Morgunblaðið - 26.03.1975, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 26. MARZ 1975
25
/

Líkió ö g rasfIetinu m

'r
! AVERY
J\
20
yðar, forstjóri? I fullri alvöru?
Einnig ef framburði yðar og
frúarinnar ber alls ekki saman?
Yngve Mattson varð enn hörku
legri á svipinn, en hann lét orð
lögreglustjórans sem vind um
eyru þjóta.
— Það hryggir mig náttúrulega
að verða að segja það — en konu
minni er margt annað betur gefið
en umgangast sannleikann af ná-
kvæmni.
Anders Löving virtist hafa
fengið sams konar andúð á for-
stjóranum og ég og lýsti því yfir
mjög riddaralegur, að Lou hefði
gefið nokkrar mjög merkar
upplýsingar. 1 þeirri þungu þögn
sem síðan ríkti í nokkrar mínútur
gat ég ekki stillt mig um að hugsa
aó hún hefói að minnsta kosti
látið hjá líða að skýra honum frá
einu atriði.
Ég bærði ókyrr á mér á stóln-
um. Sjálfsagt átti ég að sýna þess-
ari konu fulla velvild, og auðvitað
átti ég ekki að flækja málið meira
en orðið var, en á hinn bóginn:
því skyldi ég halda hlífskildi yfir
persónu, sem var sýnilega bæði
lygin og skrítin og ég vissi ekki
hvort það væri í raun og veru
verjandi að ég lægi á upplýsing-
um, sem kynnu að geta varpað
ljósi á morðið um nóttina? Hvers
vegna skyldi ég ekki hjálpa
veslings lögreglustjóranum og
seðja samtímis vaxandi fðrvitni
mfna.
Ég dró andann djúpt og sagði
hálf hikandi:
— Ef vió tölum um að gefa
upplýsingar þá er það eitt sem
mér leikur mjög hugur á aó fá að
vita, Lou. Að hverju varst þú að
leita í garðinum okkar fyrir fáein-
um klukkutímum? Á grasfletin-
um rétt við garðhúsið?
Ég veit reyndar ekki við hverju
ég hafði búizt að hún svaraði. En
vissulega hafði ég fulla ástæðu til
að vera hæst ánægð með það sem
gerðist næst.
Augu Lou Mattson glenntustu
upp. Hún reis upp, reikul í spori
og gekk nokkur skref í áttina frá
mér eins og hún hefði séð draug.
Svo slokknaði augnaráð hennar
skyndilega — það var engu líkara
en blæja væri dregin fyrir augu
henni... og sfðan leið hún
meóvitundarlaus út af.
SJÖTTI KAFLI
— Veslings barnið, veslings
Lou, sagói faðir minn fullur sam-
úóar og klóraði Thotmes áhyggju-
fullur undir trýninu. Hún var
sannarlega hrædd, við margt og
mikið. Hrædd vió Puck, við mann-
inn sinn og við lögreglustjórann.
Já, hún var meira að segja hrædd
við Thotmes.
Yngve Mattson hafði borið hina
meðvitunarlausu eiginkonu sina
hió skjótasta á braut og Anders
Löving hafói heimtað að fá að
fylgjast með honum — hvort sem
hann hafði hugsað sér að aðstoða
hann vió að blása í hana lífsanda
eða vegna þess að hann hafði hug
á að gefa þeim hjónum nánari
gaum. Við þrjú sem eftir sátum
róuðumst smá saman, Einar
kveikti í pipu sinni og ég hjúfraði
mig að honum og við önduðum öll
léttar eftir hinar viðburðarríku
klukkustundir. En pabba var
meira að segja um megn að hætta
að hugsa um það sem við höfðum
heyrt og séð. Og enn síður tókst
mér að leiða hugann að öðrum
efnum.
Ég sagði eitthvað við Einar og
sem ég gerði það, fann ég til ein-
kennilegrar undrunar, sem var
blandin afbrýði, vegna þess að ég
hafði skynjað það svo greinilega
þennan morgun, að hann átti sér
fortíð, sem ég átti engan hlut
í ... vegna þess að hann hafði um-
gengist alls konar fólk, sem ég
þekkti hvorki haus né hala
á ... og vegna þess að hann hafði
lifað í hartnær þrjátíu ár án þess
að þekkja mig ....
— ÞEKKIR þú Lou og Yngve
Mattson? spurði ég. — Hvernig
kynntust þau? Hvernig er hún?
Hvers vegna var hún svona dular-
full? Heldurðu það gæti verió ....
— Jú, sagði Einar stríðnis-
lega. — Ég held það reyndar. En
áður en ég ljóstra upp frekari
leyndarmálum langar mig tii að
vita, hvað þið Lou voruð að hafast
að bak við runnana og auk þess
leikur mér hugur á að heyra hvað
þú hefur upplifað í einkaferðum
þínum um nágrennið.
Ég leysti greiðlega frá skjóð-
unni. Ég sagði frá ofurstafrúnni,
sem var alltof hreinskilin til að
gera sér upp sorg sem ekki var
fyrir hendi, en að henni hefði
tekizt á einhvern sérkennilegan
máta að fá sjálfan ofurstann til að
nötra, frá hinni skelfdu og
tryllingslegu Agnetu, frá morð-
sjúku Petronfrökenunum, sem
vissu bersýnilega miklu meira um
málið en þær vildu gangast við I
fyrstu, frá freknótta fréttamann-
inum og að lokum frá furðulegri
heimsókn Lou Mattson í garðin-
um okkar og svo heimsókn mína
til hennar.
— Þú hefur sannarlega ekki
setið auðum höndum. Einar tott-
aði pípu sína hugsi. — Og á
meðan við Leo Berggren höfum
þotið um allan bæinn, held ég
nefnilega að þú hafir takmarkað
athuganir þfnar við rétt
svæði....
— Hvað áttu vió með því?
— Ég á við að það eina spor,
Aldrei leyfirðu mér að sjá

————-

Velvakandi svarar I slma 10-100
kl. 10.30— 1 1.30, frá mánudegi
' til föstudags.
% Plastbakkar
undir mat
Sveinbjörg Magnúsdóttir
hringdi. Hún sagðist hafa fylgzt
með því í fréttum nýlega þegar
Borgarspítalinn kom sér upp nýju
dreifikerfi á mat til sjúklinga.
Hún sagðist skilja að þarna væri
tvfinælalaust um fratnför að ræða
og þá um leið sparnað fyrir þá,
sem gjöldin greiða, en hins vegar
kærni það sér spánskt fyrir sjónir,
að hér væri nú verið að taka upp
notkun plastíláta, sem fleygt væri
á haug þegar þau hefðu verið
notuð einu sinni. Sveinbjörg
taldi, að það hefði vart getað farið
fram hjá neinum, að notkun,
plastuinbúða og -íláta, sem fleygt
væri eftir notkun í eitt skipti,
væri nú á miklu undanhaldi uin
víða veröld, og bæri þar ýmislegt
til, en þó fyrst og fremst ineng-
unarhætta og svo auðvitað það, að
sóun og bruðl af þessu tagi væri
nú hreinlega ,,úr tízku“, þar sam
inálsmetandi menn gerðu sér nú
grein fyrir þvi í auknum mæli, að
inannkynið hefði hreinlega .ekki
ráð á því að fara svo gáleysislega
ineð auðlindir inóður jarðar sem
verið hefði undanfarin ár. Allir
vissu, að plast væri gert úr olíu,
sein bæði væri nú orðin injög dýr,
auk þess sem áhyggjur væru af
því hafðar hversu lengi hún
myndi yfirleitt endast handa
jarðarbúuin.
Sveinbjörg sagði ennfremur, að
vafalaust sparaðist álitleg upp-
hæð vegna notkunar þessara
plastbakka, eins og bent hefði
verið á, en þess bæri þó að gæta,
að sá sparnaður væri ekki annað
en skainmtímasparnaður. Þessi
skamintíina-hugsunarháttur væri
því miður alltof viða rikjandi
þegar þessi inál væru annars
vegar, og ininnti þetta sig á það
þegar gosdrykkjaverksmiðjur úti
I hinuin stóra heimi væri látið
haldast uppi að selja vöru sína í
dósum, sem væru ónýtar er þær
hefðu verið tæindar, á þeirri
forsendu, að þetta væri ódýrara
fyrir verksiniðjurnar en það að
safna saman tóinuin flöskuin, þvo
þær og fylla á ný.
Þetta hefði tíðkast víða þrátt
fyrir það, að tóinar dósir væru nú
víða búnar að gera stór svæði að
einuin allsherjar öskuhaug. Við
íslendingar hefðuin sein betur fer
verið blessunarlega lausir við
svona ráðslag, enda væri nú svo
komið, að bruðl og sóðaskapur af
þessu tagi væri bannaður með lög-
uin I sumuin löndum og fleiri
kæmu á eftir.
Sveinbjörg sagðist að lokum
vera þeirrar skoðunar, að við Is-
lendingar ættum að hugsa ineira
um þessi mál, sérstaklega vegna
þess að við væruin sæmilega á
vegi staddir að þessu leyti og auð-
velt væri að byrgja brunninn
meðan barnið væri ekki dottið
ofan í hann, en augljóst væri, að
vel þyrfti að fylgjast ineð þessu ef
ekki ætti illa að fara hér eins og
viða annars staðar.
% Framburður
Hákon Loftsson í Stykkis-
hólmi skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Ég hefi tekið eftir óvenjulegum
frainburði hjá þó nokkrum mönn-
um, sein ég held, að séu úr Skaga-
firði (?); þetta hefur aðallega
verið i útvarpinu. En í sjónvarp-
inu koin einkennilegur frain-
burður i ljós i kvikmyndinni frá
Öræfum; (ég á hér við þá filinu,
þar sem bóndinn sjálfur talaði i.).
Þaó var falleg hrynjandi og
óvenjuleg syngjandi. Vonandi
hefur sá þáttur ekki verið tekinn
burt, og til sé filina, þar sem hann
talar.
I
sem Tommy skildi eftir sig, liggur |
niður í Dalinn ... og þaðan eri
engin slóð til baka. Sjáðu til, þessi *
blaðamaður, — hann heitir reynd-1
ar Jansson og er prýðispiltur —I
hann sagði Anders Löving einnig.
frá þvi að hann hefði skilið viðl
Tommy þarna við vegamótin. |
Jansson mundi meira að segja að í ■
grenndinni höfðu verið elskendur *
og það hafði þau áhrif að Anders|
sendi okkur Leo Berggren út af |
örkinni til að kanna hvort þetta J
unga par hefði I vímu sinni veitt I
Tommy athygli. Og það kom i ljós |
að þau höfðu tekið eftir honum og ■
þau höfðu meira að segja rætt það ■
sin á milli af talsverðum fjálgleik, |
hvernig gæti staðið á því að hann I
skyti allt í einu upp kollinum íj
Skógum. Leo Berggren æstist I
allur upp við það og ákvað að|
reyna að hafa upp á fleirum, sem i
hefðu hitt Tommy þessa daga. Við •
hittum ýmsa sem höfðu séð hann, |
EN ALLIR HÖFÐU TEKIÐ EFT-1
IR HONUM ÞEGAR HANN J
GEKK FRÁ JÁRNBRAUTAR-I
STÖÐINNI OG í ÁTTINA I
NIÐUR I DALINN .. . Á,
SUNNUDAGSKVÖLDIÐ. Eftir |
öllum sólarmerkjum að dæma I
hefur enginn þorpsbúa séð hon-1
um svo mikið sem bregða fyrir •
hvorki á mánudag né þriðjudag. •
Og það....
— En góði Einar. Þjð hafið ekki.
haldið uppi þessum spurnum •
nema í fáeinar klukkustundir og|
ég býst varla við að þið hafiði
getað spurt hvern einasta þorps-J
búa...
Einar horfði nánast vork-l
unnsamlega á mig.
— Þú þekkir ekki Skóga. Ef svo I
umræddur og umdeildur maður |
eins og Tommy sést á götu eftir að ■
hafa verið í burtu I þrjú ár.... þá J
breiðist sú frétt út eins og eldur í I
sinu. Spurðu mig ekki, hvernig |
það gangi fyrir sig, þvi að ég hef |
aldrei komist til botns í þvi. Og ég I
veit bara að svona liggur í málinu. |
Og hefði hann gengið fáein skref ■
eftir einni þorpsgötunni annað- *
hvort á mánudag eða þriðjudag I
þá hefðum við nú þegar ítarlegar I
lýsingar á því frá tugum manna. J
Og fyrst þessar upplýsingar eru I
ekki fyrir hendi þá getur skýring-1
in ekki vérið önnur en sú að hann •
hefur með vilja látið lítið fara J
fyrir sér. En hvar?.. það er spurn-1
ingin. Ég held að takist okkur að |
fá svar við þeirri spurningu þá •
höfum við samtímis náð í þýð- •
ingarmikinn spotta til að halda |
okkur í...
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I

En þetta, sein ég nefndi fyrst
var þannig, að ú hljóinaði sem ó
(ót), e, í ,,veginn“ var upp á
skaftfellsku, með löngu e-i (en
ekki ei.)
L í „meðhöndlun" var eins og í
amerfsku, og eins og heyrist einn-
ig í norsku; sama 1-ið var einnig i
orðinu „til“ og styttist þá i-ið um
leið. I í orðinu „iniklir“ var borið
fram eins og í.. „Ýmislegt" var
borið fram eins og ýmisligt.
„Flutningur" var eins og ti á
þýzku, flUtningur, „íslenzku
máli“ var íslensko ináli. „Breyt-
ing“ var bræting, en þó ekki með
skæru æ-i, rn i „spurning" var
upp á skaftfellsku eða austfirzku,
e í „með“ var oft injög opið, likt
og i norsku og sænsku i ,,er“,
„notum“ var borið fram eins og
nótum, „eftir" eins og aftir,
„hverjuin“ eins og hveríom, með
injög opnu e-i, og hálfgerðu o-i i
suda, „raunverulega" eins og
rönveruliga og „lítið" eins og
litið, ineð amerísku (norsku) 1-i,
og i i stað í.
Þetta er nú það helzta, sem ég
hefi skrifað niður hjá mér.
Er þetta blandaður fram-
burður, leiiar af fornum fram-
burði, eða hvað eiginlega? Það
væri gainan að vita það.
Með þakklæti.
Hákon Loftsson".
fyrir
alla vigtun
Vogir fyrir:
fiskvinnslustöðvar,
kjötvinnslustöðvar,
sláturhús,
efnaverksmiðjur,
vöruafgreiðslur,
verzlanir,
sjúkrahús,
heilsugæzlustöðvar,
iðnfyrirtæki,
flugstöðvar.
Ennfremur hafnarvogir,
kranavogir og fl.
Ólafur Gíslason
& Co. h.f.
Sundaborg, Reykjavik
Simi 84800.
H)
ELECTROLUX
Eftirtaldir aðilar
rjTWffaiifi selja Electrolux
heimilistæki:
Akranes:
örin h.f., Skólabraut 31. S. 93-1880
Borgarnes:
Kf. Borgfirðinga. S. 93-7200.
Hellissandur:
Raft. verzl. óttars Sveinbjörnss.
S. 93-6685
Patreksfjörður:
Baldvin Kristjánsson. S. 94-1295.
Bolungarvík:
Jón Fr. Einarsson. S. 94-7351.
Isafjörður:
Straumur S. 94-3321.
Blönduós:
Kf. Húnvetninga. S. 95-4200.
Sauðárkrókur:
Kf. Skagfirðinga. S. 95-5200.
Siglufjörður:
Gestur Fanndal. S. 96-71162.
ólafsfjörður:
Raft. vinnustofan s.f. S. 96-62164.
Akureyri:
KEA S. 96-21400.
Svalbarðseyri:
Kf. Svalbarðseyrar S 96-21338.
Húsavfk:
Grímur ogÁrni S. 96-41137.
Vopnafjörður:
Kf. Vopnfirðinga S. 97-3201.
Egilsstaðir:
Kf. Héraðsbúa S. 97-1200.
Seyðisfjörður:
Kf. Héraðsbúa S. 97-2200.
Eskifjörður:
Pöntunarfélag Eskfirðinga S. 97-6200.
Reyðarfjörður:
Kf. Héraðsbúa S. 97-4200.
Höfn, Hornafirði:
Kask S. 97-8200.
Vestmannaeyjar:
Húsgagnaverzl. Marínós Guðm. S. 98-
1200.
Þykkvibær:
Verzl. Friðriks Friðrikss. S 99-5650.
Keflavík:
Stapafell h.f. S. 92-1730.
Reykjavfk:
Raflux s/f, Austurstræti 8. S. 20301.