Morgunblaðið - 18.09.1980, Síða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 18. SEPTEMBER 1980
Gleymið ekki börnunum
Leikbrúðubíllinn í Bústaðahverfi Myndir og texti: Þórir S. Guðbergsson
Sólin kom upp með pomp og pragt. Ok innan tiðar fór hún að leika
sér við hvern vin sinn á fætur öðrum. t>eir komu i ákveðinni röð og
kynntu sig með þvi að syngja söng:
_Ég heiti óli rauði..
Ég heiti Gústi græni...
Ég heiti Stjáni blái.. “ o.s.frv.
Áhorfendur voru sem í öðrum heimi.
Söngurinn skipaði háan sess i dagskránni. Áður en varði hafði Sigriður fengið 6 börn til að koma upp
á pall og syngja. bau voru ekki öil jafn örugg og ófeimin. Það var heldur ekki ætlunin að leyfa
«stjörnunum“ að hrífa hug áhorfenda. Ekki má gleyma þeim, sem hafa minni getu. en langar samt til
að spreyta sig. Á ekki að reyna að gera öllum jafnhátt undir höfði?
Sigriður Hannesdóttir bauð alla gesti velkomna, bæði börn og
fullorðna. i upphafi samverunnar. Greinilegt var, að hér var
kunnáttumanneskja á ferð og athygli barnanna beindist strax að
orðum Sigriðar. Það vakti athygli okkar, að fjöldi mæðra og amma
voru með börnunum að þessu sinni og setti það óneitanlega svip á
félagsskapinn. Fullorðnir og börn eiga saman.
Fyrsti dagskrárliðurinn var leikritið um prinsessuna, sem langaði til að eignast leikfélaga. Hún var
ein á báti eins og kemur oft fyrir hjá börnum. Hún fann til einmanaleika og langaði þvi að eignast
leikfélaga. Þar komu við sögu bæði kálfur og kýrin Skjalda og mitt i leiknum tóku allir undir og
sungu hástöfum:
„Nú skal syngja um kýrnar, sem baula oft i kór,
þær gefa okkur mjólkina, svo öll við verðum stór.“
Hver sá tími sem varið er með börnum og fyrir börn er
sáningartími, tími gagnkvæmrar gleði og endurnýjunar. Leik-
brúðubíllinn var á ferð um gæsluvelli Reykjavikur í sumar eins og
undanfarin sumur. Við heimsóttum þær stöllur, Sigríði Hannesdótt-
ur og Helgu Stephensen, þegar leikbrúðubíllinn var við gæsluvöll-
inn í Bústaðahverfi í sumar.
Sigriður kynnti hvert atriðið á fætur öðru. Þess á milli lét hún
krakkana syngja eða sagði þeim stutta sögu. Allur tækniútbúnað-
ur var í góðu lagi og greinilegt, að hér var einnig æfður maður að
verki, sem hafði skilning á þvi, hversu mikilvægt það er, að efni
sem flutt er, komist almennilega til skila. Annars er allt unnið
íyrir gýg.
Að lokum birtist Helga Stephensen og kynnti leynigestinn fyrir glöðum og kátum áhorfendum.
Leynigesturinn gægðist út fyrir tjaldið og börnin klöppuðu fyrir náunga, sem flestir eða allir
könnuðust við — einum af skriplunum.
Skriplarnir enduðu eðlilega með þvi að syngja og láta alla taka
undir. Þakklátur hópur kvaddi leikbrúðubilinn, sem var að enda
sumarstarf sitt um þetta leyti. Börnunum á gæsluvöllunum hafði
ekki verið gleymt á þessu sumri. Þau fengu heimsókn af góðu fólki,
sem vissi, að börn og fullorðnir eiga saman.