Morgunblaðið - 21.10.1979, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. ÖKTÓBER 1979
+
GUÐRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
fyrrv. hjúkrurtarkona
andaöist þriöjudaginn 16. október í Elli- og hjúkrunarheimillnu
Grund. Útförin fer fram frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 23. þ.
mán. kl. 10.30 f.h.
Vandamenn.
+
Móöir mín, tengdamóöir og amma
GUÐLAUG M. BJARNADÓTTIR,
Barónatíg 18,
lést í Landspítalanum 11. október. Jarðarförin hefur fariö fram í
kyrrþey samkvæmt ósk hinnar látnu.
Þökkum auösýnda samúö.
Hólmfríður Síguröardóttir, Gunnar Einaraaon
og barnabörn.
+
VILBORG JÓNASDÓTTIR
Hagamel 53
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 22. okt. kl. 3
e.h.
Guömundur P. Guömundsson,
Guörún Gestsdóttir.
+
Dóttir okkar og systir
BRIMRÚN
verður jarösungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 22. október kl.
10.30 f.h.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Kristjana Kristjáns.
+ ÞÓRUNN JÓNSDÓTTIR
frá Ekru,
Efatasundi 43, Raykjavík
verður jarösungin frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 23. október kl.
13.30. Systkinin.
+
Móöir okkar
GUÐRÚN EINARSDÓTTIR
Sundlaugarvegi 12,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 23. októþer kl. 3.
Sigriöur Kristinsdóttir
Margrét Jackson.
+
Við þökkum innilega öllum þeim sem hafa veitt okkur styrk og
samúö viö fráfall og útför
SNORRAJÓNSSONAR
bifreiöastjóra
Holtageröi 6
Kær kveöa til ykkar allra.
Guörún Ingvarsdóttir og börn.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vináttu viö fráfall
efginmanns míns,
KRISTINS ÁRNASONAR,
Blönduhlíö 8,
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á deild 4A, á
Landspítalanum.
Guö blessi ykkur öll.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna, Louisa Eiríksdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og jarðarför
eiginmanns míns
SIGURÐAR I. GUÐMUNDSSONAR,
Birkimel 10A
Guðleif S. Guömundsdóttir.
Þorgrímur Vilbergsson
Stöðvarfírði — Mmning
Þorgrímur Vilbergsson, útvegs-
bóndi að Sætúni í Stöðvarfirði,
lést með sviplegum hætti í fiski-
róðri 15. október síðastliðinn, 72
ára að aldri.
Hann hafði róið um morguninn
í blíðskaparveðri á lítilli trillu, er
hann átti og lagt línu í mynni
Stöðvarfjarðar. Um hádegisbilið
varð systursyni hans ljóst að
eitthvað hlaut að hafa farið úr-
skeiðis, þar sem ekkert lífsmark
sást á bátnum, þegar hann virti
hann fyrir sér í sjónauka. Var þá
farið í skyndingu út að trillunni og
var þá Þorgrímur örendur. Hafði
hann orðið bráðkvaddur við drátt
á línunni. Hér hafði ein af hetjum
hversdagsins fallið í valinn undir
vopnum á vígvelli friðsællar
lífsbaráttu. Miklu og gifturíku
ævistarfi var lokið með svo eftir-
minnilegum hætti, að fágætt má
telja.
Þorgrímur var fæddur að
Eiríksstöðum á Fossárdal 29. sept-
ember 1907. Hann var næstelstur
af 10 börnum hjónanna Ragnheið-
ar Þorgrímsdóttur og Vilbergs
Magnússonar. Tveggja ára að
aldri fluttist hann með foreldrum
sínum að Hvalnesi í Stöðvarfirði
og í þeirri sveit ól hann allan
aldur sinn upp frá því. Foreldrar
Þorgríms voru bláfátæk, enda
hlóðst skjótt á þau ómegð mikil.
Var því snemma þörf fyrir hjálp
sveinsins unga við að framfleyta
heimilinu. Hann varð líka ungur
að árum duglegur og verksígjarn
en það bar þó frá, hvað hann var
fimur með byssu og mun hann
þegar á barnsaldri hafa bægt
skorti frá heimili sínu með þeim
feng, sem hann dró í bú.
Ekki var Þorgrímur nema seytj-
án ára, er hann hóf sjósókn, það
starf er jafnan mun verða talið
hans aðalævistarf. Hann gerðist
þá háseti hjá hinum fengsæla
formanni Sólmundi Sigurðssyni
að Laufási í Stöðvarfirði. Þar var
hann í nokkur ár, en aðeins að
sumrinu og vann á búi föður síns á
vetrum.
Þegar Þorgrímur var rúmlega
tvítugur að aldri, keyptu þeir
feðgar færeyskan bát, sem þeir
kölluðu Óskar. Gerðist Þorgrímur
formaður á honum og hófst þar
með formannsferill hans, sem stóð
í meira en hálfa öld. Hásetar
Þorgríms voru tveir ungir bræður
hans, Þórarinn og Kjartan. Bátur-
inn var gerður út úr Hvalneshöfn,
sem er sunnan megin fjarðarins.
Þar er fádæma erfitt útræði,
vegna þess hvað þar er brimasamt
og vegna örðugrar aðstöðu af öðru
tagi. En þeir bræður reyndust
ötulir í hvívetna og dugmiklir
sjósóknarar og jafnan fengsælir.
Árið 1944 byggði Þorgrímur hús
í Kirkjubólsþorpi og kallaði Sæ-
tún. Þangað fluttist hann með
foreldrum sínum og þeim systkin-
um, sem enn voru heima. Eftir lát
foreldra sinna bjó hann í Sætúni
til dánardægurs með Halldóru
systur sinni. Fyrstu árin í þorpinu
reri hann Óskari, en eignaðist tvo
aðra báta með sama nafni.
Svo var það árið 1950, að
Þorgrímur lét smíða sér bát, sem
hann kallaði Val. Það var opinn
vélbátur, tæp 4 tonn að stærð.
Þennan bát átti hann alla tíð
síðan, en lét auðvitað gera hann
upp og setti í hann nýja vél fyrir
nokkrum árum. Á þessum bát lifði
Þorgrímur blómaskeið
sjómennsku sinnar.
Hann var harðsækinn sjómaður
og æðrulaus, en jafnframt afburða
glöggur og gætinn. Fiskimaður
var hann frábær og svo miða-
glöggur að til afburða má telja. Út
af Stöðvarfirði eru straumrastir
stríðar, boðar margir og víða
hættulegar grynningar. Það er því
ekki heiglum hent að taka þar
land í misjöfnum veðrum og
blindþoku. í þessum efnum var
Þorgrímur hreinn sérfræðingur.
Hann þekkti út í æsar allt svæðið
út af firðinum sínum: botninn,
sjólagið og straumfarið. Ég segi
hér stutta sögu, sem sannar þetta.
Sumarið 1972 var ég eitt sinn á sjó
úti í Brún, sem er þekkt mið úti af
Stöðvarfirði. Svartaþoka var á og
suðaustan drungaveður með all-
miklum sjó. Sé ég þá að út úr
þokunni kemur bátur og þekki ég
brátt að það er Valur. Hann
heldur í norðaustur. Þóttist ég sjá,
að Þorgrímur hugðist fara að leita
lands. Hélt ég þegar í humátt á
eftir honum. Hann heldur 45
mínútur í norðaustur. Þá snýr
+
Hjartans þakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og jaröarför
systur okkar
ÁSTU ÞORSTEINSDÓTTUR
Klafastööum
Sérstaklega þökkum viö sveitungum okkar og öörum þeim sem
veittu okkur ómetanlega aöstoö.
Guömundur Þorsteinsson
Krístmundur Þorsteinsson.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö fráfall og útför
eiginmanns, fööur, tengdafööur, stjúpfööur og afa,
HJÖRLEIFS GUÐBRANDSSONAR,
bónda,
Grettisgötu 20 A
Ágústa Hallmundsdóttir,
Guómundur Hjörleifsson,
Margrét E. Hjörleifsdóttir, Bernharö Guönason,
Jónfna Þorkelsdóttir,
Steingrímur Þorkelsson
og barnabörn.
+
Hugheilar þakkir sendum viö öllum þeim, er sýndu okkur hlýhug
og samúö viö andlát og jaröarför,
GUÐBRANDAR BENEDIKTSSONAR,
frá Broddanesi,
Ingunn Þorsteinsdóttir,
Matthildur Guöbrandsdóttir, Benedikt Þorvaldsson,
Sigurbjörg Guöbrandsdóttir Börresen, Boge Börresen,
Ingunn Guöbrandsdóttir,
Björn Guöbrandsson,
Þorsteinn Guöbrandsson,
Benedikt Guöbrandsson,
Siguröur Guöbrandsson,
Sigríöur Guóbrandsdóttir,
Þorsteinn Gunnarsson,
Fjóla Guðmundsdóttir,
Ingibjörg Skúladóttir,
Kristín Siguróardóttir,
Laufey Eysteinsdóttir,
Eínar Eysteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
hann í norður og heldur þannig í
15-20 mínútur. Síðan snýr hann í
norðvestur og eftir 20 mínútur sér
í Landatanga beint framundan. Þó
að Þorgrímur hefði haft radar, þá
hefði hann ekki getað farið réttari
leið til að forðast hættulegustu
grynnslin út af Stöðvarfirði. Þetta
kalla ég snilligáfu. Ég hafði orð á
því við hann nokkrum dögum
síðar að mig hefði undrað ratvísi
hans. Hann brosti yfirlætislaust
og það hummaði eitthvað í honum.
Auðsjáanlega fannst honum
ástæðulaust að hafa orð á þessu
smáræði.
Ekki hef ég minnstu hugmynd
um, hver ógrynni af sjávarafla
Þorgrímur hefur flutt að landi á
meira en hálfrar aldar smómanns-
ferli sínum, en hitt er ég handviss
um að í því efni á hann algert met
í Stöðvarfirði.
Veturinn 1932-33 var ég kennari
í Stöðvarfirði. Dvaldi ég þá einn
mánuð á heimili Þorgríms á
Hvalnesi. Þá fyrst kynntist ég
honum og lærði að meta hann.
Hann var ákaflega góðlyndur og
jafnlyndur á heimili en þó glaður
jafnan. Við spiluðum allmikið
saman þarna í fásinninu og hafði
ég af því mikla skemmtun. Þessi
stuttu kynni urðu til þess að mér
var jafnan hlýtt til hans, þó að
síðar meir fyrntist smám saman
yfir kunningsskap okkar, þegar ég
fluttist burt og fundum fækkaði.
En ekki þarf að orðlengja það að
síðar kom í ljós hvað Þorgrímur
var fágætur persónuleiki. Með
honumr fallinn í valinn síðasti
fulltrúi þeirrar dugmiklu sjó-
mannastéttar sem óx úr grasi á
Stöðvarfirði í æsku minni. Að vísu
eru nokkrir af henni á lífi, en
ýmist fluttir burtu eða löngu
hættir sjómennsku. Þarna var
valinn maður í hverju rúmi og í
þeim hópi skipaði Þorgrímur
virðulegt sæti. Það er skarð fyrir
skildi, þegar svona maður kveður.
Fjörðurinn litli á austurströnd
íslands er fátækari eftir. Grímsa
— eins og hann oft var kallaður —
er sárt saknað af mörgum og þó
vafalaust mest af þeim er stóðu
honum næst. Hann var kannski
stundum stuttur í spuna og munn-
ur hans flaut ekki í gælum, en
hjartað var gott sem undir sló. Ég
sendi hans nánustu innilegar sam
úðarkveðjur.
Björn Jónsson.
Vinur minn Þorgrímur Vil-
bergsson, Sætúni, Stöðvarfirði
andaðist af hjartaslagi í fiskiróðri
15. október, 72 ára að aldri.
Frá barnæsku átti Þorgrímur
lengst heima á Hvalnesi í Stöð-
varfirði og jafnan kenndur við
þann bæ. En rúmlega fertugur
flutti hann ásamt fjölskyldu sinni
yfir fjörðinn í kauptúnið á Stöðv-
arfirði og byggði sér þar húsið
Sætún, sem var síðan heimili hans
til loka.
Á uppvaxtarárum Þorgríms á
Hvalnesi var lífsbaráttan mjög
hörð eignalitlum og barnmörgum
fjölskyldum. Bústofninn var fram-
an af árum mjög lítill hjá fjöl-
skyldunni á Hvalnesi — og byggja
varð afkomuna mjög á sjósókn á
sumrin, en aðstaða til sjósóknar
mjög erfið vegna slæmra hafnar-
skilyrða.
LEGSTEINAR
S. HELGASON H/F,
STEINSMIÐJA,
SKEMMUVEGI 48, KÓPAVOGI,
SÍMI 76677.