Morgunblaðið - 06.06.1978, Side 18

Morgunblaðið - 06.06.1978, Side 18
18 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 6. JÚNÍ 1978 Sjómannadagurinn í Reykjavík: Margt manna fylgdistmeðhá- tí ðarhöldunum í N authóls vík ára. Þökkum gifturík og fórnfús störf í þágu slysa- varna. — Sjómannadagurinn í Reykjavík". í Nauthólsvík var síðan haldið áfram hátíðarhöldum og þar lék Lúðrasveit Reykja- víkur undir stjórn Brian Charlile. Þá var mynduð fánaborg með fánum stéttar- félaga sjómanna og íslenzk- um fánum. Að því loknu voru flutt ávörp. Af hálfu ríkis- stjórnarinnar talaði Matthí- as Bjarnason sjávarútvegs- ráðherra, fulltrúi útgerðar- manna var Ágúst Einarsson fulltrúi hjá Landssambandi íslenzkra útvegsmanna og fulltrúi sjómanna var Guð- mundur Hallvarðsson for- maður Sjómannafélags Reykjavíkur. Þá heiðraði Pétur Sigurðsson, formaður ! Sjómannadagsráðs, sjómenn með heiðursmerkjum dags- ins, en það voru fimm sjó- menn að þessu sinni. Þeir HÁTÍÐAHÖLD 41. sjó- mannadagsins í Reykjavík voru fjölbreytt og fóru í alla staði vel fram, að sögn Garðars Þorsteinssonar hjá Sjómannadagsráði, en dag- skráin var með mjög hefð- bundnu sniði. Að morgni voru fánar dregnir að húni á skipum í Reykjavíkurhöfn og klukkan 10 lék Lúðrasveit Reykjavíkur létt lög við Hrafnistu. K1 11 hófst síðan sjómannamessa í Dómkirkj- unni, þar sem sr. Þórir Stephensen þjónaði og minntist hann þar drukkn- aðra sjómanna. Einsöngvara- kórinn söng og með honum einsöng Garðar Corters, en Ólafur Finnsson lék undir á orgel. Þá var lagður blóm- sveigur að leiði óþekkta sjómannsins í Fossvogs- kirkjugarði. Þá gat Garðar þess sér- staklega, að það hefði verið einróma álit fulltrúa í Sjó- mannadagsráði að heiðra bæri Slysavarnafélag íslands fyrir hinn stóra þátt félags- ins í slysavörnum lands- manna og þá síðast en ekki sízt sjómanna. Var forseta félagsins Gunnari Friðriks- syni afhentur fagur bikar að því tilefni sem á var ritað: „Slysavarnafélag íslands 50 Agúst Einarsson vidskfr., fulltrúi útvegsmanna: Oslóarsamningarnir endan- legur sigur í landhelgismálinu fíæða fíutt á sjómannadaginn í fíeykjavík Góðir áheyrendur. Mér finnst vel við hæfi á þessum defji að fara nokkrum orðum um mikilvægi sjávarút- vegs fyrir þjóð okkar, því það er ljóst, að skilningur almennings og þá aðallega í þéttbýli á mikilvægi þessarar atvinnu- greinar er skammarlega of lítill. Alltof oft er klifað á því, að sjávarútvegur sé baggi á þjóðarbúinu, hann sé rékinn meira og minna á ríkisstyrk, honum sé illa stjórnað og þar fram eftir götum. Þetta er rangt mat og byggt á þekkingarle.vsi. Það er mín skoðun og hún styrkist með hverjum degi, að í sjávarútvegi og þar á ég bæði við atvinnurekendur og hinn almenna launþega, sé dugmesti kjarni þessarar þjóðar, enda eru afköst þessarar helztu atvinnu- greinar okkar heimskunn. Oft kemur fram í máli fólks, að það telur að sjávarútvegur- inn njóti styrkja frá hinu opinbera, en hér er um mikinn misskilning að ræða, því sjávar- útvegurinn nýtur engra opin- berra styrkja. Vera má að þessi misskilningur sé tilkominn vegna þess að sjávarútvegurinn hefur sjálfur byggt upp eiginn sjóði sjálfum sér til styrkt.ar, þegar illa árar. í þessu efni má nefna Aflatryggingasjóð, sem greiðir aflabætur þegar illa fiskast, Vátryggingasjóð, sem greiðir þriðjung vátryggingar- iðgjalda af skipum, Verðjöfnunarsjóð, sem bætir verðfall á erl. mörkuðum og Fiskveiðasjóð, sem lánar til fjárfestinga í sjávarútvegi. Það eru tvö atriði sem koma upp í hugann, þegar rætt er um mikilvægi sjávarútvegs, í fyrsta lagi þá sér sjávarútvegurinn fyrir meginhluta gjaldéyris- öflunnar landsmanna eða á bilinu 73— 78% síðustu ár og í öðru lagi hefur sjávarútvegur- inn verið í fararbroddi þeirrar miklu efnahagsþróunar, sem átt hefur sér stað á þessari öld. Þessi tvö atriði standa að sjálfsögðu í nánu samhengi hvort við annað. Höfuðskilyrði fyrir hinum öra vexti sjávarútvegsins er, að hann hefur átt markað sinn erlendis, og er þar af leiðandi óháður smæð innlenda markaðsins. Þrátt fyrir sérstöðu sína getur þessi atvinnugrein ekki frekar en aðrar atvinnu- greinar þróazt án tengsla við aðrar atvinnugreinar. Efna- hagslifið er flókið og hver eining í þjóðfélaginu stendur í nánu samhengi við aðrar einingar og byggir starfsemi sína á starf- semi þeirra. Þannig hefur öflugur iðnaður t.d. risið upp í nánum tengslum við sjávarútveginn og kaup og sala á vöru og þjónustu hefur dafnað samhliða sjávarútvegi. Eins og áður sagði, þá er sjávarútvegur veigamesti þátturinn í gjaldeyrisöflun landsmanna. Hann hefur getað hagnýtt sér kosti stórfram- leiðslunnar og með örum vexti skapað lífvænleg skilyrði fyrir aðrar atvinnugreinar. Sjávarútvegur er rúmt hug- tak, sem tekur til hinna marg- víslegustu starfsemi. Þó má segja, að eitt öðru fremur hafi ráðið hinni öru þróun, en það eru afköst fiskveiðanna, en þau byggjast á-dugmikilli sjómanna- stétt, framsýnum útgerðar- mönnum og þá ekki sízt legu fiskimiðanna umhverfis landið. Hin öra þróun sjávarútvegsins hefur ekki átt sér stað án þess að við henni hafi verið reistar margvíslegar skorður. Ríkrar viðleitni hefur gætt til þess að sjávarútvegurinn fengi ekki að njóta þess raunverulega hagnaðar, sem af honum er. Um árabil hefur afkoma sjávarút- vegsins verið miðuð við að hann sé rekinn sem næst núlli og þannig hefur tekjuþróun i sjávarútvegi orðið stefnumark- andi fyrir aðrar atvinnugreinar. Þannig hefur verið stefnt að því, að þrátt fyrir forustuhlutverk hans í hagþróuninni og stöðu hans sem meginuppsprettu gjaldeyristekna, að koma í veg fyrir að hann nyti nema að takmörkuðu leyti þess ávinnings, sem sérstaða hans og möguleikar skapa honum. Hér að framán hef ég í nokkrum orðum reynt að gera grein fyrir mikilvægi sjávarút- vegs fyrir Island og íslendinga, en hver er staða okkar nú? Hvað ber framtíðin í skauti sér? Þær auðlindir, sem efnahagur okkar byggir á, eru ekki óþrjót- andi og er ástand þorskstofnsins Ijós vottur þar um. Nú er nýlokið enn einni vetrarvertíð og spádómar fiski- fræðinga okkar komu fram, þ.e. minni þorskaflien nokkru sinni áður á hinu hefðbundna vertíðarsvæði. Það er ekki úr vegi, að rifja upp umsögn fiskifræðinga um þorskstofninn frá því í febrúar í ár, en þar segir: „Árabilið 1955—1974 var meðalársafli þorsks um 400 þús. tonn. Mestur varð aflinn árið 1954 tæplega 550 þús. tonn, en minnstur árið 1967, eða 345 þús. tonn. Árin 1968—1970 óx aflinn á ný og náði árið 1970 hámarki, 471 þús. tonnum. Þessi aukning stafaði af miklu leyti af sterkum þorskgöngum frá Grænlands- miðum. Síðan 1970 hefur afli farið minnkandi þrátt fyrir að góðir árgangar bættust í veiðan- lega stofninn, t.d. árgangarnir frá 1964 og 1970. Árið 1977 er heildaraflinn áætlaður um 340 þús. tonn. Á umræddu tímabili hefur sókn aftur á móti farið sívaxandi og náði hún hámarki árið 1975. Við brotthvarf útlendinga af miðunum hefur sóknin aftur minnkað. Ástæðan fyrir því að

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.