Morgunblaðið - 16.07.1977, Page 18

18 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGAJÍDAGUR 16. JULI 1977

r Af íslendingum x Þyzkalandi og Þjoöverjum á íslandi
Á töngum tíma vinsamlegra samskipta íslendinga og
Þjóðverja hafa fjölmargir einstaklingar frá báðum löndum
dvalizt langdvölum á íslandi eða í Þýzkalandi og þess vegna
leitaði Mbl. uppi tvo íslendinga sem lengi dvöldust í
Þýzkalandi og tvo Þjóðverja sem lengi hafa verið búsettir
hér á landi og forvitnaðist hvernig högum þeirra hefði verið
og væri háttað. Það var sumarbliða í lofti er blaðamaður
hélt inn í Fossvog til fundar við Ólaf Mixa lækni, hjónin
Þorvarð Alfonsson og Alrnut Alfonsson og síðan Herbert
Jósefsson Pietsch.
Þorvarður Alfonsson
hagfræðingur:
„Vildi kynnast
Þýzkalandi
af eigin raun
II
— Ég fór utan til Þýzkalands
árið 1954 og var þar í 4'A ár við
nám í hagfræði. Þetta var í
Kiel, en það var á þeim tíma
300 þús. manna borg. Hún
stendur við Eystrasalt, ekki
ýkja langt frá dönsku landa-
mærunum.
— Ástæðan fyrir því að ég
fór til Kiel en ekki eitthvert
annað var í fyrsta lagi sú að ég
hafði hug á að leggja sérstaka
áherzlu á þjóðhagfræði í minu
námi og hún var ekki kennd
hér nema að mjög litlu leyti. I
tengslum við háskólann i Kiel
starfar þekkt hagfræðistofnun
og þar þótti mér þvi tilvalið að
stunda námið. I öðru lagi var
það eiginlega forvitni sem varð
til þess að ég fór til Þýzkalands.
Maður hafði heyrt margar ein-
hliða lýsingar á þessu landi og
þeirri þjóð er þar býr og ég
vildi kynnast þvi af eigin raun,
fólkinu og landinu.
— Háskólinn í Kiel er frem-
ur litill og þegar ég var þar
stunduðu þar nám u.þ.b. 3000
manns. Við vorum held ég um
15 Islendingar þarna, flestir i
hagfræði og fiskifræði.
— Það var allmikið menn-
ingarlíf þarna i Kiel, en annars
er þessi borg einkum og sér í
lagi hafnarborg og flotastöð og
nú reyndar mikil iðnaðarborg.
Við héidum mikið hópinn, Is-
lendingarnir, en bjuggum þó
ekki saman. Þeir höfðu það
þannig, Þjóðverjarnir, að á
stúdentagörðunum bjuggu
alltaf tveir og tveir saman í
herbergi og ætíð Þjóðverji og
útlendingur saman til að auka
Framhald á bls. 26
Almut og Þorvarður Alfonsson.
Almut AWonsson húsmóðir:
„Það fyrsta sem ég
keypti voru bomsur'
— Við Þorvarður kynntumst
i Þýzkalandi og giftum okkur
þar. Svo héldum við til tslands
um haustið 1959. Það voru
náttúrulega ýmsir erfiðleikar
samfara því að flytjast til ann-
ars lands, sem maður þekkti
ekkert og geta ekki talað mál
íbúanna, en ég var við þessu
búin og fólkið var allt mjög
vingjarnlegt við mig þegar
hingað kom.
— Ég er frá Rendsburg, en
það -er ekki langt frá Kiel. Fólk
M
Olafur Mixa læknir:
11
Þetta voru göðir dagar
- ekta stúdentsdagar..."
— Ég fór til Þýzkalands árið
1959 að læra læknisfræði,
vegna þess að mér þótti ana-
tómían svo ógnvekjandi eins og
hún var kennd hér. Ég átti líka
marga ættingja í MUnchen og
þar i grennd og faðir minn býr
þar. Hann er austurrískur. E g
var þarna í 3 ár, það voru
fimmtán ár frá stríðslokum og
MUnchen var að verða sú höfuð-
borg V-Þýzkalands sem hún er
núna, eftir að Berlín hvarf í
Rauðahafið.
— Við vorum þarna 15—20
Islendingar og kölluðum stað-
inn Munkaþverá. Menn voru að
læra ýmislegt, verkfræði og
orgelleik og allt þar á milli.
Þetta voru góðir dagar, ekta
stúdentadagar. Það var og er
mjög mikið menningarlíf þarna
og það tók verulegan tíma fyrir
mann að venjast því hve mikið
var að gerast. Fyrst var maður
hálfruglaður á þessu og fannst
maður þurfa að fylgjast með
öllu eins og heima.
— Já maður hafði heyrt mik-
ið um hina „ströngu og iðnu
Þjóðverja", en það virtist ekki
eiga alls kostar við í Bæjara-
landi, því þeir voru iðnastir við
að finna upp allra handa tilefni
til hátíðahalda og bjórdrykkju.
tbúar Bæjaralands líta alls ekki
fyrst og fremst á sig sem Þjóð-
verja heldur Bæjara og landa-
mæri Bæjaralands eru vel
merkt. Þeir eru íhaldssamir en
ljúfir í viðmóti og tóku okkur
stúdentum mjög vel og við
kunnum mjöt vel við okkur.
— Kennslan við háskólann í
Miinchen var með mjög ólíku
sniði og hér heima. Mun meiri
áherzla var lögð á verklega
kennslu. Þannig er miklu auð-
veldara að ná tökum á hlutun-
um heldur en með utanbókar-
stagli, svo maður lærði það
Framhald á bls. 26
í Þýzkalandi vissi almennt mjög
lítið um tslands. Svo ég ákvað
að taka bara öllu sem að hönd-
um bæri með jafnaðargeði, það
gæti ekki verið svo slæmt.
— Það var rigning þetta
haust sem við komum hingað,
mikil rigning. Ég man að það
fyrsta sem ég keypti mér hér á
landi voru stórar og ógurlega
ljótar bomsur. En ég kunni
strax ákaflega vel við mig hér.
Skyldfólk Þorvarðar var mér
alveg eins og fjölskylda mín úti
og hjálpaði mér mikið, enda
bjuggum við þá hjá þeim. Éina
verulega vandamálið, sem ég
varð að glíma við var tungumál-
ið. Það var dálitið óþægilegt að
vera með lítið barn og fá alls
kyns bæklinga frá heilsu-
verndarstöðinni á íslenzku, en
skilja ekki orð af þvi sem þar
stóð.
— Ég hafði raunar búizt við
verra veðri, snjó og þess háttar
svo það var mér ekkert til ama.
Það er ekkert mjög ósvipað þvi
sem gerist i Rendsburg, nema
hvað það er heldur rakara þar.
— Ég eignaðist fljótt marga
Framhald á bls. 26
Herbert Jósefsson Pietsch gleraugnafræðingur:
„Þótti allt hér afskap-
lega smátt í snióum"
— Ég er frá Berlín. Faðir
min var tékkneskur og móðir
mín austurrísk, svo það er
kannski erfitt að telja mig
ákveðið til einnar þjóðar, en ég
er þó fæddur og uppalinn í Ber-
lin.
Þegar ég hafði lokið minu
námi rúmlega tvítugur árið
1933, Iangaði mig til að sjá eitt-
hvað meira af heiminum en
bara Berlín svo ég svaraði
tveimur auglýsingum um starf í
minu fagi erlendis. önnur aug-
lýsingin var frá Mexíkó, en hin
frá Islandi. Ég fékk jákvætt
svar frá báðum stöðum, en
ákvað að halda frekar til Is-
lands, af því að það væri þó
alltént likara því sem ég þekkti
Framhald á bls. 26