Morgunblaðið - 28.07.1973, Blaðsíða 22

22
MOffcGTJNBLAÐIÐ — LAUGARDAGUR 28. JÚLl 1973
Margrét Þorbergs-
dóttir — Kveðja
KVEÐJA FRÁ SVEITUNGA.
ÞAÐ fæftdkar ört þeiim innfaeddu
Söiéttuhreppebúum, sem urðu að
yfirgefa heimiii sín, þegar svo
fáit3t fó8k var eítir, að dkki var
uernt að halda uppi sveitarfélagi,
við þær erfiðu aðtstæður, sem
voru í himni fornu Aðalvíkun?veit,
eins og byggðarlagið var kall-
aið áður fyrr. í dag kveðjum
við Margréti Þorbergsdóttur,
en hún lézt 23. júslí sl. í Hafn-
arfjarðarsjúkrahúsi, eífir lang
varandi vanhellsu.
Margrét Haíldóra var fædd í
Eírí-Míðvík í Aðalvík hirm 3.
deaetnber 1896, dóttir hjónanna
Þorbergs Jónssonar bónda þar
og slíðari konu hans, Oddnýjar
Finnlbogadóttur. Hinn 29. des-
emiber giftist hún eftirlifamdi
manni sínum, Guðmundi Lút-
her Herimaninssyni, útvegsibónda
firá Saebóii í sörou sveit, sem
nú litggur veikur í sjúkrahúsi
Hafnarfjarðar og getur því ekki
fylgt sín/uim ástkæra, . trygga
lifafarunaut sáðiasta sþölimn.
Hann hafði fyrir moWkrum vik-
uim, 83 ára gamaCl, tekið sér
ferð á bemdur í mauðsymlegum
tiilgainigi til siran a formu heim-
kymna í Aðalvik, og hafði sú
ferð hær ofðilð honum að fjör-
tjóni.
Þeim hjónuim varð 7 barna
auðið, 6 dætra og eins sonar,
Fininibjör.ns, sem búsiettur er í
Ameríku og getur eik!ki komið
þvi við að standa yfir moldum
móður sinnar í dag. Eim dóttir
þeirra hjóna, Þorbjörg, lézt á
unga aldri, en hinar eru: Haf-
dís, Bergþóra, Sigríður, Ing-
vejdur og Hansima, setn bú-
sett er í Dammórku, en er stödd
hér um þessar mundir. Enn-
fremur óilu þau upp einn dótt-
urson sinn, Svein Þráin, sem
hefur verið þeim m-jög imman
handar him síðari ár.
Lífsbaráttan var hörð þar
norður frá, og varð að stunda
sa/mtím-is bæði lamdbúnað og
fiskveiðar til að hafa til hníís
og ékeiðar.- Vimnuálag húsfreyj-
unnar var því mikið, en þá
þrekraun stóðst Margrét með
prýðí, og aldrei heyrði ég hana
tala um, að vimnudagurimm
væri langur, sem hamn var þó
æði oft, eins og gefur að skilja.
1948 urðu þau hjén að taka
þá erfiiðu ákvörðum að yfirgefa
hús sltt og jörð, þá bæði kom-
in á efri ár, og sjá afrafcstur
aif lifsistarf; sínu verða verð-
lausam svo að segja á einum
degi. Þá var eraginn víðlaga-
sjóður til eða raein aðtetoð, sem
kam til greina frá hinu opim-
bera, t51 þei.rra, seim urðu að
flýja útkjállka þessa lands.
Þegar þau hjón yfirgáfu Aðal-
vík, fluttust þau til Hafmarfjarð
ar, en þar voru þá búsottar
sumar dætur þeirra. Þar tókst
þeim imeð ellju og dugnaði að
búa sér nýtt heknili í eigin hús
næði, sem þau nutu í ríkum
mæli, á meðan heiisan entist.
Ljóðsiímur úr kvæði eítir Jón
Thoroddsen skáld detta mér í
hug, þegar ég í dag kveð hima
rraætu komu hinztu kveðju:
Villdi hún ávallt
að af sér stæði
heiíil og haimimgja
hverjum iraanmi;
bónda húm unmi
og börnum sínum.
Ástríki því
siem öll/u megnar.
Eftirlifandi eigi/nimamni, svo
og börmum, temigdábömum og
barmabömnum votta ég mína
dýpstu siamúð og bið Guð að
blessa mimmingu hinmar llátnu.
Vilhjáímur Hans
Vilhjálmsson.
Sólveig Ólafía
Árnadóttir — Minning
SÓLVEIG Ólafía Ámadóttir var
fædd 9. ágúst 1889 að Stað í
Reykhóliasveit. Foreldr'ar hemmar
voru Sigrlður Bjarmadóttir og
Ám.i Jómsson. Húm var eimtoirni,
en átitli uppölidisbróður sem hét
Óskar Armtojarnairson. Hanm er
látiimm, en koraa haras er á lífi
og býr í Hafraarfirði. Sólveiig
vamm öill vemjuíleg sveitaistörf
þar tH húm giiftist Bjarma Magm-
ússynii árið 1916. Fore&drar hans
voru Steinunn Böðvarsdóttir og
Magnús Sigurðisison frá Saiuðhús-
um í Dölium vestra, fæddur 1870.
Bjami áttá tvær dærtiur áður en
hamm gilfltiat Sólveiigu, Jóhönmu,
giftia og búsetta i Reykjavík, og
Margrétt, búseitta í Kaupmarana-
höfn. Sóiveii'g og Bjami byrjuðu
búskap á Litla-Nesi í Reykhóla-
sveit. Börn Sóilveigar og Bjarma
voru fjórar dætur og fjórir sym-
ir, sem upp komuist, en tvö böm
misstu þau korrmng. Sigríður
dótitár þeirra 'lézt 1962 gift og bú-
sett i Reykj'avík. Sóiveig og
Bjarnii öuittust til Búðardalts
1920 að miiig minrair og reistu sér
þar hús, sem þau raetfndu Fiagra-
hvamm. Þau háðu barða baráttu
þar með bamahópinn siiran gegn
erfiðleikum og veikimdum, em
þau voru sérstafclega gesitrisim
og aíllir voru vóikomjnár, sem þar
komu, og ekki siz! þeir, sem áttu
í erfiffieikum og við bág kjör að
striða og kuinmugár haifa tjáð
Faðir okkar,
Aðalsteinn Jónsson,
léat af slysförum 24. júlí.
Börn hins látna.
Minning:
Ingimundur
Brandsson bóndi
Fæddur 9. ágúst 1889.
Dáinn 16. júU 1973.
INGIMUNDUR, vimiur mámm, í
Yzíta-Bæfi er látiiran, nærri 84 ára
gaimaJtl. Góður maðiir er horfimn
Útför
GUNNLAUGS SIGURÐSSONAR
frá Bakka í Kelduhverfi,
Heiðargerði 114, Reykjavík,
verður gerð frá Fossvogskírkju, mánudaginn 30. júlí kl. 10.30
fyrir hádegi.
Guðbjörg Magnúsdóttir,
böm, tengdabörn, barnaböm
og systkini hins látna.
Systir okkar,
JÖNA þorbjörg bjarnadóttir,
Bólstaðarhtið 68,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju, mánudaginn 30. júlí
W. 3 e. h. — Þeir, sem vildu minnast hennar, vinsamlegast
látið kristniboðið í Konsó njóta þess.
Ólöf Bjamadóttir,
Elín Bjarnadóttir,
Arsæll Bjarnason.
Sonur minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐJÓN ERMENREKSSON,
trésmiður,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunní, mánudaginn 30. júlí
klukkan 13.30.
Ingunn Einarsdóttir,
Einar Guðjónsson, Þórunn Guðnadóttir,
Erla Guðjónsdóttir, Eiríkur Þortoiömsson
og sonarböm.
á braut, maðuir, sem enganm óviin
átfci, vinmargur og vinsæli. Vissu-
lega var á okkur miikilll aldurs-
munur, en það var einn a.f mörg-
um kostum Ingimundar, að ald-
ur viðmaelanda eða þjóðifélags-
sitaða skipti ekki málá, haran var
eíras við aJlla, lijúfur, eiraUæigUir og
giaðlyndur.
Iragimundur h'aifði mikinn
áhuga á sefctfræði og a flað'i
haran sér þekkimgar á því sviði
fraim í amdlátið. Síðuistu árin átti
hann við varaheij/su að stríða,
en lífslöngunin var sterk. Hajran
lézt. á VífUsstöðum þ. 16. júli sl.
íngimundur fæddist 9. ágúst
1889 á Raufarfetli umdir Austur-
Eyjiafjöllum, sonur hjónajrana
Brands Ingiirrauindarsoraar og
Guðrúnar Jóansdóttur. Ha/ran var
naasibelztur af fiirram aitsystkjkmwn
og eru nú tvö á Mfi, Ketffil og
Guðrún, sem bæði bjuggu í
Vestmiaranaeyjum er gosið hófst
á sl. vefcri. Guðrúrn, móðir j>eirra,
dó 'frá þeim umigum og tviisitrað-
iist bamahópuriinm. Imgimumdur
fór snemma að vimma fyrir sér
og fór mjög uingur í ver og það
gerði hann í mjög mörg ár.
Eirakuim fór haran tiil Vestimemna-
eyja og áí'fci hamm margar góðar
emdurmlnmi'inigar frá þeim árum,
sem haran oftllega sagði frá.
Árið 1916 gekk hamn að eigá
Ingirí'ði Eyjóliflsdóttur frá Rauf-
arfelli og hófu þau búskap í
Yzta-Bíclii. Imga dó fyrir tæp-
um 5 árum. Þau eignuðust finwn
böm og eru þau öK á Mfi: EMn,
húsimóðir á ,Eyri við Kollafjörð
á Bairðaströnd, Tómas Olafur,
biilaviiagerðarmaðiur i Reykjavík,
Krisií.björg og Sigríður, húsmæð-
ur í Reykjavík og Sveinbjöm,
sem 'tók viið búi foreidra simma
fyrir 'nokkruim árum. Eiinmig ólu
Ingimuin'dur og Inga upp tvö af
barnaibörnum símium, Eriiu, hús-
móðiur í Þykkvabæraum og Ingi-
murnd, sem nú er bóndi í Skóg-
um. Tvær aldraðiar konur tóku
þau inn á heisniiMð og bjuggu
þær í Yzta-Bæiii tfi ævsloka.
Þesscur koraur eru gotit dærni um
hjartalag þeirra hjóma. Allir
voru velkomnir í Yzta-Bæffi og
var oÆt þröragf setiran bekkuriran.
Ég var eitt sumar i sveiit í Yzba-
BæQli og mum ég ávalit minnast
þess með sérstöku þaklk3«eti.
Andinn, sem sveif yfir hetoifflimu,
vair einsitaklega hlýr og eiiralæg-
ur. Aldrei var orði haMað á nokk-
urn mamm, ajItt/taÆ var hið já-
kvæða í hásœti. Þefcta amdrúms-
loft skópu Iragimuindiur og Inga.
Iingimundur verður jarðsung-
iran í dag frá Eyviradarhóla-
kárkju undir Austur-Eyjafjöliliujm.
Ég og fjöliskylda mím sendium
fjötekyldunini í Yzta-Bæöi, svo og
öllum ætitöngjuim og vimum okk-
ar immilegustu samúðarkveðjur.
Blesisuð sé miranimg hans.
Jðhannes Long.
Þökkum hjartanlega hlýhug og vináttu, sem okkur hefur
verið sýnd við andlát og útför
JÓNÍNU SVEINSDÓTTUR
frá Þverdal í Aðalvík.
Böm, fósturtoöm, tengdaböm
og aðrir aðstandendur.,
mér, að þótt þau hjómim hefðu
oft af Sikornum skaimmiti fyrir
fjöllskyidu sína, hefðu þau ætið
gefcað miðiað þreytfcum og svöng-
uim, sem að garði. bar og viidu
öli>Jim vel. 1957 fliuttiust þau frá
Búðarda'l. Þá var Bjairmd orðinn
uppgefiinm og helsjúkur og voru
þau næstu tvö árin á heimili son-
ar þeirra, Hermamins bómda á
Leiðólfsstöðum í Laxárdai, umz
þau fltuttiuist tveimur árum sáð-
ar tiil Reykjiavífcu'r t'iil Sigríðar
dóttur þeirra og heranar manms.
Þegar Sólveig gifltist átti hún
einm son, sem hét Ámi og var
hainin fæddur 1913, einistakur efn-
ismaöur og orð á því geramdi
hvað hamn ummi móður simmi
heifct. Hamm miissti heifeuma á
þrítugsaildri og lagðist inm á Víf-
ilssfcaðahæli, em amdaðist á Land-
spítalamrjm 1950. Móðir hams
vitjaði h'aras vor og' haust öH
árin, sem hanin var veikur, þótt
Jörag væri leiðim á milli þeirra
og var hjá homum síðustu stund-
imar uinz yfíir lauk. Það var
órofa samtoamd á rniGls þeirra og
mikiU harmur að henni kveð:'mm
við fráfaW hams. Þótot Bjami
væri föðurtoróðir minin kjTiintist
ég þeim hjóraum ekki fyrr em
þau flut'tust til Reykjavíkur
1959, emdla langí á nr!Wi bæja í
þá daga frá Reykjavík fci’l Búð-
ardafls. Bj'armá amdaðlst 1960 og
anmað'St SóWeig hn.nn í öllum
hans veifcindum eims og bezt
verður á kosið. Hamm varð nær
raíiræður. Hún var sa.uitján árum
ymigri en hamm.
Ég tteil mig 'ilámsiama að hafa
kyranzt Sólveígu, enda áfctum við
oflt efltir að háibtaet en ekki nógu
oft. Hún var frábœr persónuleiki
og mér verður hún ógileymamiieg
þvi það er svo margit, sem miimm-
ir miig á hama, þótt hún sé horf-
iin. Hún var bráðvel greimd, sér-
iega fróð og sitáJmimmiuig. Hún
hafði femgi'ð að kenma á öMum
Framhald á hls. 24.
Þökkum auðsýnda samúð við
amdiiát og jarðarför bróður
okkar,
Baldurs Ólafssonar,
Hverfisgötu 108.
Systkinin.
Þökkum inmilega aiuðisýmda
sarnúð og vinarhug við amd-
lát og jarðarför
Borghildar Níelsdóttur,
Reykjavikurvegi 9,
Hafnarfirðl.
Níels Þórarinsson,
Anna BWendsdóttir
og aðrir aðstandendur.