Morgunblaðið - 12.10.1982, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. OKTÓBER 1982
13
Olís hefur nú tekið í notkun nýtt tæki,
olíusugu sem gerir viðskiptavinum kleift að
fá skipt um vélarolíu á bílum sínum á ein-
faldan og hraðvirkan hátt.
Olíusugan sem er til ókeypis afnota, er
sett upp miðsvæðis í borginni, á bensínaf-
greiðslu Olís við Álfheima, gegnt Glæsibæ.
Olíusugan er einföld í meðförum: Sog-
röri er rennt niður um olíukvarðagat vélar-
innar og óhreina olían sogast upp á auga-
bragði. Síðan er nýrri og hreinni olíu hellt á
vélina, lesið af kvarðanum til öryggis, - og
ekið af stað.
Við bendum bíleigendum á að ódýrasta
og einfaldasta ráðið til að viðhalda bílvél-
inni er að fylgjast vel með olíunni og skipta
reglulega. Slíkt stuðlar einnig að minni
eldsneytiseyðslu.
Við bendum einnig á að Olís býður ein-
göngu 1 .flokks gæða olíur frá B.P. og Mobil.
Einföld olíuskipti — gjörið svo vel.
OLÍUVERZLUIM
ÍSLANDS HF.
Olíusugan
Nýtt tæki °
til þjónustu reíðubúið
Að lokum
Við erum vonandi sammála um
að halda uppi hér á landi þeirri
bestu þjónustu sem við megnum
að veita hverju sinni. Ef spurning-
in um stjórnun heilbrigðisþjónust-
unnar vex mönnum svo mjög í
augum sem dæmin sanna skulum
við snúa okkur að því að leysa það
mál, en ekki hlaupa frá því.
Landsfundir Sjálfstæðisflokks-
ins hafa ályktað um þessi mál
bæði 1979 og 1981, ennfremur full-
trúaráð og landsþing Sambands
ísl. sveitarfélaga á þá lund að
rekstur sjúkrahúsa sé sameigin-
legt verkefni allra landsmanna og
beri því ríkisvaldinu að sinna því.
Þetta mál er margþætt og skoð-
anir skiptar. Sem nefndarmaður
daggjaldanefndar sjúkrahúsa frá
upphafi geri ég mér góða grein
fyrir gagnsleysi daggjaldakerfis-
ins til mótunar heilbrigðisstefnu.
Sem sjálfstæðismaður er ég á
móti allri sóun, sem kallar á hærri
skatta almennings og sem sveitar-
stjórnarmaður í yfir 20 ár veit ég
að þetta verkefni, sem til sín tekur
5. hverja krónu af fjárlögum verð-
ur að fá verðuga stjórnun fagráðu-
neytis sem lýtur pólitískum vilja
Alþingis við fjárlagagerð hverju
sinni. Annað er óstjórn.
fiskveiðar eða fiskvinnslu í landinu,
þurfi einhverntíma á starfsferli sín-
um að leita til Fiskveiðasjóðs um
lán. Veltur því á miklu hverju menn
eiga þar að mæta. Þeir eiginleikar
Sverris sem ég nefndi áður hafa not-
ið sín vel í þessu starfi og þar hefur
honum líka komið að góðum notum
sú yfirgripsmikla þekking á málefn-
um sjávarútvegsins og mönnum og
fyrirtækjum í þeim atvinnuvegi,
sem hann hafði aflað sér í gegnum
störf sín fyrir LIÚ og sem atvinnu-
rekandi á því sviði. Hafa störf hans
fyrir Fiskveiðasjóð farið honum ein-
staklega vel úr hendi og aflað hon-
um trausts samstarfsmanna og við-
skiptavina. Er okkur, sem starfað
hafa þar með honum, þetta vel ljóst
og fyrir hönd sjóðsins er mér ljúft
að færa honum þakklæti fyrir þau
störf.
Árið 1968 var Sverrir kjörinn í
bankaráð Seðlabanka Islands, en
áður hafði hann átt sæti í bankaráði
Landsbankans um skeið. Hefur
hann verið varaformaður banka-
ráðsins síðan 1976. Veit ég, að ég
mæli fyrir munn bankastjórnar og
annarra sem starfa með bankaráð-
inu þegar Sverri er þakkað ágætt
samstarf.
Það var ekki ætlun mín með þess-
ari afmæliskveðju til Sverris Júlíus-
sonar að rekja hér svo tæmandi
væri þau margvíslegu störf, sem
hann hefur gegnt á löngum starfs-
ferli, en ég ætla, að það sem hér
hefur verið tæpt á sýni vel, að sem
kornungum manni var honum sýnt
mikið traust og falin ábyrgðarstörf
og að hann hefur alla tíð siðan sýnt
það, að hann hefur rækt hvert það
starf farsællega, sem honum hefur
verið falið.
En ég get ekki lokið þessu án þess
að minnast á konu Sverris, Ingi-
björgu Þorvaldsdóttur, sem í meira
en 25 ár hefur staðið við hlið hans
og búið honum það heimilislega um-
hverfi, sem hefur verið honum
ómetanlegur styrkur í erilsömum
störfum.
Þeim báðum óskum við Agústa
hjartanlega til hamingju á þessum
tímamótadcgi og vonum að þau geti
enn notið langra samvista.
DaviA Ólafsson
Sverrir Júlíusson,
forstjóri — Sjötugur
í dag verður sjötugur Sverrir
Júlíusson, forstjóri Fiskveiðasjóðs
Islands, og langar mig af því tilefni
að minnast hér stuttlega á manninn
og störf hans í gegnum árin.
Umhverfis Reykjanesskagann
hefur náttúran hagað því svo, að
þangað stefna á miðjum vetri og
mánuðina þar á eftir milljónir og
tugir milljóna af fiskum ýmissa teg-
unda í leit að hentugu umhverfi til
að auka kyn sitt. Þorskurinn er þar
fyrirferðarmestur og hefur þessi
fiskmergð orðið grundvöllur hins
blómlegasta atvinnulífs á skagan-
um, þar sem megin hluti íbúanna
lifði af fiski og hrærðist í fiski. Þó
þetta hafi að vísu tekið nokkrum
breytingum á undanförnum áratug-
um, vegna breyttra atvinnuhátta, þá
átti þetta enn við í því umhverfi,
sem Sverrir Júlíusson fæddist í
fyrir sjötíu árum í Keflavík, en sá
staður var þá, eins og jafnan síðan,
stærstur á Suðurnesjum. Það var
því ekki undarlegt að fiskurinn og
allt sem honum við kom ætti eftir
að verða fyrirferðarmikið í lífi
Sverris, svo sem síðar kom fram.
Hann var að vísu ekki nema 16 ára
gamall þegar hann var gerður sím-
stöðvarstjóri í Keflavík, svo
snemma var honum sýndur mikill
trúnaður. En athafnalífið við sjóinn
togaði hann brátt til sín og 22 ára
var hann þegar hann hóf eigin út-
gerð og hefur alla tíð síðan verið
riðinn við útgerð og fiskvinnslu þó
önnur störf hafi orðið fyrirferðar-
meiri. Sverrir hefur tekið þátt í
mörgum fyrirtækjum í sjávarútvegi
og einnig á öðrum sviðum og verið
falin margvísleg trúnaðarstörf. Það
er ekki ætlun mín að fara að telja
það allt upp, en læt nægja að minn-
ast á fáa þætti í ævistarfi hans sem
einir nægja til að halda nafni hans á
lofti.
I kreppunni miklu, sem gekk yfir
efnahagslíf landsmanna á fjórða
áratugnum varð sjávarútvegurinn
einna harðast úti, einkum vegna
þess hversu háður hann var sölu af-
urða sinna á erlendum mörkuðum.
Undir lok krepputímabilsins bund-
ust útvegsmenn samtökum í Lands-
sambandi íslenskra útvegsmanna til
þess að vera betur í stakk búnir að
gæta sameiginlegra hagsmuna. Tog-
araútgerðin hafði haft með sér sam-
tök frá því um miðjan þriðja ára-
tuginn en nú stofnuðu bátaútvegs-
menn einnig sín samtök. Þetta fór
hægt af stað á meðan menn voru að
þreifa sig áfram enda var bátaút-
gerðin dreifð um allt landið, en
smámsaman óx þó samtökunum
fiskur um hrygg. Útgerðarmenn á
Reykjanesskaganum voru hér í for-
ustu. Sverrir var kjörinn formaður
Landssambandsins haustið 1944 og
gegndi því starfi í nær aldarfjórð-
ung. Undir forustu Sverris efldust
þessi samtök brátt mjög og urðu ein
hin öflugustu meðal samtaka at-
vinnuveganna. Maður gæti haldið,
að forystumaður í slíkum samtökum
þyrfti að hafa til að bera hörku bæði
til að halda saman svo sundurleitum
hópi og einnig til að berjast fyrir
hagsmunum meðlimanna. En Sverr-
ir sýndi það ekki í sínu starfi. Hann
gat verið fastur fyrir þegar það átti
við en allt hans starf fyrir samtökin
einkenndist meira af lipurð, ljúf-
mennsku og sanngirni og það virtist
vera honum árangursríkt. Enda
naut hann ekki aðeins trausts með-
lima samtakanna, sem sést meðal
annars á því hversu lengi þeir trúðu
honum fyrir forystunni, heldur
einnig þeirra aðila, forsvarsmanna
ríkisvaldsins, sem hann þurfti oft að
leita til í samningum um málefni,
sem vörðuðu hagsmuni útgerðarinn-
ar. Um þetta get ég vel borið því
mörg voru þau skiptin sem við sát-
um sitthvoru megin við samnings-
borðið og þó stundum hvessti þá
jafnaði það sig fljótt.
Árið 1970 var Sverrir ráðinn for-
stjóri Fiskveiðasjóðs Islands. Er þar
sannarlega um að ræða vandasamt
trúnaðarstarf, sem snertir sjávar-
útveginn mjög. I gegnum Fiskveiða-
sjóð fær sjávarútvegurinn megin
hluta sinna stofnlána og má segja
að hver einasti aðili, sem stundar
Sprengju-
vargur
tekinn
Osló, frá fréttaritara
Mbl. Jan-Krik Ijiuré.
HINN svokallaði sprengju-
maður í Osló hefur verið
handtekinn og gefin út kæra
á hendur honum fyrir að
hafa komið fyrir 5 kg dýna-
mítsprengju í geymsluhólfi
við aðaljárnbrautarstöðina í
Osló.
í sprengingunni lézt ein
kona og margir stórslösuð-
ust. Sprengjumaðurinn er
aðeins 18 ára og er enn í
skóla. Hann var handtekinn
fyrir tveimur vikum, eftir að
hafa skotið á blaðburðar-
barn. Komst þá upp að hann
var einnig sprengjumaður-
inn alræmdi, en lögreglan
hefur leitað hans ákaft.