Morgunblaðið - 16.08.1972, Qupperneq 12

MOKUUiNhiLiAMlOViKUOAUUK J.O. AUUSl i
ÍL&
— Rabb við
— Marsellíus
Bernharðs
*
son á Isa-
firði sjötíu
og fimm
ára í dag
Íír skipasmíðastöð Marsellíusar Bernliarðssonar. Ljósm. Mbl. á.j.
Að treysta á sína
eigin útsjón
Það var fjarðarlogn á Isa-
firði, sólartipl með skúra-
skýjum þegrar ég lallaði á
Suðurtangra til þess að hitta
Marsellíus. Þctta var s.l.
mánudag, en i dag, miðviku-
dag, á Marsellíus 75 ára af-
mæli.
Þegar ég kom i skipasmíða
stöðina og spurði eftir Mar-
seffiíiuei visisi entg.imn hvar
hann var. „Hainn er á ferð-
inni, en hann kemur," sögðu
starfsmenn hans. Ég rölti
áfram um athafnasvæði kemp
unnar og skoðaði gamla og
nýja hluti sem eru þar
í hrönnu/T, V/liti mér á polla
og fór í vangaveltur. Fótur
færðist, Marsellíus kom ask-
vaðandi á milli húsa með rör
á öxl. Ég vatt mér í veg fyr-
itr hann: „Saaffll ManseJlliuis, ég
er eiginlega að fiska eftir
þér.“
„Þá skaltu bara standa
kyrr, ég kem í seilinguna,"
svaraði hann um leið og
hann áttaði sig á þessari að-
vlfandi verktruflun. „Ann-
ars er ég í illu skapi,“ hélt
hann áfram, „maður er
að reyna að reka þetta. Það
er nú meiri helvltis stjórnin
á þessu. Enginn kommúnisti
hefði átt að fá leyfi til þess
að vera kennari. Annars er
stefnan í væfluhátt ekki bara
hér á landi, hún er um all-
an heim. Hópsál er óholl,
hún er hreinlega niðurdrep-
andi fyrir manneskjuna. Það
er skynsamlegt að staðla
smíðar og sitthvað i iðnaði
til dæmis en það er hrapal-
legur misskilningur að tutla
þannig með manninn sjálf-
an.“
„Hvað ertu að byggja
núna?“
„Ég er að byggja 120
tonna stálskip fyrir Sigurð
Jótnistson á Seíif osisi. Það
verður kliárt í vetur, en þetita
er 47. báturinn í stöðinni og
7. stálbáturinn."
„Ekki getur þú verið
óhress yfir því?“
„Ég er alltaf i illu skapi,"
hélt hann áfram og brosti,
„en þetta gengur ekkert, ár-
in eru svo stutt, vikan ekki
neitt að maður tali nú ekki
um daginn. Þetta er allt orð-
ið svo stutt.“
Starfsdagurinn hjá Mar-
ssllíusí er þó orðinn lanigur,
og sitt eigið fyrirtæiki hefur
hann rekið síðan 1927. „Síð
an hef ég verið sjálfstæður,"
sagði hann. En sjálfstæðið
hefur ekki staðið átakalaust.
Það hefur gengið á ýmsu í
geigwum árin og miairigiir hafa
séð ofsjónum yfir framtaki
einstaklingsins, án þess að
gera sér grein fyrir því að
það framtak er kjölfesta upp
byggingarinnar í okkar þjóð
félagi og kjölurinn í stöðu
þess sem sjálfstæðs þjóð-
félaigs. MairseCIHiiUis hefuir alidrei
haft lag á styrkjum og op-
inberir styrkir hafa ekki
hlaupið undir bagga með
honum þegar illa hefur árað.
Þá hefur kempan þurft að
treysta á sína eigin útsjón.
„Hvernig gengur rekstur-
inn annars?“
„Hann gengur þungt, það
á að heita að hér séu um 50
menn í tveimur stöðvum, en
það þýðir ekki fyrir mann að
fara úr verkamannaifötun-
um. Þau fara manni bezt.“
„Hvað liggur frekar fyrir
í nýsmíði?"
Það liggur fyrir að smíða
enn einn 120 tonna bát hér,
en hann er fyrir Guðna Stur-
laugsson frá Selfossi. Við er-
um svolitið byrjaðir á hon-
um.“
„Hvernig stendur skipa-
smíðaiðnaðurinn í dag?“
„Maður má vist ekki mis-
tala sig mikið þar, en ég er
hræddur um að hann sé á nið
urleið. Nýsmíðin hefur lifnað
og dáið eftir ástæðum, en þeg
ar keypt eru til landsins
jafn mörg skip og raun ber
vitni þá hlýtur það að setja
innlenda iðnaðinn í kút.“
„Erfitt um peninga?"
„Ég hef ekki kvabbað neitt
að ráði á bankakerfinu, en
Framhald á bls. 25
Marsellíus Bernbarðsson.
Ævistarf við báta
og bryggjur
— Eggert B. Lárusson verk-
stjóri á ísafirði 70 ára í
dag. „Tek mér ef til vill frí
eftir hádegiÉC
EINN af verkstjórum Mars-
ellínsar Bernharðssonar, Egg-
ert B. Eárnsson, er 70 ára í
dag, þannig að ekki skortir
afmælisbörnin á Isafirði í
dag. Eggert er frá Tindiim í
Geiradal í Barðastrandarsýsiu,
fæddur 16. ágúst 1902. Hann
fluttist til ísafjarðar 1912, en
á 15. ári byrjaði liann að læra
skipasmíðar hjá Bárði G. Tóm
assyni skipaverkfræðingi á
Isafirði. Þar lauk liann námi
eftir 4 ár, en siðan, eða á 55
ár hefur hann alltaf unnið á
sama blettinnni, í slippmim á
Torfunesi. Auk þess að ann-
ast verkstjórn hefur Eggert
teiknað fjiiida skipa frá smá-
triiiiim og upp í 90 tonna skip
og iiafa þau öll reynzt mjög
vel og verið farsæl. Við röbb
uðum stuttiega við Eggert.
„Það var Bárður, sieim byigigði
slippinn fyrir haindtan á Torfu-
niesi og ralk hann í aldamfjóirð-
uimg. Marsiailttíiuis keypti hann
1944 og síðan hef ég uiran ið
hjá honum, jöfnum hönd-
um við nýamíði og viðgerðir
og dálátdð hef ég gert aif því
að fieilknia Skip.“
Ma'ðal skipa seim Egigert
hefur teikmað miá nefna Rík-
arð, 90 tonnia sikiip, Hugana
þrjá, um 60 town og einmiig
akiip aif stærðunum 83 tonn,
57 tonn, 47 tonn, 35 tonn og
nokkrar stærðiir af itrilluim,
en yfiirleitt hafa verið simíð-
uð nokikur skip eftir hverri
teikimngu.
Ég spuirði Eggert hvort
stanf haras hefði veri'ð erfiitt.
„Mili’enfiifit," svaraði hann,
„sénsfakOiega ef miannskapur-
inn er lélaguir, en mest hef
ég haft aif góðum mönnutm.
Aninans héf ég eiiginileiga aldrei
unnið raokfcuirn hlurt raeima við
sfcip og bryggjur og mér heif-
ur aKltaf þóbt væirnt uim mitrt
starf og efctoi gertað hugsað
mór aintnað. Ég hef efcki haft
niama 2 yf iinmienn siíðan ég by r j
•aði í skiipasmíðum fyrir 55 ár-
uim, báða mikiihætfa í sínu
stanffl og mikia aifihafna- og
fraimfcveemdiairraenn. Fyrsrt Bárð
G. Tómasson og síðan MarsieH
íus, sem ég er nú búinn að
vena hjá í 29 ár.
Bggert sýndi ofctouir ifleikni-
stiafiuraa niðri í kjialliara hjá sér
og Mtaan, siem hann smíðaði
aif fyrstu bátuwuim, siem hanin
telkraaði, en þegar ég spuirði
hann hvort hann ætlaði að
fiaka sér fní á sjötuigsatfmæil-
isdaglnn, brosti baran kanfc-
vísllega og saigði að það væni
óvíst niama efbir hádagi þá,
„en,“ bætti hann við, „ég vil
norta rtæikiifærið og fcoma kveðj
uim tfl 'Sjómiaininía, sem óg hef
átt saimistanf við og amwarra
samsrtanfsmanna minna.“
— á.j.