Morgunblaðið - 26.03.1975, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 26. MARZ 1975
Bjarni Jónsson verzl-
unarstjóri — Minning
Fæddur 1. 4. 1916.
Dáinn 13. 3. 1975.
Mætur maður er fallinn frá.
Mig langar að tjá honum þakkir
mínar og fjölskyldu minnar, fyrir
allt sem hann var okkur.
Bjarni fæddist vestur á
Framnesvegi fyrir tæpum 59 ár-
um, þ. 1. apríl 1916. Fjögurra ára
gamall fluttist hann með
foreldrum sínum að Bræðraborg-
arstíg 20, og átti þar heima þar til
hann stofnaði sitt eigið heimili.
Þann 31. júli 1938 kvæntist
hann eftir lifandi konu sinni, Ing-
veldi Guðnadóttur frá Stokkseyri.
Þau eignuðust fimm börn. Þau
eru: Elísabet og Larry C. Parr,
þau eru búsett í Bandaríkjunum.
Sigurbjörn kvæntur Sigrfði
Gunnlaugsdóttur. Birgir,
kvæntur Kolbrúnu Gunnars-
dóttur. Jón Bjarni og Ásdís, sem
bæði eru í heimahúsum. Barna-
börnin voru orðin átta, sjö
drengir og ein stúlka.
Bjarni réðst ungur að árum til
starfa hjá verzluninni Geysi, þar
starfaði hann i um það bil 42 ár,
lengst af sem verzlunarstjóri. Var
starfið unnið af þeirri dyggð og
trúmennsku, sem honum var í
blóð borin. Prúðmennska og
tryggð voru aðaleinkenni hans,
það fundum við sem næst honum
stóðu.
Þungt er mér um hjarta, er ég
kveð minn elskulega og góða
tengdaföður i hinsta sinni.
Minningarnar leita á hugann,
ljúfar og góðar. Hver breiddi svo
vel yfir lítla barnsvöggu? Þar
hafði afi verið nærri, aó líta á
minnsta barnið. Stórir strákar
ieituðu til afa með smátt og stórt,
og fóru ekki bónleiöir til búðar.
Minnisstætt er mér er ég fór
vestur á Isafjörö fyrir nokkrum
árum en maðurinn hafði farið til
útlanda daginn áður. Þá fylgdi
Bjarni mér út á flugvöll og skildí
ekki við okkur fyrr en við vorum
tryggilega komin inn í vél, og vel
fyrir öllu séð.
Þetta atvik lýsir honum vel.
Hann var forsjá sinnar fjölskyldu
í smáu og stóru. Bjarg sem ekki
var haggað. Jafnvel fársjúkur lét
hann ekki á neinu bera, fór til
vinnu sinnar og gat miðlað okkur
hinum af andlegu þreki sinu.
Einstakur heimilisfaðir var
hann, eins og sjá má af framan-
sögðu enda ber heimilið þess
gleggst vitni. Þau Inga voru sam-
hent við að byggja upp sitt fallega
og sérstaklega snyrtilega heimili,
og hennar hlutur í því er stór.
Fram á síðustu stundu stóð hún
við hlið hans, og stundaði hann af
kostgæfni. Litlir drengir þakka
afa sínum allt. Nú kemur afi ekki
lengur, brosmildur og blíður við
börnin sín. Nú er ekki iengur
hægt að segja afa sínum frá öllu
sem gerist. Lítill maður týnir ekki
lengur aiia bangsana sina í fangið
á afa og drifur sig svo þangað
sjáifur. Tómlegt er nú og mikið
skarð ófyllt.
En það er huggun harmi gegn
að hafa átt þennan elskulega og
góða mann að. Fyrir það þökkum
við, fólkið hans. Far þú i friði,
friður guðs þig blessi, hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Sigríður Gunnlaugsdóttir.
I dag fylgjum við góðum sam-
starfsmanni og hreinlyndum
félaga þau skref, sem undir
venjulegum kringumstæðum
væru stigin án frekari um-
hugsunar, en núna leiða okkur
ekki aðeins spölinn, sem í fáum
metrum er talinn, heldur og á vit
liðins tíma með minningar sinar
og kærar myndir.
Verzlunin Geysir stendur lokuð
og við, starfsíólk þess fyrirtækis,
bíðum ekki viðskiptavina, heldur
vottum Bjarna Jónssyni
verzlunarstjóra í teppa- og veiðar-
færadeild fyrirtækisins virðingu
okkar og þakklæti. Og maðurinn
með ljáinn hefur höggið ótt og títt
i raðir félaga okkar, svo að mörg
eru nú þau skörð sem áður voru
vel fyllt í starísliði Geysis.
Aðeins fyrir tveimur vikum var
annar afbragðsmaður kvaddur, og
var hann búinn að vinna í Geysi í
27 ár, var það Helgi Guðmunds-
son. Og sé ieitað lengra aftur í
XTVIXXA
Háseta
Háseta vantar strax á 1 30 smálesta neta-
bát, sem rær frá Grindavík. Upplýsingar í
sím 92-1 264 og 41 41 2 á kvöldin.
Blikksmiðir
Blikksmiðir og aðstoðarmenn óskast til
uppsetninga úti í bæ. Mikil vinna, góðar
tekjur.
BUKKVER,
Helluhrauni 4, sími 53050.
Plastiðnaður
— Atvinna
Viljum ráða nú þegar duglegan og sam-
viskusaman mann til plastiðnaðarstarfa.
Hér er um framtíðarstarf að ræða fyrir
réttan mann. Upplýsingar í síma 14085
milli kl. 4 og 6 í dag.
tímann, þó aðeins fá ár, koma
enn fleiri nöfn í hugann, þó ekki
verði hér nefnd, en ógleymd og
varðveitt.
Bjarni Jónsson var búinn að
starfa í Geysi I yfir 40 ár. Segir
það nokkuð um heilindi hans og
áhuga i starfi hjá fyrirtækinu. Og
fyrir dag Bjarna hjá Geysi hafði
faðir hans starfað þar við segla-
saum og þannig rutt syni sínum
braut, er hann svo fúslega þræddi
sjálfur. Er þessa langa starfstíma
Bjarna nú minnzt og hugsað til
hins góða félaga, sem á engu vildi
niðast, sem honum hafði verið
fyrir trúað, og húsbóndahollustan
og heilt geð gagnvart samstarfs-
mönnum sem viðskiptavinum var
í því samræmi, að þar varð ekki á
betra kostið. Þau voru mörg
skrefin sem hann steig og aldrei
taldi eftir sér, og mörg björgin,
sem hann iyfti, án þess að kvarta,
já, stundum án þess að eftir væri
tekið, því hógvær var Bjarni ætíð
og ekki fyrir það að bumbur væru
fyrir honum barðar. Sýndu eig-
endur Geysis honum líka þann
þakklætisvott, að hann var gerður
að meðeiganda fyrirtækisins fyrír
nokkrum árum.
Bjarni var fæddur hér í Reykja-
v.ík hinn 1. apríl árið 1916 og hefði
því orðið 59 ára gamall eftir viku
aðeins. Voru foreldrar hans
hjónin Elísabet Bjarnadóttir og
Jón Guðmundsson, skipstjóri og
seglameistari. Ólst Bjarni upp hér
í Reykjavík og kynntist vaxandi
bæ og auknum umsvifum. Hér
stofnaði hann líka heimili, er
hann gekk að eiga Ingveldi
Guðnadóttur frá Varmadal á
Stokkseyri hinn 31. júlí árið 1938.
Eignuðust þau 5 börn, synina þrjá
og tvær dætur. Eru þrjú þau elztu
gift og búin að stofna sin heimili,
Minning:
Pétur Björnsson
fyrrv. veitingamaður
Fæddur 21. mars 1904
Dáinn 16. mars 1975.
1 morgunljómann aðfararnótt
16. mars gekk góður drengur
feðra sinna til. Nokkuð á áttunda
ár var Pétur búinn að stríða við
mikil og sár veikindi, og sýndi
mikið þrek og þrautseigju og end-
aði sitt líf með þeirri skarp-
skyggni og æðruleysi að hringja
til sonar síns að heiman og bíðja
hann að koma og sitja hjá sér
meðan hann væri að deyja, sem
og sonur gerði. Eftir nokkra
stund var faðir hans allur. Það er
oft þungbært að þurfa sætta sig
við þann raunveruleika að góður
vinur manns sé horfinn fyrir fullt
og allt af vettvangi hins jarðneska
lífs og eigi þangað aldrei aftur-
kvæmt til frekari samvista við
sjálfan mann eða þá sem i nán-
ustu tengsium hafa deiit með hon-
um eða henni kjörum eins og
nafni hans sonarsonur um tvitugt
sem reyndist afa sínum eins og
best verður á kosið þegar hann
þurfti hjálpar við, enda hafði
Pétur litli alist upp hjá ömmu og
afa frá fæðingu. En hvað þýðir að
fást um slíkt, þetta er sá skapa-
dómur sem allir verða að hlíta,
enda höfðu nánustu vinir hans
fengið að njóta í 71 ár. A góðri
stund ræddum við Pétur frændi
oft, einkum eftir að Elli kerling
kom í heimsókn með sínum marg-
slungnu töfrabrögðum og brota-
lömum, um það hvað væri á bak
við þetta allt eftir að jarðvist lýk-
ur. En aidrei fengum við svar við
því sem ekki var heldur nein von.
Við skyldum þá hafa einhverja
hugmynd um hvað er að gerast í
þessu jarðnéska sem okkur hefur
verið leyft að ganga í gegnum um
áratuga skeið. Hver ert þú, hvað-
an kemurðu, hvar ertu, og hvert
er ferðinni heitið, hvað er lífið?
Ætii nokkur hafi svarað þessu
betur en Kristján skáld Jónsson
þegar hann unglingspiltur heima
í fjallasalnum spurði sjálfan sig
þessarar spurningar, og svaraði
þvi þannig: Lífið allt er blóórás og
logandi und sem læknast ekki
fyrr en á aldurtila stund. Fyrir
liðugum 6 mánuðum misst Pétur
sína elskulegu konu Sölvínu
Konráðsdóttur og minntist ég
hennar með nokkrum orðum og
þá eðlilega eiginmannsins nokkuð
um leið. Fyrir það fékk ég snupi-
ur frá vini mínum að ég skyldi
vera skrifa hól um sig. Það var
honum fjarri skapi. Ég mun því
sleppa öllu sem áður var sagt um
hann.
Pétur var fæddur 21. mars,
1904, að Stóruþverá í Austur-
Fljótum, Skagafirði, sonur hjón-
anna Dórótheu Jóelsdóttur og
Björns Péturssonar þar búandi
Þau hjón þóttu myndarieg og dug-
mikil í sókn og vörn sér og sínum
til bjargar. Björn var vel gáfaður,
snjall hagyrðingur og hrókur alls
fagnaðar í góðra vina hópi og lét
ekki deigan síga þó eitthvað á
móti blési, enda sýndi hann það
og þau hjón, því þetta ár, 1904,
bregða þau búi og flytjast til
Vesturheims og skilja Pétur eftir
sem þá var yngstur, aðeins 13
vikna, hjá afa hans og ömmu,
Þórönnu Gunnlaugsdóttur og
Halldóri Jónssyni, móðurforeldr-
um.
Nokkru eftir brottför þeirra
hjóna, foreldra Péturs, flytja
Halldór og kona hans að Keldum í
Sléttuhlíð og búa þar á nokkrum
bæjum við fremur lítil efni enda
hann aldurhniginn og farinn af
kröftum en þau höfðu þeim mun
meiri manngöfgi virðingu og
blessun allra sem þeim kynntust.
í þeim vermireit ólst Pétur upp í
Guðs ótta og góðum siðum og
skorti aldrei neitt. Þegar snáðinn
lýkur barnaskólaskyldum með
miklum ágætum, kosta gömlu
hjónin hann í unglingaskóla sem
mun hafa verið fremur sjaldgæft
þegar viðmiðun er höfð um
bændafólk og fátæka alþýðu.
Annað slagið bárust bréflegar
fréttir frá Ameríku um velgengni
og framgang þeirra hjóna, Björns
og fjölskyldu, og vilja þau gjarn-
an fá soninn til sín, sem þá var
fermdur. Pétur mun hafa verið 16
ára begar ákveðið var að sú ferð
skyldi hafin enda höfðu þau þá
sent honum farkost og ekkert til
sparað að svo gæti orðið. Það var
talið sjálfsagt af frændliði hans
hér heima að hann mundi setjast
þar að í slfkri víðáttu þar sem
drypi smjör af hverju strái. En
það fór á annan veg því eftir hálft
fimmta ár halda honum engin
bönd og hann kemur aftur til
heimalandsins fátækur af
og elzta dóttirin á heima vestur í
Ameriku en hingað komin nú tii
að votta föður sínum virðingu og
þakklæti sem þau hin systkinin
öil, en tvö þeirra yngstu eru enn í
foreldrahúsum.
Bjarni var maður einarður og
ákveðinn, fylginn sér og kapps-
fullur, en þó um leið hógvær og
laus við að vera kröfuharður
nema við sjálfan sig. En harkan,
sem hann sýndi sjálfum sér, hefði
minni mann en hann bugað fyrir
löngu. Hann gekk til vinnu sár-
sjúkur nú hin síðustu árin, en
neitaði að gefast úpp og stóð
miklu lengur en stætt var í raun
og veru. Hann var líka vel gerður
líkamlega og sterkur umfram það,
sem virtist við fyrstu sýn. Hann
var frábær félagi, vinsæll af
öllum, er honum kynntust,
traustur og hjálpsamur. Er okkur
því i dag efst í huga þakklæti
fyrir að hafa fengið að kynnast
svo góðum dreng og hafa mátt
starfa með honum svo langan
vinnudag, þar sem trauðla bar
nokkurn tímann skugga á. Við
litum þess vegna til baka með því
þakklæti.er virðingin fyrir góðum
félaga ber uppi, og biðjum Bjarna
fjölskyldu hans og ástvinum
blessunar Guðs.
Starfsfélagar I Geysi.
veraldarauði en með staðgóða
sjálfsmenntun. Meðal annars las
hann, skrifaði, og talaði ensku
eins og móðurmálið, og hélt þvi
til æviloka. Hann sagði mér
síðar að aldrei hefði hann kunn-
að við sig í Vesturvegi og það
hefði verið sama hvað í boði
var, heim skyldi haldið. Með því
hefur hann undirstrikað hið
fornkveðna. Það tekur tryggð-
inni aðeins í skóvarp sem
tröllum er ekki vætt. Eftir að
heim kom kvæntist hann Sölvínu
Kohráðsdóttur, heimasætunni að
Mýrum í Sléttuhlíð, sem tekið
hafði við sinni föðurleifð og þar í
sveitinni búa þau i 18 ár. Grun
hafði ég um að Pétur byggi ekki
allt sitt líf i sveitinni enda var það
vitað aðhannvarmeirafyrirbók
en búskap. Nú læt ég lokið lýs-
ingu á lífi Péturs norður þar, því
þess var áður getió i minningu um
Sölvínu konu hans. Höfuðstaður-
inn freistaói Péturs og þangað
flytja þau árið 1947. Þar vinnur
hann margvísleg störf og víða val-
inn til forustu þar sem unnið var.
Meðal annars kaupir hann sendi
ferðabil og vinnur með hann á
sendibílastöð þgr sem hann jafn-
framt fer með framkvæmda-
stjórn. Þá rekur hann Breiðfirð-
ingabúð um eitt skeið og að síð-
ustu en ekki síst byrjaði hann
störf á City Hótel. Þar kunni Pét-
ur vel við sig enda kynntist hann
mönnum af öllum stéttum og
eignaóist þar marga góðvini viðs-
vegar að af landinu og mun sú
kynning hafa verið gagnkvæm.
Ekki verður sagt að Pétur hafi
fengið stóra storma í fangið í sinu
lífshlaupi nema að siður væri því
aldrei lá hann dag í rúmi til 63 ára
aldurs, ekki svo mikið sem kvef.
Guð gaf honum trygga og dug-
mikla konu sem aldrei brást og
tveir eru synir þeirra báðir full-
tíða menn, kvæntir og búsettir i
Reykjavík. Þá tóku þau 4 fóstur
börn og reyndust þeim sem sannir
og góðir foreldrar. Ýkjulaust má
segja að Pétur hafi verið fjölhæf-
ur og skilningsrikur á allt sem
hann tók sér fyrir hendur. Stund-
um kom fyrir að hann yrði um of
hlédrægur og það kannski á sína
bestu eðliskosti og þá ekki sama
hver í hlut átti. Hann var ekki
gefinn fyrir ævintýri eóa skýja-
borgir, þess í stað vann hann öll
sín störf með festu og einurð,
hvort heldur sem tekið var á móti
hótelgestum, bograð við bílinn
eða að hann skrifaðí hvassa
ádeilugrein i blað, öllu var vel til
skila haldið. Ætíð var hann opinn
fyrir þjóðlegum fræðum og sér-
staklega vandur að lestrarefni,
sást aldrei með svokölluð sorprit
og sletti ekki ensku orði í talaó
eða ritað mál eins og mörgum
hættir til að gera, jafnvel þeim
sem aðeins kunna að segja já og
nei á þvi máli. Margur er þess
minnugur þegar Sveinn Ásgeirs-
son hagfræðingur flutti sína bráð-
snjöllu spurningaþætti í útvarpi
en þá tók Pétur eitt sinn þátt í
þeim og valdi að efni sitt upp-
Framhald á bls. 27