Morgunblaðið - 27.05.1983, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. MAÍ1983
Móðir okkar. +
kristjana GUOBRANDSDÓTTIR norddahl,
lést á Hrafnistu 25. þ.m. Gunnar Davfösson, Jónfna Finsen, Guömundur Grétar Norödahl.
+
Konan mín, móðir og dóttir okkar,
VIGDÍS PÁLSDÓTTIR,
Ysta-Skála, Vestur-Eyjafjöllum,
andaöist í Borgarspítalanum 25. maí 1983.
Einar Sveinbjarnarson,
Páll V. Einarsson,
Sigríður Anna Einarsdóttir,
Guólaugur S. Einarsson,
Sigurjón Einarsson,
Þorbjörg og Páll H. Wium.
+
Maöurinn minn og faöir okkar, tengdafaöir og afi,
BJARNI BRYNJÓLFSSON,
Lindartúni, Vestur-Landeyjum,
veröur jarösettur frá Akureyrarkirkju laugardaginn 28. maí kl. 14.
Elín Guöjónsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
GUÐRÍÐUR O. JÓNSDÓTTIR
frá Tröó, Álftanesi,
vistkona á Hrafnistu, Hafnarfirói,
veröur jarösungín frá Þjóökirkjunni í Hafnarfirði, föstudaginn 27.
maí kl. 10.30 f.h.
Magnús Sveinsson
og systkinabörn.
Móöir mín,
+
GUÐRÚN HELGADÓTTIR
frá Steinum, Vestmannaeyjum,
veröur jarösungin frá Landakirkju laugardaginn 28. þ.m. kl. 2 e.h.
Fyrir hönd vandamanna.
Unnur Eyjólfsdóttir.
+
Eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi,
ÞÓRARINN VILHJÁLMSSON,
LHtu-Tungu,
sem lést á heimili sínu 18. maí sl. veröur jarösunginn frá Arbæj-
arkirkju í Holtum laugardaginn 28. mai kl. 2.
Aöalheióur Þorsteinsdóttir,
börn, tengdsbörn og barnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug vegna fráfalls
EGGERTS KARLSSONAR,
framkvæmdastjóra,
Glæsibæ 19.
Sérstakar þakkir færum viö Björgunarfélaginu hf. fyrir sýnda virö-
ingu. Þakkir eru einnig færöar björgunar- og hjálparsveitum svo
og þeim fjölmörgu sem á elnn eöa annan hátt veittu aöstoö sína.
Ingibjörg Friöriksdóttir og synir,
foreldrar, systkini
og aórir aöstandendur.
+
Þökkum af alhug auösýnda samúö og vináttu viö andlát og útför
móöir okkar, tengdarróöur og ömmu,
ARNDÍSAR BENEDIKTSDÓTTUR,
Norðurbrún 1.
Sérstakar þakkir færum viö starfsfólki Hafnarbúöa fyrir umhyggju
þess og hlýju.
Benedikta Sigmundsdóttir,
Júlía Einarsdóttir, Kár Guómundsson,
Freygerður Pálmadóttir, Sigurgeir Þorkelsson
og barnabörn.
Ingibjörg Br. Ólafs-
dóttir — Minning
í dag verður föðursystir mín,
Ingibjörg Br. Ólafsdóttir til mold-
ar borin. Hún var fædd 29. mars
1907 á Fáskrúðsfirði, en bjó nær
allan sinn aldur í Reykjavík. For-
eldrar hennar voru Ölafur Odds-
son ljósmyndari og Valgerður H.
Briem. í Reykjavík bjó fjölskylda
Ingibjargar lengst í Þingholts-
stræti 3, þar sem ólafur hafði
einnig aðstöðu til Ijósmyndunar,
meðan hann stundaði þau störf.
Börnin urðu alls 9 og komust 7
upp.
Amma og íja minntust oft
góðra stunda, þegar hópurinn var
allur saman, og hreifst ég svo með
þeim, að mér fannst sem ég hefði
verið þar sjálfur og notið þeirrar
gáskafullu en græskulausu gleði,
sem þá ríkti. íja var elst systkina
sinna og fannst það leggja tölu-
verða ábyrgð á sínar herðar. Kom
það fram í öllu lifi hennar síðar.
Bjuggu þær saman, amma og hún,
meðan báðar lifðu, og vék íja nán-
ast ekki frá henni. Var oft heldur
þröngt í búi hjá þeim mæðgum, en
fyrir því fann ekki nokkur maður,
sem þangað kom. Þvert á móti.
Hverjum gesti fannst, sem hans
hefði verið lengi beðið og ærið til-
efni til að gera sér dagamun vegna
komu hans. Það var nýnæmi fyrir
mig, smástrákinn, að vera talinn
til manna, þegar mig bar að garði,
og af því tilefni skyldi dekkað borð
með besta postulíni, sem fannst,
með góðgæti á borð við kex með
brenndum glassúr í öndvegi.
íja, frænka mín, var ein af þeim
manneskjum, sem ég hef tekið
mestu ástfóstri við. Til hennar og
Valgerðar, ömmu minnar, fannst
mér einatt best að leita, þegar
heimurinn gerðist stærri en svo,
að strákpjakkur gæti við hann
ráðið. Það var ekki fyrr en löngu
eftir að ég kom til þeirra fyrst, að
ég áttaði mig á hve litlu þær höfðu
úr að spila og kaup á glassúreruð-
um smákökum handa mér voru vís
til að þrengja kost þeirra sjálfra
verulega. En það var þeirra gald-
ur, að allt slíkt fór framhjá mér.
Mér fannst leiguíbúðin undir þaki
að Njálsgötu 72 einn herlegasti
staður hér á jörð. Svo mikið þótti
mér til hans koma, að ég notaði
hann einatt í mannjöfnuði. Ef
kunningi minn sýndi mér stoltur
glæsivagn, sem faðir hans var bú-
inn að koma sér upp, fór ég á móti
með strák til Iju og ömmu og
kynnti þær fyrir honum og þóttist
að fullu hafa jafnað metin. Nú eru
þær báðar farnar. Og þar sem til
hlýtur að vera endanlegt réttlæti,
þar sem maður að lokum uppsker
eins og sáð var, hefur þeim verið
tekið af þeirri takmarkalausu
hlýju og gestrisni, sem fyllti
sérhver þeirra jarðnesku húsa-
kynni.
Davíð Oddsson
Föðursystir mín, ingibjörg Br.
Ólafsdóttir, var fædd 29. mars
1907. Foreldrar hennar voru ólaf-
ur Oddsson, ljósmyndari og ætt-
fræðingur, og kona hans, Valgerð-
ur Haraldsdóttir Briem. Þau áttu
mörg börn, og var Ingibjörg elst
þeirra. Ingibjörg missti föður sinn
árið 1936. Hún hélt síðan heimili
með móður sinni í mörg ár. Val-
gerður, amma mín, lést árið 1961,
en þá hafði Ingibjörg annast hana
og hjúkrað henni um alllangt
skeið. Ingibjörg vann síðan ýmis
störf, uns heilsu hennar tók mjög
að hraka. Síðustu árin var hún í
opinberum sjúkrahúsum og naut
þar lofsverðrar umönnunar. Hún
andaðist 18. maí sl.
Amma og Ingibjörg, frænka
mín, voru vinmargar og þær tóku
hiýlega og af rausn á móti gestum.
Þangað komu margir og oft var
þar glatt á hjalla, enda var frænka
glaðsinna og létt í lund. Ég kom til
þeirra reglulega í mörg ár. Minn-
ist ég þess nú, hversu hlýlega var
tekið á móti gestum, ekki síst
börnum. Naut ég þess ríkulega, og
einnig reyndar mörg önnur börn.
Mér mun það lengi í minni,
hvernig Ingibjörg frænka sagði
börnum sögur. Á skammri stundu
hvarf raunveruleikinn og maður
sveif inn í ríki furðuheima, þar
sem fegurðin og gleðin búa — og
þar var gott að vera. Enn þann
dag í dag er það notaleg tilfinning
að hverfa þangað í huganum frá
amstri hversdagsins í fylgd minn-
ar góðu frænku.
Allt það, sem frænka mín gerði
fyrir mig, verður ekki rakið hér,
en það vil ég nefna, að hún var ein
þeirra, er mér hafa reynst best á
lífsleiðinni. — Ég bið góðan guð að
annast nú Ingibjörgu Br. Ólafs-
dóttur, frænku mína.
Ólafur Oddsson
Magnús Konráðs-
son — Kveðjuorð
Hinn 18. þessa mánaðar lést
Magnús Konráðsson, rafvirkja-
meistari, eftir harða baráttu við
erfiðan sjúkdóm. Magnús var einn
af aðalhvatamönnum að stofnun
Samtaka gegn astma og ofnæmi
og var kjörinn fyrsti formaður
þeirra. Embætti formanns gegndi
hann síðan fimm fyrstu árin eða
frá 1974 til 1979. Sem aðalmerk-
isberi samtakanna á fyrstu árum
þeirra vann hann ötullega að mál-
efnum astma- og ofnæmissjúkl-
inga og byggði traustar undirstöð-
ur undir það starf sem samtökin
inna af hendi í dag. Öll störf sín
fyrir samtökin vann Magnús af
miklum áhuga og sérstakri alúð og
kom í örugga höfn mörgum brýn-
um málefnum, öllum astma- og
ofnæmissjúklingum til hagsbóta.
Eftir að Magnús lét af starfi
formanns, gegndi hann til dauða-
+
Þökkum innilega samúö og vinarhug viö andlát og útför eigin-
manns mtns og fööur okkar,
KRISTMUNDAR SIGFÚSSONAR
Ólöf Ólafsdóttir,
synir og tengdadntur.
dags embætti formanns minn-
ingar- og styrktarsjóðs samtak-
anna. Með Magnúsi hafa samtökin
misst mætan félaga og baráttu-
mann og um leið og við þökkum
honum frábær störf í þágu okkar,
sendum við eftirlifandi eiginkonu
og börnum innilegar samúðar-
kveðjur.
Stjórn Samtaka gegn
astma og ofnæmi.
+
Þökkum auösýnda samúö og hlýhug við andiát og jaröarför
GYÐU TÓMASDÓTTUR,
Drafnarstíg 2, Reykjavfk.
Ingólfur Hannesson,
Þóranna Hafdís Þórólfsdóttir, Bjarni Magnúsaon,
og börn.
Ullarvinnslan Lopi sf.
Súöarvogi 4
Lokaö í dag vegna jarðarfarar,
RÚNARS SIGURÐAR
HALLDÓRSSONAR.
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, ad
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast ó í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. f
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu tii-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.