Morgunblaðið - 21.02.1982, Blaðsíða 8

40
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. FEBRÚAR 1982
Vissir þú?
Vissir þú aö meqin ástæða slaks námsárangurs er
lítill lestrarhraöi? Skelltu þér nú á hraölestrarnám-
skeiö og skjóttu skólafélögum þínum ref fyrir rass.
Skráning í dag í síma 16258 kl. 15.00 til 19.00.
Hradlestrarskólinn
BOR-útihurðir
Sænsku Bor-útihurðirnar eru einangraðar. 5 geröir
úr teak fyrirliggjandi og veröiö sérstaklega hagstætt.
Einníg nýkomnar sauna-huröir.
VALD. POULSENI
SUÐURLANDSBRAUT 10
3Ími 86499
í ótrúlegu úrvali.
Glæsilegar viðarþiljur úr
eik, aski, furu og oreg-
on-pine.
ÞORSTEINN Viggósson íslenski skemmtistaðaeigandinn í Kaupmannahöfn
hafði veg og vanda af því að Ivan Rebroff kæmi hingað til landsins í annað sinn
á stuttum tíma. Þorsteinn er athafnamaður mikill, seldi næturklúbbana sína svo
úti í Kaupmannahöfn, Pussycat og Bonaparte fyrir þremur árum, en keypti þá
aftur fyrir stuttu síðan því nýju eigendunum tókst ekki að halda rekstrinum á
klúbbunum án taps. Því varð Þorsteinn að taka við þeim aftur og segir hann að
reksturinn sé allur að braggast. hann hefur breytt Pussycat í enskan pöbb og
Bonaparte í einskonar nýbylgjustað.
„Eriendar hljóm-
sveitir hafa
mikinn áhuga á að
koma til íslands“
„Ekki pönk,“ segir Þorsteinn í
samtali við Mbl. „Því ég vil ekki
kalla það fólk sem klæðir sig
öðruvísi en aðrir og málar sig
öðruvísi og hagar sér öðruvísi,
pönkara." Þorsteinn segir að
diskótekin eigi enga framtíð
fyrir sér lengur og bætir því við
að hans staður Pussycat hafi
verið eitt elsta diskótek í Kaup-
mannahöfn. „Þar var reksturinn
eins og á Islandi, allur byggður
upp á helgum."
Það var oft róstursamt í næt-
urklúbbunum hans Þorsteins
heyrðist hér uppi á Islandi. Er
fólkið farið að róast? „Þegar 70
prósent af gestum enska pöbbs-
ins til dæmis, eru Englendingar,
Irar og Skotar getur það aldrei
orðið rólegt," segir Þorsteinn.
En Þorsteinn hefur gert meira
en átt skemmtistaði úti í Dan-
mörku. Hann hefur ötull við það
allra síðustu ár að fá hingað til
lands hljómsveitir og hljómlist-
armenn til Islands. En hvað er
helst í vegi fyrir því að hingað
komi stórar þekktar hljómsveit-
ir og spili fyrir mörlandann það
sem best gerist úti í heimi?
„Ég held það sé mest kostnað-
urinn við flutning á hljómflutn-
ingsgræjum, sem fæla hljóm-
sveitir frá Islandi. ísland er nú
einu sinni úti í miðjum Atlantsál
og eg get nefnt sem dæmi að ég
hef verið að reyna að gera samn-
ing við hljómsveit sem heitir UB
40, en kostnaðurinn við að flytja
hljómflutningstæki þeirra til
landsins og út aftur er 200.000
krónur íslenskar. Þeir eru 22
sem eru með hljómsveitinni þar
af átta á sviði, þegar flutnings-
kostnaður er orðinn svona mikill
þá er enginn grundvöllur lengur
fyrir því að fá þá hingað.
Umboðsmenn Rod Stewarts
hafa beðið mig um að kanna
möguleikana á því að koma Rod
til landsins og ég var beðinn um
að gera kostnaðaráætlun þar að
lútandi. Ég er að vinna við þessa
áætlun núna og get ekkert sagt
um hana ennþá. Ég læt um-
boðsmenn Rods hafa hana þegar
ég fer út og þá láta þeir vita
hvort hann kemur eða ekki. Það
er enginn staður hér, sem myndi
rýma nógu marga fyrir þessa
tónleika ef af þeim verður, þann-
ig að þetta yrðu sennilega að
vera útitónleikar. Og þeir myndu
þurfa að flytja hingað fimm til
sex tonn af hljóðfærum og græj-
um ýmiss konar, sem er ekkert
óalgengt hjá þessum stóru
hljómsveitum, þannig að það
kemur eflaust til með að kosta
einhverja fúlgu að fá Rod. Hér á
Islandi eru ekki nokkrar græjur
sem þessar stóru þekktu
hljómsveitir geta sætt sig við að
nota og það einn hluturinn sem
gerir erfitt fyrir með að fá þess-
ar hljómsveitir hingað.
- rætt við
Þorstein
Viggóson
Svo er líka annað það, að
hljómsveitirnar vilja halda
miðaverðinu niðri. Breska
hljómsveitin Police fyllti 6000
manna hús úti í Danmörku,
nokkuð sem hefur ekki gerst síð-
an Rolling Stones komu þangað.
En piltarnir í Police ákváðu
miðaverðið og vildu ekki hafa
það hærra en 90 krónur miðinn.
Þeir viija hafa miðann ódýran
vegna þess að þeir eru að hugsa
um plötusöluna. Þeir reikna með
því að megnið af þeim sem komi
á hljómleika hjá þeim kaupi
plötu þeirra og þess vegna hafa
þeir miðaverðið lágt til að fá sem
flesta.
Enn ein ástæðan fyrir því að
hingað koma ekki hljómsveitir,
er hve markaðurinn á íslandi er
lítill og önnur til er íslenska
verðbólgan. Ég geri þannig
samning við Rebroff til dæmis
að allir eru ánægðir. En svo
kemur gengisfelling, heppni ef
það er bara ein, svo dettur
kannski niður flug og það þarf
að senda eftir honum og á end-
anum er settur skattur ofan á
allt heila fyrirtækið. Ég sagði
þeim hjá UB 40, en þeir munu
koma til með að ráða miðaverð-
inu, og vilja náttúrulega halda
því niðri, að þeir mættu búast
við tveimur gengisfellingum á
milli þess sem samningur er
undirritaður og þess að þeir stígi
niður fæti hér á íslandi.
Ég get fengið þær hljómsveitir
sem ég vil til að koma hingað til
landsins. Spurningin er um pen-
inga eins og komið hefur fram og
aðstöðu. Hér vantar tilfinnan-
lega húsnæði undir stjóra
hljómsveitir. Hús sem tekur
3000—5000 manns til dæmis. Úti
í Gautaborg er hljómleikahús
með bekki og sæti fyrir 14.000
manns og það tekur einn mann
aðeins tvo til þrjá tíma að koma
sætunum fyrir. Þetta vantar al-
veg hér heima.
Fyrir utan UB 40, Rod Stewart
og Rebroff veit ég að hafa áhuga
á að koma hingað hljómsveitir
eins og Duran Duran, Adam and
the Ants og Eric Clapton. Ég
held jafnvel að það sé ekki nema
tímaspursmál hvenær Clapton
kemur hingað. Ætli það verði
ekki þegar hann leggur upp í
næstu hljómleikaferð.
Það væri erfitt að fá hingað
mann eins og Cliff Richard til
dæmis. Það hefur verið reiknað
út að ef hann Jcæmi og syngi á
Broadway hans Laufdals þá
myndi miðinn þurfa að kosta
ekki minna en 1500 krónur ís-
lenskar og þá myndu menn koma
út á sléttu. Ég þekki hvað hann
vill fá í kaup, og hver myndi
borga 1500 krónur til að fara að
sjá Cliff Richard syngja, þó
hann sé góður.
Nýbylgjan er það sem gildir
úti í Danmörku nú á dögum.
Tónlistarsmekkur Islendinga og
ungmenna þá sérstaklega, er
ólíkur smekk þeirra úti í Dan-
mörku. Islensk ungmenni finn-
ast mér vita miklu meira um
tónlist og það sem er að gerast í
tónlistarheiminum yfirleitt, en
þau dönsku. Hér á íslandi hefur
unga fólkið meiri smekk fyrir
hörðu tónlistinni og ég hef tekið
eftir því að tónlistin hér er
miklu frjálslegri og fjölbreyttari
en hjá sama aldursflokki úti í
Danmörku. Skemmtanalíf hér er
líka miklu fjörugra og það er
meira líf hér á milli blaða og
tónlistarmanna og plötuútgef-
enda. Hér er fólk vel upplýst um
'tónlistina og áheyrendurnir eru
áhugasamir. Skemmtanalífið
hér er mjög fjörugt, þó Islend-
ingum þyki það kannski ekkert
sérstakt.
Umboðsmaðurinn Niels Wink-
ers sá sem fékk Bítlana til Dan-
merkur í fyrsta sinnið, var hér á
íslandi um daginn og hann trúði
mér ekki þegar ég sagði honum
frá öllu skemmtanalífinu hér á
íslandi.
Annars er minn draumur að
hafa hér á Islandi nokkurskonar
Woodstock-hátíð. Safna saman
hingað til lands mörgum þekkt-
um hljómsveitum og hljómlist-
armönnum erlendum og innlend-
um og halda þriggja daga
hljómleika í einhverjum dal hér
nálægt Reykjavík," sagi Þor-
steinn í lokin.
— ai.