Morgunblaðið - 26.09.1980, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. SEPTEMBER 1980
33
Jón Helgason
Minningarorð
Mágur minn Jón Helgason, bif-
reiðasmiður, Tryggvagötu 2, Sel-
fossi, varð bráðkvaddur á heimili
sinu að morgni laugardagsins 13.
þ.m., sjötíu og fjögurra ára að
aldri. Utför hans fer fram frá
Selfosskirkju á morgun. Hann
hafði kennt hjartasjúkdóms um
skeið, en eigi að síður var hann svo
lánsamur að geta stundað vinnu
sína til síðasta dags.
Jón var fæddur í Súluholtshjá-
leigu í Villingaholtshreppi 13. júní
1906. Foreldrar hans voru Helgi
Jónsson bóndi þar og kona hans
Kristín Jónsdóttir. Höfðu móður-
foreldrar Jóns, Jón og Ingibjörg,
áður búið í Súluholtshjáleigu.
Föðurforeldrar hans Jón Þor-
steinsson og Ásdís kona hans voru
hins vegar búendur í Rútstaða-
Norðurkoti í Gaulverjabæjar-
hreppi.
Eftir skamman búskap á fæð-
ingarbæ Jóns fluttu foreldrar
hans úr sveitinni og niður á
Stokkseyri. Þar stundaði faðir
hans sjóróðra. Ekki naut Jón þó
lengi föður síns, því hann drukkn-
aði 2. apríl 1908, þegar skipið, sem
hann var á, fórst í brimgarðinum
á Stokkseyri. Af áhöfn skipsins
bjargaðist aðeins einn maður.
Móðir Jóns stóð þá uppi með tvö
ung börn, Jón á öðru ári og Þuríði,
alsystur hans, sem var tveimur
árum eldri. Ámundi bóndi í Kambi
í Villingaholtshreppi bauð ekkj-
unni og börnunum þá að koma til
sín, og dvöldu þau hjá honum í
fjögur ár. Rómaði Jón þá góðvild,
sem Ámundi sýndi fjölskyldunni á
þessum erfiðu tímum. Móðir Jóns
giftist aftur Guðmundi Magnús-
syni frá Unaðsdal á Snæfjalla-
strönd. Fluttust þau út á Eyrar-
bakka árið 1914 og bjuggu þau
síðast í Brennu, en við þann bæ
var Jón oft kenndur síðan. Ekki
eignuðust þau Kristín og Guð-
mundur börn saman, en Guð-
mundur reyndist börnum Kristín-
ar hinn besti faðir og nutu þau
mikils ástríkis stjúpföður síns.
Fimmtán ára að aldri byrjaði
Jón sjósókn á vetrarvertíð. Réri
hann fyrst á árabátum frá Eyrar-
bakka og Þorlákshöfn. Við þetta
máttu unglingar á þeim tíma búa
og þótti gott, ef þeir fengu pláss á
skipi. Síðasta árið sem Jón stund-
aði sjó frá Þorlákshöfn var hann á
vélbáti og urðu það mikil um-
skipti. Hann var síðan sjómaður á
vélbátum bæði sunnan lands og
„suður með sjó“, en að sumrinu
var hann í vegavinnu víðs vegar
um landið með vegavinnuflokki
Guðmundur Páls-
son - Minningarorð
Guðmundur Pálsson, verslunar-
maður, dó 10. júlí sl. Hann var
fæddur 28. sept. 1900 og hefði því
orðið áttræður næsta sunnudag.
Foreldrar Guðmundar voru Páll
Stefánsson og Ólöf Jónsdóttir er
bjuggu á Álftanesi í Bessastaða-
hreppi og stundaði Páll sjó-
mennsku þar og síðar á skútum
frá Reykjavík, en þangað fluttu
þau árið 1913. Páll og Ólöf áttu sjö
börn, sem fæddust öll á Álftanes-
inu, eru fjögur þeirra látin: Þjóð-
björg, Jóhanna, Guðný og Guð-
mundur, en eftir lifa: Ingveldur,
Guðbjörg og Gestur.
Guðmundur kvæntist 6. okt.
1923 Finnborgu Helgu Finnboga-
dóttur, fæddri á Siglufirði 29.
apríl 1903, en hún lést 23. júlí
1962. Þau eignuðust 6 börn, þau
eru: Jóhann Finnbogi, deildar-
stjóri á Landspítala, kvæntur
Láru Vifúsdóttur, innanhússarki-
tekt; Ólöf Erla, gift Leo Hoffman,
búa í Bandaríkjunum; Engilráð
Ólína, gift Eugene Felegy, búa
einnig í Bandaríkjunum; Pálhildur
Sumarrós, gift Jóni Inga Júlíus-
syni kaupmanni; Anton ýtustjóri,
kvæntur Arnheiði Jónsdóttur; Sig-
urður sjómaður, kvæntur Ingi-
björgu Arnadóttur. Þá ólst upp að
mestu hjá Guðmundi og Finn-
borgu, dótturdóttir þeirra Finn-
borg Guðmunda Sigmundadóttir
Hansen, sem er gift og búsett í
Bandaríkjunum. Eru börn og
barnabörn þeirra systkina nálægt
fimmtíu talsins.
Guðmundur Pálsson vann versl-
unarstörf mestan hluta ævi sinn-
ar, t.d. á yngri árum við afgreiðslu
í versluninni Vísi á Laugavegi 1
hjá Sigurbirni Þorkelssyni, sem er
enn á lífi, 95 ára gamall. Var
Guðmundur lipur við afgreiðslu og
gamansamur í viðræðu við við-
skiptavini sína. Fyrir nokkuð
mörgum árum rak hann eigin
kjötverslun á Hverfisgötu 74. Á
unga aldri starfaði hann í barna-
stúkunni Æskunni og lék í mörg-
um leikþáttum, sem stúkan setti á
svið í Góðtemplarahúsinu gamla.
Oft var þröngt í búi hjá þeim
Guðmundi og Finnborgu fyrr á
árum, en þau voru bæði dugleg og
samhent að bjarga sér og koma
börnum sínum til þroska. Voru
miklir kærleikar með þeim og
börnum þeirra og barnabörnum,
svo til fyrirmyndar var. Má segja
að Guðmundi hafi aldrei fallið
verk úr hendi og tók þá vinnu sem
bauðst, þegar illa áraði. Var
bjartsýni ogglaðlyndi Guðmundar
slíkt, að hann lét aldrei bugast, þó
oft væri lítið.til hnífs og skeiðar.
Börn hans eru öll vel gefin og hafa
erft glaðlyndi og kímnigáfu föður
síns.
Þegar ættingjar og vinir komu
saman á gleðistundum var Guð-
mundur hrókur alls fagnaðar,
söng gamanvísur og gerði að
gamni sínu á svo einstakan hátt,
að allir veltust um af hlátri. En
glaðlyndi Guðmundar var ekki
sprottið af alvöruleysi, því hann,
vel trúaður innst í hjarta sínu,
sagði stundum að hann talaði við
guð sinn eins og maður við mann
og hefði oft verið bænheyrður,
enda ekki beðið um þessa heims
hégóma.
Þegar Guðmundur missti konu
sína, Finnborgu, fyrir 18 árum, þá
62 ára gamall, var það honum
mikið áfall, því þau höfðu alla tíð
verið mjög samhent og góðir
félagar í lífsbaráttunni. Eftir lát
konu sinnar fór hann á heimili
dóttur sinnar, Pálhildar, en með
þeim hafði alla tíð verið mjög
kært og annaðist hún hann af
mikilli ástúð og hlýju. Var hann á
heimili hennar í fjórtán ár, en
síðustu fjögur árin dvaldi hann á
Hrafnistu. Hann þurfti hjúkrunar
við, því hann þjáðist af sykursýki
og krabbameini og þar háði hann
sitt dauðastríð, og þótt það væri
langt og strangt, heyrðist hann
aldrei kvarta.
Gejó
frá Eyrarbakka. Þann 10. desem-
ber 1936 urðu þáttaskil í Hfi Jóns,
en þá hóf hann störf hjá Kaupfé-
lagi Árnesinga á Selfossi. Hjá því
félagi vann hann síðan til dauða-
dags og þegar hann féll frá hafði
enginn starfsmaður félagsins unn-
ið þar jafn lengi og hann, en
starfstíminn var þá orðinn nærri
44 ár. Jón byrjaði sem hílstjóri hjá
kaupfélaginu. Ók hann ýmist
mjólk frá bændum til mjólkurbús-
ins á Selfossi eða vörum frá
Reykjavík til kaupfélagsins. Vegir
voru á þeim tíma oft slæmir, bæði
vegna aurbleytu og snjóa og úr
ýmsum vandamálum varð að
greiða, en allt leystist farsællega í
höndum Jóns. Síðar vann hann í
bífreiðavarahlutaverslun kaupfé-
lagsins, en Jón var hagleiksmaður
og hafði yndi af smíðum. Varð það
til þess að hann breytti til og hóf
smíðar í bílasmiðju kaupfélagsins.
Vann hann eftir það við bifreiða-
smíðar þar og öðlaðist réttindi
sem bifreiðasmiður. Jón var vel-
virkur og trúr í starfi. Vildi hann
jafnan gæta hags kaupfélagsins í
hvívetna.
Þann 31. maí 1941 gekk Jón að
eiga eftirlifandi konu sína Hall-
dóru Bjarnadóttur frá Öndverð-
arnesi. Var hjónaband þeirra ein-
staklega gott og studdu þau hvort
annað í allri sinni sambúð. Þau
eignuðust þrjú börn, Kristínu, sem
andaðist á fyrsta ári, Ernu, sem er
búsett í Reykjavík og er gift
Bjarnfinni Hjaltasyni, húsasmið,
eiga þau þrjá syni, og Bjarna, sem
er viðskiptafræðingur og löggiltur
endurskoðandi búsettur á Selfossi,
kvæntur Guðrúnu Jóhannsdóttur
og eiga þau einnig þrjá syni.
Jón var hlédrægur og hann
flíkaði ekki tilfinningum sínum,
en var hlýr í viðmóti. Hann vann
störf sín í kyrrþey en af alúð.
Hann var með afbrigðum góður
heimilisfaðir og nutu eiginkona
hans, börnin, tengdabörn og
barnabörn umhyggju hans sí og æ.
Við hjónin kveðjum með sökn-
uði látinn vin og biðjum fjölskyldu
hans allrar blessunar á sorgar-
stund.
Bjarni K. Bjarnason.
Kveðja til góðs vinar.
Sunnudagskvöldið 14. septem-
ber fékk ég þær sorgarfréttir, sem
ég átti bágt með að trúa. Að Jón
fyrrverandi vinnufélagi minn væri
látinn.
Kallið kom snöggt, eins og
þruma úr heiðskíru lofti, það er
staðreynd sem horfast verður í
augu við.
Ég kynntist Jóni er ég hóf nám
hjá Kaupfélagi Árnesinga árið
1973. Er nú höggvið stórt skarð í
þann góða hóp er starfaði í
Bílasmiðjunni á þeim árum. Sagt
er að vegir Guðs séu órannsakan-
legir og sé ég nú að satt er. Þegar
skilið er eftir svo stórt skarð sem
ekki verður fyllt upp nema með
huganum einum saman.
Það var gott vegarnesti fyrir
ungan mann er hóf sína lífsbar-
áttu að hafa átt þess kost að
kynnast þeim manni sem Jón
Helgason var. Þegar leiði og
þunglyndi sóttu á mann var það
Jón sem bætti úr með góðri vísu
eða brandara sem hann virtist
eiga óþrjótandi auðlindir af. "
Jón sagði alltaf þegar við fund-
um ekki verkfærin okkar að það
þýddi ekki að leita að þeim því
huldufólk hefði þurft á þeim að
halda en þau kæmu þegar búið
væri að nota þau.
Mín trú er sú, að þótt Jón sé
farinn frá okkur sé hann áfram
hjá okkur. Vil ég þakka forsjón-
inni fyrir að hafa átt þess kost að
kynnast slíkum vinnufélaga og
vini sem Jón var.
Ætíð stappaði hann í mann
stálinu þegar á þurfti að halda.
Ég votta heimili hans mína
dýpstu samúð og vona að eigin-
kona hans og börn, tengdabörn og
barnabörn sigrist á þeirri miklu
sorg er dauðinn knúði dyra svo
árla morguns að Tryggvagötu 2,
Selfossi.
Megi Jón hvíla í friði og Guð
blessi minningu hans.
Þorvaldur Guðmundsson.
Laugarbokkum.
ALLAR STÆRÐIR a I
PHILIPSog
PHILCO
KÆLISKAPUM
heimilistæki sf
HAFNARSTRÆTI 3 — 20455 — SÆTÚN 8 — 15655