Morgunblaðið - 12.10.1982, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. OKTÓBER 1982
Ford Econoline 4x4
til sölu
árg. 1979, ekinn 28 þús. 8 cyl. 302 Cu.in. sjálfsk. Bíll sem
sameinar fjölskyldu-, sendi- og fjallabíl. Verð 270 þús. Uppl. i
síma 36068.
Leitið
ekki langt
yfir skammt!
w
Glerungar fyrir steinleir
og jaröleir.
Steinleir, postulínsleir,
dökkur, Ijós og
rauöur jarðleir.
Leir sem ekki þarf aö
brenna.
Rennibekkir og ofnar
Öll smærri áhöld • ' c
til leirvinnslu. \
(f&
jji^-
GLIT
Söluaðilar:
Námsgagnastofnun islands
Skólavörubúðin. Sími: 28088
Laugavegi 166 Reykjavík
Glith.f. Sími: 85411.
Höfðabakka 9 Reykjavík

Aðalfundur
Aðalfundur Félags sjálfstæðismanna í Háaleitis-
hverfi verður haldinn í Valhöll, Háaleitisbraut 1,
þriöjudaginn 19. október kl. 20.30.
Dagskrá: Venjuleg aöalfundarstörf.
Lagabreytingar.
Önnur mál.
"***wÆk Gestur fundarins verður Vil-
hjálmur Þ. Vilhjálmsson, for-
maður skipulagsnefndar
Reykjavíkurborgar.
Vilhjálmur Þ.
Vilhjálmsson
Athyglisvert framtak
Um plötu Nýja
kompanísins,
Kvölda tekur
Jazz
Birgir ísl. Gunnarsson
Fyrir íslenska jazzáhugamenn
hlýtur það að vekja athygli þeg-
ar út kemur hér á landi plata
með frumsamdri íslenskri jazz-
tónlist. Það er hljómsveitin Nýja
kompaníið, sem hér er að verki,
en hana skipa Jóhann G. Jó-
hannsson (píanó), Sigurður
Flosason (altósaxófón og altó-
flauta), Sigurður Valgeirsson
(trommur), Sveinbjörn I. Bald-
vinsson (gítar) og Tómas R. Ein-
arsson (bassi). A plötunni eru 8
lög, sem samin eru eða útsett af
hinum ýmsu meðlimum
hljómsveitarinnar.
í ítarlegri frásögn og viðtölum
hér í Mbl. fyrir skömmu lýstu
aðstandendur plötunnar tónlist-
arferli sínum og hverjir hefðu
haft mest áhrif á þá hvern fyrir
sig. Þar kenndi margra grasa, en
einmitt í hinum fjölbreytilegu
áhrifum, sem þeir hafa orðið
fyrir, liggur vafalaust skýringin
á því, hversu fjölbreytt tónlistin
á plötunni er.
Fyrsta lagið, titillag plötunn-
ar, er íslenskt þjóðlag, „Kvölda
tekur", undurfallegt lag í útsetn-
ingu Jóhanns G. Jóhannssonar.
Skandinavar hafa gert mikið af
því að taka gömul þjóðlög og
leggja út af þeim í jazztónlist.
Ég minnist t.d. plötualbúms
„Adventures in jazz and folk-
lore“ frá 1965 þar sem ýmsir
sænskir listamenn léku þennan
leik, þ.á m. píanóleikararnir
Bengt Hallberg og Jan Johanss-
on. Ékki veit ég hvort þeir í Nýja
kompaníinu hafa heyrt þá tón-
list, en nokkur tengsl fannst mér
þarna á milli. Sama má segja um
annað lagið á plötunni, en þar
útsetur Jóhann G. Jóhannsson
annað íslenskt þjóðlag, „Grát-
andi kem ég nú guð minn til
þín“.
Þriðja lagið á plötunni er
„Blúsinn hans Jóns míns“ eftir
Sveinbjörn I. Baldvinsson, hæg-
ur og notalegur blús. Fjórða lag-
ið er eftir bassaleikara hljóm-
sveitarinnar, Tómas R. Einars-
son. Bassinn byrjar laglínuna,
sem er falleg og áheyrileg.
Verkið og útsetningin er undir
greinilegum áhrifum frá Niels
Henning Örsted-Pedersen og er
ekki leiðum að líkjast.
Á hlið tvö eru jafnframt fjög-
ur lög og þar ríður á vaðið lag
eftir Sveinbjörn I. Baldvinsson,
„Nóg fyrir þetta kaup“, snoturt
en átakalítið verk, sem gefur
gott tækifæri til að „improvis-
era“. Því næst kemur lagið
„G.O.“, sem er tileinkað minn-
ingu Gunnars Ormslev. Það er
Sigurður Flosason, sem hefur
gert það lag og ber þungann í því
Borgar Garðarsson og Gísli Rúnar Jónsson í hlutverkum sínum.
Sigvaldi hinn sænskmenntaði
SIGVALDI HINN
SÆNSKMENNTAÐI
Sigvaldi og sænska línan.
Þáttur 1 úr félagsheimili gerður af
íslenska sjónvarpinu.
Leikstjóri: Hrafn Gunnlaugsson.
Stjórnandi upptöku: Andrés Indriða-
son.
Höfundur þessa fyrsta þáttar: Guðný
Halldórsdóttir.
Þá hefur sjónvarpið loksins
mannað sig upp í að framleiða
léttan myndaflokk svona einsog til
að vega upp á móti Löðri og Dall-
as. Ég hélt satt að segja þegar ég
heyrði um „Þætti úr félagsheim-
ili“ að þeir yrðu dáldið bragðdauf-
ir og skandinavískir í aðra rönd-
ina en svo reynist fyrsti þátturinn
Sigvaldi og sænska línan einmitt
ádeila á hinn þrautfúla 3ænska
hugsunarhátt sem drepur í dróma
allt sem kallast skemmtilegheit.
Þessi fyrsti þáttur sem gerður er
samkvæmt handriti ungrar lista-
konu, Guðnýjar Halldórsdóttur,
var lýsandi af léttum húmor, slík-
um sem finnst gjarnan í dönskum
myndum. Guðný er einnig fundvís
á myndefni og minnist ég þess
ekki að hafa séð fyrr á hvíta tjald-
inu skilgreiningu á því fyrirbrigði
sem nefnist „leikstjóri útá- landi".
Raunar hef ég ætíð saknað þessa
fyrirbrigðis frá því ég kynntist því
Leíklíst
Ölafur M. Jóhannesson
í föðurhúsum. I barnshuganum
skipaði nefnilega „áhugaleikstjór-
inn“ álíka virðulegan sess og að-
stoðarráðherra frá Múrmansk.
Borgar Garðarsson leikur hinn
sænskmenntaða leikstjóra Sig-
valda Jónsson sem tekst á við
Þorlák þreytta í einhverju
ónefndu plássi útá landi. Er Borg-
ar hér óborganlegur og reyndar
eins og sniðinn í hlutverkið.
Skyggir hann nokkuð á mótleikar-
ana, sérstaklega á Gísla Rúnar
Jónsson sem mér virtist of reyk-
vískur í búningi Þórðar barna-
kennara. Má Gísli Rúnar vara sig
á að tala ekki einsog vélbyssa. Mér
sýndist að aðrir leikarar í þessum
fyrsta þætti hefðu ekki haft mik-
inn tíma til að skilgreina mátt-
arstólpana í leikflokknum. Má
vera að leikstjórinn, Hrafn Gunn-
laugsson, hafi um of beint athygl-
inni að Borgari í hlutverki Sig-
valda leikstjóra. Mér fannst nefni-
lega þáttur leikfélagsins á staðn-
um nokkuð athyglisverður frá
hendi textasmiðsins, Guðnýjar
Halldórsdóttur. Hvað um það vai
hægt.að njóta Sigvalda og sænsku
línunnar eftir að hafa bergt á
Löðri fyrr um kvöldið.
Annars finnst mér misráðið að
þessi framhaldsmyndaflokkur
skuli ekki hafður seinastur á
dagskránni. Ég held að okkur ís-
lendinga þyrsti í að sjá okkur
sjálfa á skjánum. Það er líka
reglulega indælt að setjast niður
eftir þátt sem þennan og ræða
efnið og efnistökin við sjálfan sig
eða aðra. Sú síbylja erlendra kvik-
mynda sem dynur á nethimnunni
kvöld eftir kvöld skilur oft lítið
eftir í miðtaugakerfinu. Máski
viljum við hafa það svo. í það
minnsta ,’irðist mér Guðný Hall-
dórsdóttir á þeirri skoðun að ekk-
ert gagn sé að snúast gegn hugs-
unarleysi hversdagslífsins einsog
það birtist í menningarneyslu
sveitafólks. Þessi lífsskilningur
Guðnýjar ber þess merki að hún
hafi ef til vill þroskast fullhratt
sem listamaður. Sé raunar búin að
tileinka sér lífsviðhorf sem gjarn-
an færist yfir fólk á síðasta skeiði
æfinnar þegar hið óumbreytan-
lega blasir við. Hvað um það þá er
Guðný Halldórsdóttir greinilega
fundvís kona sem vafalaust á eftir
að tína upp af alafaraleið skringi-
leg myndefni. Ég hlakka til að sjá
hvar hana ber niður næst en kvíði
jafnframt dálítið fyrir næstu
þáttum úr félagsheimilinu.