Morgunblaðið - 10.03.1974, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10, MARZ 1974.
43
ROSE-
ANNA
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MAJ SJÖWALL OG
PER WAHLOÖ
JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR
ÞÝDDI
51
— Vertu nú varkár.
— Þú getur verið rólegur. Hann
gengur eins og í leiðslu og það er
engu líkara en hann hvorki sjái
né heyri það, sem fram fer í
kringum hann. Ég verð að hraða
mér, svo að ég missi ekki af hon-
um.
Ahlberg hafði staðið upp og
gekk fram og aftur.
— Þetta er nú ekki beinlínis
skemmtilegt viðfangsefni, sem
við höfum látið hana fá, sagði
hann.
— Hún stendur sig með prýði,
sagði Kolberg. — Og ég er viss um
að henni skeikar hvergi. Bara að
Stenström verði nú ekki á/ nein
skyssa.
— Annars er Stenström ágætur,
bætti hann við, skömmu siðar.
Martin sagði ekkert.
Klukkan var rúmlega þrjú, þeg-
ar Stenström lét á ný heyra frá
sér.
Velvakandi svarar i síma 1 0-1 00
kl. 1 0.30 — 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags.
% Hver ræður
í útvarpinu?
Hér er bréf um barnatímamál:
„Velvakandi.
Vonandi fæ ég inni með þessar
línur mínar, enda þótt ég taki
ekki í mál, að þú setjir fullt nafn
og einkennisnúmer undir.
Ég er einn úr hinum stóra,
þögla minnihluta, sem er nú
löngu búinn að fá nóg af ásælni
kommúnista í fjölmiðlum. Þegar
núverandi rikisstjórn tók við
völdum, og nýkjörið Alþingi fór
að skipa í nefndir og ráð fór fyrir
alvöru að verða vart við þessa
ásælni, og svo hefur að henni
kveðið, að nú er ekki lengur
stundlegur friður fyrir pólitísk-
um áróðri þessa fólks i skólum
eða fjölmiðlum. Nýjasta dæmið
um þetta er mál, sem reis út af
sögu frá Konsó, sem Katrín Guð-
laugsdóttir kristniboði tók að sér
að flytja í Stundinni okkar, og
ætlaði hún að flytja formálsorð að
sögunni. En viti menn, — þá kom
fram í dagsljósið einhver stofnun
innan Ríkisútvarpsins, sem nefn-
ir sig ,,barnatímaráð“, og lagði
bann við því, að Katrín flytti for-
málann. Nú vill ekki einungis svo
til, að ég er trúaður maður og þar
að auki í þjóðkirkjunni, heldur
hef ég árum saman stutt starf
kristniboðanna í Konsó. Þar hef-
ur árum saman verið rekin ís-
Ienzk kristniboðsstöð, þar sem
kristniboðarnir okkar hafa stund-
að mikilvægt og óeigingjarnt starf
að fræðslu- og heilbrigðismálum,
auk trúboðsstarfsins. Þetta starf
hefur verið rekið að frumkvæði
íslenzkra kristniboðsvina, sem
hafa lagt fram bæði fé og krafta í
þágu þess.
Þetta starf hefur ekki verið
metið að verðleikum hér á landi,
og er það í sjálfu sér undarlegt, að
svo merkilegt starf skuli ekki eiga
sér fleiri stuðningsmenn en raun
hefur orðið á.
0 Hjálp við
sveltandi þjóðir
Nú stendur yfir æskulýðs- og
fórnarvika kirkjunnar, og hefur
neyðarástand það, sem ríkjandi er
í Eþíópíu (þ.á m. í Konsóhérað-
inu) orðið til þess, að allt kapp er
nú lagt á að aðstoða þá meðbræð-
ur okkar, sem eru í nauðum
staddir í Konsó. En þá vil ég
spyrja: Hvar er nú sá mikli mann-
kærleikur, sem sumir alþingis-
menn Alþýðubandalagsins hafa
viljað tileinka sér í sambandi við
aðstoð við vanþróuð ríki? Hvers
vegna sér Alþingi ekki sóma sinn
í því að styðja betur við bakið á
Kristniboðssambandinu íslenzka?
Eða er sá mærðarsöngur, sem
stundum hefur verið upp hafinn
— Nú erum við á Folkungötu.
Hann bara þræðir göturnar eina
af annarri, án þess að nema stað-
ar. Hann lítur hvorki til hægri né
vinstri. Mér finnst eitthvað und-
arlegt við hann.
— Haltu áfram, sagði Martin.
Venjulega þurfti heilmikið til
að raska ró Martins, en þegar
hann hafði nú í þrjá stundarfjórð-
unga litið til skiptis á klukkuna
og símann, án þess að nokkur
hefði mælt orð af vörum, reis
hann skyndilega upp og fór.
Ahlberg og Kolberg litu hvor á
annan. Kolberg yppti öxlum og
fór að stilla skákmönnunum upp.
Frammi á snyrtiherberginu
baðaði Martin andlit sitt i köldu
vatni. Þegar hann kom fram á
ganginn aftur, var kallað til hans,
að beðið væri um hann I síman-
um.
Það var konan hans.
— Ég hef ekki séð þig I háa
herrans tíð, sagði hún. — Og nú
getur maður varla náð símasam-
vegna sveltandi lýða, aðeins eitt-
hvað sem á að ganga i augun á
kjósendum?
Formálinn sem átti að þurrak út
En svo ég haldi áfram með það,
sem ég gat um í upphafi, þá lang-
ar mig til að skoða aðeins nánar
það, sem „barnatímaráð" aftók,
að flutt yrði í Stundinni okkar.
Þessi ummæli eru birt í frétt í
blaðinu í dag (föstudag), og
hljóða þannig orðrétt: „Fyrir
rúmum 20 árum var mikið myrk-
ur heiðindóms og fáfræði í Konsó.
Ekki einn kristinn maður, engin
sjúkrahjálp eða skóli. Allir, sem
þarna bjuggu voru heiðingjar,
sem aldrei höfðu heyrt um guð
eða frelsarann, sem hann sendi,
Jesúm Krist. Meðan allt leikur i
lyndi geta heiðingjarnir stundum
verið glaðir, en strax og eitthvað
kemur fyrir, leiðinlegt eða vont,
þá eiga þeir ákaflega bágt. Svo
þið skiljið þetta betur, ætla ég að
segja ykkur sögu frá Konsó.“
Jæja, þetta var nú það, sem
„barnatímaráðið" taldi svo for-
kastanlegt, að það mætti ekki
heyrast.
Nú verður manni náttúrlega á
að spyrja: Hvað er það í þessum
orðum, sem valdið getur hneyksl-
un eða úlfúð? Ekki getur það ver-
ið það, að þarna sé verið að vekja
athygli á staðreyndum, sem aug-
ljósar eru og fyrir liggja. Varla
getur það heldur verið hugleiðing
ar Katrínar um líðan heiðingj-
anna, en eins og þeir vita, sem
eitthvað hafa heyrt um heiðin-
dóminn eins og hann tíðkast í
Konsó, þá er djöfladýrkun þar
bandi við þig: Hvað er eiginlega
um að vera. Og hvenær kemurðu
heim?
— Ég veit það ekki, sagði hann
þreytulega.
Þegar hún hélt áfram, varð
rödd hennar skræk af æsingi og
hann greip fram í fyrir henni í
miðri setningu.
— Ég hef engan tíma til að tala
við þig i augnablikinu, sagði hann
gremjulega. — Bless. Vertu ekki
að hringja. Þú truflar mig bara.
Hann iðraðist orða sinna, áður
en hann hafði lagt tólið á, en við
því var ekkert að gera, svo að
hann hristi höfuðið leiður á svip
og gekk inn tilskákmannanna.
Þriðja hringing Stenstöms kom
þegar klukkuna vantáði tuttugu
mínútur í fimm.
— Nú situr hann inni á krá og
drekkur bjór. Við erum búnir að
vera í sifelldu flandri. Hann er
enn eins og utan við sig og er
mjög einkennilegur.
útbreidd og myrkur heiðindóms
og fávizku það, sem fyrst vekur
athygli fólks frá háþróuðum
menningarþjóðum. Það skyldi þó
aldrei vera, að „barnatlmaráðið“
hafi ekki þolað að heyra minnzt á
frelsarann, Jesúm Krist?
Er þá virkilega svo komið fyrir
okkar umburðarlyndu og þrosk-
uðu menningu, að búið sé að út-
hýsa kristinni trú? Látum nú vera
þótt það fólk, sem skipar „barna-
tímaráð" sé ekki trúað, en það er
ekki afsökun fyrir slikum skorti á
umburðarlyndi sem hér er um að
ræða.
0 Hver er uppruni
„barnatímaráðsins“
En nú langar mig til að spyrja:
Hvernig er þetta „barnatfmaráð"
eiginlega til komið? Hvenær var
það stofnað? Hvert er verksvið
þess? Hvað er það fjölmennt?
Hefur Utvarpsráð það sem kjör-
ið var eftir síðustu alþingiskosn-
ingar afsalað sér völdum sínum
og umráðarétti yfir barnatímum í
sjónvarpi og útvarpi i hendur
þessara aðila? Ér það stefna Út-
varpsráðs að ekki megi bera
kristindóm á borð fyrir börnin?
Þetta eru einungis nokkrar af
þeim spurningum, sem vakna
þegar annað eins og þetta ger-
ist. Líka langaði mig til að fræð-
ast meira um stúlkuna,
sem sér um val á barna-
sögum í Morgunstund barnanna,
og aldrei varð mér ljóst hvort það
var hún eða einhver annar, sem
bar ábyrgðina á þeirri handvömm
sem varð, þegar Olgu-sagan fræga
Martin mundi allt i einu eftir
því að hann hafði ekkert borðað
allan daginn, svo að hann sendi
eftir mat út á næsta veitingahús
og þeir borðuðu saman allir þrir.
Að máltíð lokinni fékk Kolbert
sér blund í stólnum sínum og var
von bráðar farinn að hrjóta.
Hann hrökk upp, þegar siminn
hringdi. Klukkan var sjö.
— Hann hefur setið á sama
staðnum og þambað bjór þangað
til núna, að við erum að leggja af
stað inn i bæinn aftur. Hann
gengur hraðar núna. Ég hringi
eins fljótt og ég get.
Stenström var móður, eins og
hann hefði hlaupíð og hann
skellti á, áður en Martin gæti lagt
fyrir hann nokkrar spurningar.
— Hann er á leiðinni þangað,
sagði Kolberg.
Aftur var hringt hálftíma siðar.
Stenström sagði, að Bengtsson
herti nú enn gönguna.
Þeir biðu. Horfðu á klukkuna
og sfmann til skiptis.
var flutt i Morgunstund barn-
anna.
Mér þætti einkar fróðlegt að fá
einhver svör við þessum spurn-
ingum, og þá helzt frá þeim, sem
ábyrgðina bera.
Lýðræðissinni."
0 Hættið
reykingum.
Stefán Rafn skrifar:
„Aðeins örfá orð til þeirra, sem
reykja sigarettur. Í Guðs bænum
hættið reykingum. Gerið eitthvað
þarfara við peningana, sem fara
til þeirra hluta. Það er stórfé, sem
íslenzka þjóðin eyðir í tóbak. Ég
spyr: Hver græðir? Svar: Tóbaks-
framleiðendurnir úti í hinum
stóra heimi, umboðsmenn þeirra,
ríkissjóður Islands og kaupmenn,
sem verzla með slíkan varning í
smásölu.
Hver tapar? Svar: Neytendurn-
ir. Þeir tapa bæði fé og oft því
miður heilsu sinni. Hættið því
strax í dag. I það minnsta reynið.
Tyggið heldur rúsínur, það er í
áttina. Mikið má góður vilii.
Að endingu skora ég á þá reyk-
ingamenn og konur, sem lesa
þessar línur að gefa andvirði eins
eða fleiri sígarettupakka til svelt-
andi mannkyns meðal frum-
stæðra þjóða, en fjársöfnun
stendur nú yfir til þeirra líknar-
mála sem kunnugt er.
Burt með sígarettur. Burt með
áfenga drykki.
Með bróðurhug
Stefán Rafn, Miðstæti 3A.“
%\GGA V/6GA % 1/LVC.RAN
%G VION NÚ SifNA VIERRUMUM WvíLÍYl PARFAVINJG WSSIR ÖKY66í$I-Ú4LW>ERU"
VEU/AKANDI
John David Eaton
DAVID
EATON
LÁTINN
Nýlega lézt á heimili sínu í Tor-
onto John David Eaton, stjórnar-
formaður hinna miklu Eatons-
vöruhúsa i Kanada í 27 ár. Kona
hans var Signý Eaton, íslenzk
kona frá Winnipeg, og áttu þau
fjóra syni. Þekktu því margir ís-
lendingar David Eaton og hann
var islenzkum hagsmunum mjög
innan handar á kanadiskum
markaði.
David Eaton var 63 ára að aldri
er hann lézt. Hann var fjórði
stjórnarformaður hinnar miklu
verzlunarsamsteypu, sem afi hans
stofnaði iToronto fyrir 100 árum.
Hann tók við 1942 og starfaði allt-
af við fyrirtækið, þar til veikindi
hindruðu hann í að vinna fullan
vinnudag árið 1969. Afinn, Timo-
thy Eaton, var af irskum ættum
og setti á stofn litla nýlenduverzi-
un árið 1869, en nú eru Eatons
vöruhúsin í öllum borgum
Kanada og þar starfa 50—60 þús-
und manns. David Eaton stundaði
nám í viðskiptafræðum i 12 ár
áður en hann kom að fyrirtæki
ættarinnar, þar sem hann var
fyrst afgreiðslumaður, bifreiða-
stjóri og vélamaður, áður en hann
tók sæti i stjórn fyrirtækisins og
varð stjórnarformaður, þrítugur
að aldri. Eatons-vöruhúsin
blómstruðu rnjög i hans höndum
og dreifðust verzlanirnar um öll
héruð Kanada.
David Eaton var einn af auð-
ugustu mönnum Kanada. Hann
gaf mjög nnkið fé til félagsmála.
T.d. gaf hann 50 milljón dollara
til lífeyrissjóðs starfsmanna sinna
sem stofnaður var 1948 og millj-
ónir dollara til sjúkrahúsa, skóla
og menningarstofnana og í erfða-
skrá sinni ánafnar hann Eaton-
Foundation miklum auði.
Peron tekur
við stjórn
í Cordoba
Buenos Aires,8. marz, NTB.
ARGENTÍNSKA þingið sam-
þykkti i dag að veita Juan Peron
forseta óskorað vald til að taka
við stjórn mála i Cordoba, eftir að
fylkisstjórinn þar sagði af sér á
fimmtudagskvöld. I Cordoba
hefur verið rnjög róstusamt og
ekki batnaði ástandið, er fylkis-
stjórinn hafði sagt af sér. I gær og
dag hafa að minnsta kosti 20
sprengjur sprungið í héraðinu, að
minnsta kosti sjö manns hafa lát-
ið lifið og milli 20 og 30 slasazt.
m
R
SAFNAST ÞEGAR
^ SAMAN
K SAMVINNUBANKINN