Morgunblaðið - 28.07.1973, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ — LAUGARDAGUR 28. JÚLÍ 1973
SNÆFELLSNESVEGUR
Mjósund — Narfeyri
Borgardalur, smá dalkvos miðja vcgu
á milli Narfeyrar og Kársstaða. Þar
Geirríður húsfrej'ja Skála um
þjóðbraut þvera og laðaði til sin gesti.
Ljósufjöll, líparitfjöll suður af Alfta-
firði, hæst 1063 m, og eru þau hæstu
’jöll if” Snæfellsnesi önnur en Snæ-
iVUsjökull. í Ljósufjöllum eru að jafn-
aðiVnfnilar fannir allt sumarið. Aust-
við Ljósufjöll er Hestur, 864 m,
akaður og hnarreistur i báða
enda.'
Örlygsstaðir, í Álftafjarðarbotni. Þar
var Arnkell goði veginn i Stakkgarð-
inum. Glæsiskelda þar skammt frá.
Bólstaður, eyðibýli, í Álftafirði, bær
els goða, byggð lagðist þar nið-
ur fýrir 1000. 1929 var grafið í rúst-
irnar, sem eru með einum elztu bygg-
ingarminjum á landinu.
Álftafjörður, austasti fjörður, er geng-
ur norðan í Snæfellsnes. Vestan að
honum Úlfarsfell en Narfeyrarfell að
austan.
rápuhliðarf jall, 527 m, litauðugt, sér-
kennilegt. I því er bæði basalt og
liparit. Surtarbrandur milli blágrýtis-
J lajga og steingerðir trjábolir. Mikið um
‘.^brennisteinskis og ýmsa sérkennilega
<—3< steina, jaspis og glerhalla. Lengi var
því trúað, að þar fyndist gull og var
þar. framkvæmd gullleit eitt sinn, en
hiagnið þótti of litið.
'Bjarnarhöfn, landnámsjörð Bjarnar
austræna, stórbýli, kirkjustaður. Þar
lengi Þorleifur smáskammtalækn-
ir Þorleifsson (1801—1877), sem dul-
yggnastur mun hafa verið allra !s-
lendinga. Oddur Hjaltalin (1819—1862)
læknir bjó i Bjarnarhöfn. Hann samdi
íslenzku grasafræði fyrstur manna.
Kunnastur af kvæði Bjarna Thorar-
ensens. Bjarnarliafnarfjall 575 m.
Helgafellssveitarvegur.
Berserkjahraun, runnið úr stuttri
gígaröð uppi undir Kerlingarskarði,
stærstur er Rauðakúla. Ðregur nafn af
erkjum Víga-Styrs, er liann fékk
ð ryðja um það götu, en drap sið-
^an ‘með svikum. Má enn sjá Bersérkja-
götu i hráuninu. Við hana Berserkja-
dys.
5.24
SNÆFELLSNESVEGUR
Breiðabólstaður, kirkjustaður og
löngum prestssetur. Meðal merkis-
presta þar eru Guðmundur Einarsson
(1816—1822) og Sigurbjörn Einarsson
biskup.
Drangar, þar gerðust mannvig þau,
sem Eirikur rauði varð sekur um og
ollu þvi, að hánn leitaði til Grænlands.
Skógarströnd, ströndin inn með
Hvammsfirði frá Álftafirði að Gljúf-
urá, en þar hefst Dalasýsla. Lágar
heiðar að baki. Þrir dalir Stóri- og
Litli Langidalur og Heydalur ganga
suður í fjallgarðinn*. Nokkrar ár,
vatnslitlar en veiði í flestum. Um Hey-
dal liggur vegur suður í Happadal
(nr. 55). Skógarkjarr nokkuð.
Brokey, stærst eyja á Breiðafirði, er
i eyjaklasanum undan Skógarströnd.
Mikil hlunnindajörð. Þar voru sjávar-
föll látin knýja kornmyllu, og sjást
en leifar hennar. Meðal ábúenda þar
var Jón Pctursson, fálkafangari (1584
—1667). Á unga aldri var Jón i sigl-
ingum og kunni cnsku, dönsku og
þýzku, sem ekki mun hafa vcrið al-
gengt meðal búandmanna í þá da^g^
Hann kom á æðarvarpi i Bro
hóf fyrstur manna að hrcinsa æða
dún. Jón var 30 barna faðir, liið síð-
asta átti hann á nira»ðisaldri. Annar
ábúandi var danskur maður, Hans
Bcckcr, er var gerður að lögmanni
yfir Norður- og Vcsturlandi A^fyrr'
hluta 18. aldar.
Stóri-Langidalur, gengur tít^, suð
austan Evrarfjalls. Dalurinnler faá’ur
og grösugur, og um hann liðast sgnij
nefnd á, laxvciði. Utanv^t i.( dal
er Klungurbrekka, sem/ di'egur
sitt af þyrnirós, scin ve^, fvV^r <VPt|n
bæinn. Fornt heiti rós;í$.j$Hí^vý\é\
klungur, og er þetta cini fundarsfá
ur hcnnar á Vesturlandi.
Narfeyri, kirkjustaður norðan undir
Eyrarfjalli, vestasti bær á Skógar-
strönd. Þar bjó Oddur Sigurðsson
(1681—1741), lögmaður um skcið. Ný-
lega er látinn Vilhjálmur Ögmundsson
(1897—1965), bóndi þar, sein víða
varð kunnur fvrir stærðfræðiathug-
anir sinar.
5.25
Narfeyri — Bílduhóll 23 km
Vegahandbókin
VÍSAÐ TILVEGAR
VEGAHANDBÓKIN sameinar í einni bók, það sem
áður var að finna í mörgum bókum og kortum:
Itarlegar leiðarlýsingar,
fróðlegar staðarlýsingar
og vegakort i þrem litum
Vegahandbókin veitir
öllu ferðafólki örugga
leiðsögn um land allt
HANNIBAL VALDIMARSSON, SAMGÖNGURÁÐHERRA
fylgir bókinni úr hlaði og segir m. a.:
Hver sá, sem leggur land undir fót, eða sezt upp i bifreið til að
ferðast um okkar fagra land viðurkennir fúslega, hversu ómetanlegt
það er að hafa góðan, fróðan og öruggan förunaut sér við hlið og
geta rætt við hann um allt, sem fyrir augu ber. Þó ekki aðeins um
það, heldur einnig um sögu þeirra staða, sem fram hjá er farið, eða
sóttir eru heim.
Þá fyrst er sá rétti hugblær vakinn, þegar landið er skoðað bæði
í Ijósi augnabliksins og liðinna tíma. ...
... En þú átt þess ekki alltaf kost að kippa með þér sjóðfróðum
ferðafélaga. Og hvað er þá til ráða? — Já, hvað er þá til ráða?
Getur íslendingnum þá orðið annað fremur til úrræða en að leita
til bókarinnar?
Nei, það úrræði dettur mér a.m.k. helzt í hug. Og þess vegna eru
þessi orð fest á blað.
Vanti þig, íslenzkur ferðalangur sjóðfróðan förunaut, þá bendi ég
á bókina, sem bezt er nú til vegsagnar um ísland, en hún heitir:
VEGAHANDBÓKIN.
Vísað til vegar.
| VÍSARTIL VEGAR UM LANDIÐ |