Morgunblaðið - 26.06.1980, Síða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. JÚNÍ1980
+ Eiginmaöur minn og faöir okkar ÞORSTEINN COLLIN GUOMUDSSON, bifreiöaatjóri, frá Efra Apavatni lézt á hjúkrunardeild Heilsuverndarstöövarinnar í Reykjavík aöfaranótt 25. júní. Elín Björnsdóttir Reynir Þorateinason Þorateinn Þorateinaaon

t KRISTÍN ÞORKELSDÓTTIR, Furugerði 1, Reykjavík andaöist í Borgarspítalanum 24. júní. Fyrir hönd aöstandenda, Sigríður Þorkeladóttir

+ Hjartkær faöir okkar, tengdafaöir og afi, HARALDUR KRISTJÁNSSON, akipatjóri, Grænuhlíð 22, lézt í Landakotsspítala, mánudaginn 23. júní Bðrn, tengdabörn og barnabörn.

+ Útför systur minnar RÓSU ÞORLEIFSDÓTTUR, Kleppavegi 132 fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 27. júní kl. 15.00. Bryndís Þorleifsdóttir.
+ Útför mannsins míns, fööur okkar, tengdafööur og afa, EINARS PÁLSSONAR, fyrrverandi bankaútibússtjóra, Selfossi, veröur gerö frá Selfosskirkju laugardaginn 28. júní kl. 2 s.d. Laufey Lilliendahl Ágústa Einarsdóttir Guöjón Styrkársson Gestur Einarsson Laufey Guöjónsdóttir Páll Einarsson Einar Guöjónsson Ragna Pálsdóttír Þórdís Guöjónsdóttir
Útför GUÐBJARNA HELGASONAR, frá Straumfiröi, veröur gerö frá Borgarneskirkju, laugardaginnn 28. júní kl. 14.00 Jarösett veröur í Álftaneskirkjugaröi. Magnús Guöbjarnason Sigrún Guöbjarnadóttir Steinar Ingimundarson.
+ Móöir okkar, tendgamóöir og amma INGIBJÖRG ALBERTSDÓTTIR, Blikahólum 4, veröur jarösungin frá Dómkirkjunni föstudaginn 27. júní kl. 1.30. Þeim sem vildu minnast hennar er bent á líknarstofnanir. Ingibjörg H. Sverrisdóttir Einar A. Sverrisson Áshildur D. Kristjánsdóttir Jónas S. Sverrisson Edda Hólmberg Sverrir Einarsson jr.

+ Viö þökkum af alhug hlýar samúöaróskir vegna andláts og jaröarfarar, TOMASAR SIGVALDASONAR Brekkustíg 8. Guö blessi ykkur öll. Dagmar Siguröardóttir, Erla Tómasdóttir Stefán Stefánsson Síguróur Tómasson, Valdís Ólafsdóttir Inga Valdís Tómasdóttir Helgi Rafn Traustason Magnea Tómasdóttir Rúnar Þórhallsson og barnabörn.

+ Innilegar þakkir færum viö öllum þeim sem sýndu okkur samúö og vinarhug viö andlát og jaröarför, GUÐFINNU HJÁLMARSDÓTTUR Mánageröi 7, Grindavík. Sérstakar þakkir færum við hjúkrunarfólki á deild A 4 Borgarspít- alanum. Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Minning:
Hilmar Ásgrímur
Frímannsson
Því fækkar nú óðum fólkinu,
sem barnsskónum sleit um og eftir
aldamótin síðustu, — fólkinu, sem
leiddi þjóðina yfir þröskuld nýs
tíma.
Einum úr þeim hópi, var fylgt
siðasta spölinn sl. laugardag, til
hvíldar í kirkjugarðinum á Holta-
stöðum.
Sá hét Hilmar Ásgrímur Frí-
mannsson. Hann var fæddur 21.
júní 1899 og dó 13. júní sl. Allan
sinn aldur lifði hann og starfaði í
fæðingarsveit sinni, Langadaln-
um, og bjó, lengst af, með myndar-
og höfðingsbrag, ásamt eftirlif-
andi konu sinni Birnu Helgadótt-
ur, að Fremstagili. Að Birnu
standa þingeyskar og eyfirskar
ættir, en fædd er hún Skagfirðing-
ur.
Hilmar fæddist í Hvammi í
Langadal, — var í miðjum hópi sjö
Fædd 30. apríl 1953
Dáin 17. júní 1980
i>ú varst rins ok lind sem grefur
Mtla slod ok dulin (er.
en þó allan himin hefur
hreinleikans i faðmi sér.
(Jón frí Borgarholti.)
Mig langar með fáeinum orðum
að kveðja vinkonu mína Brynhildi
Magnúsdóttur, en hún lést þann
17. júní sl. aðeins 27 ára að aldri.
Leiðir okkar lágu fyrst saman
um þetta leyti árs fyrir rúmum
áratug í sumarvinnu. Ég hændist
fljótt að Brynhildi sem var rösk og
skemmtileg stúlka og brátt urðum
við óaðskiljanlegir félagar. Á
heimili foreldra hennar var mér
tekið opnum örmum og kynntist
ég þar gestrisni sem síðar fylgdi
Brynhildi sjálfri úr föðurhúsum
eftir að hún stofnaði sjálf eigið
heimili. Hún hafði til að bera
hlýleika sem varð til þess að fólki
leið vel í návist hennar.
Áhyggjulausu unglingsárin
Fæddur 25. september 1905
Dáinn 12. júní 1980
Mig langar til að minnast Matta
frænda með nokkrum kveðjuorð-
um frá mér og fjölskyldu minni.
Nú þegar við kveðjum hann,
rifjast svo mörg atvik upp, eins og
oft vill verða í svona tilfellum,
margar góðar og skemmtilegar
minningar. Frá barnæsku minni
var hann alltaf tengdur jólunum
heima hjá okkur systkinunum.
Jólin byrjuðu kl. 6 og hann kom þá
líka á slaginu 6. Stofuhurðin var
opnuð, kveikt á jólatrénu og
kirkjuklukkurnar hringdu á sömu
stundu. Matti frændi var kominn
til að halda hátíðina með einu
systur sinni og fjölskyldu hennar.
Aldrei gátum við systkinin skilið
hvernig á því stóð að hann fékk
alltaf möndluna og auðvitað verð-
launin með.
En því miður var líf hans ekki
alltaf jafn bjart. Árið 1938 gekk
hann að eiga Sigríði Sigurjóns-
dóttur, en þau slitu samvistum
1950 eftir 12 ára sambúð. Hann og
Día, eins og hún var kölluð,
reyndust mér bæði mjög góð og
systkina er síðar gátu sér orð, —
þau er þroskaaldri náðu, fyrir
fjölþætta hæfileika og gáfur, enda
standa rætur þeirra í traustum
erfðum kjarnmikils bændafólks í
ættir fram.
En ekki endast öllum ættar-
fylgjur til gæfu, enda öðru frekar
aðferð einstaklingsins við spuna
lífsþráðarins, sem þar ræður úr-
slitum, en á spunanum þeim kunni
Hilmar tökin. Hans gæfa var
heimagerð, í samvinnu við mikil-
hæfa konu og hóp fimm elskulegra
barna.
Hilmar taldi, og það mun nærri
sanni, að hann hefði fengið ham-
ingjuna í heimanmund með henni
Birnu, og víst er um það, að
barnahópurinn þeirra ber þess
vott, að við móðurkné og föður-
hendi hafi þeim gefist það vega-
nesti, sem þeim má endast til
tóku þó sinn endi og leiðir skildu
að nokkru en samskiptin héldu
samt áfram. Brynhildur eignaðist
son sinn Pétur ung að árum og
lífið fór að snúast um barnið og
vinnuna. Ég kom oft á heimili
þeirra mæðgina og Brynhildur
hafði yndi af að tala um son sinn
og hvað hann hefði fyrir stafni.
Það leyndi sér ekki að sonurinn
var hennar dýrmætasta eign. Ég
minnist þess er hún sýndi mér
fyrstu bréfin sem hann skrifaði
henni úr sveitinni og hve stolt hún
var af þeim.
Enginn veit hvað morgundagur-
inn ber í skauti sér, ég hefði viljað
óska að samfylgd okkar yrði
lengri. Fátækleg orð geta ekki
mildað né huggað þann harm sem
fylgir fráfalli ungs fólks.
Ég votta aðstandendum Bryn-
hildar samúð mína.
í guðs friði.
Ingibjörg Jónasdóttir.
gættu okkar þegar foreldrar okkar
voru erlendis.
ungur að árum byrjaði Matti að
vinna hjá Verzl. Egils Jacobsen í
Austurstræti, sem var þá ein af
stórverslunum bæjarins. Eftir 10
ára starf þar færði Jacobsen
honum stórt og fallegt gullúr fyrir
vel unnin störf ásamt þakklæti. Á
þessum tímum dróst öll verslun
saman, bæði hjá þessari verslun
og öðrum. Hann hætti því störfum
þar og fór að vinna við hitaveit-
una, sem þá var að hefjast í
bænum, en vann þar ekki lengi því
í byrjun stríðsins fór hann að
vinna hjá Eimskipafélagi íslands
sem skrifari. Þeir sem unnu hjá
Eimskip á þeim tíma þekktu hann
allir undir nafninu „Kristján
skrifari". Hjá Eimskip vann hann
svo meðan aldur og heilsa leyfðu.
Já, oft var hlegið dátt á Ásvalla-
götunni þegar Matti frændi kom í
heimsókn og talaði um „daginn og
veginn". Hann hafði til að bera
kímnigáfu, sem hann flíkaði ekki
oft og stundum var hann smá-
stríðinn og vakti þetta hlátur hjá
okkur. Eftir lát foreldra minna þá
gat ég og fjölskyida mín heldur
eigin gæfu og til að vera góðir
þegnar síns samfélags, með vilja
og getu til að láta gott af sér leiða.
Kynni okkar Hilmars eru jafn-
löng minni mínu. Ég man hann
fyrst, sem ungan atgervismann
heima í Hvammi, — síðar sem
umsvifamikinn bónda, félags-
málastarfsmanns og nágranna, og
á vináttu okkar og kynni hefir
aldrei fallið skuggi.
Nú, við þessi þáttaskil, eru mér
ríkastir í huga þeir eðlisþættir,
Foreldrar: Elínborg Guðbrands-
dóttir, Magnús Ástmarsson.
Ó, horfðu hærra vinur!
Guöh hönd þÍK áfram ber,
ef hjarta af harmi stynur,
ífuös hjarta vidkvæmt er.
Ef ólán aö þér dynur,
Kuðs au^a til þín sér.
Ef jarAnesk höll þin hrynur,
KUÖs himnar opnast þér.
(Jóhannes úr Kotlum)
Hvað er það sem ákvarðar
lífsgöngu manna? Náðarsólin
ekki haldið jól nema Matti frændi
væri líka meðal okkar og nú bíða
börnin okkar eftir Matta frænda.
Barngóður var hann alltaf og mín
börn hændust strax að honum sem
og önnur börn.
Sjaldan er mannlífið svo, að
ekki færist skuggar yfir en þegar
slíkt kom fyrir, heyrði ég hann
aldrei kvarta og hann bar sorg
sína án orða. Það var mikill missir
fyrir hann að horfa á bak báðum
yngri bræðrum sínum, sem báðir
dóu á besta aldri og síðan systur
sinni. Því miður eru margir eins
og hann, einmana og gleymast.
Þessvegna þakka ég núna hans
vikulegu heimsóknir til okkar á
Grenimel. Síðastliðin 25 ár leigði
hann hjá henni Maríu á Njálsgötu
49 og hann mat hana mikils og
gleymdi aldrei að spyrja um hana,
eftir að hann fór frá henni í
desember síðastliðnum á Elli-
heimilið Grund.
Ég var því miður ekki heima
þegar hann kvaddi þennan heim,
en viku áður en ég fór utan, kom
hann með okkur og börnunum í
ökuferð um bæinn og auðvitað var
ekið um höfnina á gamlar slóðir
og einnig á nýjar slóðir og honum
sýndar þær, sem hann ekki hafði
áður séð. Honum fannst Reykjavík
vera orðin eins og stórborg úti í
löndum. Hann var þakklátur og
við ákváðum að fara strax í aðra
ferð þegar við kæmum aftur heim.
En hann fór í staðinn í ferðina
löngu, sem við öll eigum eftir að
fara. Það verður örugglega tekið
vel á móti honum. Hann var alltaf
trúaður og trúði á annað líf.
Ég veit að litlu synir mínir
yngstu eiga eftir að spyrja um
Matta frænda, svo ég tali nú ekki
um þegar jólin koma.
Guð gefi honum frið og ró.
Áslaug frænka.
+
Systir okkar,
JÓHANNA JÓHANNESDÓTTIR,
fró Sauðórkróki,
lést í Elliheimilinu Grund 24. júní.
Syatkínin.
Brynhildur Magnús-
dóttir - Minningarorð
Christian Marteinn
Nielsen - Minning