Morgunblaðið - 08.10.1977, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. OKTÖBER 1977

<><-- i >
MORtfdN-, <
RAmNö s

(í/
JUC~v-.n
GRANI göslari
Er breytti honum svo hægt sé
að grlpa í borðtennis og bad-
minton.
Um bönn og
bíndíndísfélög
BRIDGE
Umsjón: PéH Bergsson
Við erum komin að síðasta spili
í keppni. Það er tvímenningur og
okkur hefur gengið nokkuð vel.
Erum í öðru sæti dálítið á eftir
efsta pari. Því er mjög góð skor
nauðsynleg í spili þessu en við
erum svo heppin að vera með
sterku spilin, hendur norðurs og
suðurs. Það getur skipt megin-
máli því keppinautarnir eru með
hendur austurs og vesturs og geta
því síður ráðið eigin skor.
Norður
S. 8752
T. G42
L.G
T. ÁD1093
Suður
S. ÁKD6
H.ÁK8
T. 9643
L. KG
Austur og vestur sögðu alltaf
pass en við spilum fjóra spaða í
suður eftir sagnir, sem litlu máli
skipta. Vestur spilar út tígulás og
síðan kóng. Við trompum í blind-
um en hvernig á nú að spila spil-
ið?
Einföld slagatalning sýnir tólf
slagi, fjórir á spaða, tveir á hjarta,
tigultrompun og fimm á lauf.
Margir munu hafa stoppað í fjór-
um spöðum eins og við og eflaust
einhverjir farið i slemmuna. Eðli-
leg spilamennska gefur því slaka
meðalskor. En það nægir örugg-
lega ekki til að ná fyrsta sæti.
Hugsanlegt er, að unnt sé að
búa til fleiri stig fyrir spilið. En
til að það takist verður legan að
vera fremur óhagstæð. Við gerum
ráð fyrir, að.trompin liggi 4—1 í
stað hinnar eðlilegu 3—2 legu. En
aðrir í salnum munu eflaust
reikna með henni. Við spilum því
trompi frá blindum og látum lágt
frá hendinni. Gefum þannig
fyrsta trompslaginn. Og með því
tryggjum við ellefu slagi.
Aðrir spilarar í suður hafa ef-
laust tekið trompið ofan frá. Og ef
trompið liggur vel fá þeir tólf
slagi. En sé lega þess óhagstæð,
4—1, fá þeir færri og hugsanlega
aðeins níu eða tíu slagi. Ogi i því
tilfelli fáum við mjög góða skor og
vinnum keppnina.
Varla hefur framhjá nokkr-
um farið að nú stendur til að
stofna svokölluð Samtök áhuga-
fóiks um áfengisvandamál enda
hafa fjölmiðlar auglýst áformin
oft og afar nákvæmlega.
Ég hef verið áhugamaður um
áfengisvandamál i áratugi og lagt
þeim samtökum lið sem unnið
hafa af heilindum gégn áfengis-
neyslu. Ég vonaði sannarlega að
þarna væri á ferðinni stofnun
samtaka sem mundi ganga til
verka á „raunhæfan" hátt. For-
svarsmennirnir munu flestir vera
alkóhólistar og líktu þeir samtök-
unum væntanlega við Krabba-
meinsfélagið og Hjartavernd.
Síðan gerist það einn góðan veð-
urdag að hópi manna er boðið til
samstarfs. Ekki eru það forystu-
menn þeirra samtaka sem láta Sig
„raunhæfar" áfengisvarnir varða.
Ekki eru það forystumenn líknar-
og slysavarnafélaga. Nei, síður en
svo. Því fólki, sem hefur persónu-
legan hagnað af því að sem mest
áfengi sé drukkið, er boðið til
samstarfs.
Þess vegna finnst mér ástæða
til að spyrja: Hvers vegna leitaði
ekki Krabbameinsfélagið sam-
starfs við töbaksinnflytjendur í
stað þess að fá allar tóbaksauglýs-
ingar bannaðar? Boð og bönn eru
auk þess afar slæm að dómi for-
svarsmanna þessara boðuðu sam-
taka. Var ekki yfirsjón af Krabba-
meinsféiaginu að fá ekki tóbaks-
innflytjendur og handlangara
þeirra til að taka að sér fræðslu
um skaðsemi tóbaks? Og hvers
vegna boðar ekki Krabbameinsfé-
lagið almenningi að þvi sé „alveg
sama þótt fólk neyti“ tóbaks „ef
það á ekki við“ lungnakrabba „að
stríða?"
Eða er kannski mannvitsbrekk-
an á skrifstofu undirbúnings-
nefndar að boða forneskjulegar
einkaskoðanir sinar, ættaðar úr
heilaþvottastöðvum áfengisauð-
valdsins i heiminum, en ekki álit
annarra í væntanlegum samtök-
um?
Kristinn Vilhjálmsson."
Svo mörg voru þau orð um bind-
indisfélögin. Það má svo að sjá af
RETTU MER HOND ÞINA
63
hátt. Og hið sama verður uppi á
teningnum á sambandi við alls
konar andlegan veruleika. Við
lifum hann, en við getum ekki
sannað hann með tölfræði, eða
eðlisfræði. Við trdum eða
trðum ekki. Það er háð þvf,
hvad við höfum lifað.
Forss horfði með sljóu
augnaráði yfir skraufþurran,
eyðilegan dalínn, en hann íhug-
aði spruninguna. Honum tókst
ekki að sígrast á andððinni
gagnvart hinni afrfsku náttðru.
Ilann sætti sig aldrei við hana.
— En þeir gerðu einmitt
gallðpskoðanakönnun f Svi-
þjóð. Það voru ekki nema eitt-
hvað átta af hundraði fólksins,
sem trðði þvf, að Guði væri til.
Eru hinir fávitar? Eða skortir
þá hæfileikann til þess að lifa
slfkan andlegan veruleika, sem
þö talar um'/ Ef eitthvað er í
raun og veru til, þá hlýtur að
vera hægt að höndla það?
Örn kinkaði kolli, hugsandi á
svip. Hann svaraði hægt og lág-
róma:
— Tja, það er vfst engínn til,
sem getur svarað þeirri spum-
ingu. Hið eina, sem ég þyrði að
segja, er það, að hinn trðarlegi
veruleiki ryðst ekki inn hjá
neinum, sem hcfur ékki hug á
að veita honum viðtöku.
Forss stóð upp. Hann dró sól-
hjálminn niður og teygði ör
handleggjum og fótum. Hann
rak höndina i þyrni, sem var á
trénu fyrir ofan hann, svo að
kröftug orð hrutu af vörum
hans.
— Jæja, ekki tröi ég á Guð,
þó aðþö predikir yfir mér. Mér
finnst þetta hljóma eins og
rödd aftan ðr miðöidum.
Reyndar virðist þó tröa þvf,
sem þö segir. Mér finnst við
ættum nó að halda áfram ferð-
inni. Attu vindil? Við þurfum á
reyk að haida eftir spjallið.
Þeir kveiktu hvor um sig í
einspeningsvindli, sem sterk
lykt var af, og stigu á bak
hestunum. Lfkaminn þráði
fremur mjökan legubekk en
harðan hnakkinn. Forss velti
því fyrir sér, hvort hann hefði
stungið við fótum um of. Hann
var ekki nálægt þvf eins gefinn
fyrir að þrasa og ætla mætti af
orðum hans, en hann óttaðist,
að svo virtist sem hann væri
treggáfaður, ef hann gerði ekki
annað en hlusta þegjandí.
Örn rykkti tvisvar sinnum í
taumana, annað skiptið til
vinstri, hitt skiptið til hægri.
Ekki leið á löngu, þar til
hesturinn fór letilegan og þægi-
legan gang. Mósótta hryssan,
sem Forss reið, fylgdi fast á
eftir honum og hélt snoppunni
við kolsvarta, rennsveitta lend
fylgdarmannsins, — stakk
höndunum f buxnarvasana og
hengslaðist eins og heypoki í
hnakknum. Hesturinn rölti
heimavanur á stfginn, sein vart
var sýnilegur í sandinum. Örn
liðkaði nefvöðvana Iftið eitt,
svo að sólgleraugun sigu aðeins
niður á við, og sfðan tók hann
aftur upp þráðinn, þar sem frá
var horfið f samtali þeirra.
F ramhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þyddi
— Svo að þó segir, að þð trö-
ir ekki á neinn Guð, þó að ég
prediki fyrir þér? Jæja, en það
var nó ekki mergurinn máisins
í samræðum okkar. Við vorum
að tala um kynþáttavandamál-
ið. Og ég sagði að við yrðum að
lyfta öllu vandantálinu upp —
og skoða það frá sjónarmiði
eilífðarinnar, frá sjónarmiði
agapc, þvf að annars drukknum
við f iðandi hringiðu röksemda
með og móti herraþjóðarkenn-
ingum og jafnaðarhugsjónum.
Agape heldur ferð sinni áfram
óháð öllum kenningum. Kær-
leikurinn, scm á sér engin ytri
rök, hann er óumræðilega fag-
ur, skal ég segja þér. Hann snýr
öllum vandamálum við.
Forss sló í hestinn tii þess að
komast samsfða Erni.
— En þó ætlar þó ekki að
halda þvf fram, að þö lifir í
einu og öllu f samræmi við
agape?
— Ertu frá þér? AUÐVITAÐ
geri ég það ekki. Hefðir þö til
dæmis virzt þreytandi og
leiðinlegur, þá hefði ég aldrei