Morgunblaðið - 14.04.1982, Blaðsíða 27

Reidar G. Albertsson
kennari — Minning
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. APRÍL 1982
Fæddur 10. júli 1928
Iláinn 2. apríl 1982
1‘egtr a vhþrautin dvín,
þí'gar lokast augun mín,
þ<‘gar ég viA sælli sól
sé þinn dóm.s- og vcldi.sstól:
Bjargió alda, borgin mín,
byrg mig þá í skjóli þín.
(M. Joch. þýddi.)
Alltaf erum við mannanna börn
jafn óviðbúin því að heyra andlát
ættingja, vinar eða kunningja. Því
var þannig varið með mig er ég
frétti andlát Reidars G. Alberts-
sonar. Mig setti hljóða. Gat þetta
verið satt? Jú, það var blákaldur
raunveruleikinn. Reidar var dá-
inn. Öll vissum við þó að hann
gekk ekki heill til skógar, en að
kallið kæmi svona fljótt datt trú-
lega engum í hug.
I þessum fáu minningarorðum
ætla ég ekki að fara að tíunda ævi
hans hér, heldur aðeins færa hon-
um nokkur þakkarorð fyrir góða
og trygga vinsemd.
Kynni okkar hófust fyrir meira
en 20 árum er vinkona mín giftist
bróður hans og tengdist þannig
inn í fjölskyldu hans.
Reidar var prúður maður, hæg-
ur og hógvær. Bar aldrei mikið á
honum, þó að hæfileikar hans
hefðu getað komið því í kring. Það
marga kosti hafði hann til að
bera.
Hann var kennari að mennt og
naut sín mjög vel í því starfi, því
góðvinur barnanna var hann og
innrætti hann þeim fagurt líferni
og góða siði. Því miður þurfti
Reidar að hætta kennslu vegna
veikinda og var það honum þung
raun.
I einkalífi sínu var Reidar ham-
ingjubarn. Hann átti góða for-
eldra, ágæt systkini og elskulega
eiginkonu. Einnig átti hann sterka
trú á Drottin sinn og frelsara.
Mikill bænamaður var hann og
eru þeir ófáir, sem nutu fyrirbæna
hans. Það fékk ég að reyna þegar
sorg og erfiðleikar kvöddu dyra á
heimili mínu, þá kom fram kær-
ieikur hans til mín og minna.
Hann tók upp símtólið, talaði til
mín huggunarorð og gaf mér
þannig styrk og kraft. Hann benti
mér á Hann, sem vakir yfir okkur,
varðveitir og veitir huggun. Þann-
ig var Reidar. Hann átti stórt
hjarta og var fundvís á þá, sem
áttu eitthvað erfitt, hvort sem það
var líkamlegt eða andlegt.
Þegar minnst var á Reidar var
hans góða kona oftast nefnd um
leið. Oddrún kom hingað til lands
frá Noregi ung að árum, gekk í
hjónaband með honum og hefur
ávallt reynst hinn besti lífsföru-
nautur. Tryggð hennar, ást og um-
hyggja hefur áreiðanlega yljað
honum um hjartarætur, því oft
var hann ekki nema hálfur maður
vegna veikinda sinna.
Einn vin átti Reidar öðrum
fremur. Það var móðir hans. Til
hennar gat hann ávallt leitað.
Hann þekkti best blíðu hennar,
viðkvæmni og kærleika. Hann
kunni að meta móður sína að verð-
leikum og sýndi henni umhyggju
og kærleika alla tíð og var henni
góður sonur.
Reidar var góðum gáfum gædd-
ur, vel minnugur og kom það vel
fram í frásagnarhæfileikum hans.
Sérlega fallega rithönd hafði hann
einnig.
Eitt áhugamál hafði Reidar
framar öðru. Það var að heim-
sækja sjúka og hrjáða, gefa við-
komandi huggunarorð, styrkja
þann veikbyggða og leiða hann inn
á heillabraut.
Reidar og Oddrún hlutu ekki
þann fjársjóð að eignast börn
sjálf, en barngóð voru þau með af-
•rigðum. Kærleikur þeirra fór til
íargra barna, þó sér í lagi til
oróðurbarna hans.
Reidar var mörgum kær og
finnst okkur að fráfall hans hafi
komið alltof fljótt. Þó vitum við að
ef einhver hefur verið viðbúinn því
kalli, sem við öll verðum að hlýða
fyrr eða síðar, þá var hann við því
búinn. Sá Drottinn, sem hann
tignaði svo mjög, veitir honum nú
hlutdeild í dýrð sinni.
Ég og fjölskylda mín vottum
eiginkonu hans, móður og öðrum
ástvinum innilegustu samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu
hans.
Guðlaug Ragnarsdóttir
Reidar Albertsson kennari er
kvaddur hinstu kveðju í dag. Hann
dó um aldur fram.
Það eru næstum tveir áratugir
síðan við kynntumst Reidari. Er
við hófum kennslu við Lang-
holtsskólann í Reykjavík, var
hann meðal hinna ágætu, ungu
manna er kenndu þar.
Við fundum strax að þar fór sér-
stæður maður. Góðvild hans, hlýtt
þel og lífsgleði bókstaflega lýstu
upp samverustundirnar á kenn-
arastofunni.
Hann átti ríka kímnigáfu og
óteljandi oft eyddu frásagnir hans
gráum þrúgandi hversdagsleikan-
um og léttu lund starfsfélaganna
svo smávægilegar áhyggjur þok-
uðu fyrir hlátri og gleði sem Reid-
ari var svo lagið að vekja í vitund
þeirra er hann umgekkst. Þessir
eiginieikar eru gæfa hvers manns
— hvers kennara, enda var
kennsla Reidars eftir því.
Árin liðu. Reidar hvarf frá
kennslu sökum heilsubrests. Hans
var einlæglega saknað af sam-
starfsfólki og nemendum. Lang-
holtsskóli varð fátækari af.
Nú að leiðarlokum eru það
minningarnar sem staðfesta hve
ágætur samferðamaður er hér
kvaddur. Dýrmætur hreinleiki
þeirra ber birtu til baka og fram
um veg. Vinir drúpa höfði og
þakka samfylgdina.
Við sendum eiginkonu, aldraðri
móður, systkinum hans tveim og
bróðurbörnum einlægar samúð-
arkveðjur. Guð blessi minningu
Reidars og styrki ástvini hans.
Jenna og Hreiðar
Reidar G. Albertsson kennari er
horfinn úr hópnum. Hann fékk
kallið að koma heim snemma og
óvænt, að okkur félögum hans
fannst.
Hann var fæddur á Hesteyri við
Jökulfirði (N-ísafjarðarsýslu) og
átti þar heima til 17 ára aldurs, en
þá fluttist hann til Reykjavíkur og
lauk kennaraprófi frá Kennara-
skóla Islands 1950.
Lengst af var hann kennari við
Langholtsskólann, en hann kenndi
einnig við Árbæjarskóla um hríð.
Áður en Reidar kvæntist (1961)
bjó hann hjá foreldrum sínum á
Langholtsveg þar sem þau ráku
verslun og var hann stoð þeirra og
stytta, en eftir að faðir hans dó
fyrir allmörgum árum, lagði hann
sig enn frekar fram við það að
hjálpa móður sinni og má segja að
hann hafi verið einstaklega rækt-
arsamur sonur. Það kom ekki síst
fram nú síðustu árin þegar móðir
hans, komin á efri ár, naut um-
hyggju hans og hlýju er hann
hvern dag hafði samband við
hana. Það er því sár söknuðurinn
við missi elskulegs sonar.
Meðan Langholtshverfið var í
sem örastri uppbyggingu og
barnafjöldinn sem mestur stóð
Reidar með Birgi bróður sínum
fyrir barnasamkomum í Félags-
heimilinu (nú KFUM og KFUK)
við Holtaveginn. Það mun hafa
verið fyrir áeggjan Ólafs Ólafs-
sonar kristniboða að þeir bræður
gengu inn í það starf. Börnin sóttu
vel þessar sunnudagasamkomur
því þau voru oftast milli 300 til
400 og fleiri þegar flest var.
Þessa tíma minntist Reidar með
mikilli gleði. Þar var hinu góða
sæði sáð í frjóan jarðveg. Það er
sælt að fá að segja börnum frá
Jesú og kærleika hans og að
syngja með þeim og biðja. Þá hef-
ur hann einnig sagt þeim frá heið-
ingjunum sem bíða eftir því að fá
að heyra og bíða eftir því að þeim
sé hjálpað til líkama og sálar. Því
mér er það vel kunnugt að Reidar
var mikill kristniboðsvinur, sem
ekki aðeins studdi það starf með
fjárframlögum heldur líka með
fyrirbæn í kærleika.
Allt frá unglingsárum höfum
við 24 félagar haldið hópinn og
komið saman mánaðarlega á
heimili hvers annars, nema
sumarmánuðina, og er nú Reidar
annar, er kveður þennan vinahóp
og fer til fundar við Drottin sinn
og Frelsara.
Reidar var manna glaðastur í
glöðum hóp, en samt hinn mesti
35
alvörumaður. Það var honum al-
veg jafn eðlilegt að segja frá ein-
hverju spaugilegu eins og það að
tala um mestu alvöru lífsins.
Hann hafði alltaf frá einhverju
að segja, var víðlesinn og sagði frá
eða las fyrir okkur það sem honum
þótti athyglisverðast úr bókum
eða greinum erlendra blaða, en
hafði líka margt að segja frá sinni
eigin lífsreynslu. Hann varð þeirr-
ar náðar aðnjótandi að finna og
vita að hann var undir handleiðslu
Drottins síns og Frelsara og vildi
reynast trúr allt til enda. Sérstaka
umhyggju bar hann fyrir þeim,
sem sjúkir voru eða einmana í líf-
inu og hafði einstakt lag á að upp-
örva og hughreysta þá. Hann var
maður sem notfærði sér bænina
og þá voru ekki efst í huga hans
eigin þarfir heldur fyrirbænir
fyrir þeim, sem á hjálp Drottins
þurftu að halda á sérstakan hátt.
Hann taldi ekki eftir sér sporin,
þegar hann vissi af einhverjum,
sem vildu finna hann.
Trúin á Drottin Jesú var hans
líf. Ekkert mótaði meir hans dag-
far en það barnslega traust, sem
hann bar til Frelsarans.
Trúarlífið gaf honum lífsfyll-
ingu, en hann var líka mikill unn-
andi fósturjarðar sinnar og reyndi
eftir því sem heilsa hans leyfði að
fara um fótgangandi, helst þar
sem náttúran var nær ósnortin.
Hann tók mikla tryggð við
æskustöðvarnar, Hesteyri, Jökul-
firðina og hið ægifagra landslag
Hornstranda. Þangað fór hann í
sumarleyfum og gekk þar um
langa vegu, tók myndir og svo
leyfði hann okkur félögum sínum
á samverustundum okkar að sjá
litskyggnur þaðan og sagði frá
öllu því markverðasta.
Móðir Reidars er norsk. Hann
unni líka föðurlandi móður sinnar.
Þangað fór hann oft og hitti þar
kæra frændur og vini, Þangað
sótti hann líka eiginkonu sína,
Oddrúnu, sem nú tregar mann
sinn. Þau hjónin tóku svo innilega
á móti okkur félögunum á heimili
sínu. Þar áttum við indælar stund-
ir þar sem svo auðvelt var að finna
umhyggju og hlýju á fallegu heim-
ili þeirra. Með góðum minningum
situr nú eftir þakklæti og söknuð-
ur.
Um leið og ég lýk þessum
kveðjuorðum flyt ég mínar og
okkar félaganna 22, sem eftir er-
um úr vinahópnum, innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum góðan
Guð að veita þér, Oddrún, og öll-
um ástvinunum styrk og náð.
Hann huggi ykkur og blessi. Guði
séu þakkir sem gefur oss sigurinn
fyrir Drottinn vorn Jesúm Krist.
Sigursteinn Hersveinsson
WELEDA
fyrir alla fjölskylduna: afa, ömmu, pabba, mömmu og börnin. Weleda hreinar snyrtivörur, unnar á
lífrænan hátt úr jurtum og blómum. Engin gerviefni, litar- eöa geymsluvarnarefni. Jurtasnyrtivörur meö
lífgandi og græöandi eiginieika, unnar á vísindalegan hátt í Weleda lyfjaverksmiöjunum. Nætur- og
dagkrem, hreinsimjólk og hreinsikrem. Sólkrem í aérflokki. Gigtarolíur, baðolíur, sápur, hárvötn og
hárolíur, tannkrem, munnskol, krem eftir rakstur og barnasnyrtivörur, ásamt margskonar teum.
Einu sinni Weleda, alltaf Weleda. Weleda kynning á Broadway 20. apríl nk.
Leifsgötu 32.
Póstsendum. Sími 12136.
neiiusoiuDirgoir.
Þumalína
Kostaboð
Af sérstökum ástæöum getum viö boöiö fáeina, Ford Econline,
sendibíla aö árgerö 1981 á sérstaklega góöu veröi og greiðslukjörum.
Möguleikar, eru einnig til aö taka aöra bíla í skiptum uppí
hluta kaupverös.
Hafiö samband við sölumenn okkar strax, því aö svona
tækifæri til aö eignast nýjan
amerískan sendibíl, bjóö-
ast ekki á hverjum degi.
> Sveinn Egi/sson hf.
Skeifan17. Sími 85100