Morgunblaðið - 05.05.1983, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 5. MAl 1983
37
Margrét Halldórs-
dóttir — Minning
í dag verður mágkona mín,
Margrét Halldórsdóttir, kvödd frá
Garðakirkju á Álftanesi, en hún
lézt 22. apríl síðastliðinn.
Með Margréti er gengin óvenju-
leg kona að allri gerð. Hún bar
með sér ættareinkenni forfeðra
sinna, greind og góðvild, og hún
hafði á langri lífsleið þroskað með
sér einstæða mannlega innsýn.
Margrét fæddist á Fáskrúðsfirði
3. október 1895 og var því á 88.
aldursári er hún lézt.
Foreldrar Margrétar voru
Soffía Valtýsdóttir og Halldór
Stefánsson, prests á Kolfreyju-
stað, en hann var sonur séra Jóns
Guðmundssonar prests á Hjalta-
stað, en Guðmundur, faðir séra
Jóns, var bróðir Benedikts Grön-
dal eldri assessors.
Margrét mágkona bar nafn
móður séra Stefáns, Margrétar
Stefánsdóttur prests á Sauðanesi,
en móðir hennar var systir Reyni-
staðabræðra.
Móðir Margrétar, Soffía Val-
týsdóttir, var systir hins þjóð-
kunna ungmennafélagsfrömuðar,
kennara og skálds Helga Valtýs-
sonar.
Ekki er ofsagt, að að Margréti
stæðu kunnar kennimanna- og
skáldaættir, enda var hún sjálf
gædd mikilli lífsspeki og áhuga á
dulrænum fræðum.
Systur Margrétar voru Unnur,
kona mín, og Elsa, er lézt 6. apríl
1978.
Árið 1919 gekk Margrét að eiga
Sigurð Davíðsson, kaupmann og
bónda á Syðsta-Hvammi við
Hvammstanga. Þau slitu samvist-
ir 1928. Flutti Margrét þá til
Reykjavíkur, og þar átti hún síðan
heima til dauðadags.
Börn hennar voru: Davíð,
íþróttakennari og síðar kunnur
bílasali hér í Reykjavík, en hann
er nú látinn fyrir nokkru. Davíð
var tvíkvæntur. Fyrri kona hans
var Jóna Ingimarsdóttir, og áttu
þau þrjá syni. Seinni kona hans
var Anna Einarsdóttir, og áttu
þau hjónin fimm syni. Halldór —
Gunnar Dal — rithöfundur og
kennari. Hann giftist Pálínu Guð-
varðardóttur og átti með henni
þrjá syni. Þau slitu samvistum.
Síðan gekk hann að eiga Maríu
Sigurðardóttur, en er nú giftur
Elísabet Linnet. Anna, gift Sören
Jónssyni, deildarstjóra, og eiga
þau eina dóttur. Garðar, bílasali
og sameignarmaður Davíðs bróður
síns í fyrirtækinu Davíð Sigurðs-
son hf. Hann er giftur Elínu Guð-
brandsdóttur, og eiga þau fimm
börn. Guðmann Heiðmar ókvænt-
ur, en á einn son. Soffía Sigurrós
var gift Dagfinni Stefánssyni,
flugstjóra, og eiga þau tvö börn.
Dóttir Soffíu, Inga Björk, var að
mestu alin upp hjá Margréti
ömmu sinni, og var hún henni
einkar kær.
Fyrir 46 árum eða fljótlega eftir
að ég kom til Reykjavíkur, kynnt-
ist ég Margréti, þar sem hún var
systir unnustu minnar. Þá þegar
tókst með okkur góð vinátta, er
hélst til hins síðasta. Það var mjög
kært með þeim systrum þó ald-
ursmunur væri talsverður. Á þess-
um árum komum við oft til Mar-
grétar, en hún bjó þá í lítilli íbúð á
Laugavegi 76. Við Unnur fengum
þar inni um tíma, þó þröngt væri
sumarið 1940, en það sumar gift-
um við okkur. Margrét vann þá og
lengi síðar við ýmiss konar störf á
Rannsóknarstofu Háskólans. Síð-
ar keypti Margrét sér litla íbúð í
Drápuhlíð 44, og þar bjó hún þar
til hún veiktist á sl. ári.
Það er ekki auðvelt að lýsa fyrir
því fólki, er nú byggir þetta vel-
ferðarþjóðfélag, aðstöðu einstæðr-
ar móður með barn á kreppuárun-
um fyrir stríð, en Margrét hafði
tekið Halldór son sinn með sér til
Reykjavíkur, og hann bjó þar með
móður sinni, þar til hann hafði
lokið langskólanámi.
Við hjónin lögðum oft leið okkar
til Margrétar ekki sízt ef eitthvað
blés á móti, og þar fengum við
oftsinnis andlegan styrk, sem hún
átti svo mikið af. Og hún veitti
okkur sýn inn í þá framtíð er síðar
beið okkar. Hún var þeirri gáfu
gædd að sjá fyrir óorðna hluti og
átti því auðveldara með að ráða
fram úr þeim viðfangsefnum sem
við var að glíma. Fyrir þessar
stundir vil ég nú þakka mágkonu
minni að leiðarlokum.
Gunnar Friðriksson
Sumardagurinn fyrsti varð
hennar síðasti dagur hér. Hann
var rétt liðinn þegar amma Mar-
grét var kvödd héðan. Hennar
sumar kallaði að annars staðar
frá. Tilhlökkunin sem hafði búið
um sig undanfarnar vikur, að
hitta hana aftur er voraði, fölnaði
í jarðneskum skugga hennar.
Ömmustelpa hef ég verið frá
fyrstu tíð og þótt árin færðust yf-
ir, þá varð engin breyting þar á.
Samverustundir þær sem við átt-
um forðum er hún sagði mér
Fræðsluráð skorar á menntamálaráðuneyti:
Bætt verði úr
tækjaskorti Kenn-
araháskólans
FRÆÐSLURÁÐ Reykjavíkur sam-
þykkti affundi sínum 18. apríl síðast-
liðinn að beina eindreginni áskorun til
menntamálaráðuneytisins um að ráða
bót á tækjaskorti Kennaraháskóla ís-
lands til tölvukennslu, en hann hefur
meðal annars valdið því, að hætta varð
við námskeið til endurmenntunar
kennara, sem fyrirhugað var nú á
vormisseri. í frétt Morgunblaðsins um
það kom meðal annars fram að aðeins
ein tölva er f eigu skólans eins og
stendur.
I tillögu formanns að bókun sem
samþykkt var á fundinum með
fimm samhljóða atkvæðum, en tveir
sátu hjá, segir:
„Þann 10. janúar sl. gerði fræðslu-
ráð samþykkt um notkun tölva og
myndbanda í skólum borgarinnar. I
samþykkt þessari var kveðið á um
samstarf við menntamálaráðuneyt-
ið um framgang málsins. í viðræð-
um við fulltrúa ráðuneytisins hefur
komið fram, að þeir telja að líta beri
svo á að námskeiðahald vegna und-
irbúningsmenntunar kennara í
tölvufræði og meðferð tölvubúnaðar
sé grundvallaratriði er uppfylla
verði áður en hægt sé að hefja al-
menna notkun tölvunnar og kennslu
í meðferð hennar meðal nemenda í
skólunum.
Svo illa er nú búið að Kennarahá-
skóla íslands að hann hefur þurft að
hætta við boðað tölvunámskeið, sem
halda átti fyrir starfandi kennara
nú á vormisseri, þar eð ekki hefur
fengist fjármagn til kaupa á tölvum
til kennnslunnar. Af þessu tilefni
beinir fræðsluráð þeirri eindregnu
áskorun til menntamálaráðu-
neytisins að það beiti sér fyrir því
að Kennaraháskóli íslands, sem er
rétti aðilinn til að standa skipulega
að samræmdri menntun og endur-
þjálfun kennarastéttarinnar á þessu
sviði, fái nausynlegar fjárveitingar
til að rækja það hlutverk sitt og að
upppfyllt verði þar með um leið
grundvallarskilyrði fyrir því að
skólarnir geti almennt gefið nem-
endum sínum kost á að tileinka sér
nýja tækni og ný vinnubrögð sem
útbreiðsla tölvunotkunar í skólum
myndi hafa I för með sér.“
ævintýr, við báðum bænir og hún
signdi mig, þegar farið var í
hreina nærskyrtu, eru mér jafn
nálægar og þær stundir sem við
áttum saman hin síðustu ár.
Þeirri ástúð og umhyggju sem ég
varð aðnjótandi frá upphafi mun
ég ætíð búa að og vera þakklát
fyrir.
Æfi ömmu var orðin löng og
hafði oft á tíðum verið ströng.
Þegar við spjölluðum saman bar
oft á góma lifnaðarhætti hinna
gömlu daga, sem eru okkur yngra
fólkinu svo framandi. Samanburð-
ur á lífsbaráttu þeirra eldri og
okkar er svo mikilfenglegur að
ekki er annað hægt en að fyllast
aðdáun og þakklæti til alls þess
fólks sem nú er óðum að hverfa
héðan, fyrir þá velsæld og þann
andlega auð sem það hefur látið
okkur í té.
Framkoma ömmu einkenndist
af góðvild og veivilja. Hún lagði
ekki mikið uppúr að safna að sér
veraldlegum hlutum, heldur jók
hún stöðugt sinn andlega sjóð; og
þrátt fyrir lítil auraráð skorti
hana ekki gjafmildina. Flestar
gjafir sem henni voru gefnar, gaf
hún áfram til annarra, því hún
gladdist yfir að eiga eitthvað til að
gefa öðrum. Þegar hún lagði sjálf
upp í „kaupstaðarferð" til gjafa-
kaupa, þá sóttist hún ávallt eftir
því besta sem völ var á, þótt svo
fjárhagurinn leyfði það varla.
Hún bar næmt skyn á fegurð og
gæði, ekki síður mannfólks en
hluta og var fljót að segja til um
manngerðir þótt það tæki aðra
langan tíma að gera sér grein
fyrir að hún hafði á réttu að
standa.
Gestrisni hennar og góð ráð
voru oft þegin af fólki sem leitaði
til hennar með vandræði sín, eða
bara leit inn. Þá var undantekn-
ingalaust hellt uppá könnuna og
hvort sem það var með sandköku-
bita eða bara molasopi. Mun
margur hafa farið frá henni létt-
ari í lund fyrir bragðið.
Þegar illa áraði hjá henni
sjálfri, setti hún sitt traust á Guð
og sagðist hafa sannreynt að
Hann hjálpaði. Til dæmis hafði
hún eitt sinn áhyggjur af því hvað
hún gæti haft í matinn, en hugsaði
með sér að Guð mundi örugglega
senda sér eitthvað og skrapp síðan
út. Þegar hún kom heim aftur var
komin stóreflis lúða í eldhúsvask-
inn. Þá hafði einhver gamall
kunningi, sem hún hafði ekki séð í
fjölda ára skotist með þetta rétt á
meðan hún fór frá.
Amma var hógvær að eðlisfari
þrátt fyrir stórmennsku og höfð-
ingsskap. Það lýsir henni ef til vill
best að einhverju sinni bað hún
um að það yrði ekkert lof borið á
hana, hvorki í ræðu né riti að
henni látinni. Hins vegar hlýtur
hverjum og einum sem þekkti
eitthvað til hennar að vera það
ljóst, að jafnvel þurrustu
heimildaskrif hljóta að einkennast
af góðvild hennar. Þannig vilja
hinir mestu láta sem minnst á sér
bera.
Sú lífsskoðun sem amma hafði,
hefur haft sín áhrif á mig og gerði
hún mér það meðal annars ljóst,
hvað það er í þessu lífi sem skiptir
máli og leggja beri rækt við og svo
hitt hversu minna er vert og það
er ekki svo lítið veganesti á iífs-
leiðinni.
Stefnumót við skilnaðarstund er
óumflýjanlegt, þó það sé ekki í
okkar valdi að ákveða stað eða
stund. Við amma áttum margar
skilnaðarstundir að baki og óttinn
við að hver þeirra yrði sú síðasta,
gerði ávallt vart við sig. Þó megn-
aði hann að gera endurfundina
enn gleðilegri og þeir endurfundir
urðu svo margir, að það næstum
hyllti undir þá óraunsæju von, að
þar yrði endalaust framhald á.
Samt er okkar síðasta skilnaðar-
stund að baki og ef til vill verður
aðskilnaðurinn lengri í þetta
skiptið en nokkru sinni fyrr, en ég
er ekki í nokkrum vafa um að ef
hún getur þar nokkru um ráðið, þá
mun amma Margrét bíða mín og
tilhlökkunin að hitta hana dafnar
á ný.
Að lokum biðjum við systkinin
þess að Guð verði með ömmu
okkar í ljósi hinna björtu sumar-
nótta sem fylgja henni á leið.
Inga og Stefán
t
Innilegar þakkir tyrir samúö og hlýhug viö andlát og útför
HARALDAR ADÓLFSSONAR.
Sýta Dal Siguröardóttir,
Ingibjörg Jóhannesdóttir,
börn, tengdabörn og
barnabörn.
t
Þökkum innilega auösynda samúö og vlnarhug vegna andláts og
útfarar móöur okkar, tengdamóöur og systur,
JÓNÍNU GUDJÓNSDÓTTUR,
Njaröargötu 37.
Elínborg Guöjónsdóttir,
Guðjón Reynisson,
Guörún Reynisdóttir,
Sigurður Reynisson,
Guörún Guöjónsdóttir.
Skarphéóinn Árnason,
Laufey Magnúsdóttir,
Ragnar Þorsteinsson,
Kristjana Guömundsdóttir,
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúð og vinarhug viö andlát og
utfor moöur okkar og tengdamóöur,
MAGNÚSÍNU FRIÐRIKSDÓTTUR,
Auóarstra ti 5.
Einar Hannesson, Helga Jónsdóttir,
úgmundur Hannesson, Ragnhildur Sigurjónsdóttir,
Magnús Geirsson, Hansína Hannesdóttir,
Haraldur Haraldsson, Vigdís Hannesdóttir,
Ragnar Jakobsson, Guöbjörg Hannesdóttir,
Árni Hannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
OSVIKINN
GÆÐINGURI
íslensk framleiðsla
fyrir íslenskar
aðstæður
FÁLKINN
SUÐURLANDSBRAUT8
SÍMI 84670