Morgunblaðið - 03.11.1973, Blaðsíða 12

Haukur Ingibergsson:
HLJÓMPLÖTUR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. NÓVEMBER 1973
Art Garfunkel
Angel Clare
LP, Stereo
Fálkinn
Þegar Simon og Garfunkel slitu samvinnu sinni, um 1970, var það
almenn skoðun í poppheiminum, að þar með væri Arthur Garfunkel
búinn að vera, hann hafði ætíð staðið í skugganum af Paul Simon,
sem samdi lögin, spilaði á gítarinn, talaði við blaðamenn o.s.frv.
Þessi skoðun styrktist enn, er Paul Simon hélt áfram að gefa út
góðar plötur, á meðan óljósar fregnir hermdu, að Garfunkel væri að
reyna sig í kvikmyndum.
En nú hefur Garfunkel gefið út plötu, sem veita mun honum
mikla uppreisn æru, þar sem hún gefur ekki eftir plötum Paul
Simon. Það háir að vísu Garfunkel, að hann semur hvorki lög né
texta, heldur tekur til flutnings lög úr ýmsum áttum. Þama er stef
eftir Bach, auk mjög faHegs lags, sem Albert Hammond á hlut í,
Mary was an only child auk Down the wollow garden og I shall sing,
sem eru perlur. Þarna er meira að segja þjóðlag, Barbara Allen, sem
sungið var í eina tíð niður í Iðnó í leikritinu Þið munið hann
Jörund.
Garfunkel hefur í aðalatriðum ekki breytt tóniistarsmekk sínum,
síðan hann var með Simon; mest ber á kassagftar í undirleiknum, þó
að mörg fleiri hljóðfæri séu notnð, og áhrif frá sálma og þjóðlaga-
söng skjóta alltaf upp koIlinur. Leiðir platan f ljós, að Garfunkel
hefur verið mikilvægari i S'mon / Garf'unkel samstarfinu, en flestir
gerðu sér grein fyrir, og þessi tónlist er eitt það fallegasta, sem
heyrst hefur í poppinu um nokkurn tíma.
Volga
Gaz-24
Ómar Ragnarsson
Úr þorskastríðinu / Landgrunnið allt
Mono
SG-hljómplötur
Það ríkir alltaf viss eftirvænting, þegar Ömar Ragnarsson sendir
frá sér nýja plötu, enda hefur hann verið all spar á slíkt, og mun það
bæði hyggindum og tímaskorti um að kenna. Eru ein fjögur ár,
síðan Ömar sendi siðast frá sér plötu fyrir almenning (það kom út
barnaplata fyrir tveim árum) eri á henni var Jói útherji, sem er eitt
af frábærustu verkum Omars. Og miðað við, hvað Jói var góður,
veldur þessi plata vonbrigðum. Hún er að vísu töluvert fyndin, en
það er of lítið, þegar Ömar á í hlut. Textamir fjalla báðir um
landhelgisdeiluna og er ekki fráleitt að ætia, að fyrst hafi verið
ákveðið, að platan skyldi fjalla um landhelgina og sfðan hafi Ömar
samið textana, og er það í sjálfu sér ekki undarlegt, að allt andríki
Ómars komi ekki í ljós við slíka vinnutilhögun.
Síberíumústanginn
SOVÉTMENN hafa hjakkað í
næstum sama farinu með frem-
ur óVandaða bflaframleiðslu
sína á sama tíma og Japanir
hafa risið úr núlli og upp í að
framleiða bíla samkeppnisfæra
við alla aðra á heims-
markaðinum. Litlar breytingar
virðast haf orðið á rússneskum
bflum síðustu árin. Sumir
rússnesku bílanna hafa þó dug-
að hér merkilega vel, og ber
Rússajeppinn þar af. Sá er nú
raunar ekki lengur seldur.
Helztu kostir rússnesku bíi-
anna eru tiltölulega lágt verð
og einnig er mjög hátt undir þá,
sem er mikill kostur hér. Sem
sagt skyldleikinn við jeppa.
Volga Gaz-24 er stór og rúm-
góður fimm manna bíll og fyrir
423.361 kr. er þetta sennilega
ódýrasti bílinn í sínum stærðar-
flokki. Vélin er fjögurra
strokka, 110 hestöfl (SAE) og
hefur þjöppunarhlutfallið
1:8,2, þannig að hún á að ganga
fullkomlega á bensíninu hér.
Volgan er 1400 kg, en virðist
a.m.k. þúsund kílómetrum
þyngri í innanbæjarakstri.
Mikil hjálp er að fá bílinn
með vökvastýri. Volgan er ólip-
ur og fremur klossaður bfll, en
vel búin mælum og tækjum þó
nákvæmni þeirra sé ekki fyrsta
flokks. Miðstöðin er kraftmikil
og tveggja hraða, m.a. blásari á
afturrúðu. Ástíg á kúplingu
er allþungt og gírskiptingar
fremur stirð, þó gírkassinn
eigi að heita alsamhæfður.
Astig á bremsupedala er hins
vegar svo þungt, að annað eins
þekkist vart nema á gömlum
jeppum og fjallabílum. Þegar
bremsurnar svo loks taka við
sér, eftir að pedafanum hefur
verið ýtt langt niður taka þær
hressilega í, þar eð hið tvöfalda
bremsukerfi er með svonefnt
hjálpartak frá vél.
Aftursætið er gott og sérlega
er gott fótarými. Höfuðrýml er
hins vegar nokkru tak-
markaðra, en mjúk klæðning í
þaki dregur hins vegar mjög úr
óþægindum f því sambandi.
Framsætin eru hins vegar ekki
vægilega góð og bökþeirra ekki
nógu há. Hæð undir lægsta
punkt er 18 sm, og aðrir
punktar eru nokkru hærra.
Vélarhúsið er rúmgott, og þægi-
legt, er að komast að flestum
algengustu hlutum, ef meðþarf
við minniháttar viðgerðir.
Bensíneyðslan er frá um 14
1/100 km i innanbæjarakstri,
en minni í langkeyrslum.
Agætt verkfærasett fylgir Volg-
unni. Volgan er ólipur innan-
bæjar, en strax skárri á lengri
Vegalengdum. Dekkin eru
stóru, 735 x 14.
Lyktin sem virðist vera í bíl-
um þessarar tegundar, er ekki
góð og hverfur aldrei. En það
má venjast öllu.
Bílarnir eru vandlega yfir-
farnir á verkstæðinu hér, áður
en þeir fara til kaupenda, og er
ástæða til að Ieggja á það atriði
áherzlu, þar sem upp hefur
komið í mál í Bretlandi vegna
ófullkomins öryggisbúnaðar
rússneskra bfla.
Hingað eru f fyrsta sinn
væntanlegir Volga-station bílar
upp úr næstu áramótum.
Hagstæðir greiðsluskilmálar
og tiltölulega lágt verð gera
Volguna þess virði að líta a
hana, vanti mann stóran bfl og
ódýran.
Umboðið hefur Bifreiðar og
Landbúnaðarvélar hf, Suður-
landsbraut 14.
Söngur Ómars er að venju líflegur, svo og er undirleikurinn
óvenju Iéttur, en Jón Sigurðsson bar ábyrgð á tónlistinni. En sem
sagt: Ómargetur betur.