Morgunblaðið - 08.02.1980, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 8. FEBRÚAR 1980
Ingibjörg Jónsdótt-
ir — Minningarorð
Fædd 18. febrúar 1903.
Dáin 27. janúar 1980.
Mæt kona er horfin af sjónar-
sviðinu. Ingibjörg Jónsdóttir
fæddist að Bæ í Múlasveit, 18.
febrúar 1903 og lést 27. janúar s.l.
Foreldrar hennar voru þau hjónin
Jón Finnur Arnfinnsson, bóndi frá
Eyri í Gufudalssveit og kona hans,
Elín Guðmundsdóttir, frá
Hvammi á Barðaströnd. Þau eign-
uðust sjö börn, og var Ingibjörg
fimmta barna þeirra. Tveir bræð-
ur hennar drukknuðu á unga aldri,
og ein systir lést úr berklum.
Ingibjörg var tekin í fóstur
fimm ára gömul af þeim hjónum,
Eyjólfi Ólafssyni, bónda í Sviðn-
um, Breiðafirði, og konu hans
Kristínu Guðmundsdóttur.
Þar ólst hún upp við mikið
ástríki og flytur síðan með þeim,
átján ára gömul til Flateyjar.
Minntist hún fósturforeldra sinna
ævinlega með virðingu og vænt-
umþykju. Þau áttu fimm börn:
Guðmund Bergsteinsson, kaup-
mann í Flatey, Ólaf, Björgu
(Bonniksen), Sigríði og Frið-
björgu. Börn þeirra Eyjólfs og
Kristínar voru uppkomin, er Ingi-
björg kom til þeirra. Björg fluttist
til Kaupmannahafnar, en kom
heim og varð innlyksa hér með son
sinn, Roger, í fyrra stríði. Var það
líklega að tilstuðlan Bjargar, að
Ingibjörg fer til Kaupmannahafn-
ar árið 1922 og býr hjá Björgu,
fóstursystur sinni í fyrstu. Ingi-
björg fór á lýðháskóla í Danmörku
og vann síðar við verslunarstörf.
Hún kemur til Islands aftur 1927
og vann þá áfram við verslunar-
störf, fyrst hjá Álafossi, en gerðist
síðan gjaldkeri hjá 0. Ellingsen
h.f., þar sem hún vann til ársins
1935.
I ágúst 1935 giftist Ingibjörg,
Bertel Andréssyni stýrimanni, og
síðar skipstjóra hjá Eimskip, syni
Andrésar Andréssonar og Þuríðar
Magnúsdóttur.
Þau eignuðust fjóra syni: Ólaf
Magnús, stöðvarstjóra (hjá S.A.S.
á Keflavíkurflugvelli) kvæntan
Helgu Sigurbjarnadóttur og eiga
þau tvö börn, Arnfinn, verkfræð-
ing (hjá Varnarliðinu á Kefla-
víkurflugvelli), kvæntan Valdísi
Kjartansdóttur og eiga þau þrjú
börn, Andrés, símvirkjameistara
og á hann þrjú börn, Guömund,
rafverktaka, kvæntan Emelíu
Júlíusdóttur og eiga þau eina
dóttur.
Ingibjörg var höfðingi í sjón og
raun, mikil húsmóðir og móðir, og
kom sonum sínum upp af dugnaði.
Uppeldi þeirra féll mest í hennar
hlut, þar sem eiginmaðurinn var
sjómaður og má nærri geta að það
var oft erfitt. Þau hjónin keyptu á
stríðsárunum býlið Sveinskot á
Álftariesi, og voru þar við búskap.
Á þessúm tíma var erfitt að
vera ein við búskap og með fjóra
litla drengi, og sem dæmi um
óvissuna sem ríkti á þessum tíma,
þá var Bertel mikið í Ameríkusigl-
ingum á þessum árum. Var þá
siglt í skipalestum svokölluðum,
yfirleitt 2 mánaða ferðir. Skeyti
voru send frá New York til að
tilkynna aðstandendum, að skipið
hefði komist til hafnar en eftir
það var ekkert vitað, hvenær
skipið næði til íslands aftur.
Ingibjörg tók virkan þátt í
félagslífi á Álftanesi, enda mjög
félagslega sinnuð, bæði dugleg og
áræðin, og var m.a. formaður
Kvenfélags Bessastaðahrepps um
árabil og var seinna gerð heiðurs-
félagi þess. Ennfremur tók hún á
yngri árum virkan þátt í starfi
ungmennafélaganna, og skáti var
hún í nokkur ár.
Hún fékk kölkun í mjaðmir um
tvítugsaldur, og ágerðist þetta svo
eftir árin á Álftanesi, að veturinn
1950 fór hún til Noregs í mjaðmar-
uppskurð. Sagði hún undirritaðri,
að það hefði verið afar erfitt að
þurfa að vera frá fjölskyldu sinni
um átta mánaða skeið. Þegar
þetta gerðist var ekki hægt að
framkvæma þessar aðgerðir hér.
Ingibjörg var afar trygglynd
gagnvart’skyldfólki og vinum úr
Breiðafjarðareyjum og veit ég að
margt þeirra saknar nú vinar í
stað, enda var hennar heimili
ávallt gestkvæmt af fólki úr
Breiðafjarðareyjum og góðum vin-
um frá Álftanesi.
Sjálf minnist ég ævinlega ferða
til Flateyjar með henni, hvað hún
var fróð um náttúru og sögu
eyjanna, fuglalíf og búhætti, sem
voru að mörgu leyti frábrugðnir
búskap til lands.
Hún unni lestri góðra bóka,
gönguferðum, var mikil jafnrétt-
iskona og langt á undan sinni
samtíð að því leyti. Ingibjörg gat
verið dálítið hrjúf, en undir niðri
sló heitt hjarta. Eg held, að
hreinskilni og náungakærleikúr
hafi einkennt þessa sterku konu
og umfram allt var hún drengur
góður.
Heimili hennar og Bertels var
lengst af á Njálsgötu 106 hér í
borg, árið 1960 fluttu þau í
Álfheima 27, en þaðan að Hátúni
10 fyrir nokkrum árurri. Hjóna-
band þeirra, hennar og Bertels,
var farsælt og einkenndist af
gagnkvæmu trausti og virðingu.
Að leiðarlokum vil ég þakka
henni fyrir órofa tryggð og ósér-
hlífni í garð minn og barna minna.
Eiginmanni hennar og sonum,
ásamt systrum hennar tveim og
öðrum aðstandendum votta ég
dýpstu samúð. Blessuð se minning
hennar.
Ásta Benediktsdóttir.
Aðfaranótt sunnudagsins 27.
janúar sl. lést á Landakotsspítala
Sæunn Ingibjörg Jónsdóttir. Hún
var fædd í Bæ í Múlasveit og
foreldar hennar vöru hjónin Jón
Finnur Arnfinnsson og Elín Guð-
mundsdóttir.
Hún var fimmta í röð sjö
systkina. Af þeim eru nú tvær
systur á lífi. Hún fluttist sem barn
í Sviðnur á Breiðafirði til Kristín-
ar Guðmundsdóttur og Eyjólfs
Ólafssonar og ólst þar upp til
fullorðins aldurs.
Hún bjó í Reykjavík og fór síðan
til Kaupmannahafnar og dvaldi
þar við nám og störf í nokkur ár.
Síðan kom hún til íslands og
starfaði við ýmis skrifstofu og
verslunarstörf m.a. hjá Álafoss og
Ellingsen.
Árið 1935 giftist hún Bertel
Andréssyni stýrimanni og síðar
skipstjóra hjá Eimskip og þau
eignuðust fjóra syni. Þeir eru
Ólafur Magnús, Arnfinnur, And-
rés Eyjólfur og Guðmundur. Þau
bjuggu í Reykjavík að undantekn-
um stríðsárunum að þau bjuggu í
Sveinskoti á Álftanesi.
I dag kveðjum við tengdamóður
mína, Ingibjörgu, hinstu kveðju.
Það er erfitt að trúa því, að hún sé
ekki lengur á meðal okkar, svo
sterkur persónuleiki sem hún var
og átti ríkan þatt í öllu, sem var að
gerast í fjölskyldunni bæði í gleði
og sorg. Alltaf var hún fyrst til að
hjálpa og ráðleggja og ávallt kom
hún með einhverja lausn. Eg á
henni mikið að þakka og við öll.
Amma var hún alveg einstök, átti
svo auðvelt með að tala við börn
og unglinga, og þreyttist aldrei á
að fræða þau um lífið, náttúruna
og umhverfið. Alveg undir það
síðasta var hún að undirbúa þau,
að hún myndi hverfa burtu heðan
og gerði hún það á sinn raunsæja
og eðlilega hátt eins og henni var
lagið. Hún var sjálf alin upp í
Mér barst fréttin um andlát
Karls, vinar míns, Óskarssonar
rétt um það leyti er ég var á förum
í frí erlendis.
Gafst ekki tími til að skrifa þessar
línur áður en ég fór svo nú læt ég
verða af því að festa þær á blað
um borð í flugvélinni á leið frá
Islandi.
í rauninni fer ekki illa á því að
hugsað sé til Karls um þorð í
flugvél, því einmitt þar eyddi
hann löngum tíma ævi sinnar, í
fæstum tilfellum sem farþegi
heldur frammi í stjórnklefa við
sitt starf sem flugvélstjóri.
Á hann þar langt og farsælt
starf að baki á mörgum tegundum
flugvéla.
Eg kynntist Karli, eða Kalla
eins og flestir kölluðu hann, fyrst
1946 er við vorum samtímis í skóla
í Bandaríkjunum við nám í flug-
virkjun. Síðan lágu leiðir okkar
saman í starfi hjá Loftleiðum um
Breiðafjarðareyjum og var í eðli
sínu mikið náttúrubarn. Hún
þráði á vorin að komast í fjöru,
finna ilminn af sjó og þangi og
fylgdist mikið með fuglinum, koll-
unum, kríunum og rölti oft með
fram sjónum bæði á Álftanesi og
Seltjarnarnesi út í Gróttu. Þafvar
hún gjarnan með smáfólkið sér við
hönd og nutu þau þar kunnáttu
ömmu Ingu.
Sviðnur voru henni ákaflega
hjartfólgnar, átti hún margar
góðar minningar þaðan. Og sagði
hún lifandi og skemmtilega frá
mönnum og málefnum, lönguliðn-
um vinnubrögðum og sérstæðu og
oft erfiðu lífi eyjabændanna, sem
áttu allt sitt undir sjónum og
náttúruöflunum. Ég er alveg viss
um, að þetta líf hefur einmitt
mótað hana eins og hún var, sterk
og kjarkmikil hvað sem á gekk til
hins síðasta.
Ingibjörg átti við fötlun að
striða, gekk m.a. undir mjaðma-
uppskurð í Noregi á sínum tíma og
var það út af fyrir sig kjarkur að
drífa sig þangað á eigin vegum, en
ekki voru gerðir þannig uppskurð-
ir hér. Það hindraði hana ekkert
ef hún ætlaði sér eitthvað.
Það verður vandfyllt það skarð
sem hún skilur eftir og hennar er
sárt saknað. Það er okkur huggun
að lokið er þjáningum hennar hér
á jörð og biðjum við henni guðs
blessunar á nýjum leiðum.
Emilía Júlíusdóttir.
margra ára bil og nú síðasta ár
hjá Flugleiðum.
Eins og sjá má af þessu hafa
kynni okkar staðið í mörg ár og tel
ég mig því þekkja Kalla allvel
bæði í starfi og hans einkalífi.
Ég veit að ég get sagt það með
sanni, að öllum líkaði vel við Kalla
svo ekki sé meira sagt.
Undir hrjúfu yfirborðinu bjó
ótrúlega góður, mildur og hjálp-
samur persónuleiki, sem ekki var
hægt annað en þykja vænt um og
virða.
í starfi var hann alla sína ævi
sérlega duglegur og kraftmikill og
var því öllum mikil stoð að því að
hafa hann sér við hlið, ef fram-
kvæma þurfti eitthvað mikilvægt.
Hið létta og glaðværa skap hans
átti hér líka stóran þátt í því að
öllum leið vel í návist hans, bæði í
starfi og utan þess.
Áhugamál utan starfsins átti
hann mörg um árin. Man ég þá tíð
er ég dáðist að honum sem boxara
í hringnum á íslandsmóti í mörg
skipti er sú íþrótt var leyfð hér á
landi.
Síðustu árin áttum við sameig-
inlegt áhugamál, sjómennskuna. í
ófá skiptin sagði hann mér frá
nýjum miðum fyrir lúðu eða ýsu,
en þáði lítið í staðinn af því
taginu. Það var ríkara í fari Kalla
að gefa en þiggja og nutu þar
margir af.
Vil ég svo að endingu kveðja
Kalla með söknuði, því hér fór
góður drengur fyrir aldur fram.
Blessuð sé minning hans.
Baldur Bjarnasen.
MYNDAMÓTHF.
AOALSTRATI C — HfYKJAVHC
PNfNTMYNOAQfAO
OfFSfT FIlMUR OQ PlOTUfl SlMI 17112
AUGLÝSINGATIIKNISTOFA SlMI 25810
t
Móðir okkar
STEINDÓRA KRISTÍN ALBERTSDÓTTIR
andaðist á Hrafnistu 6. febrúar.
Börnin.
t
BJÖRN KRISTJÁNSSON,
fyrrverandi stórkaupmaður,
Reynimel 31,
lézt mánudaginn 28. janúar. Jaröaförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Fyrir hönd vandamanna,
Hermína Sigurgeirsdóttir Kristjánsson.
t
Litli drengurinn okkar
ODDUR INGVAR HELGASON
lézt af slysförum 5. febrúar.
Á. Inga Haraldsdóttir
Helgi Oddsson.
t
Vinur okkar
GUDJÓN ÞÓRARINSSON,
Öfjörð Lækjarbug
í Mýrasýslu,
veröur jarðsunginn frá Akrakirkju, laugardaginn 9. febrúar kl.
14.00.
Bílferö frá Umferðarmiðstöðinni kl. 10.00.
María Guðmundsdóttir, Sigríður Sveínbjörnsdóttir,
Valtýr Guðjónson, Elín Þorkelsdóttir,
Guörún Guöjónsdóttir, Gísli Þóröarson,
Gyöa Guðjónsdóttir, Franklín Jónsson.
t
Konan mín, móðir okkar, tengdamóöir og amma,
INGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Hátúni 10,
veröur jarðsungin í dag, föstudaginn 8. febrúar kl. 13.30 frá
Fossvogskirkju.
Þeim, sem vildu minnast hennar er vinsamlega bent á
Öryrkjabandalag íslands. _ ... . ,
Bertel Andrésson,
synir, tengdadætur og barnabörn.
t
Eiginmaður minn
SIGURDUR ODDSSON
Kjalardal, Skilmannahreppi
verður jarösunginn frá Akraneskirkju laugardaginn 9. febrúar kl. 2.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Sjúkrahús Akraness.
Helga Jónsdóttir.
Eiginmaöur minn
t
GUNNLAUGURJÓNSSON
húsasmíöameistari
Hátúni 28, Keflavík
er andaöist 29. janúar sl. veröur jarösunginn frá Akraneskirkju
laugardaginn 9. febrúar kl. 11.15 f.h. Blóm og kransar afþakkaöir
en þeim, sem vildu minnast hins látna er bent á Krabbameinsfélag
íslands.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna
Guörún Halldórsdóttir.
Kveðja:
Karl Óskarsson