Morgunblaðið - 30.07.1977, Qupperneq 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. JULI 1977
j atvinna — atvinna — atvinna — atvinna — atvinna — atvinna
Hellissandur
Umboðsmaður óskast til að annast dreif-
ingu og innheimtu fyrir Morgunblaðið.
Uppl. hjá umboðsmanni í síma 6741 og
afgreiðslumanni í Reykjavík, sími 10100.

Ytri Njarðvík
Umboðsmaður óskast til að annast dreif-
ingu og innheimtu fyrir Morgunblaðið í
Ytri-Njarðvík.
Uppl. hjá umboðsmanni í síma 2351 eða
afgr. Mbl. í Reykjavík sími 10100.
Operator
Fyrirtæki í miðbænum óskar að ráða
starfskraft við tölvustjórn, helst vanan,
vaktavinna.
Tilboð merkt operator—4320 sendist
blaðinu fyrir 5. ágúst.
Kennara vantar
að grunnskólanum í Grundarfirði. Æski-
legar kennslugreinar: Danska, stærð-
fræði, tónfræði.
Nánari uppl. veitir formaður skólanefnd-
ar, sími 93—8695 og skólastjóri, sími
8637.
Skólanefnd.
Kennarar
Einn kennara vantar að Grunnskólanum
Hellu. Kennslugreinar: Eðlisfræði, og
stærðfræði í 4. — 6. bekk.
Upplýsingar gefnar í símum: 5852 og
5843. Umsóknir sendist formanni Skóla-
nefndar Steinþóri Runólfssyni Laufskál-
um 7 Hellu fyrir 1 6. ágúst.
AUGLÝSINGASÍMINN ER:
^22480
J 2B*r0anbUt>ib
Skrifstofustarf
— Keflavík
Starfskraft vantar. Vélritunarkunnátta og
þekking á almennum skrifstofustörfum
nauðsynleg. Eiginhandarumsókn er greini
frá aldri, menntun og starfsreynslu send-
ist afgreiðslu Mbl. Keflavík merkt: „Skrif-
stofustarf — 973".
Yfirlyfjafræðingur
Staða yfirlyfjafræðings í LaugvegsApóteki
er laus frá 1. nóvember 1977. Vanur
apótekslyfjafræðingur óskast. Umsóknir
er tilgreini starfsaldur og starfsreynslu
sendist til apóteksins fyrir 21. ágúst
1977.
Laugavegs apótek
Laugavegi 16
Pósthólf 477
121 Reykjavík.
Dagana 12.—15. ágúsl heldur
Norðurlandadeild hins alþjóð-
lega Zontafélagsskapar þing
sitt í Reykjavfk og er það í
fyrsta skipti sem það er haldið
hér. Zonta er alþjððlegur
félagsskapur starfandi kvenna
á ýmsum sviðum og eru Zonta-
klúbbarnir 700 1 48 löndum, en
I þeim munu vera um 25 þús-
und konur. Ilér á Islandi eru
starfandi þrfr Zontaklúbbar, f
Reykjavfk, á Akureyri og á Sel-
fossi. Forseti Zonta
International, France de la
Chaise-Mutin, kemur á þingið f
Reykjavfk. Ilún er þekkt kona f
heimalandi sfnu og vfðar. t til-
efni komu hennar hingað, er
ekki úr vegi að kynna hana með
viðtali, sem haft var við hana f
blaði samtakanna, Zontian:
— Allt mitt Iff hef ég verið
svo heppin, að því er mér sýn-
ist, að vera alltaf á réttum stað
á réttu augnabliki, sagði hún f
upphafi samtalsins.
Ég var svo heppin að fæðast í
gamalgróinni franskri fjöl-
skyldu — við getum rakið ættir
okkar aftur á 14. öld — og í
Paris má finna De-
la-Chaise-götu og hinn forna La
Chaise-kirkjugarð. Ég var líka
svo lánsöm að eíga foreldra,
sem voru óvenjulegum hæfi-
leikum búnir og kenndu okkur
allt frá barnæsku að beina sjón-
um okkar að umheiminum,
hafa áhuga á öðrum og vera
alþjóóleg i hugsun, jafnframt
þvi sem við héldum áfram að
vera Frakkar í húð og hár.
Strax eftir að foreldrar minir
gengu í hjónaband fóru þau til
útlanda og bjuggu í Brasilíu,
Marocco og Noregi. Móðir min,
sem er mjög menningarlega
sinnuð 86 ára feömul kona, hef-
ur brennandi áhuga á öllu því
sem er að gerast í veröldinni.
Og börn hennar, barnabörn og
barnabarnabörnin njóta fjöl-
skylduboðanna, sem hún efnir
til í gamla heimilinu okkar í
Berry (nálgæt Bourges í Mið-
Frakklandi). Eg á líka því láni
að fagna að eiga fimm systkini,
sem öll eru gift og á lífi. Og
ennfremur er ég svo lánsöm að
hafa átt í 20 ár heima i Noregi,
öðru föðurlandi okkar, og búið
þar við ógleymanlega og
hamingjusama æsku og
unglingsár. Faðir minn var
framkvæmdastjóri alþjóðlegs
iðnfyrirtækis eða nánar tiltekið
álverksmiðju. Við vorum í Osló
á vetrum og á sumrin á dýrlegri
eyju við suðurströnd Noregs.
Eftir að lokið var skólaárum
mlnum, sem skiptust á milli
Frakklands og Noregs kom ég
aftur til Osló og lærði þar
barnahjúkrun, auk þess sem ég
tók mikinn þátt I íþróttum. Fór
á skíðum, og skautum, stundaði
hestamennsku, tennis, sund og
siglingar.
Þá tók mig að langa til að
ferðast og kynnast öðrum lönd-
um og annars konar menningu.
Eg lagði leið mina fyrst til
Túnis og dvaldi þar í hálft ár
hjá einni systur minni. Þá lá
leiðin til Englands, þar sem ég
hugðist nema i Oxford. En ekki
voru margar vikur liðnar, þeg-
ar ég var svo heppin að rekast á
vini foreldra minna, sem
bjuggu i yndislegu gömlu húsi í
Lincolnshire og voru vitlaus í
veiðar. Þau buðu mér að dvelja
hjá sér í nokkra mánuði við að
kenna börnum þeirra frönsku
og fara veiðiferðir með þeim
fjórum sínnum í viku. Það var
einstakt og ógleymanlegt ævin-
týri á hestbaki.
Árið eftir bauð norsk vin-
kona mér að koma með sér til
Teheran, til að gæta barnsins
hennar. Það var einstakt tæki-
færi fyrir mig að kynnast íran
og Miðausturlöndum, svo ég
dvaldist þar í heilt ár og kom
við í Bagdad, Beirut og Haifa á
heimleiðinni.
Ég kom til Osló undir vetur-
inn, fór að læra vefnað og óf
mér teppi i gömlum vefstól með
hefðbundinni aðferð. Enn er ég
hreykin af þessu teppi, sem
hangir í setustofu minni í
Paris.
Enn einu sinni barði heppnin
að dyrum hjá mér. Mágur minn
var sendur til Tokyo sem flug-
málafulltrúi franska sendiráðs-
ins þar og 1939 lagði ég upp í
ferð til að heimsækja hann. Ég
sigldi með norsku flutninga-
skipi frá Bergen til Yokohama
og kom við á mörgum áhuga-
verðum stöðum á þriggja mán-
aða siglingu minni þangað. A
næstu átta mánuðum fékk ég að
kynnast þessu dásamlega landi,
Japan, og fimm vikur var ég i
Peking, einhverri fegurstu
borg i heimi.
Striðið skall á og ég sneri
aftur til Oslóborgar 1. apríl
1940 og 8. apríl sigldi ég þaðan
heim til Frakklands. Noregur
var hernuminn og ég átti ekki
eftir að sjá landið aftur fyrr en
1945.
Madame France
de la Chaise-
Mutin, forseti
alþjóðafélags-
kaparins Zonta,
sem kemur
hingað á
Norðurlanda-
þing samtak-
anna. Minni
myndin er af
forseta Zonta og
var tekin í Alslr
1944, þegar hún
var kapteinn f
Frönsku
kvennaherdeild-
inni.
Svo heppin að vera alltaf á
réttum stað á réttri stund
— segir France de la Chaise-Mutin, forseti Zonta
I byrjun ársins 1941 fór ég til
Alsír á vegum franska Rauða
krossins, var flokksforingi
alsirsku sjúkrabílstjóranna.
Franska kvennaherdeildin var
stofnuð í Alsír á árinu 1943 og
mér var falið að skipuleggja
fyrstu stjórnstöð kvennadeild-
arinnar. Alsír, Italia, Frakk-
land, Þýzkaland ... Ég losnaði
úr hernum 1947.
Smám saman komst lifið í
fyrra horf. Eg bjó f París og tók
að vinna fyrir stórt innflutn-
ings- og útflutningsfyrirtæki,
en nokkrum mánuðum síðar
var mér boðin staða við bygg-
inga- og verktakafyrirtæki, sem
veitti mér tækifæri til að ferð-
ast viða og kanna meðal annars
markaði i Saudi-Arabíu, á
Spáni og víða um Norður-
Afríku. Á árunum 1957 til 1962
var ég að minnsta kosti 10 daga
í hverjum mánuði í Alsír. þegar
við urðum að loka fyrirtækinu
þar á árinu 1962 settist ég að í
París fyrir fullt og allt og opn-
aði fasteignasölu, sem ég rek
enn af fullum krafti.
— Maðurinn minn, sem f
fjöldamörg ár hefur verið verk-
fræðingur hjá Babcock og
Wilcox fyrirtækinu franska
verður að ferðast mikið og
stundum hef ég getað farið með
honum, m.a. tvisvar sinnum til
Rússlands og til Júgóslaviu,
Portúgal, Indlands, Mexíkó og
Guatemala. Bernharð sonur
okkar, sem líka er verkfræðing-
ur, býr f Etienne og gifti sig
fyrir þremur árum. Ennþá er
ég samt ekki orðin amma!
Og þá er komið að hlut Zonta
í lffi mínu. Ég hafði fyrst
spurnir af Zonta á árinu 1949
hjá norskri vinkonu minni, sem
var félagi i norska Zonta-
klúbbnum. Hún gaf Zonta-
klúbbnum í París upp nafn mitt
og mér var boðin þátttaka. Það
reið baggamuninn að Zonta er
alþjóðlegur félagsskapur og ég
gerðist félagi i þessum fyrsta
Zontaklúbbi Frakklands. A
árinu var ég kosin formaður
Parísarklúbbsins og endurkjör-
in tvisvar sinnum. Og 1963 varð
ég svæðisstjóri fyrir 14 . svæð-
ið.
Ekki veit ég hvort ég hef sjálf
fært Zonta eitthvað. Eg vona
það. Þessi aljóðafélagsskapur
hefur veitt mér einstakt tæki-
færi til mannlegra samskipta,
vináttutengsla, hreinskilinna
skoðanaskipta og betri skiln-
ings á vandamálum kvenna um
allan heim. Gegnum Zonta hef
ég hitt mikinn og litrikan fjölda
hæfileikakvenna, sem ég hefði
annars ekki átt kost á að kynn-
ast. Þessvegna hef ég valið mér
kjörorðin: „Sá árangur sem
maður nær fyrir Zonta, er líka
eigin hagur.“ Eg hef, sem for-
seti klúbbsins, stofnað Zonta
klúbba í Evrópu, Norður-
Ameriku, Afriku og Asiu og ég
tek Zonta fram yfir öll önnur
félög sem ég er í eða hef veitt
forstöðu.
— Auðvitað hef ég verið
mjög önnum kafin i lffinu, en
ég er sannfærð um það, að þeim
mun meira sem maður hefur að
gera, þeim mun meiri tíma
finnur maður til að eyða í það,
segir Madame de la Chaise-
Mutin í lok samtalsins. Eg get
fullvissað ykkur um að ég sé
ekki eftir neinu. Ef ég mætti
lifa lífi minu aftur þá myndi
það verða alveg eins. Og þessi
tvö ár, sem ég erforseti mun ég
leggja mig alla í það að vinna
fyrir Zonta.