Morgunblaðið - 29.05.1983, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. MAÍ 1983
71
Útvegum fólk með
skömmum fyrirvara
Rætt við Steinunni
Björk Birgisdóttur
hjá Liðsauka hf.
„Ég skal nefna þér dæmi. Þaö
hringdi maður í morgun sem var
í stökustu vandræðum. Síma-
stúlkan í fyrirtæki hans veiktist
skyndilega og hann þurfti nauð-
synlega að fá einhvern til að
leysa hana af. Og eftir kiukku-
stund eða svo var starfsmaður
frá okkur mættur á staöinn og
farinn að svara í símann."
Þaö er Steinunn Björk Birg-
isdóttir hjá afleysingaþjónust-
unni Liösauka hf. sem er aö
fræða blaðamann Mbl. um starf-
semi þeirra á Hverfisgötu 16a.
Og áfram heldur Steinunn.
„Þetta gengur þannig fyrir sig
að til okkar kemur fólk sem hef-
ur áhuga á því aö vinna í afleys-
„Biðjum þess öll,
að bankar þínir dafni“
Sumarið er komið og „Nú
verður aftur hlýtt og bjart um
bæinn“, eins og Tómas Guð-
mundsson segir í kvæði sínu
fræga „Austurstræti". Ólafur K.
Magnússon ljósmyndari Mbl. var
sem oft áður á ferðalagi um
strætið okkar fræga, sennilega í
þeim tilgangi að festa á filmu
vegfarendur sem ekki sjást á
hverjum degi í miðbænum nú-
orðið, þörfustu þjóna okkar áður
fyrr, íslenska hesta. En hann
hefur ekki getað stillt sig um að
smella af einni mynd af banka-
stjórum Seðlabankans í hádeg-
isgöngu sinni, þeim Jóhannesi
Nordal og Davíð ólafssyni. Þeir
félagar eru glaðir á svip í góða
veðrinu, kannski þeir séu að
hugsa um aðra ljóðlínu úr Aust-
urstræti Tómasar, sem hljóðar
svo: „Biðjum þess öll, að bankar
þínir dafni."
ingum og skráir sig. Nafniö eitt
er ekki nóg, það verður aö gera
grein fyrir menntun sinni og fyrri
störfum og sanna hæfni sína.
Með öðrum oröum, við verðum
að vita hvaöa störf fólk getur
gengið inn í með svo til engum
fyrirvara. Á hinum kantinum eru
þaö svo fyrirtækin sem til okkar
leita þegar starfsmann vantar til
afleysinga. Við erum eins konar
miðstöð sem tengir saman
þessa tvo hópa.“
— Þjónustumiöstöð, segiröu.
En hver borgar fyrir þjónustuna?
„Fyrirtækin eingöngu. Skrán-
ing einstaklinga er þeim alger-
lega að kostnaöarlausu. Raunar
má líta svo á að það fólk sem er
á skrá hjá okkur vinni hjá Liös-
auka. Viö sjáum um aö greiða
þessu fólki fyrir afleysingavinn-
una; sendum fyrirtækjunum
reikning fyrir útselda vinnu,
borgum einstaklingunum, sjáum
um orlof og önnur launatengd
gjöld. Og tökum auðvitað þókn-
un fyrir okkar þjónustu.
En þetta gildir eingöngu um
afleysingaþjónustuna, það er að
segja störf sem fólk vinnur
kannski frá hálfum degi upp í tvo
mánuöi. Þegar fólk er farið aö
vinna lengur er yfirleitt um aö
ræða ráðningu til skamms tíma
og þá fer fólk á launaskrá hjá
viðkomandi fyrirtæki. Dæmi um
Steinunn Björk Birgisdóttir hjá
afleysíngaþjónustunni Liósauka
hf. á skrifstofu fyrirtækisins á
Hverfisgötu 16a.
slíkt er skólafólkið, sem kemur
til okkar í þeim tilgangi aö finna
sér sumarvinnu. í þeim tilfellum
borga fyrirtækin okkur ráðn-
ingargjald."
— Hvaða fólk er það sem
leitar helst til ykkar?
„Alls konar fólk. En það er
töluvert um húsmæöur sem vilja
ekki binda sig í fasta vinnu,
skólafólk sem er að leita sér að
atvinnu með námi eða yfir
sumartímann. Og einnig fólk
sem kannski er að svipast um
eftir framtíðarstarfi en vill nota
tímann á meðan í ígripastörf.“
— Fá allir vinnu sem til ykkar
leita?
„Nei, því miöur er það ekki
svo gott. Eftirspurnin er mjög
mismunandi eftir því hvaða
starfsgrein á í hlut og við fylgjum
þeirri grundvallarreglu aö útvega
aðeins vant fólk. Þaö eru því
minni möguleikar fyrir fólk meö
litla starfsreynslu að fá atvinnu í
gegnum okkur.“
— Hvers konar störf eru það
sem mest framboð er af?
„Tvímælalaust skrifstofustörf
af ýmsu tagi, bókhald, vélritun,
verðútreikningar og þess háttar.
En þó er einnig töluvert beöið
um fólk í útkeyrslu, afgreiöslu og
sendlastörf. Og margt fleira."
— Nú er Liösauki tiltölulega
ungt fyrirtæki, tók til starfa fyrir
ári; hvernig gengur reksturinn?
„Nokkuö vel, held ég aö sé
óhætt að segja. Fjöldi einstakl-
inga sem til okkar leitar er mjög
mikill. Og fyrirtækin eru í vax-
andi mæli farin aö gera sér grein
fyrir tilveru okkar og því að með
því að nýta sér þá þjónustu sem
við bjóðum upp á er hægt að
halda starfsmannafjölda í lág-
marki.“
SPUNNIÐ UM STALÍN
eftir MATTHÍAS JOHANNESSEN
41
Styrjöldin hefur mikil áhrif á heilsufar Stalíns, en þá
verður hann þjóðhetja. Tortryggni hans eykst. Einu
sinni Gyðingur, segir hann einhverju sinni, alltaf
Gyðingur! Fólk skiptir ekki um blóð eins og litarhátt,
segir hann. Stalín er farinn að grána. Hann hafði aldrei
verið eins mikill á velli og áróðursmyndirnar sýndu. Nú
er hann orðinn rýr. Hefur gengið saman, elzt um mörg ár
í stríðinu. Þetta skrímsli í mannsmynd, Hitler! Stalín
hafði í senn óttast hann og virt. Nú ... jæja. Yfirhöfn
marxismans fór honum þó betur en einkennishúfa naz-
ismans Hitler.
Stalín hefur fengið mörg áföll. Hann er tekinn. Ekkert
stórt við hann lengur, nema hendurnar. Þessar stóru hvítu
hendur, sem enginn listamaður getur málað. Fjandinn
hafi þá alla . . . Og svo höfuðið. Með gömlum æpandi
örum eftir bólusóttina í Tíflis. Já, þetta stóra höfuð, sem
hann er enn svo hreykinn af. Þessi tölva kerfisins! Hún
þótti skila góðum árangri þegar í prestaskólanum í Tíflis,
þar sem Koba var betri námsmaður en millistéttarstrák-
arnir. Sonur þrælborinna foreldra í marga ættliði. Ánauð-
ugra sveitaöreiga. f Tíflis, já. Þar lærði hann að meta
Gogol og Chekhov, sem honum hefur þótt skemmtilegast
að vitna í.
Stalín er túróttur. Ræðst jafnvel á Svetlönu undir
borðum og kallar hana sníkjudýr í áheyrn félaganna.
Segir að ekkert hafi orðið úr börnum sínum. Undir lokin
vill hann draga sig í hlé, en miðstjórnin hafnar því. Hún
skorar á hann að halda áfram. Hann hefur engan lækni
lengur að annast sig. Vinogradov, eini læknirinn, sem
hann treystir, hefur verið settur í fangelsi. Stalín vill ekki
láta neinn annan lækni koma nálægt sér. Hann setur
jafnvel læknasamsæri á svið, kallar það heimssamsæri
síonista. Ætlar svo að losna billcga við félagana. En sjá
þeir við honum? Gaf Molotov honum eitur úr vodka-
flösku? Sumir halda því fram.
Svetlönu bregður mjög, þegar hún sér, hvað föður
hennar hrakar eftir að hann veikist. Á efri árum er Stalín
einmana og engu líkara en hann dýrki þessa einveru.
Sjálfur er hann fjöldi, mergð. Fólkið býr í honum. Hann
hefst við dögum saman í íburðarlausri skrifstofu í dacha í
Kuntsevó, þar sem móðir Péturs mikla var alin upp. Þar
þykir honum skemmtilegast að horfa á kvikmyndir með
félögunum. Eða einn. Það er eins og heimurinn utan dyra
komi aldrei í heimsókn inn í þetta gamalkunna hús. Það
er utan við nútímann. Innanstokksmunir gamlir og snjáð-
ir og hlálegar myndir á veggjum, jafnvel barnamyndir úr
tímaritum. Svetlana man sérstaklega eftir stóra, kín-
verska tígrisdýrinu, sem hangir á einum veggnum.
Stalín hefur gleymt verðgildi peninga. Þegar Svetlana
kemur í heimsókn vill hann endilega gefa henni peninga.
Hann hefur áhyggjur af því, að dóttur hans skorti skot-
silfur þegar sú venja er afnumin, að ríkið sjái ættingjum
kommissaranna fyrir þörfum þeirra. Að öðru leyti hugsar
hann ekki um einkamál hennar. Og hann er einnig um-
hirðulítill um einkamál sín. Þó minnist hann einu sinni á
dauða Nadya. Svetlönu finnst erfitt og kveljandi að
hlusta á hann leita að sökudólgi. Leita að ástæðum. Orsök
fyrir dauða hennar. Þær hljóta að leynast einhvers staðar
annars staðar en hjá honum sjálfum.
Nokkrum dögum áður en einvaldurinn leggst bana-
leguna, kemur dóttir hans í heimsókn. Hún borðar með
föður sínum og félögum hans um kvöldið. Þar eru auk
hennar Bería, Malenkov, Búlganin, Mikoyan og Krúsjeff.
En Molotov er viðskila við hópinn. Hann er í frysti.
Mikoyan einnig áður fyrr. Stalín þoldi þá félaga illa með
köflum. En báðir höfðu oft staðið sig vel, Mikoyan ekki
sízt þegar hann er með puttana í Slanský-réttarhöldunum
í Prag. Armenski refurinn sem alltaf átti útgönguleiðir
aflögu.
Þeir félagar tala um heimskommúnismann og forystu-
FRAMHALD