Morgunblaðið - 01.06.1978, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. JÚNÍ 1978
35
Rannveig J. Einars-
dóttir—Minningarorð
Föstudaginn 28. aþríl lést á
Borgarspítalanum Rannveig Jó-
hanna Einarsdóttir, Miðvangi 41,
Hafnarfirði. Harðvítugri baráttu
við óvæginn sjúkdóm var þar með
lokið. Þessa baráttu háði hún í
fjögur ár með slíkum kjarki og
æðruleysi, að á stundum var varla
unnt fyrir aðra að sjá hvor myndi
sigra. En sífellt urðu sjúkrahús-
legurnar lengri og lengri. Heimili
sitt sá hún í síðasta sinn 28. mars.
Þá var aðeins einn mánuður eftir.
Rannveig var fædd 30. júlí 1922
á Kollsá í Jökulfjörðum í Norð-
ur-ísafjarðarsýslu. Hún var fjórða
og næstyngsta barn þeirra Einars
Guðleifssonar bónda á Kollsá og
konu hans Ólafar Jóhannesdóttur.
Rannveig ólst upp hjá foreldrum
sínum á Kollsá til 17 ára aldurs,
en þá fór hún í vist til ísafjarðar
og var þar næstu vetur, en
veturinn 1944 var hún í Bolungar-
vík. A sumrin var hún alltaf á
Kollsá hjá foreldrum sínum.
Haustið 1941 eignaðist hún son á
Isafirði, Leif Albert, sem er
búsettur í Garðabæ.
Árið 1945 giftist Rannveig
Matthíasi Jónssyni og hófu þau
búskap í Bolungarvík sama haust.
Matthías gekk syni hennar í
föðurs stað og ólst hann upp hjá
þeim eftir fimm ára aldur. Hins
vegar varð Rannveigu og
Matthíasi ekki barna auðið. Ekki
voru efnin stór, þegar þau byrjuðu
búskap, og því ekki annað að gera
en halda áfram að vinna. í
Sigurgeir Boga-
son - Minningarorð
Mig langar i örfáum orðum að
minnast Sigurgeirs vinar míns
sem lézt 17. maí og var jarðsettur
25. maí s.l. hér í Reykjavík.
Hann var fæddur að Varmadal
á Rangárvöllum 19. ágúst 1908 og
hefði því orðið sjötugur í sumar.
Hann var yngstur sjö barna hinna
góðkunnu hjóna á sinni tíð, Boga
Þórðarsonar, sem ættaður var úr
Landsveit, og Vigdísar Þorvarðar-
dóttur, hreppstjóra í Litlu-Sand-
vík í Flóa, Guðmundssonar.
Föður sinn fékk Sigurgeir ekki
augum litið því hann fæddist um
þremur vikum eftir að faðir hans
lézt. Var þá elsta barnið ellefu ára
svo að ekki virtust afkomumögu-
leikarnir beint glæsilegir. En
Vigdísi Þorvarðardóttur var ekki
fisjað saman, enda tókst henni af
sínum alkunna dugnaði og hag-
sýni, með hjálp eldri barnanna, að
halda svo í horfinu að rómað var.
Eftir fermingaraldur fór Sigur-
geir í Flensborgarskólanp í
Hafnarfirði, ásamt oU—' t',o0ur
sínum, Þórði á Hellu, sem lengra
var kominn á námsbrautinni. En
á fyrsta námsvetri sínum veiktist
hann mjög alvarlega af taugaveiki
og var hann næstu mánuði á eftir
heima í Varmadal að ná sér við
hægfara endurbata. Veikindin
bundu endi á framhald námsins.
Hlaut sú staðreynd að vera áfall
unglingi á hans aldri og trúiegt er
að þessi veikindi hafi valdið
straumhvörfum í lífi hans um
margt. Síðar var hann við nám í
Samvinnuskólanum. Hann stund-
aði þó aldrei verzlunarstörf svo
mér sé kunnugt, heldur margvísleg
önnur störf, en þó aðallega sjó-
mennsku og þá oftast sem mat-
sveinn á fiskiskipum.
Sigurgeir var tvíkvæntur hinum
mætustu konum, en bæði hjóna-
bönd hans enduðu með skilnaði.
Fjögur börn átti hann. Þau eru:
Ólafur , sölumaður í Reyk,''J'’;'’
Svanhildur.,* Keflavik,
aí-^tnxr; viðskiptafræðingur og
Framhald á bls. 26.
Guðrún Ólafsdóttir
Ijósmóðir — Minning
Mánudaginn 22. maí s.l. lést á
Borgarspítalanum, Guðrún Ólafs-
dóttir ljósmóðir í Vestmannaeyj-
um eftir örstutta legu. Hún var
fædd á Flateyri við Önundarfjörð.
Foreldrar hennar voru sæmdar-
hjónin Valgerður Guðmundsdóttir
og Ólafur Sigurðsson hreppstjóri
og bóndi. Guðrún var þriðja í
röðinni af sjö systkinum. Það
gefur augaleið að á svo mann-
mörgu myndar- og rausnarheimili
hefur verið nóg að starfa. Enda
vandist Guðrún fljótt á að hjálpa
til. Hún var mjög dugleg og vel
verki farin að hverju sem hún
gekk. Ung fór hún að heiman til
að vinna fyrir sér. 17 ára kom hún
til ísafjarðar og vann þar um
tíma. Þar hófust okkar góðu kynni.
Guðrún var ákaflega vönduð og
heilsteypt kona, bæði í orði og á
borði, hún mátti aldrei vamm sitt
vita, kom alltaf til dyranna eins og
hún var klædd, sagði meiningu
sína hreint út og afdráttarlaust.
Viljandi gerði hún aldrei neitt á
annars hlut. Veturinn 1944 — 1945
vorum við saman á Húsmæðra-
skólanum á Laugalandi við Eyja-
fjörð, síðar áttum við eftir að búa
í nábýli í Vestmannaeyjum í 22 ár.
Guðrún útskrifaðist úr Ljós-
mæðraskóla Islands árið 1947,
vann eitt ár á Fæðingadeild
Landspítalans, en réðst þá sem
ljósmóðir til Vestmannaeyja og
starfaði þar óslitið fram að hinsta
degi, að því undanskildu að hún
dvaldist í Reykjavík í nokkra
mánuði eftir eldgosið, en var með
þeim fyrstu er sneru heim aftur.
Hún var sérstaklega farsæl í starfi
sínu, enda óvenjulega samvisku-
söm, og þau voru ótalin sporin
hennar til hjálpar og aðhlynningar
ef á þurfti að halda, hvort heldur
var á nóttu eða degi. Á 31 árs
starfsferli sínum tók hún á móti
þó nokkuð á annað þúsund börn-
um.
1. des 1951 steig hún það
gæfuspor að giftast eftirlifandi
eiginmanni sínum Magnúsi
Ágústssyni bifreiðarstjóra.
Eignuðust þau hlýlegt og gott
heimili. Oftlega minntist Guðrún
á, að ekki hefði hún getað unnið
svona mikið frá heimilinu, ef hún
hefði ekki átt svo skilningsríkan
og hjálpsaman mann. Þau
eignuðust tvö mannvænleg börn,
Valgerði ljósmóður í Vestmanna-
eyjum og Magnús Rúnar rafvirkja
hér í bæ. Var það Guðrúnu
óblandin ánægja að dóttirin skyldi
ganga sömu braut og hún, og varð
hún þeirrar gleði aðnjótandi að fá
að vinna með henni síðustu
æviárin, enda voru þær mæðgur
óvenjulega samrýndar.
Nú þegar leiðir skiljast eru mér
efst í huga hjartanlegar þakkir til
hennar fyrir allt sem mitt heimili
átti henni upp að unna, fyrir
hennar góðu vináttu og tryggð í 35
ár sem aldrei bar skugga á.
Guðrún var góð samferðarkona,
sem skilur eftir sig góðar og
hugljúfar minningar. Eiginmanni
.hennar Magnúsi, börnum þeirra,
barjiabarni og tengdasyni, sem
misst hafa mikið, votta ég mina
innilegustu samúð. Blessuð sé
minning hennar.
Guðrún Gunnarsson
Bolungarvík vann Rannveig lengst
af í frystihúsi staðarins og hjálp-
aði einnig eiginmanni sínum við
hraðfiskverkun.
Haustið 1976 fluttust Rannveig
og Matthías til Hafnarfjarðar, þar
sem hún lifði tvö síðustu árin.
Rannveig var samviskusöm og
dugleg og mátti varla verki úr
hendi sleppa. Hún var ætíð sjálfri
sér samkvæm hrein og bein í
samskiptum sínum við aðra, en
frekar dul og hlédræg. Hún flíkaði
því lítt tilfinningum sínum. Ef til
vill hefur það átt sinn þátt í því,
að hún er nú látin langt fyrir aldur
fram. Hún taldi ekki nauðsynlegt
að leita læknis meðan stætt væri
í báða fætur.
Við kveðjum elskulega ömmu
hinstu kveðju og þökkum henni
fyrir alla þá ástúð, sem hún veitti
okkur. Við minnumst hennar með
söknuði.
Blessuð sé minning hennar.
Barnabörn
Kveðjuorð:
Gísli Bjarna-
son, StöðulfeUi
Vorið, tími vaknandi náttúru,
tími nýs lífs, gleðitími í íslenskum
sveitum. Á þessum árstíma virðist
dauðinn vera svo fjarlægur. Allt
virðist vita til lífsins. En dauðinn
spyr ekki um tíma. Hann kemur og
snýr á svipstundu vorinu í haust,
gleðinni í sorg.
Gísli Bjarnason frá Stöðulfelli
mun ekki sjá sveit sína lifna á
nýju vori. Hann dásamar ekki
gróandann á sumri komanda. Við
heyrum ekki framar hlý orð hans
til náttúru þessa lands. Dauðinn
þreif hann í brott á vori lífsins
aðeins tuttugu og þriggja ára
gamlan.
I ársbyrjun 1977 heltók sjúk-
dómur þennan ágæta dreng. Þá
hófst barátta hans upp á líf og
dauða. Tími vonar og ótta hjá
fjölskyldu hans. En Gísli var ætíð
vonarmegin, leit fram á veg
komandi sumars. í rauninni
kynntist ég æðrulausum, þroskuð-
um manni síðastliöið ár. Ég vissi
ekki að svo mikið þrek og þraut-
seigja gæti búið með nokkrum
manni.
En Gísli beið samt lægri hlut í
baráttunni við sjúkdóm sinn.
Hann veiktist mikið þann sautj-
ánda mars síðastliðinn og er sól
var í hádegisstað næsta dag var
hann allur. Baráttan var á enda og
sorgin tók völdin.
Á annan dag páska fór hann
heim í sveit sína liðið lík. Þrátt
fyrir glampandi vorsól og góðviðri
virtist komið hrímkalt haust. En
minningar um góðan dreng munu
færa fjölskyldu og vini Gisla
Bjarnasonar inn í vorið á nýjan
leik.
Faröu vel mágur og vinur.
G.B.K.
„Nú erum við búin að fá okkur
Philips litsjónvarpstæki, og ég get sagt
þér það, að ég var búinn að ganga hús úr
húsi að kíkja á litinn hjá kunningjunum,
áður en ég skellti mér á Philips. Sko,
maður þarf að geta borið saman, til þess
að geta áttáð sig á því hvað maður vill.
Svo heyrir maður, að þetta sé allt sama
tóbakið, að þetta sé allt eins en það er nú
öðru nær ... \
Við vitum að Philips stendur fram-
arlega í tækninni, nú, og svo sér maður
það, sem maður sér. Litirnir eru svo
eðlilegir að maður hefði bara ekki trúað
þessu.
PHILIPS
litsjónvarpstæki með
eðlilegum litum.
Blessaðu líttu til okkar í kvöld og
taktu konuna og krakkana með. Ég vil
endilega að þið sjáið í okkar tæki áður en
þið ákveðið hvað þið ætlið að kaupa.
Geriði það ...
* SH| Jón er einn af okkar
bcKtu söluniönnuni
'*«» Ép samtvinnurhann
.jL allsekki hjáokkur
Hann notar hvert tækifæri til að
segja kunningjunum frá því, hvað Philips
litsjónvarpstækið hans sé frábært.
heimilistæki sf
HAFNARSTRÆTI 3 — 20455 — SÆTÚN 8 — 15655