Morgunblaðið - 15.04.1980, Blaðsíða 23

Morgunblaðið - 15.04.1980, Blaðsíða 23
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. APRÍL 1980 31 Frá aðalfundi Krabbameinsfélags Reykjavikur: Brýnt að byggja upp framtíðar- skipulag krabbameinsmeðf erðar AÐALFUNDUR Krabbameins- íélags íslands var haldinn fyrir nokkru og kom þar m.a. fram að starfsmenn félagsins heimsóttu sl. skólaár um 15 þúsund nem- endur í 94 skólum og horfur eru á að sá þáttur fræðslustarfsins nái á yfirstandandi skólaári til allra deilda í 5.-9. bekk grunnskóla á höfuðborgarsvæð- inu og utan þess hefur verið farið í yfir 40 skóla í vetur. Formaður félagsins, Tómas Á. Jónasson og Þorvarður Örnólfs- son framkvæmdastjóri þess fluttu skýrslur um starfsemi fé- lagsins og kom þar fram að félagið hefur unnið að ýmsum áhugamálum krabbameinssam- takanna og aukið fræðslustarfið að mun. Blaðið Takmark er gefið út fjórum sinnum á skólaári og því dreift til fjögurra aldurs- flokka grunnskólanema um land- ið allt og er upplagið nú 30 þúsund eintök. Fræðslurit og kvikmyndir Þá eru gefin út verkefni fyrir hópvinnu, lausblaðasafn með heimildum um áhrif og afleið- ingar reykinga og litabókarblöð- um um það efni er dreift til nemenda í 8 ára bekkjum. Gefinn var út nýr bæklingur í flokki fræðslurita um krabbamein og krabbameinsvarnir, fleiri eru í undirbúningi og safn litskyggna með skýringum til nota við al- menningsfræðslu um krabba- mein. Einnig eignaðist félagið nokkrar nýjar fræðslu- kvikmyndir. Fjórðungur af kostnaði fræðslustarfsins árið 1979 var greiddur með framlögum frá ríki og borg. Krabbameinsfélagið sér um rekstur Happdrættis krabba- meinsfélagsins og jukust umsvif þess mjög á árinu. Lagði félagið rúmar 42 milljónir króna af ágóða happdrættisins og öðrum tekjum til starfsemi Krabba- meinsfélags íslands, þar af 7,5 m.kr. sérstaklega til krabba- meinsskráningarinnar. Þá veitti félagið 2.5 m.kr. framlag til tveggja starfshópa er vinna að velferðarmálum krabbameins- sjúklinga og veitti aðra minni styrki. Stjórn Krabbameinsfélags Reykjavíkur er nú þannig skipuð: Formaður Tómas Árni Jónasson læknir og meðstjórnendur Alda Halldórsdóttir hjúkrunarfræð- ingur, Baldvin Tryggvason spari- sjóðsstjóri, Jón Oddgeir Jónsson fyrrum framkvstj., Páll Gíslason yfirlæknir og Þórarinn Sveinsson læknir. Kemur Þórarinn í stað Guðmundar S. Jónssonar læknis, sem verið hafði í stjórn sl. 10 ár, en baðst nú undan endurkjöri. Á aðalfundinum voru sam- þykktar' ályktanir um krabba- meinslækningar, sneiðmynda- tæki og reykingavarnir og segir m.a. í þeim: Tdóst er að aðstaða til meðferð- ar er ófullnægjandi, bæði hvað snertir húsnæði og tækjabúnað, til þess að unnt sé að veita krabbameinssjúklingum meðferð í samræmi við nútímakröfur. Benda má á að framfarir í meðferð hafa haft í för með sér bættar horfur sjúklinga með ýmsar tegundir illkynja sjúk- dóma. Segir síðan að þrátt fyrir umræður hafi úrbætur enn ekki orðið og telur fundurinn brýnt að bvetrt verði udd sem hraðast Reykingavarnaráð æskufólks hefur verið stofnað og er því ætlað að vera Krabbameinsfélaginu til ráðuneytis um aðferðir í reykinga- vörnum. Myndin er af aðalfulltrúum og varafulltrúum ráðsins. framtíðarskipulag krabba- meinsmeðferðar í landinu. Keypt verði sneið- myndatæki Aðalfundur vill leggja áherzlu á nauðsyn þess að hér á landi sé hægt á hverjum tíma að beita fullkomnustu tækni á sviði lækn- isfræði til að greina og lækna krabbamein. Því skorar fundur- inn á stjórnvöld að hraða kaupum á tölvustýrðu röntgen-sneið- myndatæki til landsins, en þessi tæki hafa reynst mjög afdrifarík til þess að flýta fyrir grgýjingu æxla og gera geislalækningar krabbameins nákvæmari og ár- angursríkari. Þá er í ályktun vakin athygli á því að WHO helgar á þessu ári alþjóða heilbrigðisdaginn barátt- unni gegn reykingum. „Er það ljós vottur um hve stofnunin telur þessa baráttu mikilvæga enda hefur hún ítrekað hvatt ríkisstjórnir aðildarríkja til að beita sér fyrir markvissum að- gerðum í því skyni að draga úr reykingum. Fundurinn bendir sérstaklega á að sérfræðingar stofnunarinnar telja afar nauð- synlegt að löggjafar, stjórnvöld, félagasamtök og áhrifamiklir hópar, svo sem heilbrigðisstéttir og kennarar, taki höndum saman um reykingavarnir. Leggja þeir í því sambandi einkum áherzlu á öfluga fræðslu, upplýsingar og aðvaranir á tóbaksumbúðum, al- gjört bann við tóbaksauglýsing- um, hömlur við reykingum á opinberum stöðum og í almenn- ingsfarartækjum, bann við að selja börnum tóbak og skipulega aðstoð við fólk sem vill hætta að reykja.“ Frumvarp Þorvalds Garðars Kristjánssonar: Fóstureyðingar ekki leyfð- ar af félagslegum ástæðum Bætt verði úr félagslegum ástæðum er nú heimila fóstureyðingar Þorvaldur Garðar Kristjánsson. einn þingmanna Sjálfsta'ðisflokks- ins, flutti nýlega í efri deild tvö frumvörp til laga, er bæði varða fóstureyðingar. Annars vegar er um að ræða frumvarp sem gerir ráð fyrir þrengingu heimilda til fóstureyðinga. Hins vegar er frumvarp er felur í sér að gerðar verði félagslegar ráðstafanir er bæti úr þeim félagslegu ástæðum er nú geta lögum samkvæmt heimilað fóstureyð- ingu. Þrenns konar ástæður í upphafi ræðu sinnar um þrengingu lagaheimildar til fóst- ureyðingar vék Þorvaldur að þeim ástæðum er nú heimila fóstureyð- ingar. En þær eru nú heimilar af þrenns konar ástæðum. í fyrsta lagi af félagslegum ástæðum, í öðru lagi af læknisfræðilegum ástæðum og loks ef konu hefur verið nauðgað eða hún orðið þung- uð af öðrum refsiverðum verknaði. Þingmaðurinn sagði, að með frumvarpinu væri lagt til að felldar yrðu niður félagslegar ástæður er heimilað gætu fóstur- eyðingar. Það væri skoðun sín að félagslegar ástæður ættu ekki að réttlæta fóstureyðingar. I fyrsta lagi væru félagslegar ástæður afskaplega rúmt og teygjanlegt hugtak, og í öðru lagi ætti að bæta úr erfiðum félagslegum aðstæðum með öðrum hætti en þeim að tortíma mannlegu lífi. Álvarlegt heilsuleysi á heimilum eða ómegð sagði Þorvaldur vissulega vera bágar félagslegar aðstæður. En slíkan félagslegan vanda ætti að leysa með félagslegum ráðstöfun- um, en ekki með því að veita heimildir til fóstureyðinga. Fjölgun fóstureyðinga Þingmaðurinn rakti síðan, hvernig fóstureyðingum hefur fjölgað frá því að lög um rýmkað- ar heimildir voru sett árið 1975. Skráðar fóstureyðingar hefðu ver- ið á hverjar þúsund konur á aldrinum 15 til 49 ára hérlendis sem hér segir: Árið 1965 1,8, 1970 2,1,1975 5,9,1976 6,7,1977 8,4 og á árinu 1978 9,3%. Á tímabilinu 1962 til 1970 sagði hann hafa verið skráðar 61 til 109 fóstureyðingar á ári. Árið 1975 hefðu þær hins vegar orðið 308, árið 1976 voru þær 367, 456 árið 1977, og um 500 árið 1978. „Þetta er reynsla okkar af því að heimila fóstureyðingar af svokölluðum fé- lagslegum ástæðum," sagði þing- maðurinn. Þá vék hann að síðasta ári, sem var barnaár Sameinuðu þjóðanna. Sagði hann að varla hefði getið háleitari hugsjón en þá, að þjóðin hefði sett sér það markmið að ekkert barn íslenskt væri óvelkomið í þennan heim af félagslegum ástæðum. Barnaárið hefði hins vegar liðið án þess að til slíks kæmi. En þó þagað hefði verið þunnu hljóði hér á landi um þessi mál hefði þó alls ekki verið svo alls staðar. Til dæmis hefði á þingi Evrópuráðsins hinn 3. októ- ber síðastliðinn verið samþykkt ítarleg ályktun um velfarnaðar- mál barnsins. Þar hafi meðal annars verið kveðið á um að vernda skuli rétt sérhvers barns til lífs frá því að getnaður á sér stað. Sagði Þorvaldur að við Islendingar værum aðilar að ráð- inu, og okkur varðaði því hvað væri að gerast á þeim vettvangi, en fleiri dæmi mætti nefna um harðnandi afstöðu erlendis gegn fóstureyðingum, vegna hörmu- legrar reynslu af rýmkuðum heimildum. Lögin sem sett voru hérlendis 1975 séu því fullkomin öfugþróun. Síðar í ræðu sinni sagði þing- maðurinn: Hætta á þjóó- félagslegri upplausn „En fóstureyðingar eru ekki einungis brot á rétti hins veika og varnarlausa mannlega lífs í móð- urkviði. Þær fela í sér hættuna á þjóðfélagslegri upplausn. Ef þjóð- félagið viðurkennir að fólk geti notið hamingju, ánægju og unað- ar, en það þurfi ekki að bera afleiðingarnar, ef það vill það ekki, þá er það sama þjóðfélag að kippa stoðunum undan sjálfu sér og stefnir til hruns. Þá duga ekki jafnvel félagslegar ráðstafanir. Þá getur til þess komið að jafnvel eigin geðþótti og makræðisjón- armið ráði því hvort mannlegu lífi er tortímt eða ekki. Fjárhagur og félagsleg aðstoð verður þá aldrei einhlít vörn í þessum vanda, því að það er ekki einungis um félagsleg vandamál að ræða held- ur siðræn vandamál. Til þarf að koma lífs- og manngildismat á siðferðilegum grunni. Oft liggur leiðin til varanlegrar hamingju í gegnum andstreymi, að ófríska konan ali barn sitt og lifi með því og fyrir það. Þau eru óteljandi dæmin um börn sem hafa fengið góða umönnun og gott veganesti út í lífið þótt efni hafi verið af skornum skammti. Jafnvel ríki- dæmi er engin trygging fyrir því að aðhlynning og uppeldi fari vel úr hendi. Það verður að byggja á því lífs- og manngildismati sem er undir- staða íslenskrar mennningar og arfleifðar. Samkvæmt því mati er rétturinn til lífsins undirstaða allra annarra mannréttinda. Það er aftan úr grárri forneskju að ætla af félagslegum ástæðum að breyta hér nokkru um. Barnaútburður löngu af lagður Langt er nú liðið síðan aflagður Þorvaldur Garðar Kristjánsson alþingismaður var sá siður að heimila barnaút- burð hér á landi. En barnaútburð- urinn var heimilaður af félagsleg- um ástæðum þeirra tíma, ómegð, fæðuskorti og öðrum framfærslu- vandamálum. Ef fóstureyðing hefði á þeim tíma verið fram- kvæmanleg með sama hætti og nú, hefði sú aðferð vafalaust verið notuð í stað barnaútburðar. Það var nefnilega ekki sama hve lífið hafði langt fram gengið, þegar því var tortímt. Samkvæmt Grágás var ekki heimilt að bera út barn eftir að það hafði fengið næringu. Þá hét það morð og varðaði við lög. En verknaðurinn var heimill og löglegur, ef barnið hafði ekki fengið næringu. Okkur finnast slík lög og reglur nú víðs fjarri. En árið 1975 setjum við samt lög sem heimila að mannlegu lífi sér tortímt af félagslegum ástæðum og um lögmæti þess fari eftir því hvað þroska þess lífs sé langt komið. Hér var stigið spor um langan veg aftur á bak, því að félagslegar ástæður eiga aldrei að geta heim- ilað tortímingu mannlegs lífs á hvaða þroskastigi sem það er. Kristilegar siðgæðishugmyndir leiddu til afnáms hins forna siðar um tortímingu mannlegs lífs af félagslegum ástæðum. Síðan hefur þjóðin á löngum ferli við harðæri og áþján megnað að halda í heiðri þau lífsviðhorf, sem liggja þessu til grundvallar. Það væri kald- hæðni örlaganna ef þjóðinni ætti ekki að takast þetta á mestu velmegunar- og velgengnistímum sem hún hefur búið við og með frv. þessu er þess freistað að svo megi verða.“ Auknar greiðslur til mæðra Þá flutti Þorvaldur Garðar sama dag annað frumvarp til laga, sem fyrr sagði. Fjallar það um breytingar á lögum um almanna- tryggingar, þannig að unnt verði að draga úr eða bæta úr þeim félagslegu ástæðum sem nú heim- ila fóstureyðingu. Sagði þingmaðurinn, að hér væri um að ræða verulega aukna aðstoð við einstæðar mæður, og heimildarákvæði um slíkt hið sama til hjálpar konum sem eru í hjúskap eða sambúð, en eru hjálp- ar þurfi. Gerir frumvarp Þorvalds ráð fyrir stórhækkuðum mæðra- launum, og breyttu hlutfalli milli launa til kvenna með eitt barn og kvenna með tvö börn. Greiðslur verði þá 300 þúsund krónur á mánuði með einu barni í stað 85 þúsund króna eins og nú er, lagt er til að greiðsla með tveimur börn- um verði 750 þúsund krónur í Stað 465 þúsund króna, og greiðsla með þremur börnum eða fleiri verði 1200 þúsund krónur á mánuði, í stað 930 þúsund króna eins og nú er. Einnig er í frumvarpinu gert ráð fyrir sérstakri greiðslu til einstæðra mæðra í 90 daga eftir barnsburð og einnig sérstök ákvæði um aðstoð við konur í sambúð eða í hjónabandi, sem við erfiðleika eiga að etja vegna mikillar ómegðar, heilsuleysis á heimilum eða af öðrum ástæðum. — AH

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.