Morgunblaðið - 20.06.1982, Síða 45

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. JÚNÍ1982
45
um örlítið ráðrúm og beina hugs-
anagangi þeirra að málamiðlun.
Horfurnar á að þetta taekist
voru að vísu heldur daufar, það
skal viðurkennt, en jafnvel þessar
horfur urðu að engu, þegar vestur-
veldin tóku að tina til öll tiltæk
rök fyrir því að hafast ekki að og
gerðu það svo undur kænlega, að
herlögin í Póllandi festust enn
frekar í sessi, enda þótt það hafi
ekki verið ætlunin.
Óttinn við viðbrögð banda-
manna okkar, ef Bandaríkin hefðu
tekið upp harðari stefnu, virðist
mér sömuleiðis ekki vera á rökum
reistur.
Bandamenn okkar létu
strax í upphafi í ljós
óánægju sína með hverja
minnstu tilraun til að láta Sov-
étmenn gjalda dýru verði fyrir at-
burðina í Póllandi. Mín rök eru
þau, að við hefðum verið í mun
betri aðstöðu til að knýja banda-
menn okkar til sameiginlegs átaks
út af Póllandi, en út af löndunum
fyrir botni Miðjarðarhafs eða þá í
Mið-Ameríku, þar sem næst mun
skerast í odda. Og þegar öllu er á
botninn hvolft erum það við,
Bandaríkjamenn, sem verðum að
halda forystunni í þessu banda-
lagi. Það er beinlínis skylda okkar,
að gera það augljóst, að báðir aðil-
ar verða að slá nokkuð af kröfum
sínum. Við hljótum að verja stefn-
una um friðsamlega sambúð með
því að sýna ekki einungis fram á
þá möguleika, sem hún felur í sér,
heldur með því að sýna líka fram á
takmörk hennar. Ef farið er að
leggja pólitíska stefnu að jöfnu við
samkennd hinna óttaslegnu, þá ýt-
um við aðeins undir þá hugmynd,
að um hreint getuleysi sé að ræða,
sem svo aftur leiðir af sér frið-
arhreyfingu. Hóflæti er aðeins
dyggð hjá þeim, sem álitnir eru
eiga valkosti tiltæka.
Hvað viðvíkur Jalta-ráðstefn-
unni og svo Helsinki-fundinum, þá
virðist vera eitthvað sjálfstortím-
andi, jafnvel sjálfspíningarfróun,
við þá tilhneigingu Vesturlanda að
láta alltaf í minni pokann í öllum
samningsatriðum. A Jalta-ráð-
stefnunni var Póllandi hrundið
inn á áhrifasvæði Sovétríkjanna,
en þó var samtímis gert ráð fyrir
frjálsum kosningum í Póllandi —
en það er þveröfugt við það, sem
hefur verið að gerast í Póllandi að
undanförnu. Á Helsinki-fundinum
var fallizt á það grundvallarsjón-
armið, að markalínum þeim, sem
fyrir hendi eru í Evrópu, skuli
ekki breyta með valdi — tæpast
getur þetta átt við ástandið í Pól-
landi. En á ráðstefnunni var einn-
ig kveðið á um alþjóðlega viðmið-
un um mannréttindi — fótum
troðin daglega.
Þau vandkvæði, sem eru á efna-
hagslegum refsiaðgerðum, eru að
vísu mikil en þó ekki eins óskapleg
og viðbrögð vestrænna ríkja virð-
ast helzt gefa í skyn. Það skal ját-
að, að verzlunarbann hefur sjaldn-
ast borið mikinn árangur og hlyti
að hafa komið að sáralitlu gagni í
þessu tilviki, á meðan Bandaríkin
voru ekki fús að hætta kornsölu til
Sovétríkjanna og Evrópuríkin
vildu ekki ógilda samningana um
gasleiðslurnar.
En í ríkjandi vandræðaástandi í
Póllandi hafa Vesturlönd þau ráð
tiltæk, sem duga mun betur en
nokkrar efnahagslegar þvinganir
— hinar risavöxnu skuldir Pól-
verja við vestræna banka, og þörf
Póllands fyrir stöðugt nýtt fjár-
magn frá Vesturlöndum sem nem-
ur ailt að einni og hálfri milljón
Bandaríkjadala ársfjórðungslega
allt árið 1982, eins og játað hefur
verið af hálfu Pólverja. Þessa fjár-
magns er þörf einungis til þess að
halda efnahag landsins nokkurn
veginn gangandi. Fjármagns-
þvingunum væri unnt að koma um
kring með ákvörðun í eitt skipti
fyrir öll, en verzlunarbann myndi
næstum daglega vekja spurningar
um hvort og hve lengi ætti að
halda því uppi.
SJÁ NÆSTU SÍÐU
7.-15.júlí
ætlar Friðrik
aðleföayl&ur
i allan sannleíkann
um Kölnarvatnið ftaega!
Friðrik Haraldsson er fararstjóri, sem kann sitt fag. Um daginn
stjórnaði hann frábærlega velheppnaðri rútuferð um Þýskaland.
7-15.júlí ætlar hann afturaf stað og þá í beinu leiguflugi til Kölnar.
Það er reyndar óvíst að Friðrik geti sýnt farþegum sínum uppsprettu
Kölnarvatnsins fræga, sem þær Jósefína Napóleons og hirðmeyjar
hófu að skvetta á sig á 19.öldinni, en hann þekkir sögu þess mæta
vel. Annars liggur leiðin frá Köln suður um Wurzburg til Munchen.
Þaðan um Oberammergau til Konstanz og niður með Rín til
Heidelberg. Auðvitað verður siglt svolítið á Rín, en hin ágæta
verslunarborg Trier verður dvalarstaður hópsins síðustu tvær
næturnar. Dagleiðirnar eru stuttar aðeins 100 til 300 kílómetrar.
Friðrik er gjörkunnugur staðháttum í Þýskalandi og segir að þar sé
meiren nóg aðskoða. Heim er haldiðfrá Köln seint að kvöldi þess 15.
Verðið er aðeins 4.980 krónur. Innifalið er flugfar, gisting í2ja manna
herbergi, morgunverður, allur akstur, sigling á Rín og frábær íslensk
fararstjórn.
Það er líka hægt að fara á eigin vegum til Kölnar 7.júli og heim aftur
þann 15.
Flugfar og Ford Fiesta bílaleigubíll, til afnota allan tímann með
ótakmörkuðum akstri kosta aðeins 2.980 krónur, miðað við fjóra í
bíl. Auðvitað er einnig hægt að fá dýrari tegundir.
Flugfar og VW-Joker III, sem er húsbíll með gistiaðstöðu, kosta
aðeins 3.980 krónur, miðað við fjóra í bíl. Bíllinn er til afnota allan
tímann og 1.750 kílómetra akstur innifalinn.
Leitið upplýsinga hjá söluskrifstofum Flugleiða, umboðsmönnum
og ferðaskrifstofunum.
FLUGLEIÐIR
Gott fólk hjá traustu félagi