Morgunblaðið - 25.03.1975, Page 33

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. MARZ 1975
33

Líkið ð
/
grasfletinijm
O
bp„J6osl
y°o/ SaOftir
19
teljandi samneyti við aðra hér, og
Petrenfrökenarnar eru alltof
nízkar til að tíma að umgangast
nokkurn mann. En það gefur
auga leið — að við hittumst oft og
kíkjum inn hvert hjá öðru. Við
erum sem betur fer heldur vin-
veitt hvert öðru.
— Haldið þér að maður gæti
dvalið hér í einhverju húsanna —
við skulum segja í þrjá sólar-
hringa, án þess að nágrannarnir
fréttu af þvi?
Augnaráð hennar varð dálftið
flöktandi, en rödd hennar var ró-
leg þegar hún svaraði:
— Því ékki það? Enda þótt við
komum hvert til annars án þess
að vera hátíðlega boðin, höldum
við ekki uppi nákvæmu eftirliti.
Vinnukonur og þjónustu-
stúlkur sjá nú oft ýmislegt, sagði
Löving eins og óvart.
Já. Mér fannst hún hika við. —
Vinnukonan mín er að minnsta
kosti eins og uppsláttarbók i
kjaftasögum. En hún hefur þvi
miður verið i frii undarifarnar
þrjár vikur og kom ekki heim fyrr
en í gærmorgun. Og ekki þýðir að
treysta neitt á Huldu...
Dauflegt bros lögreglustjórans
gaf til kynna að hann hefði þegar
gert sér grein fyrir því að ekki
væri mögulegt að búast við sér-
lega miklum yfirlýsingum frá
Huldu. Rödd hans var ögn hörku-
legri, þegar hann hélt áfram:
— Þér þekktuð Tomas Holt?
— Já auðvitað. Við þekktum
hann öll hér í Dalnum.
— Vissuó þér að hann var kom-
inn aftur heim?
— Nei.
-- Hvenær fréttuð þér það?
— í morgun. Maj Britt, vinnu-
konan mín kom inn og sagði... að
hann hefði ... verið myrtur á Ár-
bökkum.
Rödd hennar var hljómlaus og
hún forðaðist að líta á okkur hin.
— Holt kom til Skóga á sunnu-
dagskvöld, sagði Löving. — Það
sást til hans, þegar hann beygði
inn á veginn sem liggur hingað
niðureftir. Eftir það vili enginn
kannast við að hafa séð hann.
Hafið þér nokkuð hugboð um,
hvar hann gæti hafa haldið til
þennan tíma?
Aftur þetta flóttalega augnaráð,
sem ég hafði tekið eftir nokkrum
sinnum.
— Nei, hvernig ætti ég að vita
það?
Löving andvarpaði mæðulega.
— Ég er tilneyddur að spyrja.
Maður verður að hafa leyfi til að
vona, að einhver komi með ein-
hverja vísbendingu að
lokum .. .. Og nú þætti mér vænt
um að þér segðuð okkur, hvað þér
aðhöfðust í gærkvöldi... .
— Eg var í afmælisveizlu hjá
vinkonu minni. Hún býr í hinum
enda bæjarins og klukkan var
orðin nokkuð margt... sennilega
að nálgast eitt, þegar ég kom heim
aftur.
— Sáuð þér eða heyrðuð
nokkuð grunsamlegt á heim-
leiðinni?
— Nei, alls ekkert. Þaó var
tunglsljós en ég gat ekki betur séð
en kyrrð væri yfir Dalnum og
enginn á ferli. Ég fór strax að
hátta og ég var sofnuð, þegar
maðurinn minn vakti mig, en
hann var að koma heim úr við-
skiptaferó. Þá var klukkan um
hálf þrjú.
Lou Mattson minnti á mennta-
skólanema í munnlegu prófi og
hún virtist draga andann léttar
eins og hún hugsaði með sér:
Þetta fór betur en ég hélt. En
gieði hennar dvínaði snögglega,
því að allt í einu varð hún bæði
skelfd og ráðvillt.
Við höfðum öll heyrt hratt fóta-
takið úti i forstofunni og beindum
augnaráði okkar ósjálfrátt í áttina
þangaó.
Maðurinn sem hafði fengið and-
lit Lou Mattson til að fölna upp
var á fimmtugsaldri. Hann hafði
grófa andlitsdrætti og kuldaleg
djúpstæð augu. Ég horfði á Einar
með nokkurri andúð, þegar hann
þrýsti hönd hins nýkomna allt að
þvi hjartanlega og lýsti því yfir að
það væri gaman aó sjá hann ,
aftur .... Þar var sem sé kominn '
eiginmaður Lou Mattson, Yngve. j
Maj Britt hafði sagt honum að i
Lou hefði farið að Árbökkum svo
að hann hafði farið á eftir henni I
til að heyra hvernig fólki var inn-1
anbrjósts eftir þennan voðalega.
atburð. En það var nú sannarlega I
mjög dularfullt að Tommy skyldi |
komahingað og láta myrða sig ■
hér ... hér á Árbökkum í allri J
friðsældinni. Og hvaða erindi I
hafói hann átt til Skóga? Nei,j
Mattson forstjóri vissi ekkert og J
skildi ekkert, en hann var fús aó*
segja hvað hann hefði aðhafst |
kvöldið áður. Og án þess að kæra •
sig um biðjandi augnaráð eigin-J
konu sinnar sagði hann:
— Ég fór að heiman á fimmtu-|
daginn í vióskiptaerindum og ég.
kom heim i gærkveldi. Eg skyldi'
bílinn eftir niðri við vegamótin, |
því að ég hef bílskúrspláss inni í •
bænum. Lou var vakandi og beið J
eftir mér og hafói hitað vatn í te I
og þegar við höfðum rabbað |
saman smástund fórum við að ■
hátta. Þá hefur klukkan verið'
hálf ellefu .... |
Það var vissulega gulls ígildi að |
virða fyrir sér andlitið á Löving !
lögreglustjóra.
— Haldið þér fast við frásögn |
Skinnakeppni
á Akureyri
ÍSLENZKIR loðdýraræktendur
hyggjast efna til skinnakeppni á
Akureyri helgina 12r-13. apríl
n.k. Er þetta fyrsta keppni sinnar
tegundar hér á landi síðan loð-
dýrarækt var tekin hér upp á nýj-
an leik. Dómari verður enskur,
Barrie Phipps að nafni.
Velvakandi svarar I sfma 10-100
kl. 10.30— 11.30, frá mánudegi
' til föstudags.
% Enn um
landbúnað
Herdís Hermóðsdóttir skrifar:
„Heill Velvakandi.
Nú langar mig til að notfæra
mér þitt góða boð og biðja þig
fyrir nokkrar athugasemdjdir við
grein Guðríðar B. Helgadóttur frá
12 marz s.l.
Það verður nú vist enginn upp-
næinur við slikum viðbrögðum og
frú Guðriður sýnir þegar minnzt
er á landbúnaðarinál og þá dæina-
lausu dýrtiðarskrúfu, sem verð-
lagsmál landbúnaðarins eru og
hafa verið. En Velvakandi hefur
sjálfur gert athugasemdir við það
og suint fleira i uinræddri grein,
sein ég er alveg saminála, og inun
þvi ekki ræða hér.
En vegna annars, sem frain
kemur i greininni, vildi ég benda
frúnni á það, að inér hefði fundizt
viðkunnanlegra hefði hún notað
skrif sin til að færa rök fyrir ináli
sinu tneð þvi að benda á það í
grein minni, sem hún álítur
„bull“, fremur en lýsa á þennan
hátt gáfnarfari skólasystkina
sinna og viðbrögðum kennarans
við þeiin. En þótt hún hafi, að
eigin dómi, fjórfalt bókhaldsvit á
við flesta þykir inér þó á skorta
glöggskyggni frúarinnar, þar sein
hún virðist ekki skilja innihald
orðsins um „vitið í litlafingrin-
um“, en það skýrir að nokkru
sérstæðan skilning hennar og
fullyrðingu um, að ég og aðrir,
sem skrifað hafa um land-
búnaðarinál, viljum leggja hann
niður. Slfkt er bull.
% Hallarpeningar
til verðjöfnuðar
Um varinavirkjanir bænda til
ylræktar og heilsuhæla hef ég
ekki heyrt getið áður, en hallar-
bygging þeirra i Reykjavík er aft-
ur á inóti löngu kunn. Þar geta
þeir trúlega haldið skeleggar ræð
ur uin „jafnvægið i byggð lands-
ins“ og nauðsyn þess að flytja
fyrirtæki, sein áratugum sainan
hafa verið i Reykjavik út á lands-
byggðina.
Þar tel ég að eðlilegra hefði
verið að bændur hefðu lagt hall-
arpeningana i sjóð til að inæta
verðsveifluin eða öðruin skakka-
föllum landbúnaðarins, hliðstætt
þvi, sem gerist hjá sjávarútvegin-
um og sjóinönnuin. En slikt þarf
landbúnaðurinn ekki aldeilis.
Neytandinn er þvingaður ineð
ríkisskipaðri einokun á land-
búnaðarvöruin til að hlíta hvers
kyns okurverði á þessuin fæðu-
tegundum. Þegar neytandinn get-
ur svo ekki borgað það, sem upp
er sett, og þar af leiðandi ekki
keypt vöruna, er hann skattlagð-
ur til að niðurgreiða hana. Fint
skal það vera, og ekki skortir
óréttlætið.
Svo segir Guðríður, að bændur
hafi ekkert hagræði af niður-
greiðslunuin, neina þá ineð sér-
stöku móti, sem þeir hafa ekki
tíma til að notfæra sér fyrir þvi að
fratnleiða þessa ódýru vöru. Það
brosa sjálfsagt fleiri en ég.
% Mismunun
búgreina
Þá vil ég benda Guðriði á, að
margendurteknar kvartanir
bænda um mismunun búgreina i
niðurgreiðslum, þar sein nauta-,
svina- og hænsnakjötsfrainleið-
endur verða að búa við það órétt-
læti, að frainleiðsla þeirra er ekki
niðurgreidd, tala ólygnasta ináli
uin fullyrðingu hennar.
Um hinar innansleiktu fjár-
hirzlur ríkisins, sem eru i raun
ekki annað en vasar skattgreið-
enda, vil ég aðeins segja, að bænd-
ur hafa ekki látið sitt eftir liggja
að fægja þær sein bezt.
„Flækingarnir“, sem frúin talar
um, tilheyra sjálfsagt hinum
200.000 Islendingum, mér og min-
uin likum, sein munu gera sér að
góðu íslenzkt sólskin i ár, og geta
það trúlega, þar sein bændur
landsins munu enn ekki vera
farnir að selja sólina. En hinn
svokallaða „Veiðirétt" i áin og
vötnum landsins, allt upp í
óbyggðir, selja þeir þvílíku okur-
verði, að enginn Islendingur mun
geta rennt þar færi fyrir bröndu,
ef frain fer setn nú horfir. Koma
tekjur bænda af þessu þó hvergi
fram i verðlagsgrundvellinum
fyrir útreikninga á verði búvara,
en aftur á móti gera góðar tekjur
sjóinanna þegar vel veiðist, laun
iðnaðar- og verkamanna það, sein
uppinælingu og yfirvinnu trú-
lega, en þetta kallast „viðmið-
unarstéttir“, sem hafa þó ekki
enn getað byggt sér hallir i
Reykjavik, og er bættur skaðinn.
% Illa farið
með verðmæti
Þá vil ég að endingu tninnast á
ullina og ullarvörurnar, sein frúin
segir réttilega, að séu dýrinætar.
Mér verður á að spyrja, hvernig
standi þá á því, að bændur sjálfir
gæta ekki betur slikra verðinæta
en raun ber vitni þegar þeir láta
féð draga á eftir sér reifið frain
eftir öllu sumri, svo öinurlegt er á
að horfa, og hlýtur að verða skað-
legt fyrir féð. Þetta hlýtur að
leiða hugann að þvi, hvort bús
afurðir séu ekki svo hátt verð-
lagðar, að bændur þurfi alls ekki
að nýta þær allar.
Þá vekur það lika furðu margra
hve ótrúlega viða hey er látið
liggja út uin öll tún svo vikuin
skiptir og það í haustrigningun-
um. Gæti ég vel hugsað mér, að
spara inætti töluvert fóðurbætis-
kaupin ef bætur væru á þessu
ráðnar.
Un uin verðhækkanir á fóður-
bæti, sein allir vita, að verða injög
iniklar, vil ég segja þetta: Verði
diikaskrokkar þeir, sein nú ganga
i frystihúsuin víðs vegar uin land-
ið látnir hækka í verði, sem svar-
ar því að þeir væru aldir á því
fóðri til söludags, þá hygg ég að
skörin sé komin að fullu upp á
bekkinn og landbúnaðarhneyksl-
ið kórónað.
Svo vona ég að frú Gúðríður
debeteri og krediteri þetta i rétta
dálka i sínuin inakalausu bók-
færslukolli.
Herdis Herinóðsdóttir,
Eskifirði."
58 þús. stolið
BROTIST var inn í íbúð við
Fálkagötu s.l. föstudag og þaðan
stolið bankabók. I bankabókinni
lágu 29 þúsund krónur í seðlum
og sama dag hafði þjófurinn tekið
út úr bókinni i banka 29 þúsund
krónur, þannig að hann hefur
haft samtals 58 þúsund krónur
upp úr krafsinu.
nucivsincnR
<^-«22480
SKATTHOL
hvítlökkuð.
LJOS &
ORKA
STÆKKUNAR-
LAMPINN
FRÁ LUXO
TVÆR STÆRDIR
SENDUM
í PÓSTKRÖFU
LANDSINS MESTA
LAMPAÚRVAL
LJÓS K
ORKA
ndsbrautl2
sími S14 88
Siidnrla