Morgunblaðið - 25.09.1980, Side 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. SEPTEMBER 1980
í ÓLAFSFIRÐI
Texti og myndir: HJÖRTUR GÍSLASON
Eins ou fram hefur komið í fréttum hefur
útgerð Sigurbjargarinnar frá Ólafsfirði gengið
brösulega í sumar. Fyrst var hún frá veiðum
vegna breytinga, sem tóku nokkuð lengri tíma
en áætlað var og í fyrstu veiðiferðinni eftir
þær bilaði gír við vél skipsins og gekk mjög
erfiðlega að fá varahluti þá, sem til þurfti og
hafði hún legið í Ólafsfjarðarhöfn í þrjá mánuði
áður en hún komst í gagnið aftur. Er blaða-
maður Mbl. var á ferðinni í Ólafsfirði rabbaði
hann við Ólaf Jóakimsson skipstjóra á Sigur-
björginni og bað hann að segja sér af högum
sínum og skipsins.
Ólafur Jóakimsson. skipstjóri:
Hef stundað
sjómennsku
alla mína ævi
Ég er Siglfirðingur, fæddur þar
og uppalinn, en konan mín er
héðan og það fór svo einhvern
veginn þannig að við settumst að
hér. Það er gott að búa hér og
mér finnst ég eiginlega alveg vera
orðinn Oiafsfirðingur enda hef ég
búið hér í rúm 30 ár. Ég hef alltaf
verið á sjónum, hef aldrei annað
gert, og allan tímann hef ég verið
hjá sömu útgerðinni.
Ég byrjaði strax 1949 á Einari
Þveræingi gamla sem var 64
tonna Landssmiðju-bátur og þá
stunduðum við allar þessar hefð-
bundnu veiðar eftir vertíðum,
vorum þá fyrir sunnan á vetrar-
vertíðinni, á togveiðum á sumrin
og síld og línu á haustin. Það var
mikill munur þá og nú og þá helst
hvað tækjabúnað snertir, þá var
ekki einu sinni radar og eina
siglingatækið í bátnum var dýpt-
armælir. Þetta var á margan hátt
öðruvísi og ég býst við því að
þetta hafi þá verið erfiðara en nú.
Síldveiðarnar voru þá alltaf
skemmtilegasti veiðiskapurinn.
Þá var aflinn einnig jafnari,
alltaf árviss vertíðarafli á milli
1950 og ’60, svona fjögur til fimm
hundruð tonn og það þætti ef-
laust gott nú á svona smápung.
Það komu svo auðvitað toppar
inn á milli og það kom fyrir að
aflinn var talsvert meiri en þetta.
Ég var stýrimaður á Einari
fram til 1955, en þá tók ég við
honum og var með hann til 1959.
Þetta
hefur
langt
Frá veiðum í 3
mánuði í sumar
vegna breytinga
og óhappa
Nýja Sigurbjörgin, sem er
skuttogari, var smíðuð eins og sú
fyrri hjá Slippstöðinni og það er
óhætt að segja að bæði þessi
Slippstöðvar-skip hafi reynst vel,
þó allt geti nú bilað. Það sem nú
hefur skeð, flokkast bara undir
óhöpp, sem engum er hægt að
kenna um. Það er aðallega hvað
tekið hefur óeðlilega langan tíma
að koma skipinu í gagnið, sem
maður á erfitt að sætta sig við.
I endaðan maí var farið í það
að skipta yfir á svartolíu og það
tók mánuð eða um helmingi
lengri tíma en áætlað hafði verið
og svo bilaði í fyrsta túr. Það
bilaði gír framan við vélina, sem
drífur togvindurnar og varahlut-
irnir virtust svo vandfundnir að
taka varð til þess bragðs að smíða
Vorum með
þeim fyrstu, sem
hófu netaveiðar
fyrir Norðurlandi
Ég tók svo við Guðbjörginni,
sem var smíðuð í Noregi og var
100 tonna stálbátur, 1959 og þá
vorum við á svipuðum veiðum og
áður, fórum fyrstu tvö árin á
vertíð suður fyrir land, en fórum
síðan að þreifa fyrir okkur 1962
með net fyrir norðan og vorum
meðal þeirra fyrstu sem það
reyndu. Það gekk vel og upp úr
þvi lauk vetrarvertíðarferðum
suður. Með þennan bát var ég til
1965 á þessum hefðbundnu veið-
um/ en árið eftir tók ég við
Sigurbjörginni, 300 tonna báti,
sem smíðaður var í Slippstöðinni
á Akureyri. Við vorum nær ein-
göngu á síld fyrstu 3 árin, eða þar
til botninn datt úr síldveiðunum.
Eftir það vorum við nær ein-
göngu á togveiðum. Þetta skip
var ég svo með til 1978, en þá tók
ég við nýju Sigurbjörginni.
verið
„frí“
þá. Það hittist svo óheppilega á
að í norsku verksmiðjunni, sem
framleiðir þessa hluti, voru allir í
sumarfríi og einnig voru þá
yfirstandandi einhver eigenda-
skipti, svo að bið varð á því að
varahlutirnir fengjust, svo segja
má að allt hafi hjálpast að við að
gera okkur erfiðara fyrir. Nú
þegar starfsfólkið kom svo loks
úr sumarfríi var þegar hafist
handa við smíði varahlutanna og
þá stóðst áætlun þeirra upp á
dag.
Varahlutirnir komu hingað
til Ólafsfjarðar nú í morgun og
það er reiknað með því að skipið
komist á veiðar fyrstu helgina í
september. Stykkin komu til
Reykjavíkur á laugardaginn var
og ég held að þetta tal, um að
okkur hafi verið synjað um yfir-
vinnuleyfi í einn dag, það er
sunnudaginn, hafi ekki skipt
neinu máli. Það var sótt um
undanþágu og því mjög treglega
tekið, en ég er viss um að það
hefur nær engu breytt.
Virðist vera nóg af
þorski í sjónum
Hvernig finnst þér staðið að
stjórnun fiskveiðimálanna?
Það er mjög erfitt að stjórna
þessum málum og það skilur
maður að það verður aldrei gert
svo öllum líki. Annað er svo hitt
að manni virðist vera nokkuð
mikill fiskur í sjónum og meiri en
maður getur ímyndað sér að
fiskifræðingarnir haldi, en mað-
ur er kannski ekki fyllilega
dómbær á þetta. En það virðist
ætla að verða erfitt að halda
þetta á kúpunni, alveg sama hve
mikið veiðist og alltaf steðja
sömu erfiðleikarnir að fiskvinnsl-
unni, sem sennilega er einnig
eitthvað að kenna slæmri stjórn-
un.
Við þurfum á þriggja mánaða
fresti að fá fiskverðshækkanir og
vinnulaun hækka með sama
hraðanum. Það er alltaf sami
„Hrunadansinn" í þessu og ég er
eiginlega hissa á því að fisk-
vinnslan skuli ekki farin sömu
leið og dansfólkið í Hruna, það er
ótrúlegt hve lengi þetta getur
lafað.
ólafur Jóakimsson
Svona lagað ekki
tekið til greina við
veiðitakmarkanir
Það er auðvitað afleitt að missa
þennan tíma úr, sumarið er
venjulega besti veiðitíminn, því
að ekkert tillit er tekið til þessa í
sambandi við veiðitakmarkanir,
þetta er einfaldlega tapaður tími.
Þetta hefur auðvitað gert útgerð-
inni mjög erfitt fyrir að svona
dýrt atvinnutæki skuli vera frá í
allan þennan tíma, og maður
bæði veit það og skilur að það
hlýtur að vera erfitt að standa í
skilum þegar svona lagað kemur
fyrir. Þetta kemur sér svo ekki
síður illa fyrir áhöfnina, sem er
afmunstruð meðan á þessu stend-
ur og þá getur verið erfitt að fá
vinnu annars staðar.
þessum svokölluðu ofveiðum
niðri, þrátt fyrir allar takmark-
anirnar, svo það hlýtur að benda
til þess að nóg sé af þorski.
Manni finnst það svo skjóta
skökku við að þegar yfirvöld gera
varla annað en að tala um
nauðsyn fiskveiðitakmarkana, þá
eru heimiluð kaup á fleiri togur-
um.
Möskvastærðin hefur útrýmt
smáfiskadrápinu og landhelgis-
friðunin hefur líka auðvitað orðið
til þess að styrkja þorskstofninn.
En svo verður einnig að líta á þá
staðreynd að lítið þýðir að veiða
allan þennan fisk, ef við losnum
svo ekki við hann á viðunandi
verði. Þessi óðaverðbólga hlýtur
að gera öllum veiðum og fisk-
vinnslu erfitt fyrir, því allt er
Eitt af leiguíhúðarhúsunum, sem ólafsfirðingar hafa byggt.

Sigurbjörgin
■
.
1