Morgunblaðið - 06.01.1976, Blaðsíða 29

'IMrtí’rtnnTiToiSiíS
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. JANUAR 1976
15
Slask burstaði
Gummersbach
PÖLSKA liðið Slask Wroelaw sigraði VFL Gummersbach frá Vestur-
Þýzkalandi 22—15 f fyrri leik liðanna f átta liða úrslitum Evrópubikar-
keppni meistaraliða f handknattleik, en liðin mættust f Varsjá á
laugardaginn. Staðan f hálfleik var 12—6 fvrir Slask.
Mörk Slask f leiknum skoruðu: Jerzv Klempel 10, Zdzislaw Anteczak 4,
Bogdan Faleta og Stanislaw Piekarek 3 hvor, Andrzej Kocjan 1 og
Andrezej Sokolowski 1.
Fvrir Gummersbach skoruðu: Jochen Deckarn 8, Klaus Westebbe 3,
Hansi Schmidt 2, Reiner Brand og Joachim Henkels 1.
Sfðari leikur liðanna fer fram á heimavelli Gummersbach, en harla er
ólfklegt að Þjóðverjunum takist að vinna upp 7 marka forskot Pólverj-
anna.
RAÍVGERS í FORYSTl
GLASGOW Rangers hefur nú tek-
ið forystuna í skozku 1. deildar
keppninni f knattspyrnu. A laug-
ardaginn sigraði liðið Hearts á
útivelli, 2:1, á meðan Celtic varð
að láta sér nægja jafntefli á
heimavelli gegn Dundee, 3:3.
Bæði Celtic og Rangers hafa hlot-
ið 26 stig eftir 20 leiki, en Mother-
well sem er f þriðja sæti hefur
hlotið 25 stig og Hibernian sem er
í fjórða sæti hefur hlotið 24 stig,
en leikið einum leik minna en
hin liðin, þannig að með sigri f
leiknum sem félagið á inni gæti
það náð efstu liðunum að stigum.
Celtic virtist hafa leikinn við
Dundee á laugardaginn í hendi
sér. Staðan í hálfleik var 2-1 fyrir
Celtic og snemma í seinni hálfleik
breytti Celtic stöðunni í 3—1. Var
það svo ekki fyrr en undir lok
leiksins að Dundee tókst að skora
tvö mörk og jafna. Mörk Celtic í
leiknum gerðu Dixie Deans og
Kenny Dalglish tvö. Eitt marka
Dundee var sjálfsmark Celtic en
hin mörkin tvö skoruðu Hoggan
og Mackintosh.
I belgíu tókst liðinu sem Guð-
geir Leifsson leikur með, Char-
leroi, að sigra í viðureign sinni við
Beringen á útivelli, 2—0, og kom
sá sigur verulega á óvart, en
Standard Liege, lið Ásgeirs Sigur-
vinssonar, varð hins vegar að
sætta sig við tap gegn einu af
neðstu liðunum í deildinni.
Jafntefli og naumt tap gegn bezta handknattleiksliði heims var uppskera fslenzkra handknattleikslands-
liðsins um helgina, og eftir misjafnt gengi liðsins að undanförnu var þessi árangur ákaflega kærkomin
sönnun þess að enn eru fslenzkir handknattleiksmenn f fremstu röð. Myndin sýnir tvo leikmanna sovézka
liðsins nota alla krafta sfna til þess að stöðva Jón Hjaltalfn Magnússon f leiknum á sunnudagskvöldið. og
svo sem sjá má helgar tilgangurinn meðalið. A blaðsíðu 18 og 19 er fjallað um leikina tvo á laugardag og
sunnudag.
Fréttamenn hafa einnngis fjallað nm hið neikvæða
— Viðhorf fþróttafrétta-
manna til handknattleiks-
fþróttarinnar hafa verið neit-
kvæð allt frá þvf í fyrravor, og
það kom að þvf að við sem
stöndum f þessu gátum ekki
lengur orða bundizt. Það sem
ég sagði í sjónvarpinu s.I.
laugardag var ekki einungis
mfn skoðun á þessu máli,
heldur túlkaði ég einnig við-
horf annarra landsliðsmanna.
Þannig fórust Ólafi H. Jóns-
syni, fyrirliða íslenzka hand-
knattleikslandsliðsins, orð ívið-
tali við Morgunblaðið í gær, en
s.l. laugardag kom Ólafur fram
í sjónvarpinu og lýsti þar þeirri
skoðun sinni að islenzkir
íþróttafréttamenn hefðu verið
mjög neikvæðir í garð hand-
knattleiksíþróttarinnar að
undanförnu og hefðu jafnvel
verið með niðurrifsstarfsemi.
íþróttafréttamennirnir hefðu
ekki sett sig úr færi að vera með
persónulegar ádeilur á menn,
jafnt leikmenn sem þjálfara og
forystumenn. Þessi ummæli
Ólafs vöktu mikla athygli, en
heldur er óvenjulegt að
íþróttamenn svari fyrir sig þótt
þeir verði fyrir gagnrýni í fjöl-
miðlum.
— Islenzkir íþróttafrétta-
menn draga dám af starfsfélög-
um sínum á Norðurlöndunum,
sagði Ólafur í viðtalinu við
Morgunblaðið, — þar er mjög
til siðs að ráðast að mönnum og
þar er þjálfurunum lítil grið
gefin. 1 Þýzkalandi er málum
öðru vísi farið. Þar fær þjálfar-
inn að vera í algjörum friði
fyrir fréttamönnum, a.m.k.
fyrir leikina, og val landsliðsins
þar er ekki gagnrýnt, jafnvel
manna orki tvímælis, eins og
jafnan þegar valin eru úrvals-
lið.
— Ég held að íþróttafrétta-
menn geri sér ekki almennt
grein fyrir þvi valdi og þeim
áhrifum sem þeir hafa, sagði
Ólafur. — Þeir móta skoðanir
alls almennings á þvf sem þeir
fjalla um, og ein neikvæð fyrir-
sögn getur breytt viðhorfum
fjöldans. Þannig tel ég, að um-
fjöllun fjölmiðla að undan-
förnu hafi orðið til þess að fólk
missti trúna á íslenzka landslið-
ið. Vissi hreinlega ekki hvar
það stóð — hverju það átti að
trúa. Auk þess finnst mér að
íslenzkir íþróttafréttamenn
hafi sýnt það sjálfir að þeir
hafa ekki haft mikla trú á getu
okkar og get ég nefnt það sem
dæmi að þegar íslenzka lands-
liðið fór til Júgóslavíu s.I.
sumar, þá var nánast ekkert
fjallað um þá ferð í íslenzkum
fjölmiðlum. Ríkisútvarpið
sendi reyndar mann með
okkur, en við höfðum það á
tilfinningunni að það væri ein-
ungis gert til þess að verða
vitni að því að okkur yrði
endanlega slátrað.
— Það voru mörg atriði sem
voru farin að fara i taugarnar á
okkur, sagði Ólafur, — og einn-
ig farin að verka á liðið, þannig
að við töldum óhjákvæmilegt að
okkar sjónarmið kæmist á
framfæri. Við landsliðsmenn-
irnir spjölluðum mikið um
þetta í Danmerkurferðinni
fyrir jólin, og auðvitað fundum
við fyrir því að enginn íslenzk-
ur fréttamaður fylgdist þá með
landsliðinu. Þetta var í fyrsta
sinn síðan ég byrjaði að leika
með íslenzka handknattleiks-
landsliðinu að enginn frétta-
maður taldi okkur þess virði að
fylgjast með leik okkar við Dan-
mörku, en hingað til hafa lands-
leikið við Dani jafnan verið
taldir stórviðburðir i íslenzku
íþróttalifi. Jafnvel fyrir hinn
áríðandi leik við Júgóslava 18.
desember fundum við fyrir þvi
að heldur andaði köidu i okkar
garð í fjölmiðlunum, og þegar
öll smáatriðin sem við fundum
fyrir söfnuðust saman virkuðu
þau niðurdrepandi á okkur. Ég
er heldur ekki í vafa um að sá
neikvæði tónn sem ríkt hefur i
fjölmiðlum hefur dregið úr að-
sókn að landsleikjum hérna, og
það hefði einhvern timann þótt
saga til næsta bæjar að ekki
komu nema 1200 manns að
horfa á leik gegn Sovétmönn-
um, sem var þó vitað fyrirfram
að ættu að skipa einu bezta
handknattleikslandsliði heims-
ins.
— Hitt er svo annað mál,
sagði Ólafur, — það þessi nei-
kvæða afstaða fréttamanna og
þá um leið fjölda annarra varð
til þess að við vorum ákveðnir í
að sanna i leikjunum við Sovét-
menn hvers við værum
megnugir. Fyrir leikinn rædd-
um við um það að leikur þessi
væri prófsteinn á islenzkan
handknattleik. Fengjum við
slæman skell í þeissum leikjum
myndu ótal aðilar bíða fyrir
utan dyrnar, tilbúnir að krafsa
í okkur. Ég held að það, að við
gerðum okkur allir ljósa grein
fyrir þessu, hafi orðið til þess
að ná upp verulegum baráttu-
anda í liðinu — betri en svo oft
áður, og okkur tókst það sem
við ætluðum okkur. Við höfum
staðið gagnrýnina af okkur og
nú finnst okkur sanngjarnt að
við njótum þess hve frammi-
staðan var í raun og veru góð.
— En þvi verður heldur ekki
á móti mælt, og sízt skyldi það
vanþakkað, sagði Ólafur, — að
íslenzkir fréttamenn hafa
lengst af veitt handknattleiks-
íþróttinni gífurlega mikinn
stuðning og þeir eiga sinn þátt i
að auka og viðhalda þeim áhuga
sem verið hefur á þessari
iþróttagrein hérlendis. En með
tillit til þessa kemur það
manni meira á óvart þegar
skyndilega verður kúvending
hjá fréttamönnum og þeir
reyna að draga allt hið nei-
kvæða fram í dagsljósið, í stað
þess að horfa á jákvæðu hlið-
arnar einnig. Og þarna á ekki
einn, heldur allir fjölmiðlar
sömu sök á málum.
Að lokum var Ólafur að því
spurður hvort hann teldi að is-
lenzkir iþróttamenn hefðu ekki
nægjanlega þekkingu á hand-
knattleiksíþróttinni.
— Ég tel að yfirleitt fjalli
íþróttafréttamenn um hand-
knattleik af nægjanlegri þekk-
ingu, þótt fæstir þeirra hafi
leikið með handknattleiks-
liðum, sagði Ólafur, — hitt
skortir miklu fremur að íþrótta-
fréttamenn setji sig inn í and-
rúmsloftið sem jafnan fylgir
erfiðum leikjum, bæði fyrir þá
og eftir. Leikmenn gera sér oft-
ast sjálfir góða grein fyrir því
hvort þeir hafa staðið sig vel
eða illa í viðkomandi leikjum
og taka því ekki gagnrýni nærri
sér, en íþróttafréttamaður
getur hins vegar brotið íþrótta-
mann niður með ósanngjörnum
ummælum, þar sem þeir vita að
það sem fréttamaðurinn segir
er yfirleitt tekið sem hinum
eina sannleika meðal iþrótta-
áhugafólksins.
— stjl.
r
Rœtt við Olaf H. Jónsson, fyrir-
liða handknattleikslandsliðsins