Morgunblaðið - 27.03.1976, Blaðsíða 32

Morgunblaðið - 27.03.1976, Blaðsíða 32
32 MORGUNBI.AÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. MARZ 1976 Á hættu- slóðum í ísrael™,1' Sigurður Gunnarsson þýddi hún snuprar hann fyrir þaö aö vera svo eini'aldur, þar sem hann sé prófessor, aö ganga hér um og gæta hænsna. ()g meöan þau kýta um þetta, kankvís á svip, gagga fimmtán þúsund hænur í kór, svo að þú getur ekki ímyndað þér annan eins hávaóa. En á kvöldin kennir pról'essor- inn hænsnastúlkunni, hvernig hún á aö verða prófessor. Þá lesa þau saman þykkar bækur. ()g á eftir kennir hún prófessornum hæsnafræði, svo að hann geti orðið yfirmaður hænsnabúsins, þegar hún l'ær prófessorstitilinn. Já, þetta er vissulega furðulegt iand, — og einnig líka l'urðulegt fólk. Land mikilla andstæðna: mikill hiti, miklar auönir og vatnsskortur, en einnig líka mikil ræktun og frjósemi á vissum stöð- um. Og hve yndislegt það er oft, að fá að baða sig í ánni Jórdan. En erfitt þykir mér aö strita við að þurrka upp mýrarnar norðan við Djúpavatn. Og unaðslegt er að ganga heim á kvöldin. En hugsaóu þér ástandið hérna: Viö erum neydd til aó sofa meö hlaðnar byssur við rúmstokk- inn, og það er harla ólíkt því, sem við þekkjum frá uppvexti okkar. Við fáum enga greiðslu fyrir það, sem við gerum hér í samyrkjubúinu. 1 sam- yrkjubúi fá allir ókeypis það, sem þeir þuri'a, en laun fá þeir ekki. Ég fór nýlega á pósthúsið, þar sem ég þurfti að senda bréí heim. Ekki var minnzt á greiðslu l'yrir frímerkið. Allt ókeypis eins og annað hér. Nýlega vildi svo til, aö ég reil' skyrtuna mína í tætlur og átti því miður ekki nema þessa einu skyrtu. En þau sögðu mér bara að fara yfir í búðina og þar fengi ég strax ókeypis skyrtu. En kaup þarl'tu ekki að búast viö að fá. Og þaö er vissulega dálítið skrítið miðað við það, sem þekkist heima. Hvort þetta fyrirkomulag er betra eða verra en það, sem gildir hjá okkur heima, skal ég ekkert um dæma. En ég efast bara um, aö krakkarnir hérna í sam- yrkjubúinu viti nokkuó um peninga og gildi þeirra, og það finnst mér raunar dálítið vafasamt uppeldisatriði. Börnin búa ekki hjá foreldrum sínum í svona samyrkjubúum. Þau sofa á barna- heimilinu og borða þar, en koma heim til foreldra sinna hvern dag, síódegis. Sum- um l'innst þessi skipan góó, en öðrum ekki, eins og gengur. Og um þetta jagast l'ólkió, og sitt hvað fleira, og sumir eru lítið betri en brytinn á EÁLKANUM. En l'lestir eru ágætir, og þó er María bezt ai' þeim öllum. Eiginlega finnst mér nú skammarlegt, að ég skuli aldrei hafa kært mig neitt um stelpur, því að kannski eru þær l'leiri jafn ágætar og María. Ég vildi bara óska þess, Andrés, að við gætum i'undið eyrnalokkinn hennar. En því miður eru litlar líkur til þess, því að Arabarnir stálu honum. Sumir segja, að Arabar selji alltaf þá hluti, sem þeir nema þannig á brott. Þaó er því hugsan- legt, að þú kynnir, í einhverri Austur- landal'erð þinni, að rekast á eldrauðan eyrnalokk, sem er líkur vatnsdropa í laginu. Kauptu hann þá tafarlaust, því að það er eyrnalokkur Maríu. vUO Qt MORö'JKejýv" kaff/nu \\ : Hann er að þvo gólflistana í Lofaðu mér að hjálpa þér og eldhúsinu, drengir. taka þungu möppuna? Hann hefur neistann? Er það ekki rétt skilið — til einhverrar neðanj arðarstarf- semi? Tvö skáld hittust í kaffihúsi. — Hvað starfarðu núna? Hefurðu fengið vinnu? — Ekki beint vinnu. Eg er að fást við húsgagnasölu eins og stendur. — Nú, já, hefurðu selt mik- ið? — Öll mín. X — Hvernig líður honum frænda þínum? — Það er nærri ár síðan hann dó. — Það er sennilega af þvf, sem ég hef ekki séð hann á gangi svona lengi. X Móðirin: — Þú ættir ekki að vera að hugsa um að ganga menntaveginn, væna mín. Þú skalt bara gifta þig eins og þú ert, því að karlmennirnir vilja hel/.t ómenntaðar og heimskar konur. Dóttirin: — Það hefur ef til vill verið þannig f þínu ung- dæmi, en nú er það alit brevtt. X Piparmærin var að skrifta og játaði á sig skírlífsbrot. Skrifta- faðirinn hristi höfuðið og sagði alvarlegur í bragði: — Þetta er ljótt að hevra um stúlku á þínum aldri. Það væri kannski skiljanlegt, ef um ungling væri að ræða. — Já, en það gerðist líka fvrir 35 árum, svaraði stúlkan, ég tíunda það bara endrum og eins til þess að rif ja það upp. X Kaupandinn: — Hvað kosta þessi föt? Kaupandinn: — 12 þúsund krónur. Kaupandinn: — Þau mættu nú vera dýrari. Kaupmaðurinn: — Jæja, þú skalt fá þau fvrir 15 þúsund. Arfurinn í Frakklandi Framhaldssaga eftir Anne Stevenson Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi 29 að atburðinum núna er ég ekki f vafa um að þeir munu svara því til að þeir geti ekkert aðhafzt. Við verðum einhvern veginn að safna staðreyndum, áþreifanlegum staðrevndum, áður en við getum snúið okkur fil lögreglunnar. — Eg er vitni, sagði Helen. — Jæja, sagði Gautier og bað- aði út höndum — í hamingju bænum skýrið þá frá þessu . . . — Einhver hlýtur að hafa séð bflinn á leiðinni uppeftir og veitt honum athygli, sagði David — alveg sérstaklega þegar við höf- um hugfast að bílar eru aldrei á ferli þarna. Gætum við ekki not- fært okkur það. Er það ekki á móti lögunum að aka um gamla hverfið? — Eg held það sé nú kannski ekki bannað í lögum, sagði Gautier. — En auðvitað brýtur það i bága við almenna skynsemi. Eíns og þið sáuð sjálf er eiginlega ógerningur að fara á bflum um göturnar þarna uppi á hæðinni. — Tja . . . David leit á Helen og hún yppti öxlum. — Hann hefur sjálfsagt rétt fvrir sér, sagði hún. — An þess við höfum neitt f höndunum getum við ekki búizt við þeir geti hjálpað okkur agnarögn. Þeir trúa okkur kannski, ef bezt lætur, en þeir geta ekki annað gert en klappa okkur hughreystandi á kollana og sent okkur heim. — Tja, sagði David aftur. — Þá verðum við einhvern veginn að safna sönnunargögnum. Gautier sagði mvnduglega. — I fyrsta iagi. Hverjir vissu að þú ætlaðir uppeftir f kvöld? David hugsaði sig um. — Yfirþjónninn á gistihúsinu? — Hvernig í ósköpunum hefði hann átt að vita um það? sagði Helen undrandi. — Við minnt- umst ekki á það við borðið var það? — Við gerðum það revndar. Jacques og ég vorum að tala um að Mmc Desgranges væri ekki heima hjá sér. Þjónninn sem bar á borð fvrir okkur hefði getað heyrt það. Gautier virtist ekki sannfærð- ur. — Það er auðvitað möguieiki sagði hann. En hver gætu verið tengsl hans við þetta mál? — Mér er sagt að starfsfólkið á gistihúsinu sé allt hliðhollt Marcel Carrier . . . Iielen greip andann á lofti. — Ó. . . — Helen mfn. Hvað átti þessi upphrópun að merkja? — Við vitum að tengsl eru á milli. Við fréttum það f kvöld. Frá Valentin sjálfum. Svo virðist sem Mme Desgranges hafi í ár- daga verið ástkona Marcels. Gautier andvarpaði. — Alveg rétt, já. Eg var alveg búinn að glevma því. — Var þér kunnugt um það? spurði David. — Já. Þetta er Htill bær. Maður heyrir margt. En stundum held ég að of mikið sé gert úr slfku. Þegar allt kemur til alls er langt um liðið sfðan. — Kannski það. En ég er að reyna að búa til einhverja heild úr þessu. Lfk konunnar finnst f húsi sem Mmc Desgranges virnur í. Mme Desgranges hafði — fyrir mörgum árum að vfsu — náin skipti við Marcel. Marcel hefur þennan Ifka áhuga á mér, er áfjáður f að hitta mig. Vinir Marcels vita að ég hcf áhuga á að fara og hitta Mme Desgranges og vita ekki að Helen ætlar að fara með mér. Hvar var hann f gær, Helen? Veiztu um það? — Ég get sagt þér það. Hann var á veiðum. — Er þetta rétti árstfminn fvrir það? — Já. Það er ekkert athugavert við það. Valentin mun Ifka bera á borð fvrir þig villibráð og fugla ef þig iangar i. — Þér er þó ekki alvara, er það, sagði Gautier. — Að Marcel Carrier sé flæktur f málið? Ég veit það ekki. Ég er opinn fyrir öllum hugmyndum. Og einhvers staðar verður maður að byrja og opna málið. — Er hugur háskólamannsins nú að starfi? sagði Helen strfðnis- lega. Hún hafði hreiðrað vel um sig f sófanum og var hin makinda- legasta. — Ég vildi óska ég vissi hvað það er sem þeir — hverjir sem þeir nú eru — vilja ekki að ég fái að vita, sagði David. — Ég geri mér grein fyrir að einhvers staðar lúrir einhver á vitneskju sem reynt er af öllu afli að koma f veg fyrir að ég fái veður af. Og ég veit ekki hvar ég á að byrja að reyna að hugsa, þar sem ég hef ekki hugmvnd um hvað gæti verið um að ræða. — Það hlýtur að vera eitthvað sem þú gætir komizt að með þvf einu að vera hér, sagði Helen hugsandi. — Annars gæti engin skýring verið á því að það er aðeins hér sem reynt hefur verið að myrða þig. En þó hlýtur þeim að vera Ijóst að þú veizt ekkert um hvað málið snýst. Og þeir hafa áhuga á að koma f veg fvrir að þú fáir nokkra nasasjón af þvf.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.