Morgunblaðið - 07.02.1974, Blaðsíða 30

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 7. FEBRÚAR 1974
30
eftir
Gísii, Eiríkur og Heigirr
Það, sem í pökkunum var, var hvort eð er
ieyndarmál. Allar afmælisgjafir eiga að vera
teyndarmál, því að annars er ekkert gaman að fá
þær.
„Hvað ert þú með í þínum pakka?“ spurði Eiríkur,
þegar þeir gengu niður tröppurnar. „Það er einhver
að klóra þar eins og það væri dýr.“
„Ég er með leyndarmál í kassanum,“ sagði Gísli.
„Þú færð ekki að sjá það, fyrr en Helgi opnar
kassann."
„Ég er með meira leyndarmál í mínum kassa en þú
í þínum,“ sagði Eiríkur.
„Ég trúi því bara ekki,“ sagði Gísli. „t mínum
kassa er svo mikið leyndarmál, að mamma veit ekki
einu sinni, hvað ég er með. Hún vildi, að ég færi og
keypti pennaveski handa Helga, en ég sagðist vera
með leyndardómsfyllstu gjöf í heimi handa honum
og pabbi sagði, að ég mætti bara fara með hana.
Hann sagði, að strákar ættu að eiga sín leyndarmál í
friði.“
„Skelfin geturðu röflað,“ sagði Eiríkur. „Þú ert
með dýr í pakkanum, því að það klórar og klórar í
kassann, sem er fyrir innan bréfið."
Um leið og þeir gengu fyrir hornið á húsinu og
eftir stígnum, sem lá niður að kjallaranum, sagði
Gísli:
„En það er nú leyndarmál samt. Mér er svo sem
sama, þó að þú vitir, hvað er I mínum pakka, en þú
mátt bara ekki segja neinum frá því.“
„Ég ætla heldur ekki að gera það,“ sagði Eiríkur
og svo hringdu þeir dyrabjöllunni.
Mamma hans Helga litla kom til dyra og hún
virtist alls ekki hrifin yfir að sjá þá.
„Þið komið alltof snemma,“ sagði hún. „Ég held, að
þið verðið bara að fá ykkur sæti hérna í stiganum og
bíða, þangað til að afmælisveizlan á að hefjast.“
Svo fór hún inn og lokaði og Gísli og Eiríkur tylltu
sér í stigann. Þeir virtu bögglana fyrir sér.
„Ég get svo sem sagt þér, hvað ég er með í
pakkanum," sagði Gísli.
„Jæja?“ sagði Eiríkur hrifinn.
„Þegar ég fór í strætó í gær sá ég einmana
hamstur, sem var úti að ganga. Ég fór út og hirti
hann. Aumingja greyið gekk þarna um meðfram
gangstéttinni og gætti sín alls ekki á bílunum. Hann
fór ekki einu sinni yfir á gangbrautum."
„Kannski hamstrar fari ekki í umferðaskólann,“
sagði Eiríkur gáfulega.
„Ég hef sannfrétt það, að þeir séu ekki einu sinni
látnir læra að lesa.“
„Þetta var sætur, lítill hamstur," sagði Gísli ákveð-
inn. „Ég ætlaði fyrst að eiga hann sjálfur, en pabbi
vildi það ekki og mamma ekki heldur, svo að ég
ákvað að gefa Helga litla hann. Hann verður áreiðan-
lega hrifinn."
Hver á hvaða nef?
Hér sérð þú höfuð svngjandi sjómanns, trúðar,
indíána, drengs og móður hans. Ef þú horfir á andlitin
sérð þú að nefið vantar á andlitin. Nefin eru teiknuð
efst til vinstri á myndinni — en vandinn er bara sá að
vita hvers hver á hvaða nef....
a-S ‘D-* ‘a-C ‘a-2 ‘v-l :usn«T
£JVonni ogcTYfanni Jón Sveinsson
Læknirinn klappaði á kollinn á okkur, og við þökk-
uðum honum innilega fyrir alla góðsemina.
Drengina kvöddum við líka innilega, hlupum svo
niður stigann ofan í bátinn og kvöddum hásetana, sem
biðu þar.
Síðan renndi báturinn frá og hélt til „La Pandore“.
en við veifuðum til þeirra og þeir á móti.
Skömmu seinna komst hreyfing á bæði skipin.
Franska skipið stefndi út til hafs. en danska skipið
tók stefnu inn til Akureyrar.
Það yrði örðugt að lýsa því í einstökum atriðum.
hversu vel var við okkur gert á danska skipinu.
Allir voru góðir og vingjarnlegir við okkur. alveg
eins og verið liafði á franska skipinu.
Þar við bættist, að við skildum töluvert í dönskunni
og gátum gert okkur dálítið skiljanlega við Danina.
Allir þeir, sem Dani þekkja, vita, hvað þeir eru
þægilegir og vingjarnlegir.
Freysteinn
Gunnarsson
þýddi
Þeir gerðu líka allt. sem hugsanlegt var, til þfess að
gera okkur dvölina sem þægilegasta.
Okkur var fylgt um skipið og sýnt það markverð-
asta.
f mötuskála foringjanna tók einn þeirra tvö lítil
sverð og fékk okkur, og fengum við að bera þau, á
meðan við vorum á skipinu.
Þarna voru þrír danskir drengir.
Auðvitað vingaðist brátt með okkur, og voru þeir
ágætir leikbræður.
Um kvöldið borðuðum við líka með þeim.
Á meðan við vorum að borða, spurði Manni, hvemig
hefði verið farið að því að láta bæði skipin staðnæmast
í einu, þegar svona langt var í milli þeirra.
Drengirnir svöruðu.að sjómenn hefðu sérstök merki,
sem þeir notuðu til þess að ræðast við, þau væru kölluð
merkjamál.
-------------------------------------------------. .................................. " ..............................................

efgunkoffiflu
— Þú ert bara svekktur af því
að þú hefur ekkert hár til a3
missa í súpuna...
— Ef ég og vinur minn hefð-
uin ekki stolist í ísskápinn í
dag, hefðuð þið eflaust fengið
eitthvað að horða...
— Þar sein við eiguin nú eftir
að ferðast f saina strætisvagni.
finnst inér rétt að ég bvrji á að
kynna inig. ..

— Svona nú. rólegur, Júlfus
minn, við athuguin inálið eftir
mat...