Morgunblaðið - 09.02.1980, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. FEBRÚAR 1980
VtEP
k’AFFINO
CN vv/\
Gætum erlendu
ferðamannanna
„Oft er talað um að ísland sé
mikið ferðamannaland og allt
stefni að því að hingað komi á
næstu árum sífellt fleiri ferða-
menn, sem áhuga hafa á því að
kynnast landinu og þjóðinni.
Sjálfsagt er það gott og blessað, en
gæta þurfum við þessara ferða-
langa og ekki megum við láta
ferðamannastrauminn þurrka út
öll séríslensk einkenni og fyrir-
brigði, eins og gerst hefur á
mörgum ferðamannastöðum er-
lendis.
Á síðasta sumri höfðu menn af
því nokkrar áhyggjur að hinir
erlendu ferðamenn tóku nokkuð af
grjóti með sér. Var þar einkum um
að ræða erlenda ferðamenn á eigin
bílum, sem komu kannski með
Smyrli og þá var ekkert hægara
en taka einn og einn fallegan og
merkilegan stein ugp í bílinn og
hafa með til minja. Eg held að það
séu ekki síður atriði sem þessi sem
gæta þarf að í sambandi við
móttöku erlendra ferðamanna.
lendra ferðamanna, en tel að hér
sé hætta á ferðum ef við gætum
ekki að okkur og það verður að
gera fyrr en seinna, áður en
ferðamannastraumur tekur að
vaxa okkur yfir höfuð.
íslendingur."
• Meira af megin-
landsknattspyrnu
„Er ekki hægt að fá nokkrar
myndir af knattspyrnunni í Hol-
landi, Belgíu og Þýzkalandi? Þótt
enska knattspyrnan sé oft góð þá
finnst mér vanta eitthvað frá
áðurnefndum löndum.
Væntanlega sjá stjórnendur
íþróttaþáttarins einhverja leið til
að fá leiki frá þessum löndum, en
annars þakka ég fyrir góðan
íþróttaþátt.
Aðdáandi Péturs Péturssonar.“
Frá íþróttum hverfum við til
skattamála og fara hér á eftir
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Umdeilt atvik kom fyrir í
heimsmeistarakeppninni í Rio de
Janeiro á síðastliðnu hausti.
Keppandi fyrir Mið-Ameríku.
maður fr;i Venesúela, fékk mögu-
leika á að loka sögnum með
þriðja passinu eftir fyrirstöðu-
sögn ítalans Belladonna en hann
átti ekkert spil í litnum.
Suður gaf, allir utan hættu.
Norður
S. 8432
H. 3
T. KG10
L. ÁK764
Austur
S. G105
H. DG1054
T. D9532
L. -
Suður
S. Á76
H. 97
T. 8764
L. 10983
Sagnirnar voru dálítið skrítnar.
Suður V<Mur Norður Austur
I* 1 I.auf 2 spaðar P
1 Lauf 1 Iljortu P 5 Lauf
P P ?
Opnun vesturs lofaði góðum
spilum en sagði ekkert um lauf og
stökk norðurs var upphaf vitleys-
unnar. 2 spaðar sögðu frá mörgum
spilum í svörtu litunum og 4 lauf,
suðurs var enn frekari hindrun.
Vestur sagði eðlilega sinn lit, sem
kom ákaflega »æl við austur. Hann
ákvað að' segja 5 lauf, fyrsta
fyrirstaða í lit andstæðinganna en
pass vesturs var þá eðlilega mis-,
tök. Hann taldi austur hafa sagt 5
hjörtu og þá var komið að norðri.
Sögnin pass hefði tryggt honum
góða tölu. En af höfðingsskap
sagði hann dobl og gaf þar með
Itölunum færi á að leiðrétta
samninginn, sem þeir gerðu um-
svifalaust og unnu sitt spil.
Margir töldu framkomu norðurs
mjög íþróttamannslega og hældu
honum jafnvel fyrir. En lögfróðir
menn töldu hana ekki samrýmast
anda keppnislaganna. Eitt af und-
irstöðuatriðum þeirra er, að spil-
urum beri að gjalda fyrir mistök
sín og, að annað sé ekki sann-
gjarnt gagnvart öðrum þátttak-,
endum í sömu keppni. Og í fram-
haldi af þessu má búast við, að
lögin verði hert mjög í þessu tilliti
við næstu endurskoðun þeirra.
Vestur
S. KGD9
H. ÁK862
T. Á
L. DG52
COSPER
Nei, ekki þetta — hann lyktar svona!
Við eigum að geta skipulagt mót-
töku ferðamanna þannig að við
höfum hönd í bagga með ferðum
þeirra um allt landið og líka
hvernig þeir haga sér og hvað þeir
leyfa sér að taka með út úr
landinu.
Ég er ekki neinn óvinur er-
nokkrar spurningar og vangavelt-
ur um ýmsar hliðar skattamála:
• Skrítin
skattheimta
„Hvers vegna á fólk, sem á
þinglýstan eignarlóðarskika upp
Maigret og vínkaupmaðurinn
Eftir Georges Simenon
Jóhanna Krisljónsdótlir
sneri á islensku
41
mýkja fólk, kúga alla sem
nærri honum komu til að hon-
um gæti liðið vei og honum
fyndist hann vera stór og mikill
kall. Skiljið þér hvað ég er að
fara?
Ég sé að mér hættir jafnan til
að tala um hann í nútíð eins og
hann væri á lífi enn, þótt hann
hafi nú loksins fengið það sem
honum bar. Enginn mun gráta
hann, ekki einu sinni hans
nánustu, væntanlcga ekki einu
sinni faðir hans sem hcfur ekki
viljað sjá hann árum saman.
En ekkert af þessu nefna
blöðin og ef þér handtakið þann
sem skaut hann einn góðan
veðurdag og batt þar með enda
á illvirki hans, munu aJlir
smána og hrakyrða þann mann.
Mig langaði til að ná sambandi
við yður. Ég sá yður fara inn í
húsið á Place des Vosges ásamt
öðrum, væntanlega hefur það
verið aðstoðarmaður yðar. Ég
hef einnig séð yður fara inn i
skriístofurnar á Quai de Char-
enton, en þar cr nú ekki allt
eins slétt og fellt og sumir vilja
vera láta. Allt sem viðkcmur
Oscari Chabut er meira og
minna subbulegt.
Þér eruð að leita að morðingj-
anum? Já. auðvitað. Það er yðar
starí og ekki áfellist ég yður
fyrir það. En væri til réttlæti
ætti hann að fá ríkulega launað
íyrir það sem hann gerði.
Ég endurtck: Oscar Chabut
var viðbjóðslegur maður. á all-
an hátt, gegnumrotinn og
spilltur.
Ég bið yður taka kveðjum
minum og afsakið að ég skrifa
ekki nafn mitt hér undir.“
Þó var einhvers konar undir-
skrift á bréfinu, bara fáeinir
bókstafir.
Maigret las það aftur, orð
fyrir orð. Á langri starfsævi
hafði hann fengið fjölda af
nafnlausum bréfum og hann
treysti sér orðið til að dæma um
hvort þau höfðu vægi eða ckki.
Var það morðinginn scm
skrifaði svona? Var hann eitt aí
ótalmörgum fórnarlömbum
Chabuts? Var það einn af eigin-
mönnunum sem hafði orðið
fyrir því að vera niðurlægður
og kona hans einnig.
Maigret sá ósjálfrátt halta
manninn fyrir sér sem hafði
beðið eftir honum og hafði
síðan gengið í áttina til Place
Dauphine. Hann hafði ekki litið
sérlega vel út, það var eins og
hann hefði sofið í fötunum, en
samt lcit hann ekki út fyrir að
vera larfalákur. í París eru
þusundir sem ekki cr hægt að
heimfæra undir einhverja
ákveðna stétt. Sumt af þessu
fólki er hægt á Iciðinni niður
rennusteininn, það sefur undir
brúm eða á btikkjum í skemmti-
görðum, ef það fyrirkemur sér
þá ekki.
Aðrir reyna að streitast á
móti, bíta á jaxlinn og stundum
tekst þeim að komast upp á
yfirborðið, cinkum ef einhver
fæst til að rétta þeim hjálpar-
hönd.
Innst inni fann Maigret hjá
sér löngun til að hjálpa þessum
manni. Hann var augsýnilega
ekki galinn, þrátt fyrir hann
væti gagntekinn hatri til Chab-
ut, sem var orðið eins konar
réttlæting tilveru hans.
Var það hann sem hafði
skotið Chabut? Það var hugsan-
legt. Hann gat vel imyndað sér
hann þar sem hann beið í
myrkrinu og kreppti höndina
um skammbyssuskeftið. Hann
hafði skotið eins og hann hafði
ætlað sér, einu sinni, tvisvar,
fjórum sinnum og síðan hafði
hann hlaupið haltrandi í brott.
Hvar svaf hann á næturnar?
Hvcrt hafði hann farið að loknu
verki sínu? Morðið á Chabut
hafði verið að yfirveguðu ráði.
Sá sem framið hafði verknaðinn
hafði hugsað um það lengi,
hikað og velt öllu fyrir sér sem
hann hafði upp á Chabut að
klaga áður en hann ákvað að
láta til skarar skriða.
En nú var fjandi hans Iátinn.
Var það ekki eins og grundvell-
inum hefði verið kippt undan
honum. Fórnarlambið fékk fög-
ur eftirmæli í blöðunum. Eng-