Morgunblaðið - 29.05.1983, Blaðsíða 18

66
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. MAÍ 1983
Hann er heima á morgnana
— hún síðdegis
Við áttum nú fyrir skömmu við-
tal hérna á síðunni við ung hjón,
sem hafa snúið við hinum hefð-
bundnu hlutverkum í fjölskyld-
unni, hún vinnur úti, hann annast
heimilið og gætir barnanna. í dag
tökum við tali ung hjón, sem
skipta jafnt á milli sín fjáröflun-
inni og heimilisgæzlunni. Þau
heita Kristín Sverrisdóttir og
Gunnar Bjarnason. Hún er sér-
kennari, hann húsasmiður. Þau
eiga einn son, Sverri, 15 mánaða
gamlan. Við mælum okkur mót,
keyrum vestur á Öldugötu og
hlaupum upp stigana með spurn-
ingar í hjarta um það heimilisform,
sem er iðkað á efstu hæðinni.
Við: Hvernig er verkaskipting-
in hjá ykkur?
Gunnar: Það er einfalt mál.
Kristín breytti stöðu sinni 1
hálfa stöðu og ég er heima á
ishaldinu þegar Gunnar fer út á
land?
Gunnar: Sem betur fer hefur
það bara komið einu sinni fyrir
og þá hljóp mágkona mín undir
bagga. Hún býr uppi í Breiðholti
og mér fannst ég þurfa að keyra
mikið dagana, sem Gunnar var
ekki heima. Ég gæti ekki hugsað
mér að vera í fullri vinnu og
þurfa alltaf að rífa barnið upp
fyrir allar aldir.
Við: Hvernig kunnið þið við
þetta fyrirkomulag?
Gunnar: Mér finnst þetta voða
gaman. Sverrir þekkir mig eins
vel og mömmu sína. Ég get
fylgzt með framförunum hjá
honum. Það er líka mikill munur
að vera úthvíldur frá vinnunni
og vera vel fyrir kallaður þegar
ég mæti í vinnuna á ný.
Kristín: Hann nýtur Sverris
eins vel. Svo mér finnst það ekki
skrítið þótt sumir hiki.
Við: Hvernig fer með húsverk-
in. Skiptið þið þeim með ykkur?
Gunnar: Kristín skipuleggur
þetta og ég geri það, sem hún
segir. Verkin skiptast á milli
okkar. Ég geri hreint og laga til
og þvæ upp. Ég var ekki alveg
óvanur heimilisstörfum. Ég bjó
einn áður en við giftumst og sá
um mig sjálfur.
Kristín: Hann eldar líka morg-
unmatinn. Ég er heima síðdegis
og þess vegna elda ég kvöldmat-
inn. Einu sinni t.d. bakaði Gunn-
ar bollur. Það var allt fullt af
bollum þegar ég kom heim,
ofsalega góðum.
Við: Er þessi skipan fjárhags-
lega hagstæð?
Kristín: Við vorum bæði í fullu
starfi síðastliðið ár og nú Þurf-
Kristín, Gunnar og Sverrir
meðan hún vinnur. Svo er hún
heima meðan ég fer að vinna.
Kristín vinnur við Heyrnleys-
ingjaskólann. Hún var yfirkenn-
ari í fyrra en kennir eingöngu
núna.
Kristín: Það er ljómandi gott.
Gunnar er í rúmlega hálfri
vinnu núna. Hann er sjálfs sín
húsbóndi og getur samið um
vinnuna við samstarfsmenn
sína.
Gunnar: Það gæti auðvitað
verið erfitt að vera svona lítið í
vinnu, það fer eftir verkefnum.
T.d. getur orðið erfitt fyrir einn
mann að valda vissum verkum
svo sem loftaklæðningu og þess
háttar. Ég hef lítið þurft að fara
út á land í vetur, en oft áður
vann ég vikum saman í burtu.
Við: Hvað gerist þá í heimil-
miklu betur en hann myndi gera
ef hann sæi hann ekki fyrr en
hann kemur heim á kvöldin og er
orðinn þreyttur eftir vinnuna.
Við: Svo þið eruð bæði sátt við
þessa skipan?
Kristín: Já, mér finnst gott að
vinna úti og vera ekki alltaf
heima. Það er tilbreyting. Mér
fannst við þurfa að gæta barns-
ins sjálf en mig langaði ekki að
hætta að vinna úti. Starfið er
skemmtilegt og ég hef ákveðna
starfsmenntun, sem mér finnst
rétt að nýta.
Gunnar: Það flökraði að mér í
fyrstu að það væri ómögulegt að
vera í hlutastarfi. En nú sé ég
hvað ég fæ mikið í staðinn. Mér
fannst ég vera ómissandi í vinn-
unni en hérna heima átti ég að
vinna verk, sem ég kunni ekki
um við að greiða skatta af þeim
tekjum. Manni bregður við á
meðan. Við hefðum viljað hafa
staðgreiðslukerfi. En við vissum
fyrirfram að þetta myndi verða
svona og vorum búin að leggja fé
til hliðar til að mæta því. Ef við
hefðum verið að byggja hefði
þetta ekki gengið.
Gunnar: En þetta er betra við-
víkjandi sköttunum. Ef annað
okkar ynni fyrir öllum tekjunum
þyrfti að borga hærri skatta af
sömu tekjum. Þetta er brotalöm
í skattakerfinu.
Kristín: Já, það er refsing við
þau, sem vinna ein fyrir heimil-
um og sumum hentar það bezt.
Við: Hvernig hefur fólk tekið
þessu skipulagi ykkar?
Kristín: Þegar ég sagðist vera
farin að vinna spurðu allir hver
AF STAÐ!
Þrenningarhátíð Matt. 28:18—20
Á þrenningarhátíð eru okkur gefin að íhugunarefni síðustu
fyrirmæli Jesú til lærisveinanna, áður en hann hvarf sjónum
þeirra. Sem lærisveinar Krists fáum við einnig þetta sama
hlutverk: Að gera alla að lærisveinum hans.
Fyrstu lærisveinarnir hlýddu meistara sínum og fóru af
stað. Þeir létu mótlætið ekki aftra sér frá því að vitna um
hinn upprisna frelsara. Þeir skírðu og kenndu, og kristnin
breiddist út um heiminn — allt til íslands.
Við hljótum að finna til ábyrgðar í þessu hlutverki. Það
felur í sér kröfu Drottins um að við berum honum vitni í orði
og verki, styðjum útbreiðslu kristindómsins úti um heim og
framgang hans á landi okkar. Svo afdráttarlaust er boðið:
Farið! Engar skýringar, ekkert rúm fyrir afsakanir.
Ekki er undarlegt, þótt okkur finnist við oft ekki ráða við
þetta hlutverk, sem okkur er falið. Og víst er, að við vinnum
enga sigra ef við förum í eigin mætti — við finnum aldrei
neitt það upp hjá sjálfum okkur er geti áunnið menn til
fylgdar við Krist.
Enda sagði hann meira en „farið": „Eg er með yður“ er
loforð hans til alira þeirra, sem í veikum mætti vilja vera
vottar hans og taka þátt í útbreiðslu Guðsríkis hér á jörð.
Já, hann heitir að vera með hverjum þeim, sem vill vera
hans og vitna um hann. Fyrir " nlagan anda er hann með
lærisveinum sínum — styrki. i þjónustunni, fylgir vitnis-
burði þeirra eftir og skapar trúna í hjörtum þeirra, sem heyra
fagnaðarerindið.
Okkur hættir oft til þess að líta á boðbera Krists sem
fámennan hóp í vonlausu verkefni. En það er ekki vonlaust —
hann er með! Hann er sá, sem á allt vald á himni og á jörðu —
hann er Guð! Þess vegna eru lærisveinar Jesú ekki vonlaus
minnihlutahópur, heldur liðsmenn hins eilífa sigurvegara yfir
illsku og dauða. Þess vegna förum við af stað með fagnaðarer-
indið — í krafti nálægðar Guðs i Heilögum anda.
passaði barnið fyrir mig. Flestir
gerðu ráð fyrir því að mamma
passaði það. Þetta er hugsana-
gangurinn í þjóðfélaginu. En ég
skil ekki hvers vegna mamma
mín ætti að passa mitt barn og
vera bundin yfir því þegar hún
er búin að vera bundin yfir sín-
um börnum. Mér finnst konur
hrifnari af þessu fyrirkomulagi
en karlar, þeir eru dálítið tor-
tryggnir, finnst mér, ég veit ekki
hvort það er rétt hjá mér.
Við: Ætlið þið að halda þessu
skipulagi í framtíðinni?
Gunnar: Ég er til í það. Ég er
ekkert ákafur í að vinna myrkr-
anna á milli úti í bæ. En það er
kannski gott fyrir Sverri að fara
á barnaheimili eða í leikskóla
þegar hann verður svolítið eldri.
Núna þarf hann mikið á því að
halda að vera heima.
Kristín: Það er afskaplega gott
fyrir okkur öll að hafa þetta
svona núna. Á þessum árum
myndast svo mikil tengsl við
barnið og grundvöllur er lagður
að svo mörgu í þroska þess.
Við: Teljið þið að þetta skipu-
lag sé að færast í aukana?
Kristín: Ég held að það sé al-
gengt að fólk skipti eitthvað með
sér verkum. En aðstæður eru
margar og mismunandi og hver
og einn verður að finna það sem
bezt hentar.
Við: Þið eruð bæði alin upp við
kristið heimilishald og takið
þátt í kristilegu starfi. Finnst
ykkur kristin trú segja eitthvað
um skipan í heimilishaldi?
Kristín: Kristin trú felur í sér
gagnkvæma tillitssemi, skilning
og virðingu.
Gunnar: Páll postuli talar um
að við eigum að þjóna hvert öðru
með kærleika. Það gildir einnig
um heimilið.
Sumarið’83
ÞÁ ER þessi starfsvetur á
enda runninn. Prófum í skól-
um er lokið eða í þann veginn
að ljúka og flest félagssam-
tök og söfnuðir gera hlé á
starfsemi sinni yfir sumar-
mánuðina. Hjá flestu skóla-
fólki tekur við tími sumar-
vinnu og hjá öðrum ein-
hverskonar frítími frá hefð-
bundnu lífsmynstri, a.m.k.
einhvern hluta sumarsins.
Af öllum þeim fjölda sem
þátt tók í ýmiss konar félags-
starfi síðastliðinn vetur eru
alltaf einhverjir, sem ekki sjá
sér fært, einhverra hluta
vegna, að halda áfram þátt-
töku sinni þar næsta vetur.
Margir, einkum unglingar,
telja sig ekki eiga heima í
sínum gamla félagshópi við
upphaf starfs að hausti, enda
að þeirra áliti bæði sumrinu
eldri og reyndari.
Margir, sem tekið hafa
þátt í kristilegu starfi í vetur,
eiga þess ekki kost í sumar að
sækja sér styrk í samfélagi
trúaðra. Sumir vinna fjarri
heimahögum sínum, jafnvel í
auðninni á hálendi landsins.
Aðrir eru á ferð og flugi og
eiga heldur ekki kost á slíku
samfélagi. Við, sem sjáum
um þessa síðu, óskum öllum
landsmönnum Guðs blessun-
ar á þessu sumri, hvar sem
þeir eru komnir og minnum
þá á, að þeir eru ekki einir.
Jesús sagði: „Verið óhræddir
... Ég er með ykkur alla
daga.“
BIBLIULESTUR vikuna 29. mai - 4. júní
Sunnud. 29. maí:
Jóh. 3:1-15
a) Ath. hvað v. 5—8 kenna
okkur um skírnina og Heilag-
an anda.
b) V. 14—15 lýsa hlutverki
Krists í heiminum með tilvís-
un í mynd úr GT.
Mánud. 30. maí:
I. Þess. 4:13—18
a) V. 13—14: Kristnir menn
allra tíma verða með í eilífu
ríki Krists.
b) Hversu bókstaflega er
okkur ætlað að taka lýsing-
una í v. 15—18?
Þriðjud. 31. maí:
I. Þess. 5:1—11
a) Hugfestum v. 2! Enginn
getur sagt fyrir hvenær dagur
Drottins kemur!
b) V. 6 og 9: Guð ætlar öllum
sáluhjálp — en erum við vak-
andi í honum?
Miðvikud. 1. júní:
I. Þess. 5:12—28
a) íhugum og tökum til
okkar áminningarnar í v.
12-22.
b) V. 24 minnir okkur á, á
hverjum trúin byggist — á
guði en ekki okkur.
Fimmtud. 2. júní:
II. Þess. 1:1—12
a) Á v. 3 einnig við um okkur
— eða eigum við e.t.v. ekki
þennan kærleika?
b) V. 8—9 flytja alvarlegan
boðskap — dómsboðskap.
Hvað segja þau okkur um
ábyrgð og alvöru þess, að lifa
ekki Kristi í þessu lífi?
Föstud. 3. júní:
II. Þess. 2:1—17.
a) V. 1—3 eiga beint erindi
til okkar — að taka orð Guðs
fram yfir gaspur manna um
tímasetningu heimsendis og
dómsdag. ítrekað í v. 15.
b) Hins vegar megum við
íhuga, hvort tákn síðustu
tíma eru að koma fram?
Laugard. 4. júní:
II. Þess. 3:1—18
a) í frumkirkjunni var safn-
aðaragi nauðsynlegur til
varðveislu einingar safnaðar-
ins á réttum trúargrundvelli.
En hvað um kirkju okkar?
b) V. 10—12: Engum á að líð-
ast að vera sníkjudýr á trú-
arsystkinum. Hér er einungis
verið að tala um það, þegar
menn geta unnið, en nenna
því ekki, og bera við hlutverki
í söfnuðinum — sem söfnuð-
urinn hefur þó ekki kallað þá
til.