Morgunblaðið - 28.07.1973, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ — LAUGARDAGUR 28. jULl 1973
7
Bridge
Sagrihafi var ek'ki nægilega
varkár og tapaði þess vegna spil
isiiu. Suður var sagnliaíi -í 4 spöð
uim.
Nerðnr
S: G 4
H: 10-8-5
T: ÁK86
L: 7 6 5-3
Anstwr
S: 3
H: D 9-642
T: D-10-5-3
L: H-G-9
Snðíiir
S: Á-K D-10-9 8
H: G
T: 4 2
L: Á-8-4-2
Vestur tók bjarta ás, iét sið-
ein hjarta kóng, sagnhafi tnomp-
aði, tók 2 slagi á tromp og þá
feran í ljós hvernig trompiin skipt
ust miliii andstæðiniganna. Sa,gn-
hafi tók nú laufa ás, lét aftur
teuf, vestur drap, lét eran hjarta,
eaagnhafi trompaði. Enn lét sagn-
hafi iauf, austur drap, lét enn
hjarta, sagnhafi trompaði, en nú
áitti vestur eftir 2tromp á móti
eánu hjá saignhafa og þar með
tapaðist spilið.
Sagnhafi getur auðveldlega
uranið spiiið. 1 stað þess að taka
strax 2 slagi á tromp, á hann að
taka laufa ás og láta aftur iauf.
Vestur iætur væntanlega aftur
hjarta, sagnbaL trompar, íætur
enn iauf og austur drepur. Nú
getur austur ekki létið út hjarta,
því þá trompar sagnhafi í borði
og þarf ekki að eyða trompi
heima. Sama er hvað austur ger-
ir, sagnhafi vinnur aiitaf spiCið.
Vegaþjónusta
F.Í.B.
Vega.þjóiiHKta F.I.B.
Heílgina 28.—29. júií.
Þjónustutímd hefst ki. 14 laug-
ardag og sunnudag og iýkur kl.
20 á iaugaixjag og ki. 24 á sunniu
dag.
F.I.B. 1. Hvalfjörður.
F.I.B. 3 Hellisheiði—Ámessýsia
F.I.B. 5 Út frá Hvitárbrú, Rorg-
artfirði
F.I.B. 8. Mo'SfeMsheiði—í»ing-
veiiir - Laugavatn.
F.Í.B. 13. Rangárvaiiasýsia.
F.I.B 18 tít frá Akureyri.
F.l.B. 20 V-Húnavatnssýsla
Gufunesradió siimi 91—22384,
Brúarradio simi 95-1112 ogAkur
eyrarradio sími 96—1104 taka á
móti aðstoðarbeiðnum og koma
þeim á framtfæri við vegaþjón-
ustubfreíðar F.Í.B. Ennfremur er
hæigt að koma aðstoðarbeiðnium á
framfæri gegnurn hinax fjöl-
mörgu taistöðvarbitfreiðar á
'þjóðvegunum.
Áriðandi er að birfreiðaeiigend-
ur hafi meðferðis góðan vara-
hjólibarða og viftureim, varahluti
í rafkerfi' og varaslöngu.
Vestwr
S: 7 6-5-2
H: Á K-7-3
T: G -9 -7
L: D-10
DAGBÓK
BARMMA
EYRÚN
verður andvaka
Eftir Frances Burnett
að hjaxtað barðist hraðar í brjósti hermar en venju-
lega, skauzt -hún að eldhúsdyrunum og opnaði.
Æth irmbrotsþjóíurinn hafi ekki oxðið undrandi, þeg-
ar hann heyrði dyrnar opnast og sá granna, litla stúiku
í hvítum biúndunáttkjól og berfætta í ofanálag, því að
Eyrún hafði ekki farið í inniskóna sína. Þessi litla
stúika horfði á hann stórum, brúnum augum og virtist
alls ekkert óvingjarnleg.
„Ég ætia að vera kurteis við hann,“ sagði Eyrún við
sjálfa sig, þegar hún læddist niður sigann. Ég held, að
hann verði betxi, ef ég er kurteis. Ungfrú Lane segir,
að kurteisi vísi veginn.“
Þess vegna sagði hún eins kurteislega og henni var
unnt:
„f>ú hefur ekkert að óttast. Ég ætla ekki að meiða
þig. Mig iangar til að biðja þig um að gera mér greiða.“
Innbrotsþjófurinn varð svo undrandi, að hann gleymdi
því, að hann var innbrotsþjófur og hörfaði .upp að vegg.
Ég held helzt, að hann haíi haldið í fyrstu, að Eyrún
FRHMfMLÐSSfl&flN
væri draugur. „Ég gæti ekki meitt þig, þótt ég vildi,“
sagði hún, því að hana langaði til að uppörva hann.
„Ég er svo lítil. Ég er aðeins sjö ára — á áttunda ári
— og ég ætla ekki að veina, því að þá vakna-r mamma
og niig langar ekkert til að vekja hana. Ég vil alis ekki
að hún vakni.“
Innbrotsþjófnum varð hugarhægra, en hann var samt
svo undrandi, að hann vissi hvorki upp né niður.
„Svei-mér þá,“ hvislaði hann. „Þ>etta er svaka—svaka
. . . ! “ og svona talar fóik ekki, en hann var því mið-
ur einn af þessum innbrotsþjófum, sem aldrei hafa orð-
ið menntunar aðnjótandi eins og ungfrú Lane hefði
orðað það og þannig eru vást fiestir innbrotsþjófar eftir
því sem ég veit bezt.
Svo hló hann iágt, ef hægt er að hlæja lágt. Hann
tók bendinni fyrix munninn, svo að ekki heyðist til
hans, en hann hló svo mikið og ákaft, að hann hristist
allur.
„Svaka vesen, maður,“ sagði hann, því að hann var
ómenntaður maður. „Svo hún ætlar ekki að meiða mig!
Guð hjálpi mér!“
Það mátti svo sem heyra það, að hann hafði aldrei
gengið í æðri skóla, þvi að hann notaði orð eins og
svaka-, gasa- og agalega, sem öll börn vita, að þau eiga
að forðast. Eyrún veitti þessu eftirtekt um leið og hún
heyrði stunurnar milli niðurbæidra hlátursroknanna.
Hún skildi ekki, hvers vegna hann var að hiæja. Svo
kom henni til hugar, að henni hefði kannski skjátlast.
Brátthagi blýantnrinn
SMÁFÓEK
— Ég get ekki sofið svona. — Allt blóðið rennur niér
til nefs!
FFRDTNAND