdum
virtist á sjónwarpsskermin-
um, áður en hann hlaiutt út-
niefningu demókrata á iands-
þinginiu. Hann brosir ekki
eins mikið nú orðið, en bros
ið er þeim miun mieira sann-
færandi og nær befcur til iaiuign
anna. Ró og jafnvæigi em
mjöig áberandi þættir í fari
McGovarns.
Hamn svaraði öliium spum
Sngium skýrt og yfirvegað,
virtist ekkert vera að flýta
sér en gætti þess þó vel að
iáta anigian halda sér of iienigi
og komst þannig yfir að svara
býsmia mörgum. Hamn taiiaði
við fiólkið alveig eins og hiamn
heidur ræður, róieiga og dáiít
ið einhæfum málróm. Hann
er iaiuts við lýðskrum, sem
mömguim fflnnst hans stærsti
kostur.
Einn starfsmanna AETNA
sagði t.d.: „Mér fímmst McGov
ern raiunveruilögur — ekki
froðusnakkur eins og fiestir
stj órnmálamenn. Ég trúi því
að hiamm meini þaö siem hann
seigir, — ég trúi því, að hann
sé heiðarliag'ur."
Frá AETNA sfcriifistofuinum
var ekið tii kirkju heilaigs Ge
ongs, grísk kaþólskrar kirkju
í einiu af betrí hverfum bongiar
innar Fiestar eða aliliar kirkj-
ur hér hafa stóma samkomiut-
sai'i, sem eru mikið notaðir oig
höfðu vinir og sfcuðninigismienn
McGovems umdirbúið smá
Ikiosningaiflunid. Þarnia miun
Framh. á bte. 23
Frambjóðandinn McGovern (Ljósm. Mbl.: M. Bj.)