Morgunblaðið - 01.04.1977, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1, APRlL 1977
Ingibjörg María Þórð-
ardóttir — Minning
I dag fer fram frá Háteigs-
kirkju útför vinkonu minnar,
Ingibjargar Mariu Þórðardóttur,
er andaðist á Landspítalanum
þann 25. mars eftir skamma legu.
Ingibjörg eða Dídi eins og hún
var jafnan kölluð, fæddist að
Þorkelshóli í Víðidal, V-Hún., 25.
ágúst 1915. Foreldrar hennar
voru hjónin Þórður Guðmunds-
son og Guðrún Benediktsdóttir.
Á Þorkelshóli ólst Didí upp i ást
og áhyggjuleysi, ásamt tvíbura-
bróður sínum Guðmundi, sem lést
fyrir fáum árum og eftirlifandi
eldri systur, Önnu að nafni, auk
fóstursystur þeirra, Maríu Bene-
diktsdóttur. Lífið lék við Dídí sem
sitt óskabarn bæði heima í föður-
húsum og einnig eftir að hún
fluttist suður til Reykjavikur og
settist að hjá önnu, systur sinni,
og manni hennar, Jóni heitnum
Thordarsen, forstjóra Sjóklæða-
gerðarinnar. Unglingsárum
sínum eyddi hún hjá þeim góðu
hjónum við söfnu ást og um-
hyggju er hún naut heima i föður-
húsum, en jafnframt hóf hún
störf i Sjóklæðagerðinni. Á þess-
um árum missir hún foreldra sína
sem báðir voru henni mjög kærir,
þó einkum faðir hennar, er hún
minntist ætíð með sérlegri ást og
hlýju.
Árið 1941 gekk Dldi i Hjóna-
band með Höskuldi Austmar,
bryta, og eignuðust þau tvö efni-
leg börn. Þórunni, sem fæddist
1941, en hún fórst í bifreiðaslysi
1968, og Jón Ragnar, er fæddist
1944.
Ég kynntist Didí fyrst er ég
fluttist i Garð i Skerjafirði haust-
ið 1947, en þar bjó hún þá með
manni sínum og börnum i
Ibúðinni beint fyrir neðan íbúð
foreldra minna, en systir hennar
og mágur á sömu hæð og við. Mín
fyrstu spor inn á vinalegt heimili
Didiar voru sem barnapía þegar
frúin skrapp í bíó eða til
kunningja að kvöldi til. En fljót-
lega urðu okkar kynni nánari þótt
ég væri aðeins unglingur og brátt
t
Eiginmaður minn
ÓLAFUR JÓN GUÐBJÖRNSSON,
Nýbýlavegi 96.
lést þann 31 mars. Jarðarförin auglýst siðar
Fyrir hönd vandamanna,
Ragna Björnsdóttir.
t
Eiginmaður minn,
BRAGI SVANLAUGSSON,
verkstjóri,
Skarðshlfð 11 B, Akureyri,
andaðist að heimili sínu 29 mars.
Sigurlaug Stefánsdóttir
Faðir okkar
ÞORGEIR KR. JÓNSSON.
sem andaðíst á Hrafnistu, þann 23 þ.m verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju I dag, föstudag kl 1 30
Þeim, sem vildu minnast hins látna er bent á Minningarsjóð Bjargar
Kristófersdóttur, sem er I umsjá sóknarprests Ásprestakalls, sr Grlms
Grlmssonar
Fyrir hönd vandamanna,
Júllus Gunnar Þorgeirsson
Ebba Þorgeirsdóttir
Kristófer Þorgeirsson.
t
Faðir okkar og tengdalaðir,
KRISTINN GÍSLASON,
frá Geirmundarbæ, Akranesi,
sem lést 24 mars s I . verður jarðsunginn frá Akraneskirkju laugardag-
inn 2 apríl kl. 1 30
Þeim, sem vildu minnast hans er bent á sjúkrahús Akraness.
Kristin Kristinsdóttir, Ólafur Guðbrandsson,
GIsli Teitur Kristinsson, Kristin Karlsdóttir.
t
Hjartanlegar þakkir til allra sem auðsýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útf ör
ÚRSÚLU GÍSLADÓTTUR
Smyrlahrauni 9, Hafnarfirði
Ingibjörg Glsladóttir
Guðmunda Glsladóttir
Glsli Magnússon
systrabörn og fjölskyldur.
t
Hugheilar þakkir fyrir samúð og vinarhug í veikindum og við andlát
GUOMUNDAR JÓNSSONAR,
Stangarholti 18.
Ingibjörg Ólafsdóttir,
Ólafur Guðmundsson.
leið ekki sá dagur að ég liti ekki
inn hjá Dídi. Þar var lika alltaf
jafn gaman að koma. Lífsgleðin
einkenndi þessa fíniegu konu,
sem hreinlega iðaði af lífsfjöri.
Dídí var sikát og siung á hverju
sem gekk og sú lífsgleði hélst
óbreytt til hinstu stundar. Þótt
Dídí nyti lifsins I áhyggjuleysi
framan af ævi þá slapp hún ekki
fremur en aðrir við áföll af ýmsu
tagi. Þau hjónin báru ekki gæfu
til að una saman og slitu þau
samvistum er börn þeirra voru
ung að aldri. Hóf Dídí þá aftur
störf hjá Sjóklæðagerðinni og
vann þar fram til hins siðasta.
Það hljóta að vera mikil um-
skipti að verða allt I einu fyrir-
vinna tveggja barna og eiga ekki
einu sinni öruggt þak yfir
höfuðið. En slikt virtist Dídi
ekkert áhyggjuefni, hún var jafn
glöð og gestrisin sem fyrr og orðið
þreyta hljómaði eins og öfugmæli
I návist hennar. Fjölmenni og
erill áttu vel við hana, allt sem
hét kyrrstaða var henni óeðlilegt.
Dídí bar gæfu til að sjá börn sín
bæði vaxa úr grasi og nema það er
hugur þeirra stóð til. Dóttirin
varð hárgreiðslukona en sonurinn
bifvélavirki. Þau systkinin veittú
henni líka mikinn styrk er hún
fyrst kenndi þess sjúkdóms er nú
hefur að lokum leitt hana á fund
ættingja og vina sem á undan
voru farnir.
Er hún kenndi fyrst þessa
meins voru börn hennar bæði
heima, en skömmu síðar giftis
Þórunn Gunnari Inga Jónssyni og
eignuðust þau eina dóttur, sem
skírð var Ingibjörg. Þótt Þórunn
heitin stofnaði sitt eigið heimili
var hún þó ætíð hin traustasta
stoð og stytta í lifi móður sinnar.
Það varð Dídí líka nær óbærileg
sorg að missa sína elskulegu
dóttur i blóma lisins.
En enginn má sköpum renna og
Dídí min fann sinn lífsfarvég að
nýju þótt aldrei jafnaði hún sig
fyllilega. Hún hafði líka ærinn
starfa þar sem hún eyddi flestum
fristundum sínum með nöfnu
sinni litlu og föður hennar, sem
var Dídí jafnkær og hennar eigin
sonur.
Skömmu eftir fráfall Þórunnar
gekk Ragnar í hjónaband með
Mary Bjarnadóttur og eiga þau
þrjú börn, tvo drengi og eina
stúlku, sem einnig ber nafn
ömmu sinnar.
Banamein vinkonu minnar
lagði aftur til atlögu við lifsgleði
hennar og lifsþrótt og varð hún að
gangast undir mjög stóran upp-
skurð um jólaleytið fyrir þremur
árum. Heilsan varð aldrei sterk
eftir það, en ótrauð gekk hún þó
til vinnu sinnar, enda var vinnan
hennar hálfa líf. Síðastliðið haust
varð henni svo ljóst að hún ætti
ekki eftir nema stuttan tima og
tók hún þvi með jafnaðargeði.
Hún vonaðist þó til að geta verið
við fermingu dótturdóttur sinnar,
en hún á að fermast á pálma-
sunnudag. Svo sterk var þessi von
hennar að hun fór ekki inn á
spítala fyrr en þjáningarnar vou
orðnar óbærilegar. En hún átti
jafnframt aðra ósk, sem hún fékk
uppfyllta, þá ósk að þjást ekki
lengi.
Ég sendi mínar innilegustu
samúðarkveðjur til systur hennar
og sonar barnabarna og annarra
aðstandenda og ættingja.
Kæra vinkona, ég þakka þér
innilega fyrir ógleymanlegar sam-
verustundir. Hittumst heilar
handan lífs og dauða.
Kristbjörg Halldórsdóttir
Minning:
Th orÁrmannsson
—Minningarorð
Mig langar að minnast nokkrum
orðum vinar míns, Thors Ár-
mannssonar, sem andaðist 21.
mars s.l. langt fyrir aldur fram,
aðeins rúmlega 43 ára að aldri.
Thor var fæddur I Reykjavík
27. janúar 1934, sonur hjónanna
Hildu Madsen Eyjólfsson, danskr-
ar ættar, og Ármanns Kristins
Eyjólfssonar, kaupmanns, sem
síðast rak tóbaksverslunina
Havana við Skólavörðustig. And-
aðist hún árið 1957 en hann árið
1972.
Thor kvæntist ekki og bjó á
bernskuheimili sinu að Fjölnis-
vegi 4 í Reykjavik til æviloka.
Eftir lát móður hans bjuggu þeir
feðgar saman og höfðu ráðskonur,
sem héldu heimili fyrir þá, enda
báðir miklir heimilismenn. Að
föður sínum látnum bjó Thor
einn á bernskuheimili snu í
nábýli við systur sina og mág, sem
búa á neðri hæð hússins, og hjá
þeim hafði hann athvarf og fæði.
Árum saman starfaði Thor við
verslun föður síns og allt þar til
hann hætti verslunarrekstri, en
eftir það stundaði hann ýmis
störf, nú siðast hjá Hitaveitu
Reykjavíkur við viðgerðir á lögn-
um.
Kynni mín af Thor hófust fyrir
rúmum 30 árum, þegar við vorum
báðir ungir drengir að alast upp i
sama hverfi. Hefi ég ætkíð síðan
haldið kunningsskap við Thor og
fylgst með högum hans.
Thor var fæddur með mjög
skerta sjón, sem háði honum alla
tið. Með mörgum skurðaðgeðum á
barnsaldri tókst að lagfæra sjón
hans svo, að hann gat farið allra
sinna ferða einn og stundað
vinnu. Þrátt fyrir það sá hann svo
illa, að hann þekkti ekki fólk, þótt
hann gengi fram hjá þvl á götu,
nema það léti frá sér heyra. Held
ég að þessi örorka hans hafi mót-
að hann og hlédrægni hans og
óáleitni um hag annarra, sem svo
mjög einkenndi hann og stundum
nálgaðist feimni. Hann var gjaf-
mildur og rausnarlegur við þá,
sem minna máttu sin, og veit ég
ekki annað en að hann hafi komið
sér vel við alla, sem hann átti
skipti við og eigi allir hlýjar
minningar um hann nú að leiðar-
lokum.
Thor fór á sjúkrahús til rann-
sóknar réttum mánuði fyrir and-
lát sitt og þaðan átti hann ekki
afturkvæmt. Hvorki hann né ætt-
ingjar hans áttu von á svo skjót-
um umskiptum, en eftir hálfs
mánaðarlegu á sjúkrahúsinu,
kvaddi yfirlæknir á Iungnadeild
þess hann á sinn fund og sagði
honum umbúðalaust, að hann
gengi með ólæknandi sjúkdóm og
væri ekkert hægt að gera fyrir
hann. Sagði Thor mér þetta á
sjúkrahúsinu sama daginn. Dáðist
ég að því, hve aðdáanlega rólegur
hann var yfir þessi, enda þótt
hann væri sjáanlega sleginn, og
þrátt fyrir alvarleika orða læknis-
ins, sagði hann I þetta I þetta
skipti: „Hver veit nema Eyjólfur
hressist". Þessi orð endurspegla
þá bjartsýni, sem Thor hafði oft-
ast til að bera, þrátt fyrir ýmiss
konar andstreymi í lífinu. Thor
var sérstaklega tryggur hinum
fámenna hópi vina sinna og barn-
góður, svo að af bar, og veit ég, að
ungir synir minir sakna hans
mjög, enda vildi hann þeim alltaf
gott gera, ef þeir komu á hans
fund.
Að lokum viljum við hjónin
senda Guðbjörgu systur Thors,
Þóri Sigurði mági hans og
Guðrúnu, aldraðri föðursystur
hans, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að blessa
þau i sorg þeirra.
Útför Thors var gerð í kyrrþey
29. mars s.l.
Sverrir Einarsson.
Sigríður Jósteins-
dóttir — Minning
Hinn 24. marz siðastliðinn lést
að heimili sinu Sigriður Jósteins-
dóttir. Sigriður var dóttir hjón-
anna Emilíu Húnfjörð og Jósteins
Magnússonar, sem lést fyrir
nokkrum árum. •
Sigríður fæddist í Reykjavik
hinn 29. október 1942. Hún var
elst þriggja barma þeirra hjóna.
Hún var fallegt og elskulegt barn,
systkinum sínum var hún góð og
sterk stóra systir, sem þau gátu
ávallt treyst á, og þvi hlutverki
gegndi hún ávallt vel, enda hafði
henni hlotnast í vöggugjöf hlýja,
samvizkusemi og dugnaður. Þess-
ir kostir fylgdu henni alla tíð og
komu æ betur í ljós eftir þvi sem
á ævina leið. Auk fegurðar var
hún gædd óbrigðulli listrænni
smekkvísi og snyrtimennsku, sem
setti svip á hana og umhverfi
hennar, hvar sem hún bjó og hvar
sem hún var. I júlí 1974 giftist
hún seinni manni sínum Magnúsi
Blöndal Jóhannssyni tónskáldi,
sem hún unni af heilum hug þvi i
honum fann hún ekki aðeins
maka heldur lika barnið, sem hún
hafði alltaf þráð. Sambúð þeirra
var eins og íslenskt sumar.
Fyrir þremur árum varð fjöl-
skylda Sigríðar fyrir mikilli sorg
þegar Vilhjálmur bróðir Sigríðar
lést af slysförum frá konu og
fimm ungum börnum. Nú þegar
hún stendur aftur frammi fyrir
sorginni vonum við að henni
auðnist styrkur til að standa sam-
an.
Dýpstu samúðrkveðjur flytjum
við eftirlifandi eiginmanni,
Emiliu móður Sigriðar, tengda-
foreldrum hennar, Jónu systur
hennar, Sigriði Húnfjörð ömmu
hennar og öllum öðrum aðstand-
endum.
Vinkonur.