Morgunblaðið - 29.08.1976, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SÚNNUDAGUR 29. ÁGUST 1976
Ævintýrið um
móða Manga
eftir BEAU BLACKHAM
Þarna voru rólur og hringekja og litlir
bílar og parísarhjól og allt mögulegt ann-
að. Hestarnir á hringekjunni voru voða
skrítnir, því þegar verið var að koma
þeim fyrir í flutningavögnunum, voru
þeir engu likari en dýrin í Örkinni hans
Nóa.
Móði Mangi lagði másandi af stað.
Hann blés hvítum gufustrókum og dökk-
um reykjarmekkjum og svo þeytti hann
flautuna sína af öllum mætti. 1 fyrstu fór
hann hægt, því hlassið var nokkuð þungt,
en eftir því sem hann jók hraðann, varð
þetta auðveldara og að lokum brunaði
hann á fleygiferð í sólskininu, og rauði
gufuketillinn hans glóði og það gneistaði
undan hjólunum. ()g ekkert gerðist
tíðindavert á leiðinni, nema hvað hann
varð einu sinni að stoppa, þegar einn
hestanna úr hringekjunni datt af lest-
inni.
Skemmtistaðnum átti að koma upp
skammt frá borginni Hér, og ákveðið
hafði verið, að Móði Mangi stoppaði
þarna, svo að hægt yrði að taka skemmti-
tækin úr lestinni. Svo þarna stoppaði
Mangi og fylgdist með því meðan verið
var að taka hringekjurnar og Parísar-
hjólið og rólurnar úr vögnunum. Og að
því loknu hélt hann aftur af stað.
Sannast að segja hugsaði Mangi svo
mikið um þetta, að hann gleymdi sér
alltaf öðru hvoru, og það var hreinasta
mildi, að hann skyldi ekki verða fyrir
einhverju slysi. F]n til allrar hamingju
kom ekkert slíkt fyrir, og hann ók inn á
hliðarteinana bak við járnbrautarstöð-
ina, þar sem skúrinn hans stóð. En ekki
gat hann annaó en óskað þess, að skúrinn
stæði í námunda við skemmtistaðinn, svo
hann gæti fylgzt með öllu gamninu.
Lestarstjórinn var nýkominn út úr
lestinni og.var að þurrka olíuna af hönd-
um sér, þegar vörðurinn kom til hans.
— Nú er illt í efni! sagði vörðurinn.
Veiztu, hvað hefir komið fyrir?
— Nei, sagði lestarstjórinn, hvað?
— Sjáðu bara! sagði vörðurinn það
hefir gleymzt að taka tvo af hringekju-
hestunum úr vagninum þarna! Og hann
COSPER
Enn geng ég í
augun á þeim —
allir snúa þeir
sér við!
Hvað er sameiginlegt með bar
og rfkiskassanum? Þeir plokka
allt af þér að lokum.
£g vona bara að hann sé betri
við konuna sfna en þú!
Fjallabúi í ónefndu landi
fann spegil, sem einhver ferða-
maðurinn hafði týnt. Þegar
hann ieit í spegilinn, varð hon-
um að orði:
— Svei mér sem þetta er ekki
hann pabbi gamli, aldrei hélt
ég samt, að hann hefði látið
taka mynd af sér.
Hann fór með spegilinn heim
til sfn og læddist með hann upp
á háaloft til að athuga myndina
í næði. Þrátt fyrir alla varkárni
fór þetta þó ekki framhjá konu
fjallabúans og um nóttina eftir
skreið hún upp á háaloftið og
fann spegilinn. Þegar hún leit f
hann varð henni að orði:
— Nú, svo að það er þá þessi
kerlingarafmán, sem hann er
að elta.
— 0 —
Hvað er það, sem ég heyri um
þig að þú sért trúlofaður henni
Jónfnu?
— Já, það er alveg satt.
— En veiztu ekki maður, að
þetta er versta kvensnift, sem
hefir verið á eftir öllum strák-
unum hér f bænum?
— Jú, ég veit það reyndar, en
þetta er nú ekki svo voðalega
stór bær.
— o —
Hún: Ég er ekki með sjálfri
mér í kvöld.
Dóninn: Þá ættum við að geta
skemmt okkur sæmilega.
Skelltu f þig 200 aspirfn-
skömmtum — svo tala ég við
þig f fyrramálið!
Þakka þér fyrir vinur! Þetta er
reyndar allt misskilningur. —
Eg ætlaði mér bara að komast
undan henni!
A: Eg sé hérna f blaðinu, að
konsertinn f gærkvöldi hefur
tekizt prýðilega.
B: Já, og ég sem hafði enga
hugmynd um, að við hefðum
skemmt okkur svona vel.
— 0 —
Læknirinn er að sýna gestinum
spftalann: Og hérna höfum við
þá, sem eru með bfladellu.
Gesturinn: Já, en hér er enginn
maður sjáanlegur. Eru þá engir
sjúklingar hér?
Læknirinn: Jú, þeir eru allir
undir rúminu að gera við.
— 0 —
Sá nýgifti: (Jr þvf að við erum
nú gíft, þá geri ég lfklega rétt f
þvf að benda þér á nokkra af
göllum þfnum.
Frúin: 0, blessaður vertu ekki
að þvf. Eg veit allt um þá. Það
eru einmitt þessir gallar, sem
hafa orðið til þess, að ég náði
ekki f betri mann en þig.
— 0 —
Lögregluþjónninn: Sáuð þér
númerið á bflnum, sem ók á
yður?
Ungfrúin: Nei, en konan, sem
sat f bflnum, sem ók á yður, var
með svartan túrban með rauð-
um röndum og pelsinn hennar
var greinilega úr gerviskinni.
Fangelsi
óttans
Framhaldssaga eftír
Rosemary Gatenby
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
8
unni f New York. Hann settí það
sem hann hafði skrifað kvöldið
áður gætilega f umslagið og tók
það með sér, þegar hann fór nið-
ur.
Hann ákvað að fá sér ekki kjöt
með steiktum baunum — sem var
sagt vera sérréttur staðarins.
Hann ákvað að flesk og egg
myndu duga. Hann fann varla
bragð af matnum. Honum fannst
hugur sinn bundinn athurðum
ga-rdagsins og I skærri bírtu
morgunsins fannst honum einnig
sem þetta væri Ifkara draumi. Ef
hann hefði ekki haft umslagið
fyrir augum sér með frásögn
sinni af því sem við hafði borið
úti á búgarðinum hefði honum
helzt dottið f hug að þetta væru
órar frá upphafi til enda.
Hann hafði sagt Vernon Fix
hvað gerzt hafði og hann treysti
þvf fullkumlega að Vernon myndi
ekki láta það ganga lengra. Hann
myndi að vfsu verða að segja yfir-
manni þeirra. Tom Krug, frá því
sem hann hafði heyrt. Að nokkru
leyti vegna atvinnulegrar le.vndar
og að hluta vegna þess að sá
möguleiki var fyrir hendi að inn-
an tfðar gæti komið út úr þessu
stórkostleg frétt. En hann óttaðist
ekki þegar Vern var annars veg-
ar.
Vern hafði ekki tekið eftir
neinu sérstöku meðan snætt hafði
verið eða yfirleitt meðan á dvöl-
inni hafði staðið. Hápunktur
heimsóknarinnar hafði f hans
augum verið þegar hann hafði
tekið fiskamyndirnar. Um þær
masaði hann þegar hann um
kvöldið steig um borð f flugvél-
ina.
Þegar Jack hafði kvittað á
reikninginn reikaði hann út til að
finna pósthúsið. Það var léttir að
losa sig við bréfið. Hann hafði
sterklega á tilfinningunni að ekki
væri hyggilegt að skilja það eftir
á herberginu. enda þótt það hefði
verið læst niður f tösku hjá hon-
um þar. Hann velti því fyrir sér,
hvort Reg Curtiss m.vndi hafa
fylgzt með þvf hveru margir
blaðamenn hefðu kvöldið áður
stigið um borð í vélina? Eða hafði
hann kannað á gistihúsinu hvort
einhhver hefði orðið eftir? Gat
verið. I hverju sem þetta samsæri
gegn Everest var nú fólgið var
bersýnilegt að þeir sem voru við-
riðnir það voru tilpeyddir að sýna
fyllstu aðgát og vera vakandi á
verðinum.
Nú — ekki gat hann rannsakað
málið f laumi. Hann varð að nota
greinina sem þeir Everest höfðu
talað um sem yfirskin. Stóra
spurningin var þó — hvort þeir
— hverjir sem ÞEIR voru, myndu
reyna að setja stein f götu hans.
Altént gat hann reynt. Hann
hafði fengið leyfi hjá Tom Krug.
Ilann hafði ekki gctað sagt hon-
um neitt sérstakt f sfmanum f
gær, en hann hafði beðið Vern að
skýra málíð betur þegar hann
kæmi til New York f dag.
Það fyrsta sem Jack gerði var
að fara f heimsókn hjá ritstjóra
blaðsins á staðnum, „The
Western Spring Gazette'*. Rit-
stjórinn hér Ira Sloper. Hann var
þreytulegur maður með andlit
rúnum rist og þunnt, svart hár.
— Hæ, sagði Sloper og aftur
fékk Jack þá einkennilegu til-
finningu að hann væri að leika f
kúrekamynd.
Jack reyndi að skýra fyrir hon-
um, hvers konar grein hann lang-
aði að skrifa.
— Já, það má bóka að við höf-
um okkar fræga mann hér í Tex-
as. En þér hafið sannarlega dottið
f lukkupottinn ef þér haldið að
þér finnið eitthvert efni um
hann. Hann er vitanlega mesti
núlifandí rithöfundur Bandarfkj-
anna. Texas hefur beinlfnis ætt-
leitt hann eins og þér getið
fmyndað yður. Sloper sem var
mjög stoltur yfir þvf að blaðamað-
ur frá New York skyldi leita á
hans fund bauð hann honum alla
aðstoð og aðgang að öllu á blað-
inu.
— Yður er velkomið að Ifta á
allt sem við höfum. F.n um Ever-
est er efnið heldur magurt. Meira
að segja urðum við að fá frásögn
af heimsókninni til hans f gegn-
um fréttastofurnar.
— En hvað haldið þér að til sé
um Walter Carrington?
— Walter?
Það birti um stund yfir þreytu-
legu andliti hans.
— Við höfum ýmislegt um
hann. Hann var innfæddur Texas-
maður og hann hafði yndi af þvf
að komast f blöðin.
Jack settist makíndalega við
stórt borð og blaðaði í gegnum
það sem var um Carrington.
Fyrsta frásögnin af honum var
um för hans til háskólans f St.
Louis. Þar hafði hann hitt James
Everest, enda þótt ekkí væri það
tekið fram f úrklippunni. James
White var þá enn óþekktur og
nafnið Everest var sjálfsagt að-
eins sett f samband við fjallið
Everest f hugum fólks.
Eftir að hann hafði lokið námi
snerust flestar fréttanna um
hjónabönd og skiinaði Carring-
tons. svo og um viðskiptí hans
með olfu og gas sem höfðu verið
umfangsmikil. Þar voru myndir
af dökkhærðum gjörvílegum