Morgunblaðið - 27.02.1983, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. FEBRÚAR 1983
Þegar rokktónlistin kom fram á
sjónarsviðið á sjötta áratugnum
voru margir sem spáðu því að hér
væri aðeins um tískufyrirbrigði að
ræða sem myndi hverfa áður en
varði, enda væri þessi tónlist „að-
eins fyrir unglinga". Þessi spá
reyndist ekki rétt því rokktónlist-
in hefur haldið velli, — hefur að
vísu breyst og þróast með árunum,
en grunnurinn er þó alltaf hinn
sami. Gamla rokktónlistin frá
fyrstu árunum nýtur enn mikilla
vinsælda og þeir sem voru ungl-
ingar á bernskuárum rokksins
taka þessa tónlist fram yfir aðrar
tegundir danstónlistar. Þetta fólk
á nú margt orðið börn, sem eru á
svipuðu reki og þau voru sjálf þeg-
ar rokkið kom fyrst, og til gamans
má geta þess, að einn söngvaranna
sem kemur fram á rokkhátíðinni í
Broadway, Berti Möller, er faðir
núverandi fegurðardrottningar fs-
lands.
En þótt þetta fólk sé ekki lengur
neinir unglingar ólgar rokkið þó
enn í blóðinu og það var greinilegt
á æfingunni að það hefur engu
gleymt frá því í gamla daga.
Gamli rokkandinn sveif yfir vötn-
um og var ekki að sjá að þarna
væru margir sem hafa ekki komið
fram opinberlega í mörg herrans
ár, þótt sumir hafi verið viðloð-
andi bransann í gegnum árin.
Þetta styður þá kenningu, sem
einhver varpaði fram: „Eitt sinn
rokkari ávallt rokkari" og er ekki
að efa, að það verður glatt á hjalla
á rokkhátíðinni í Broadway, föstu-
daginn 4. mars nk. Blaðamaður
Morgunblaðsins tók söngvarana
tali á æfingunni og rifjaði upp fer-
il þeirra í stuttu máli og hér koma
glefsur úr þeirri upprifjun:
Berti Möller: — „Ég var einn af
stofnendum hljómsveitarinnar
Plútó, sem seinna breyttist í Lúdó,
en við vorum bara fjórir í upphafi.
Síðan kom Stebbi og tók að sér
sönginn og einnig bættist við
Gunnar Kvaran cellóleikari. Úr
Plútó fór ég í Diskó og svo Falcon
og Sextett Berta Möller og
hljomsveit Árna Elfar, en mér
fannst hvergi eins gaman og í
þeirri hljómsveit. Síðan var það
svo hljómsveit Svavars Gests, sem
var sú þekktasta af þessum
hljómsveitum enda kom þá til
plötugerð og fleira. Ég tók svo aft-
ur upp þráðinn með Lúdó löngu
seinna, fyrir nokkrum árum þegar
við spiluðum í Átthagasalnum á
Hótel Sögu.“
Þorsteinn Eggertsson: — „Ég
byrjaði á Laugarvatni, í skóla-
hljómsveitinni 1958. Svo gerðist
það að KK efndi til söngvara-
keppni 1960 og ég vann í þeirri
keppni. Síðan söng ég með KK um
tíma en fór svo til náms í Dan-
mörku. Þar hitti ég Hauk Morth-
ens og hann kom mér á framfæri
sem skemmtikrafti undir nafninu
„Stonie, den islanske Elvis". Eftir
að ég kom heim fór ég svo að koma
fram sem skemmtikraftur, mest
með Elvis-númer og einnig Bítla-
lög, en í rauninni var ég alltaf
hrifnari af þeim. En mér hefur
aldrei tekist að þvo Elvis af mér
og hef því mest verið með
Presley-lög þegar ég hef komið
fram.“
Sigurður Johnie: — „Ég var á
árshátíð Vesturbæjarskólans í
gamla Sjálfstæðishúsinu þegar ég
kom fyrst fram opinberlega. Þá
var Björn R. Einarsson með
hljómsveit þar, en þetta var árið
1955. Eftir það var ég með Age
Lorange, Jose Riba og Andrési
Ingólfssyni, en þessar hljómsveitir
spiluðu svona alhliða dægurlög,
svona „standarda" þannig að ég
byrjaði í þessum „bransa" sem
dægurlagasöngvari, en ekki rokk-
söngvari. Fyrsta rokkhljómsveitin
sem ég fór í var „Fimm í fullu
fjöri“ en það var eftir að Beggi
hætti. Svo var það KK um tíma og
City sextett og svo aragrúi
hljómsveita sem ég man varla
lengur hvað hétu. Ég var um tíma
með eigin hijómsveit suður á Velli
en endaði svo í gömlu dönsunum í
Breiðfirðingabúð. Síðan hætti ég
alveg nema að ég kom einu sinni
fram í Austur-Þýskalandi með
Það eru oft miklar sviptingar á dans
gólfinu þegar rokkað
er upp á gamla
mátann.
mm
aftur á sjötta áratuginn
— Litið inn á æfingu hjá gömlum rokkstjörnum
Einhverju sinni átti Siguröur Johnie að koma fram á hljómleikum og haföi hann
ákveðið að byrja á laginu „Danny Boy“. Hann kunni hins vegar ekki textann, en
skrifaði hann á blað sem hann lagði fremst á sviðið, rétt innan við tjaldið áður en
dregið var frá. Hljómsveitin byrjaði síðan að leika lagið og tjaldið var dregið frá en þá
vildi ekki betur til en svo að textablaöið fór meö tjaldinu út af sviðinu og Sigurður
greip því í tómt þegar hann kom inn á sviðið. Kappinn dó ekki ráðalaus heldur samdi
nýjan texta við lagið um leið og hann söng og var það mál manna að hann hefði aldrei
sungið með meiri tilfinningu en einmitt þá. — Þannig var ein sagan sem rifjaðist upp
þegar rokksöngvarar frá sjötta áratugnum komu saman á æfingu nú í vikunni, en um
næstu helgi munu þessar gömlu rokkstjörnur koma fram á rokkhátíð í Broadway.
Söngvararnir sem koma fram á hátíðinni eru: Anna Vilhjálms, Astrid Jensdóttir, Berti
Möller, Einar Júlíusson, Garðar Guðmundsson, Guðbergur Auðunsson, Harald G.
Haralds, Mjöll Hólm, Sigurdór Sigurdórsson, Sigurður Johnie, Stefán Jónsson og
Þorsteinn Eggertsson. Segja má að þessi hópur skipi „landsliðið í rokkinu frá þessum
árum“, eins og Björgvin Halldórsson orðaði það, en hljómsveit hans mun annast
undirleikinn ásamt saxófónleikurunum Rúnari Georgssyni og Þorleifi Gíslasyni, en
þeir tveir hófu einmitt feril sinn í bransanum á þessum árum og léku lengst af með
Lúdó sextett.
hljómsveit Max Greger. Ég var þá
á Kötlunni og það atvikaðist ein-
hvern veginn þannig, að ég var
fenginn til að koma fram á þess-
um hljómleikum. Ég tók „Bluberri
Hill“ eins og Louis og gerði
óskaplega lukku. Það var mjög
gaman af þessu öllu saman ..."
Astrid Jensdóttir: — „Ég byrjaði
með City sextett og Sigurði John-
ie. Á þessum tíma voru öll böll
fyrir ungdóminn á milli klukkan 3
og 5 í Alþýðuhúskjallaranum og
ég var stödd á einu slíku balli þeg-
ar Sigurður stoppaði syrpuna í
öðru lagi og sagðist hafa heyrt um
unga söngkonu í salnum, og átti
þá við mig. Það varð ekki undan
því komist að fara upp á sviðið
enda var ég óspart hvött af vinum
og kunningjum. Þetta varð til þess
að ég fór að syngja með hljóm-
sveitinni, en ég var þá aðeins
fimmtán ára gömul. Síðan hélt ég
áfram með City sextett og við spil-
uðum aðallega á Vellinum og síð-
an kom Orion sextett sem einnig
var á vegum Sigurðar Johnie. En
það sem er kannski einna minn-
isstæðast úr þessum bransa eru
hljómleikarnir þar sem ég var
fyrst kynnt sem söngkona. í þá
daga voru allir söngvarar sér-
staklega kynntir á hljómleikum
áður en þeir voru taldir góðir og
gildir í bransanum. Ég var kynnt
á hljómleikum í Austurbæjarbíói
og ég man að ég var mjög upp með
mér því ég fékk tvo boðsmiða og
bauð vinkonu minni Diönu Magn-
úsdóttur, fyrrverandi söngkonu
sem nú er búsett erlendis, og einn-
ig kunningja mínum sem átti af-
mæli þennan dag. Það er sennileg
þessvegna sem ég man alltaf af-
mælisdaginn hans, en þetta var 6.
apríl. Ég var alveg ákveðin í að
standa mig vel og eins og aðrar
ungar dömur var ég nýbúinn að fá
mér þessa fínu skó með „tipp-
topp“ hælum og mjórri tá. En í
angist minni þegar ég var kynnt
þá varð mér á að reka tána á fínu
skónum í, svo að það lá við að ég
kæmi á hnjánum inn á sviðið. Ég
söng aðallega á Vellinum, þar á
meðal með elskunni honum
„pabba", KK, en hann hefur alið
flest okkar upp. Ég hef alltaf borið
virðingu fyrir honum enda er
hann þannig maður að það er ekkí
hægt annað en bera virðingu fyrir
honum. Ég vil líka endilega koma
á framfæri þakklæti til Björgvins
og hljómsveitar og svo Olafs
Laufdal veitingamanns fyrir það
að láta þennan draum okkar ræt-
ast og ég vona að gestir hússins
eigi eftir að eiga jafn ánægjulega
stund og við sjálf."
Garðar Guðmundsson: — „Það
var Tommy Steele sem kom mér á
bragðið og ég stældi hann aðallega
til að byrja með, en þetta var árið
1957. Ég byrjaði með því að koma
fram með Age Lorange í Silfur-
tunglinu en síðan fór ég í Flam-
ingo kvintett. Pónik kom svo á eft-
ir og svo Tónar, en þar voru Cliff
Richard og Shadows allsráðandi.
Síðan var það hljómsveitin Gosar
og svo JJ kvintett, en eftir það
hætti ég alveg nema að ég kom
einu sinni fram á Hótel Borg árið
1976, á skemmtikvöldi sem Hauk-
ur Morthens sá um. Það var það
síðasta þangað til núna.“
Anna Vilhjálms: — „Minn söng-
ferill byrjaði í Hafnarfjarðar-
strætó, en þar hitti ég einn sinn
kunningja minn, Jón Egil Sigur-
jónsson, og hann sagði mér að
hann væri búinn að stofna
hljómsveit og spurði hvort ég vildi
verða söngkona hjá þeim.Ég hélt
það nú, en satt að segja datt mér
ekki í hug að maðurinn meinti
þetta. Svo var það að mamma
vakti mig á sunnudagsmorguninn
og sagði að ég ætti að mæta á
æfingu niður í Gúttó. Þessi
hljómsveit var JE kvintettinn og
þetta var í kringum 1960. Eftir
það söng ég með Óskari Guð-
mundssyni á Selfossi og Gunnari
Ormslev á Borginni og svo
hljómsveit Svavars Gests. Seinna
flutti ég svo til Ameríku og söng
þar í fjögur ár af þeim sjö, sem ég
bjó þar. Eftir að ég kom heim
byrjaði ég að syngja í Leikhús-
kjallaranum í eitt og hálft ár en
hætti svo alveg þangað til ég byrj-
aði í Þórscafé núna í september.
Það má því segja að ég hafi verið
viðloðandi þennan bransa allan
tímann með smá hléum, frá því ég
hitti Jón Egil í strætó."
Harald G. Haralds: — „Ég byrj-
aði þrettán ára gamall með Skafta
Ólafssyni í Gúttó og var þá undir
áhrifum frá Presley og Little
Richard. Næsta sem gerðist var að
ég tróð upp á hljómleikum með
Hauki Morthens og Noru Broksted
og ég var þarna með lög Presley og
Little Richard, svo að þetta var
svolítið skrýtin blanda, Haukur,
Nora og ég. Veturinn sem ég var í
landsprófi byrjaði ég að syngja
með hljómsveitinni Diskó, sem var
mjög „futuriskt" nafn í þá daga,
þar sem diskótek voru þá ekki til
og hugtakið því óþekkt. í þeirri
hljómsveit voru meðal annars
Þórir Baldursson og Björn
Björnsson, sem seinna gerðu garð-
inn frægan í Savana-tríóinu. Nú
svo var það KK sextettinn og það
má eiginlega segja að með því hafi
maður „komist á toppinn" því að í
þá daga þótti það hápunkturinn í
bransanum að komast í þá
hljómsveit. Ég var með KK síð-
asta árið sem hljómsveitin spilaði
og eftir það fór ég í hlómsveit
Andrésar Ingólfssonar, sem tók
við KK sextettinum svo til
óbreyttum eftir að KK sjálfur
hætti. Ég endaði svo með Finni
Eydal í Leikhúskjallaranum og
skildi mjög sáttur við þennan
bransa. Hins vegar var mér farið
að leiðast svolítið tónlistin sem þá
var komin fram, en það var mest
framleiðslutónlist, sem fremur lít-
ið var lagt í. Ég sé alltaf svolítið
eftir því að hafa ekki haft tæki-
færi til að ná í fyrstu árin í rokk-