Morgunblaðið - 26.08.1980, Síða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. ÁGÚST 1980
„Það er mikið um
að menn gefist
hreinlega upp“
„Snarfari, féla« smábátaeÍRenda i Reykjavik, var stofnað
18. september 1975 fyrst ok fremst í því augnamiði að knýja
á um að jjerð yrði smáhátahofn hér í Reykjavík,*4 sagði
Oddur Guðmundsson, nýkjorinn formaður Snarfara, er
blaðamaður Mortfunhlaðsins ræddi við hann um hafnarmál
smáhátacÍKenda hér í borjíinni. „Það var okkar fyrsta verk
að skrifa borjíaryfirvöldum ojí fara fram á að jjerð yrði
smábátahöfn hér í Reykjavík. Ári síðar hafði verið jjerð
tcikninjí af smábátahöfn vestanmejíin í Elliðavojíi, — Ilún
var samþykkt af þáverandi borgarstjórnarmeirihluta 1978
ok fyrirhuKuð fjárveitinK til hafnarinnar. Þá héldum við að
vandræði okkar væru loks úr söKunni. — Það var svo eitt
fyrsta verk núverandi borKarstjórnarmeirihluta að taka
málið af daKskrá þrátt fyrir mótmæli okkar. Þar með stóðum
við í sömu sporum ok í upphafi — ok þó heldur ver, því
skömmu síðar vorum við reknir úr aðstöðunni sem við
höfðum vestanmeKÍn í ElliðavoKÍ- Þaðan hröktumst við
þanKað sem við erum núna — austanmeKÍn í ElliðavoKÍ í
Krennd við afKreiðslu Sementsverksmiðjunnar.“
r
Eric Kinchin við bát sinn, Isabelle
Jón 0. Hjörleifsson
Úrn Einarsson (við stýrið) ok SÍKurður Sveinsson. Þeir félaKar seKja
að sjósportið sé skemmtilcK íþrótt ok hafa i hyKKju að verða sér úti um
sjóskíði. Það eru marKÍr möKuleikar með sportbátum.
Hvernig er aðstaðan þar?
„Það er varla hægt að tala um
aðstöðu, — Bátarnir liggja þarna
við legufæri fyrir opnu hafi. Þetta
genjfur þegar veður er gott en það
má ekkert útaf bera. Norðvestan-
áttin stendur þarna beint inn og
þegar hvessir verður allur vogur-
inn hvítfyssandi á skömmum
tíma. Það hefur verið árviss at-
burður að bátar slitni þarna og
upp og stórskemmist. í vor slitn-
uðu t.d. upp fjórir bátar og einn
þeirra brotnaði mikið. Menn
legjya sig oft í hættu við að bjarga
bátunum og stundum hefur legið
við stórslysum.
Allt sem þarna hefur verið gert
höfum við framkvæmt sjálfir og
þarna hefur mikið verið unnið í
sumar. Við höfum m.a. steypt
sjósetningarbraut og sett upp
tvær flotbryggjur en önnur þeirra
var flutt úr aðstöðunni sem við
höfðum áður. Þá hefur verið sett
upp spil við dráttarbrautina og á
næstunni verður komið upp
tankaaðstöðu en hingað til höfum
við þurft að flytja allt eldsneyti að
á bílum sem að sjálfsögðu er
ólöglegt.
— Það er reyndar sárt til þess
að hugsa hversu erTiðlega okkur
hefur gengið að kría út fjárveit-
ingu í smábátahöfn þegar það er
haft í huga að við höfum um
árabil greitt vegagjald af því
benzíni sem við notum á bátanna."
Hvers vegna var smábátahöfnin
tekin út af dagskrá í borgarráði
eftir að núverandi borgarstjórn-
armeirihluti tók við?
„Ég veit það eiginlega ekki, —
þeir hafa sjálfsagt þurft að nota
peningana í eitthvað annað. Ef til
vill líta þeir á þetta sem eitthvað
„millasport" en sannleikurinn er
sá að þetta er eitthvað ódýrasta
fjölskyldusport sem til er.“
Einhverntíma hefur Sigurjón
Pétursson forseti borgarstjórnar,
sagt að óheppilegt væri að stað-
setja smábátahöfnina í Elliðavogi
vegna laxins sem gengur upp í
Elliðaárnar. ^
„Það er fáránleg röksemd. Við
höfum kynnt okkur þessi mál
erlendis, — þar eru smábátahafn-
ir víða í árósum og hefur það ekki
haft nein áhrif á laxgengd. Svo er
líka í það harðasta að vera að
amast við okkur þess vegna.
Björgun hf. er með sanddæluskip í
Elliðavogi oft á dag og rótið frá
skrúfu eins slíks skips er á við tugi
smábáta. Steypustöðvarnar skola
alla sína bíla út í sjóinn þarna og
víða liggur klóak út í Elliðavoginn,
— sá lax sem kemst í gegn um
þetta lætur ekki nokkra smábáta
aftra sér í að komast leiðar
Rætt við
smábáta-
eigendur í
Reykjavík
sinnar. — Borgaryfirvöld virðast
hins vegar af einhverjum ástæð-
um vera á móti þessari staðsetn-
ingu og vilja helst flytja okkur út
fyrir Geldinganes. Það er að öllu
leyti verri staður, — þar að auki
er búið að gera teikningu af
Oddur Guðmundsson (ormaður
Snarfara
höfninni í Elliðavogi og væri því
hægt að byrja þar strax. í raun-
inni er það ekki mikið sem við
förum fram á. Það þarf að gera
grjótgarð til varnar fyrir sjógangi
en svo getum við unnið þetta að
verulegu leyti sjálfir, borginni að
kostnaðarlausu,“ sagði Oddur að
lokum.
Hrein hörmung
Blaðamaður Morgunblaðsins
ræddi við nokkra smábátaeigend-
ur þar sem þeir voru að líta eftir
og hygla að bátum sínum við
flotbryggjuna í Elliðavogi. Eric
Kinchin var fyrstur tekinn tali og
sagði hann m.a.: „Ég hef verið í
Snarfara stðan félagið var stofn-
að. Sama sagan hefur endurtekið
sig ár eftir ár — það hefur komið
óvænt óveður og nokkrir bátar
rekið upp og stórskemmst. Þegar
þetta gerist safnast allir bátaeig-
endurnir saman hérna niðurfrá og
reyna að bjarga því sem bjargað
verður. Oft leggja menn sig í
mikla hættu við að bjarga bátun-
um frekar en að láta þá eyðileggj-
ast. Sjálfur meiddist ég illa við að
bjarga hér bát 1977 og þurfti að
liggja um tíma á sjúkrahúsi þess
vegna.
Ég er nýkomin frá Englandi og
sá þar víða hvernig aðstöðu fyrir
smábáta var háttað. Mismunurinn
á því þar og hér er eins og svart og
hvítt, — þó eiga Islendingar að
heita siglingarþjóð. Það er hrein
hörmung að Reykjavíkurborg hafi
ekki komið upp sæmilegri smá-
bátaaðstöðu eins og margir minni
bæir hér á landi hafa gert.“
*
Astandið óviðunandi
Hannes Jóhannesson gerðist
nýlega félagi í Snarfara. Hann
sagði m.a. er hann var spurður um
hvernig aðstaðan væri þarna:
„Það er ekkert vit í að geyma
bát hérna. Ég tek hann alltaf með
mér heim, — Það reynir talsvert á
bílinn en það bjargar að báturinn
er mjög léttur. Þeir sem hafa
bátana sína hér á legunni lenda
alltaf í vandræðum þegar eitthvað
ber útaf með veður. Það hefur
verið árviss atburður hér að bátar
hafa rekið upp og skemmst. — Ef
hafnaraðstaðan hér væri betri
myndi ég að sjálfsögðu hafa bát-
inn hérna — það væri miklu
þægilegra að öllu leyti.
Ástandið er alveg óviðunandi
eins og það er — mér finnst að
borgaryfirvöld ættu að athuga
þessi mál. Það getur varla kostað
neitt stórfé að gera sæmilega
aðstöðu hérna."
Allstaðar brottrækir
Andrés Blómsterberg hefur sinn
bát þarna á legunni og sagði er
hann var spurður um aðstöðuna
þarna: „Hún er hreint hörmuleg,
— það kemur fyrir hér trekk í
trekk að báta rekur upp en
borgaryfirvöld fást ekki til að gera
neitt. Éina ráðið til að komast hjá
óhöppum er að taka bátinn upp í
hvert skipti sem maður kemur af
sjó. En lögregluyfirvöld banna
okkur að geyma bátana á bíla-
stæðum — við getum raunveru-
lega hvergi haft þá og erum
allstaðar brottrækir. Ég neyðist
til að hafa bátinn hérna og með
því að vakta hann vel hef ég
komist hjá að lenda í meiriháttar
óhappi — í síðasta óveðri var ég
svo heppinn að hafa tekið hann
upp daginn áður.
Maður lifir bara í voninni um að
borgaryfirvöld geri eitthvað fyrir
okkur áður en langt líður eins og
búið var að lofa — en þau telja sig
kannski ekki þurfa að standa við
gefin heit.“
Hrikaleg óhöpp
Að lokum ræddi blaðamaður
Morgunblaðsins við Jón Ó. Hjör-
leifsson, sem er ritári Snarfara.
Hann hefur bátinn sinn yfirleitt
ekki þarna í legunni heldur tekur
hann heim á vagni að lokinni
hverri sjóferð.
„Ef hér væri einhver aðstaða til
að geyma bát þá myndi ég að
sjálfsögðu hafa hann hérna,"
sagði Jón. „Ég var með hann á