Morgunblaðið - 06.01.1976, Blaðsíða 34

20
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. JANUAR 1976
Muhammad Ali Konrelia Ender.
Ali og Eníer bezt
Bandaríski hnefaleikarinn Muhammad Ali og austur-þýzka
sunddrottningin Kornelfa Ender voru kjörin „Iþróttafólk ársins
1975“ af fréttamönnum vestur-þýzku fréttastofnunarinnar
„Internationale Sports Korrespondenz," en þetta var f 29.
skiptið sem fréttastofa þessi gengst fvrir sllku kjöri, og eru það
fréttamenn hennar um vfða veröld sem taka þátt I kjörinu.
Muhammad Ali hafði umtalsverða yfirburði yfir helztu keppi-
nauta sfna, hlaut samtals 79 atkvæði, en sá er varð f öðru sæti,
brasilfski þrfstökkvarinn Joao de Oliveira, hlaut 54 atkvæði.
Enn meiri munur varð þó hjá konunum, þar sem Kornelfa
Ender hlaut nærri helmingi fleiri atkvæði en sú er varð f öðru
sæti. Atkvæði féllu þannig:
IÞRÓTTAMAÐUR ARSINS.
Muhammad Ali, Bandarfkjunum — hnefaleikar
Joao de Oliveira, Brasilfu — frjálsar fþróttir
Niki Lauda, Austurrfki — kappakstur
John Walker, N-Sjálandi — frjálsar fþróttir
Tim Shaw, Bandarfkjunum — sund
Arthur Ashe, Bandarfkjunum — tennis
Oleg Blochin, Sovétrfkjunum — knattspyrna
Wassili Alexejew, Sovétrfkjunum — lyftingar
Franz Klammer, Austurrfki — skfðafþr.óttir
Guy Drut, Erakklandi — frjálsar fþróttir
IÞRÓTTAKONUR ARSINS
Kornelfa Ender, A-Þýzkalandi — sund
Faina Melnik, Sovétrfkjunum — frjálsar fþróttir
Nadia Comaneei, Rúmenfu — fimleikar
Chris Evert, Bandarfkjunum — tennis
Ludmilla Turitschewa, Sovétr. — fimleikar
Anne-Marie Pröll, Austurrfki — skfðafþróttir
Irina Rodnina, Sovétrfkjunum — skautafþróttir
Sheila Young, Bandarfkjunum — skautahlaup
Billie-Jean King, Bandarfkjunum — tennis
Renate Stecher, A-Þýzkaiandi — frjálsar fþróttir
Irena Szewinska, Póllandi — frjálsar fþróttir
79 atkv.
54 atkv.
48 atkv.
45 atkv.
42 atkv.
26 atkv.
18 atkv.
18 atkv.
11 atkv.
8 atkv.
101 atkv.
57 atkv.
56 atkv.
52 atkv.
52 atkv.
42 atkv.
16 atkv.
12 atkv.
11 atkv.
3 atkv.
1 atkv.
Dalglish trnir ekkí á signr
Celtic í Evrópukeppninni
En hrósar Valsmönnum fyrir íþrótta-
mannlega framkomu í grein í Shoot
EINN af þeim sem reglulega
skrifa f enska knattspvrnublaðið
„Shoot“ er hinn snjalli leikmaður
og fvrirliði Celtic, Kennv
Dalglish. I hefti því sem síðast
barst hingað til lands ræðir
Dalglish um möguleika Celtic
í Evrópukeppni bikarmeistara en
Celtic er eitt átta liða, sem eftir
eru í keppninni. Þrátt fvrir að
Celtic hafi nú leikið fjóra leiki f
keppninni, unnið þrjá og gert eitt
jafntefli, þá er Dalglish ekki sér-
lega bjartsýnn á að Celtic nái að
sigra f keppninni. 1 grein sinni f
„Shoot“ segir hann meðal annars:
— Næsti leikur okkar í Evrópu-
keppninni er ekki fyrr en eftir
þrjá mánuði (greinin er skrifuð í
lok nóvember) og margt getur
breytzt fram að þeim tíma. Við
erum mjög ánægðir með liðið eins
Guðlaug
valin í
Kópavogi
ROTARY-klúbbur Kópavogs valdi
GuSlaugu Þorsteinsdóttur
„íþróttamann ársins 1975" I
Kópavogi og veitti henni fagran
verðlaunagrip I því tilefni. Segir I
f réttatilkynningu klúbbsins að
GuSlaug hljóti þetta sæmdarheiti
fyrir eftirtalin afrek:
A8 hafa I ár verið f fyrsta sæti á
Reykjavlkurmeistaramóti kvenna I
skák.
Að verða fslandsmeistari í
kvennaflokki á skákþingi íslands.
Fyrir að keppa I landsliði I skák
á móti landsliði Færeyinga.
Að verða fyrst Islenzkra kvenna
til að verða Norðurlandsmeistari i
skák I kvennaflokki. Þann titil
vann hún á skákþingi Norður-
landa, sem fram fór I Noregi I
ágúst i sumar.
Nefnd sú sem velur fþrótta-
mann ársins I Kópavogi er skipuð
þeim Guðmundi Arasyni for-
manni, Grétari Norðfjörð og Guð-
mundi Þorðarsyni.
og það er í dag, en það er ekki vist
að liðið verði það sama eftir þrjá
mánuði. Það þarf ekki nema litils-
háttar meiðsli til að lykilleik-
menn geti ekki leikið með. Einnig
getur þessi langa hvild
frá Evrópukeppni haft það í för
með sér að liðið eflist og stað-
reyndin er sú að í liðinu eru nýir
leikmenn, sem stöðugt falla betur
inn í liðsheildina."
t grein sinni ræðir Dalglish um
þá fjóra leiki, sem Celtic hefur
leikið í Evrópukeppninni hingað
til og segir að það hafi enginn
reiknað með íslenzka liðinu Val
sem erfiðum mótherja. Celtic hafi
þó tekist að skora níu mörk gegn
þessu liði og ekki fengið eitt
eínasta á sig og það sé hægara
sagt en gert. Um leikmenn Vals,
segir Dalglish: — Þeir sýndu
mikinn íþróttaanda eftir að hafa
tapað 7:0 fyrir okkur á Parkhead
og þökkuðu hverjum einasta leik-
manni Celtic fyrir leikinn með
handabandi, en létu niðurlæg-
ingu tapsins ekki á sig fá.
Kenny Dalglish er að öllu jöfnu
fyrirliði Celtic, en í leikjum liðs-
ins í Evrópukeppninni á útivelli í
vetur hefur hann þó ekki gegnt
fyrirliðastöðunni. Gegn Val í
Reykjavík var Jóhannes Eðvalds-
son fyrirliði en hann er oftast
nefndur „Big Shuggie Edvalds-
son“ meðal Skotanna. 1 leiknum
gegn Oporto í Portúgal gat
Dalglish ekki leikið vegna
meiðsla, en hann segist ákveðinn f
að taka við hlutverki sínu í næsta
-útileik Celtic og að sjálfsögðu
ætlar hann sér ekki að ná lélegri
árangri með lið sitt en forverar
hans í þeirri stöðu hafa gert á
þessum vetri í Evrópukeppninni,
þó svo að Dalglish trúi ekki á að
Celtic beri sigur úr býtum í
keppninni.
Kenny Daghlish — þrátt fyrir gott gengi Celtic I Evrópubikarkeppn-
inni til þessa trúir hann ekki á sigur.
Kerfið lék blaðamennina grátt og
þgkir ekki lofa góðu fgrir OL1980
— ER þetta forsmekkurinn að
þvf sem verður á Ólvmpíuleik-
unum 1980 spvrja nú þeir vest-
rænu blaðamenn sem fvlgdust
með heimsmeistarakeppni
kvenna í handknattleik í Sovét-
rfkjunum. — Ef svo er, þá gerið
allt sem unnt er til þess að
koma í veg fvrir að ieikarnir
verði í Moskvu.
Biaðamennirnir Ientu í hin-
um furðulegustu ævintýrum í
Sovétferð sinni, þar sem kerfið
var í algleymingi og álfka
árangursríkt og að berjast við
vindmyllur að ætla sér að fást
við það. Hafa blaðamennirnir
nú ákveðið að skrifa skýrslu um
mál þetta og leggja hana fyrir
AIPS — alþjóðasamband
íþróttafréttamanna — þar sem
málið verður síðan tekið til um-
ræðu og afgreiðslu. Mun verða
farið fram á að blaðamenn beiti
áhrifum sinum í þá átt að
tryggt verði að ekki komi til
slikrar þjónustu á leikunum
1980, eða að leikarnir verði
ekki haldnir í Moskvu ella.
Myndi það gera stöðu Sovét-
manna í máli þessu ákaflega
erfiða ef fréttamenn neituðu að
mæta til leikanna, þar sem þeir
eru nú álitnir eins mikilvægir á
slíkum mótum og jafnvel
íþróttafölkið sjálft.
Sem fyrr greinír lentu nokkr-
ir blaðamenn í furðulegri bar-
áttu við kerfið og má þar til
dæmis nefna danska blaða-
menn sem fóru til Sovétríkj-
anna til þess að fylgjast með
sínu liði. Gekk allt að óskum
hjá þeim um tíma, nema hvað
langan tíma tók að ná símasam-
bandi heim og þekkja eflaust
allir blaðamenn þá óþægilegu
tilfinningu sem er því samfara
að sitja inni með fréttir sínar,
þegar „blaðið bíður“.
En nú gerðist það að dönsku
stúlkunum vegnaði illa í keppn-
inni, þær náðu ekki að komast í
úrslitin en skyldu þess í stað
leika um 7.—9. sætið í keppn-
inni og áttu þeir leikir að fara
fram í Vilnius. Svo virðist sem
stjórnendur keppninnar í
Sovétrfkjunum hafi hins vegar
búizt við dönsku stúlkunum
betri en raun varð á, þar sem
þeir höfðu gert ráð fyrir að
blaðamennirnir dönsku héldu
til Kiev, þar sem úrslitakeppn-
in fór fram. Tókst blaðamönn-
unum ekki að fá neinu um
þokað. Þeir skyldu fara til
Kiev, þótt danska liðið ætti að
leika í Vilnius og það væru
leikir þess sem þeir voru komn-
ir til þess að fylgjast með.
Þegar svo sumir gáfust hrein-
lega upp og vildu halda heim
við svo búið tók ekki betra við.
Það var ekki gert ráð fyrir því í
kerfinu. Hins vegar gátu þeir
ekki verið lengur á hótelinu
sem þeir bjuggu á þar sem
undankeppnin fór fram — það
var ekki gert ráð fyrir því í
kerfinu, og málalok urðu þau
að þeir stóðu á götunni með
töskurnar sinar og það var
heldur ekki hægt — kerfið
gerði ekki ráð fyrir því. Dön-
unum varð það til happs að þeir
komust í samband við Svíann
Curt Wadmark, einn af stjórn-
armönnum alþjóðasambands-
ins, sem hafði persónuleg sam-
bönd við menn sem aftur höfðu
persónuleg sambönd við aðra
sem gátu bjargað málinu. Urðu
blaðamennirnir að fara með
lest til Moskvu frá Rostov þar
sem undankeppnin fór fram og
urðu að greiða aukalega fyrir
það 24 dollara með loforði um
að þeir fengju þessa peninga
endurgreidda i Moskvu. Það
fengu þeir lika. Skilvíslega
voru þeim greiddar 24 rúblur,
peningar, sem ekki má fara
með úr landi í Sovétríkjunum, í
þá mund að þeir voru að leggja
af stað heim.
Mikið hefur verið skrifað um
þetta mál að undanförnu og
meðal lýsinga blaðamannanna
má lesa eftirfarandi:
Hvernig getur það verið að
blaðamenn þurfi að bíða í þrjá
til fjóra tíma eftir því einu að
fá leyfi til þess að hringja heim
til sín? Og hvernig má það vera
að sumir fengu aldrei sam-
band? Er það forsvaranlegt að
fólkið sem átti að sjá um þjón-
ustu við blaðamenn talaði
ekkert nema rússnesku en samt
sem áður virtust einhvers
staðar vera einhverjir sem
fylgdust með öllu sem sagt var í
símann og slitu sambandið
fyrirvaralaust ef eitthvað var
sagt sem ekki féll inn í kerfið?
Auðvitað gekk allt betur hjá
þeim sem voru svo forsjálir að
stinga pakka af erlendum
vindlingum að þeim sem þeir
þurftu að leita til og ef menn
greiddu ekki tvöfalt gjald fyrir
símaþjónustuna, gátu þeir
alveg eins gleymt því að þeir
þurftu að ná sambandi.
Að ekki sé talað um hótelin.
Blaðamenn frá Vesturlöndum
þurftu að greiða mun hærra
verð en aðrir, eða allt að 4500
kr. fyrir nóttina fyrir herbergi,
þar sem menn áttu á hættu að
klósettin hryndu þegar þeir
settust á þau og perurnar i
lömpunum spryngju ef menn
töluðu ekki í hálfum hljóðum.