Morgunblaðið - 22.03.1980, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. MARZ 1980
33
borgarstjórn.. .frá borgarstjórn.. .frá borgarstjórn.. .frá borgarstjórn.. .frá borgarstjórn..
hæpið að telja þann stað þar sem
brúin ætti að koma yfir, til
Elliðaárdalsins sjálfs, þar sem
brúnni væri ætlaður staður rétt
neðan stíflunnar. Kristján benti á
að því hefði verið haldið fram að
brúin væri of stór, en það væri
hæpið, vegna þess að hún gæti
varla verið minni en tveggja
akreina. Því væri erfitt að gera sér
grein fyrir því hvað menn ættu við
þegar þeir ræddu um minni brú.
Kristján sagðist ekki hafa
áhyggjur af því að vegurinn ætti
eftir að hafa slæm áhrif á Árbæj-
arsafn. Hann sagði veginn nauðr
syn, ef réttri stærð og á réttum
stað.
Staðsetning
brúarinnar
æskileg
Næstur talaði Magnús L.
Sveinsson (S). Hann sagði það
nauðsynlegt að koma á tengingu
milli Breiðholts og Árbæjar, og
ekki væri ágreiningur um það.
Magnús sagði að Álfheiður talaði
um „hógværari tengingu", en það
væri út í bláinn, enda gætu þeir í
Alþýðubandalaginu ekki tjáð sig
um hvar þessi „hógværa tenging"
ætti að vera. Þá benti Magnús á að
svokallaður Ofanbyggðarvegur
nýttist ekki nema til ferða út úr
borginni og væri því ekki inni í
myndinni. Magnús sagði helstu
rökin fyrir vegarlagningunni væru
öryggissjónarmiðin. Með tilkomu
vegarins væru fleiri en ein leið út
úr borginni yfir Elliðaárnar, bját-
aði eitthvað á. Magnús sagði að
staðsetning brúarinnar væri æski-
leg þegar hún væri skoðuð í ljósi
þess hvernig æskilegt væri að
íbúðarbyggðin í Breiðholti tengd-
ist atvinnusvæðunum á • Ártúns-
höfða og í Borgarmýri. Þá benti
hann á að með tilkomu brúarinnar
væri mögulegt að koma á fót
sameiginlegum framhaldsskóla
fyrir Breiðholts- og Árbæjar-
hverfi. Þá gerði Magnús að um-
talsefni staðsetningu slökkvi-
stöðvar og sjúkrabifreiða fyrir
hverfin, en með tilkomu brúarinn-
ar gæti stöðin í Árbæ þjónað
Breiðholtinu um einhvern tíma.
Magnús sagði mál þetta hafa
fengið ítarlega og vandaða með-
ferð í borgarkerfinu, búið væri að
fjalla um það á mörgum stöðum
innan borgarkerfisins. Magnús
sagði að brúin sem nú væri rætt
um væri fyrirferðarminni valkost-
ur en áður hefði verið talað um.
Umfang vegarins og brúarinnar
hefði verið minnkað og væri brúin
nú helmingi mjórri en ætlað hafði
verið. Þá væri vegurinn í 100
metra fjarlægð frá Árbæjarsafni
og einnig yrðu gerðar ráðstafanir
til að koma í veg fyrir hávaða frá
veginum, þannig að safngestir
ættu ekki að verða fyrir óþægind-
um vegna vegarins.
Þá gerði Magnús að umtalsefni
hin miklu blaðaskrif sem orðið
hafa um þetta mál. Nefndi hann
ýmis dæmi úr Þjóðviljanum og
sagði að þar væri hallað réttu máli
og færði rök fyrir því.
Þá vék Magnús máli sínu að
embættismönnum borgarinnar og
sagði að embættismenn borgar-
innar ættu að vinna á hlutlausan
hátt og gefa sem sannastar upp-
lýsingar um allt það er borgina
varðar. Magnús sagðist telja að
sumir starfsmenn borgarinnar
hefðu farið langt út fyrir þessi
takmörk að undanförnu. Þeir
hefðu farið í fjölmiðla og túlkað
sínar persónulegu skoðanir á mál-
unum. „í skipulagsmálum, sem
eru umdeild meðal borgarfulltrúa
og ekki hefur verið tekin endanleg
ákvörðun um, hafa þeir jafnvel
gengið svo langt að panta mót-
mælasamþykktir við sjónarmið
þeirra, sem eru á annarri skoðun
en þeir sjálfir," sagði Magnús. Þá
átaldi Magnús harðlega að ekki
skyldi orðið við beiðni félagasam-
taka um fund með íbúum Árbæj-
arhverfis, til að upplýsa alla þætti
þessa máls og tryggja það að
íbúarnir fengju hlutlausar upplýs-
ingar um málið. „Það að fundur-
inn var ekki haldinn," sagði Magn-
ús, „er kannski enn eitt dæmið um
það, hvernig núverandi meirihluti
hundsar borgarana, vill ekkert við
þá tala og vill ekkert með skoðanir
þeirra hafa.“
Magnús sagði ljóst að „fámenn-
ur ofstækisfullur sértrúarflokkur
í Alþýðubandalaginu, í skipulags-
og umhverfismálum, hefði nú op-
inberað sitt rétta andlit og reynir
nú að taka völdin í skipulagsmál-
um borgarinnar.“
Tenging milli Árbæj-
ar og Breiðholts
nauðsynleg
Elín Pálmadóttir (S) tók næst
til máls. Elín sagði það mikið
vandaverk að samrýma líf í borg
og ekki væri hægt að líta á málin
frá einu sjónarhorni eingöngu.
Elín sagði að það væri raunveru-
leg þörf á Höfðabakkabrúnni og
ekkert brúarstæði yfir árnar væri
betra en þetta. Hún sagði teng-
ingu á milli Árbæjar og Breiðholts
nauðsynlega, en ekki taldi hún að
um mjög mikla umferð yfir brúna
yrði að ræða, en ef af byggingu
hennar yrði, þá yrði það öllum til
góðs.
Á eftir Elínu talaði Sigurj^
Pétursson (Abl). Hann sagði að
hér væri ekki um flokkspólitískt
mál að ræða og sagði að borgar-
fulltrúar virtust sammála um
nokkur atriði. Þeir væru sammála
um nauðsyn umferðartenginar á
milli Breiðholts- og Árbæjar-
hverfis og einnig væru þeir sam-
mála um að á þessu ári kæmi
engin tenging. Sigurjón benti á að
þegar hefði vérið varið 40 milljón-
um króna til þess að hanna
fjögurra akreina brú sem væri
liður í samfelldu umferðarkerfi.
Hann hvað engan veginn tíma-
bært að samþykkja 200 milljóna
fjárveitingu í mannvirki sem
héngi í lausu lofti. Sigurjón hvatti
til að frestunartillagan yrði sam-
þykkt.
Staðsetningin
æskileg
Næstur talaði Markús Örn Ant-
onsson (S). Hann sagði að sér
fyndist þetta mál líta skringilega
út. Hann sagði að svo virtist sem
menn væru sammála um að koma
á tengingu á milli Árbæjar og
Breiðholts, en ekki á þessum stað.
Hann sagði að sér fyndist miður ef
að þyrfti að velja annan stað, því
þessi væri æskilegur á margan
hátt. Hann kvaðst ekki óttast það
umferðarmagn sem sumir borg-
arfulltrúar virtust óttast, að færi
yfir brúna. Markús sagði að hér
væri verið að hræða borgarbúa að
ástæðulausu.
Álfheiður (Abl) kom næst upp
og sagði að orðræður og rök-
semdafærslur kæmu að litlu
gagni. Menn virtust sitja við sinn
keip í þessu efni.
Björgvin Guðmundsson (A) tal-
aði næstur. Hann sagðist andvígur
tillögu Álfheiðar um frestun, því
nú væri komið að ákvarðanatöku.
Raunverulega væri búið að taka
þessa ákvörðun fyrir löngu, aðeins
væri verið að taka ákvörðun um
það fjármagn sem fara ætti í
framkvæmdina í ár. Því væru
þessar umræður tímaskekkja.
Björgvin sagði þörf fyrir brúna og
hún myndi koma á næstu tveimur
árum.
Sigurður Tómasson (Abl) talaði
næstur. Hann sagði að frestunar-
tillaga Álfheiðar væri hógvær og
hvatti til að hún yrði samþykkt.
Þá sagðist hann vona að borgar-
fulltrúar létu skynsemina ráða i
þessu máli.
Þá kom upp Albert Guðmunds-
son (S). Hann sagði að það stafaði
hætta af því hvaða fólk kæmi inn í
skipulagsmálefni borgarinnar. Þá
kvað Albert nauðsynlegt að reisa
brúna og hvatti til að það yrði
samþykkt
Raunsæismenn
gegn úrtölu-
mönnum
Síðastur talaði Ólafur B. Thors.
Hann sagði að sér virtist sem öll
efnisatriði málsins væru fram
komin. Hann leiddi athygli borg-
arfulltrúa að því að uppi væru tvö
sjónarmið í málinu. Annars vegar
væri sjónarmið þeirra sem vildu
borginni vel og hins vegar sjón-
armið úrtölumannanna. Hann
sagði úrtölumenn vilja draga úr
öllum framkvæmdum og fresta
ákvörðunum. Ólafur sagði að
raunsæismenn væru í meirihluta í
þessu máli, en aðeins væri verið að
eyða tíma og peningum ef ætti að
velta upp hlutunum aftur og aftur
og skoða þá að nýju. Hann sagði
að öllum væri hollt að hafa það í
huga að Reykjavík yrði ekki snið-
inn þröngur stakkur úr þessu.
Hann sagði að borgin yrði að fá að
stækka og dafna, borgarbúum til
hagsbóta. Að síðustu sagði Ólafur
að hann vonaðist til þess að mat
raunsærra manna yrði ofan á í
væntanlegri atkvæðagreiðslu um
þetta mál.
Alþýðubanda-
lagið sat hjá
Er borgarfulltrúar höfðu lokið
máli sínu var framkomin frestun-
artillaga borin undir atkvæði.
Hún var felld með tíu atkvæðum
gegn fimm atkvæðum Alþýðu-
bandalagsins. Þá voru greidd at-
kvæði um brúna sjálfa og fjárveit-
inguna til hennar. Var það sam-
þykkt með tíu atkvæðum gegn
engu, en Alþýðubandalagið sat hjá
við atkvæðagreiðsluna.