Morgunblaðið - 25.03.1975, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. MARZ 1975
Piltur og stúlka saa
leyfir mér ekki að halda lengra út í það, piltar! Getur
og verið, að stúlkunni hafi orðið snögglega illt. —
Hvað ertu nú að gjöra, fóstri minn?
Eftir það gengur prestur út úr kirkjunni; en allir
þyrpast í eina bendu utan að Sigríði, en hún er náföl
og talar ekki orð; halda flestir hana mállausa eða
vitfirrta eða hvorttveggja, og er hún studd inn í
bæinn, og stumra menn þar yfir henni um hríð.
Boðsmenn sáu það á öllum lotum, að ekki mundi
verða neitt úr veizlunni þann dag, og fóru smátt og
smátt að tínast í burtu, þegar á daginn leið. Sigríður
komst um kvöldið fram aö Tungu; og urðu menn
þess nú varir, aö hún var hvorki mállaus eða vit-
skerrt, en aftók nú með öllu að setjast í annað sinn á
brúóarbekkinn hjá Guðmundi; og flýgur þessi at-
burður um öll héruð, og var álit manna allmisjafnt;
sögðu sumir, aö þetta væri orðið mjög að líkindum og
væri betur seint séð en aldrei; hinir voru þó fleiri, er
lýttu Sigríði fyrir og töldu þess öll líkindi, að þessi
atburður hefði ekki verið að öllu tilviljun; en Þor-
steinn matgoggur lagði aldrei annað til þeirra mála
en að hann fór að kjammsa með munninum og sagði:
Hver ætli hafi þá étið alla steikina þar? Það kemur
allténd vatnið fram í munninn á mér, þegar ég hugsa
um hana. — Margir eggjuðu þá fóstra aö höfða sök á
hendur þeim mæðgum og töldu, að ekki hefði allt
verið brigðalaust af þeirra hendi; þó fórst það fyrir,
og varð sá endir málanna, að þær mæðgur hétu að
gjalda Guðmundi 6 ær loðnar og lembdar í fardögum
auk veizlukostnaðarins og létu þeir fóstrar sér það
lynda úr því, sem komið var. Ekki sýndi Ingveldur
Sigríði miklar ástir um þetta leyti, og var við sjálft
búið, að Sigriður yrði að hrökkva burt frá Tungu; þó
bar Sigríður þetta mótlæti með stillingu, en var
heldur óglöð og fálát; og leið svo fram veturinn. —
HÖGNI HREKKVÍSI
Ég hefði ekki trúað því, að kona á mínu reki yrði
rekin á dyr í verzlun.
Skarfarnir frá Útröst
nokkra róðra, áður en hann færi heim, því ekki veitti
honum af að hafa með sér dálítið af fiski, þegar heim
kæmi.
Fyrsta róðurinn fóru þeir í vitlausu veðri. Einn
karlssonur sat við stýri, annar i stafni, en þriðji mið-
skipa, og ísak varó aö standa í austri allan tímann,
svo svitinn lak af honum. Þeir sigldu eins og þeir
væru ekki með öllum mjalla, aldrei datt þeim í hug
aó lækka segl, og þegar bátinn hálffyllti, skásigldu
þeir bárurnar, svo að báturinn tæmdist aftur og
vatnið stóð eins og foss út á hléborða. Nokkru síöar
lægði storminn og þeir tóku til færanna. Það var svo
krökkt af fiski, aó sökkurnar komust ekki í botn fyrir
mergðinni. Bræðurnir þrír drógu hvern þorskinn af
öðrum, ísak fékk líka margan vænan, en hann hafði
sitt eigið færi, og þessvegna sluppu þeir alltaf frá
honum, þegar þeir voru komnir upp undir borð-
stokkinn, og hann náöi ekki einum einasta fiski.
Þegar báturinn var hlaðinn, sigldu þeir heim að
Útröst og bræðurnir gerðu að aflanum, og hengdu
hann í hjall, en Isak fór til karlsins og kvartaði yfir
því, að hann hefði ekkert veitt. Karl lofaöi að það
skyldi rætast úr því næst og fékk ísak nokkra öngla,
fncótnorQunkoffÍnu
Bretum
fækkar
í fyrsta skipti síóan
Bretar hófu skipulegt
manntal hjá sér árið
1937, hefur þeim fækkaó
á fyrstu tveim mánuöum
ársins 1975. Skýrslur
sýna að í heiminn hafi
komið 98.000 börn, en
tala látinna á sama tíma
er rúmlega 102.600.
Aðalástæðan fyrir þessu,
segja Bretar, eru auknar
getnaðarvarnir. Þess er
og getió að um 1000
Bretar flytjist vikulega
brott frá Bretlandseyj-
um til nýrra heimkynna.
Til hvaóa ráóa grípur
hann, þegar björninn
verður þess var að byss-
an er ekki hlaóin?
Ertu búinn að bíða
lengi?