Morgunblaðið - 26.06.1980, Qupperneq 15

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. JÚNÍ1980
15
Rætt við
Oddnýju
Thorsteinsson
„Les hagfræðirit
og fylgist með
þjóðarbúskapnum“
— En hver er Oddný sjálf og
hvaðan kemur hún?
„Ég er ættuð austan úr Breiðdal
en er fædd í Skagafirði. Foreldrar
mínir voru Lúðvík Stefánsson
Kemp og Elísabet Stefánsdóttir en
ég ólst upp hjá kjörforeldrum
mínum, Björgólfi Stefánssyni
skókaupmanni og Oddnýju Stefáns-
dóttur sem var föðursystir mín. Ég
er alin upp á miklu menningar-
heimili. Þegar faðir minn tók eftir
því að ég hafði yndi af bókum sá
hann til þess að ég fengi næði til
þess að lesa og hann hvatti mig til
náms. Ég tók stúdentspróf frá M.R.
og var eitt ár við nám í viðskipta-
fræði í Háskóla íslands. Síðan fór
ég til Bandaríkjana og tók próf í
viðskiptafræði við háskólann í
Minnesota. Eftir það var ég tvö ár í
Bandaríkjunum við alls konar störf.
Prófin gefa ekki nægilega víðsýni
og þekkingu. Ég var um tíma
blaðamaður við háskólablaðið, vann
í banka í San Fransisco, í stærstu
deildarverslun í Los Angeles og við
innkaup og útflutning í New York.
Ég valdi mér viðskiptafræði sem
námsgrein vegna þess að ég hef
alltaf haft áhuga á viðskiptum og
hagfræði og fylgist með þjóðar-
búskapnum hér og í öðrum lönd-
um.“
Heíur þýtt
barnabækur og lesið
þær upp í útvarpi
En Oddný hefur áhuga á fleiru en
viðskiptum og hagfræði.
„Ég hef mjög gaman af leiklist,
ballett og tónlist og að lesa góðar
bækur og ég hef þýtt nokkrar
barnabækur og lesið þær upp í
útvarpi. En þegar við bjuggum
erlendis hugsaöi ég oft til óbyggð-
anna á íslandi, um friðinn og
fegurðina sem þar finnst. Þangað
reyndi ég að komast þegar ég kom
heim í frí frá skarkala stórborg-
anna. Það er gott og hollt fyrir
sálina.
Við eigum þrjá drengi. Þeir eru
fæddir erlendis og við vildum forða
því að þessir drengir yrðu útlend-
ingar. Þess vegna fluttum við heim
árið 1969, þegar elsti drengurinn
var orðinn 14 ára. Það voru erfið
umskipti þá og ég gerðist heima-
kennari þeirra á meðan þeir náðu
valdi á námsfögunum þar sem þeir
voru á eftir jafnöldrum sínum í
skólanum. En nám þeirra hafði allt
farið fram á frönsku erlendis.
„Forsetafrúin
vinnur fullt starf
og mikilvægt“
— Að lokum snerum við tali
okkar að hlutverki forsetafrúarinn-
ar á íslandi.
„Þetta er mikið starf og því fylgir
mikil ábyrgð. Það er líka erfitt að
gera svo öllum líki í þessu starfi
ekki síður en annars staðar. En
forsetafrúin þarf oft að taka á móti
gestum, bæði einstaklingum og
hópum, íslenskum og erlendum og
koma fram þar sem forsetinn getur
ekki mætt. Éins og allir vita kemur
forsetafrúin fram við hlið forsetans
við mörg og margvísleg tækifæri en
fæstir vita um hið mikla starf sem
hún þarf að inna af hendi við að
skipuleggja alls konar mótttökur.
Þetta er fult starf og mikilvægt."
En þegar við minntumst á það við
Oddnýju hvernig það legðist í hana
að taka e.t.v. við þessu starfi
svaraði hún. „Koma tímar, koma
ráð.“
— rmn.
Rætt við
Kristínu
Kristinsdóttur
vistarfólk. Það líður varla helgi,
án þess að við förum í lengri eða
styttri gönguferðir og hér áður
fyrr fórum við stundum í jökla-
ferðir og klifum t.d. Snæfellsjökul.
Það hefur hjálpað okkur mikið í
kosningabaráttunni að við erum
vön að ferðast.
Ég les talsvert og hefi gaman af
því að taka mér bók í hönd.
Badminton spilaði ég reglulega á
yngri árum. Ég held líka að það
leynist innra með mér einhvers
konar sköðunargleði. Ég hef alltaf
ætlað að taka mér tíma til að
virkja þennan þátt í sjálfri mér,
en aldrei komið mér almennilega
að því.“
„Spennandi að vera
gift Guðlaugi“
— Hvernig er að vera gift
Guðlaugi Þorvaldssyni?
„Ég var spurð þessarar spurn-
ingar á Vestfjörðum og það gladdi
mig að fá að svara henni. Mér
hefur alltaf fundist spennandi að
búa með Guðlaugi. Guðlaugur
hefur reynst mér og heimili okkar
góður og traustur félagi. Við
höfum komist vel af saman og
heimilislífið hefur verið samstillt.
Ég er hamingjusöm kona og móð-
ir.
í vinahópi er Guðlaugur ævin-
lega hrókur alls fagnaðar, tillögu-
góður um lausn málanna og úr-
ræðagóður, hvort heldur var um
að ræða að finna rétta staðinn
fyrir næstu fjallaferð, eða hvaða
krydd ætti að setja í súpuna.
Hann á það nefnilega til að setja á
sig svuntu, fara fram í eldhús,
loka að sér og tilkynna að nú ætli
hann að sjá um matinn. Og það er
hans besta skemmtun að sjá um
matseldina þegar við dveljumst í
sumarbústað okkar í Skorradal."
„Kvíði því ekki að
taka við hlutverki
forsetafrúar“
— Svo við snúum okkur að
forsetakosningunum. Hvert finnst
þér muni vera hlutverk forseta-
frúar?
„Mér virðist að hlutverk for-
setafrúar geti verið nokkuð marg-
þætt. Hún er húsmóðir á forseta-
setrinu, þjóðarheimilinu, þar sem
margan gestinn ber að garði,
innlendan sem erlendan, og hefur
yfirumsjón með þeim þáttum, sem
að húshaldinu snúa. Þá er hún
einnig og ekki síður stoð og stytta
mannsins síns, forsetans, í störf-
um hans, kemur fram með honum
við ýmis tækifæri, og reyndar
stundum án hans.“
A ferðum okkar um iandið hefur
mér dottið það í hug að forsetafrú-
in gæti gert meira af því að
heimsækja sjúkrahús, elliheimili
og aðra slíka staði."
— Hvernig leggst það í þig að
eiga ef til vill eftir að taka við
húsmóðurhlutverkinu á Bessa-
stöðum?
„Ég hef ekki hugsað mikið um
það hingað til. Það fylgir því alltaf
viss eftirvænting að þurfa að
takast á við eitthvað nýtt. Ég kvíði
því þó ekki að taka við stöðu
forsetafrúar, ef til þess kemur og
ég mun að sjálfsögðu leggja mig
alla fram.“
— rmn.
Rætt við
Brynhildi
Jóhannsdóttur
mælt, orti oft upp við lítinn foss á
æskuheimili sínu á Kirkjubæ í
Norðurárdal.
— Ileldurðu að skáldskapar-
náttúra sé fremur í þeim. sem
alast upp við kveðskap og alast
upp þar sem slíkt er mjög haft
um hönd?
— Það held ég varla. Ég held að
slíkt hljóti að vera meðfætt, en
auðvitað þroskast það betur við
góð skilyrði. Allt dafnar betur
eftir því sem meira er hlúð að því,
og það á áreiðanlega við um
skáldskap eins og annað.
— Þú bjóst lengi í útlöndum.
Ilvernig var að ala börn upp
á erlendri grund?
— Yngri sonurinn var ófæddur
þegar við fluttum heim og sá eldri
var aðeins tveggja ára, en dóttir
okkar var farin að ganga í skóla :
Frakklandi, þannig að það var
ekki stórt heimili, sem ég hafði að
sinna lengst af meðan við bjugg-
um úti. Því hafði ég nægan tíma
til að sinna uppeldi og heimili, því
ég hef aldrei starfað utan heimil-
is. Mér þótti stundum erfitt að
vera ein með heimilið, því að
starfi Alberts var þannig háttað
að hann var oft lengi í burtu í
keppnisferðum. En þá lærði ég að
vera ein með sjálfri mér. Það er
afskaplega góður eiginleiki og
hverri manneskju nauðsynlegur.
„Fylgi Albert
í framboðinu
sem öðru
„Ég hef fylgt Albert I forseta-
framboðinu eins og öðru. sem
hann tekur sér fyrir hendur og
styrkt hann eftir bestu getu“,
sagði frú Brynhildur Jóhanns-
dóttir þegar við heimsóttum
hana i fyrradag til að spjalla við
hana um hana sjálfa og þá
kosningabaráttu sem senn er á
enda.
— Reyndar hef ég ævinlega
verið húsmóðir fyrst og fremst.
Heimilið hefur verið minn vett-
vangur og þar líður mér bezt, en
störf Alberts hafa haft það í för
með sér að ég hef stundum þurft
að bregða fyrir mig betri fætinum
og fara á mannamót, eða taka
sjálf á móti gestum og hef ég að
sjálfsögðu gert það með glöðu
geði, enda hefur slíkt samkvæmis-
líf okkar hjónanna alltaf verið í
skikkanlegu hófi.
— Hvað gerirðu þér til
dægrastyttingar?
— Les. Ég hef alltaf lesið mikið
og hef af því ánægju. En hin
síðari ár hef ég líka varið miklu af
þeim tíma sem ég hef aflögu til að
sinna barnabörnunum mínum. Ég
hef gaman af því að umgangast
börn. Af þeim má margt læra.
Barnabörnin eru orðin níu. Þar af
eru sjö undir fimm ára aldri, svo
það er nóg að gera. Ég hef líka
lagt kapp á að halda við þeirri
tungumálakunnáttu sem ég hef
aflað mér og reynt að bæta hana.
Við fórum tvær vinkonur í
spönskutíma fyrir nokkrum árum
og einbeittum okkur að því tungu-
máli um skeið. Nú erum við
farnar að rifja upp verzlunar-
skólaþýzkuna. Það er gaman að
bæta við kunnáttu sína, auk þess
sem allir hafa þörf fyrir að kunna
tungumál.
— Hvað lestu einkum?
— Ég les mikið af frönskum
bókum, — alls konar bókmennta-
verk. Ég er yfirleitt með bók með
mér í bílnum. Það er siður sem ég
get mælt með. Það er svo oft sem
maðun þarf að bíða í bíl og þá
finnst mér skemmtilegra að grípa
í bókina en að sitja og horfa út í
bláinn. Við erum nokkrar konur í
frönskum leshring og höfum hald-
ið þann hóp í bráðum tuttugu ár.
Við hittumst einu sinni í viku,
lesum upphátt og ræðum síðan
efni. Frönsku sendiherrafrúrnar
hafa verið í þessum leshring,
þannig að alltaf hefur einhver
verið sem getur leiðrétt og leið-
beint. Þetta er afskaplega
skemmtileg iðja, og mér hefur oft
dottið í hug að slíkum leshringum
mætti fjölga með þessari miklu
bókmenntaþjóð sem íslendingar
eru.
— Þú ert hagmælt,
er það ekki?
— Það á víst að heita svo. Ég
hef gaman af þessu. Þetta er bæði
í föður- og móðurætt minni. Það
er dálítið skrýtið, að það er helzt
þegar ég er að þvo upp að andinn
kemur yfir mig eins og sagt er.
Mamma mín, sem var vel skáld-
— Hefur þig aldrei langað
til að starfa utan
veggja heimilisins?
— Nei, það hefur mig aldrei
langað til að gera. Ég starfaði á
skrifstofu eftir að ég lauk verzl-
unarskólaprófi og þar til ég gifti
mig, en þá var ég aðeins 19 ára.
Ég hef alla tíð unað mér vel á
heimilinu og aldrei hefur mig
vantað verkefni. Sumir virðast
halda að það sé eitthvert sálu-
hjálparatriði að vinna úti sem
kallað er, en ég er ekki þeirrar
skoðunar. Það er hægt að þroska
sjálfan sig og lifa góðu lífi innan
heimilisins, en því miður eru
margar konur sem eiga ekkert
val, heldur verða að starfa utan
heimilis af fjárhagsástæðum.
— Hvar þótti þér skemmtileg-
ast að búa í útlöndum?
— í París. Við bjuggum fyrst í
Nancy, þá Mílanó, svo í París og
loks í Nice. París er stórskemmti-
leg borg, en það er líka yndislegt
að búa við Miðjarðarhafið.
— Hvernig hefur þér fallið að
taka þátt i kosningabaráttunni?
— Ég hef haft af því mikla
ánægju. Ég hef til dæmis fengið
sjaldgæft tækifæri til að skoða
landið og kynnast góðu fólki á
þeim stöðum sem við höfum
heimsótt. Líka er ég þakklát
öllum stuðningsmönnunum okkar
sem hafa gert þessi ferðalög
þægileg og skemmtileg.
- Á. R.