Morgunblaðið - 10.09.1983, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. SEPTEMBER 1983
+
BENJAMÍN JÓNSSON,
rafvirkjameistari,
Vídimel 58,
lóst aö heimili sínu þann 29. ágúst sl. Jaröarförin hefur fariö fram f
kyrrþey aö ósk hins látna.
Sigríöur J. Claessen,
Steinar Benjamfnsson, Lilja Hjörleifsdóttir,
Sigurður Benjamínsson, Steinunn Marinósdóttir,
Elsa Benjamínsdóttir, Ólafur Gunnarsaon
og barnabörn.
SIGURLAUG JÓHANNSDÓTTIR,
Ránargötu 1, Reykjavík,
lést í Landspítalanum þ. 8. september sl. Jaröarförin auglýst sföar.
Reynir Hauksson, Jóna L. Sigursteinsdóttir,
Geröur Hauksdóttir, Gunnlaugur Tobfasson,
Helga Hauksdóttir
og bðrn.
+
Þökkum innilega frændfólki og vinum auösýnda samúö og vinar-
hug viö andlát og útför
GEORGS PÁLSSONAR.
Sérstakar þakkir til dr. med Friöriks Einarssonar og starfsfólks f
Hafnarbúöum.
Jóhanna og Gunnar Theodórsson,
Þórunn, Georg og Hínrik.
+
Þökkum af alhug samúö og vinarhug viö andlát og útför eigin-
manns mfns, fööur og afa,
ÞÓRHALLS SKÚLASONAR,
málara,
Álfheimum 30.
Sérstakar þakkir færi ég hjúkrunarfólki á Grensásdeild Borgar-
spftalans.
Oddný Sigurbjörnsdóttir,
Helga B. Þórhalisdóttir,
Stefán I. Þórhallsson,
Elín H. Þórhallsdóttir
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir færum viö öllum sem vottuöu okkur hluttekningu,
samúö og vinarhug viö andlát og útför eiginkonu og móöur,
ÁGÚSTU GRÓU SKÚLADÓTTUR,
Víöimel 23,
Reykjavík.
Jóhannes Sigurbjörnsson,
Ingibjörg Ó. Jóhannesdóttir, Finnur Hermannsson,
Guörún J. Craft, Rollin F. Craft,
Skúli S. Jóhannesson, Anna Siguróardóttir,
Ágústa S. Jóhannesdóttir, Vilhjálmur Georgsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
SVAR MITT
eftir Billy Graham
Mikil spenna ríkir meðal fólks nú um stundir. Hvernig á
kristinn maður að bregðast við því?
Spenna er góð, ef við vitum hvernig við eigum að
notfæra okkur hana. Þegar vöðvar eru spenntir eru
þeir reiðubúnir til átaka — en þeir geta líka tognað.
Hér reynir á hvernig við snúumst við spennunni. Ef
við sviptum fiðluna spennunni, þagnar hún. Streng-
irnir óma, af því að þeir eru teygðir, og unnt er að
kalla fram undurfagra tónlist.
í Biblíunni segir: „Varpið allri áhyggju (eða
spennu) yðar upp á hann, því að hann ber umhyggju
fyrir yður.“ Það er hörmulegt að heyra viðvaning
leika á hljóðfæri. Spennan getur líka farið illa með
okkur, ef við förum ekki rétt að.
Felið yður meistaranum á vald og látið hann
stjórna þessum málum í lífi yðar. Verið eins og
hljóðfæri, sem hefur verið fengið honum í hendur.
Hann er fær um að framkalla lag í staðinn fyrir
óhljóð.
Minning:
Björn Kr. Guðmunds-
son frá Hvammstanga
Kseddur 20. mars 1906
Dáinn 2. september 1983
Andlát Björns tengdaföður
míns bar ekki brátt að. Hann
hafði átt við mikil veikindi að
stríða undanfarin ár, þó sérstak-
lega nú síðustu mánuðina.
Björn var fæddur 20. mars 1906
að Litlu-Tungu í Miðfirði. Móðir
hans var Sigríður Ingveldur
Bjarnadóttir ættuð úr Hrútafirði.
Faðir hans var Guðmundur Pét-
ursson læknir. Honum kynntist
Björn ekki. Hann ólst upp hjá
móður sinni að Söndum og Úti-
bleiksstöðum í Miðfirði. Björn var
næstelstur 3ja sona Sigríðar. Hin-
ir voru, Guðmundur f. 1901 d. 1973
og Jón Björgvin f. 1914, búsettur á
Akureyri. Af því, sem ég hef heyrt
um Sigríði móður Björns má ráða
að þar hefur gengið væn og góð
kona. Það er talið vera þrekvirki
nú til dags fyrir einstæða móður,
að koma þremur börnum til
manns, hvað þá heldur á fyrstu
árum þessarar aldar. Um 1920
flytja þau til Hvammstanga, og
alla tíð síðan var heimili Björns
þar, utan seinustu árin sem hann
dvaldi á Hrafnistu. Sem unglingur
dvaldi Björn að Báikastöðum ytri
við Hrútafjörð hjá Jóhanni
Bergsveinssyni. Það voru góð ár í
lífi Björns, sem hann minntist oft
á. Eins og gefur að skilja þurfti
Björn að byrja snemma að taka til
hendinni, um annað var ekki að
ræða á þessum tíma.
Hann stundaði sjóróðra á ver-
tíðum í Bolungarvík, Vestmanna-
eyjum og í Keflavík, en var ætíð
heima að sumrinu og vann þá við
það sem til féll. Ekki kann ég að
segja frá öllu því sem Björn tók
sér fyrir hendur, eða var falið að
gera fyrir sitt sveitarfélag, það er
reyndar svo margt og mikið að
með ólíkindum er, og ekki er víst
að ég fari rétt með ár, því mörg ár
eru síðan við ræddum þetta, en
Björn var í hreppsnefnd í um 30
ár, fyrst í 5 ár í hreppsnefnd
Kirkjuhvammshrepps, en 1938
þegar Hvammstangahreppur er
stofnaður, er hann kjörinn í fyrstu
hreppsnefndina og er þar síðan
óslitið í 25 ár. Hann var hafnar-
vörður í áratugi og verkstióri við
hafnargerðina í mörg ár. I stjórn
Kaupfélags Vestur-Húnvetninga í
áratugi og líka starfsmaður þess,
fjölmörg seinustu árin á skrifstof-
unni, en áður við verkstjórn í Slát-
urhúsi á haustin, við ullarmóttöku
og mat o.m.fl. Gjaldkeri sjúkra-
samlags Hvammstanga í yfir tutt-
ugu ár svo og Sjúkrahússins líka.
Björn var einn af stofnendum
Verkalýðsfélagsins og var formað-
ur þess mörg ár. Sat hann fjöl-
mörg þing ASÍ á þeim árum.
Hann var, ásamt fleirum, bóka-
vörður við Bókasafn verkamanna,
en með sameiningu þess við Bóka-
safn Vestur-Húnavatnssýslu er
það varð að Héraðsbókasafni var
Björn skipaður bókavörður þess
og var það til ársins 1978.
Hann var umboðsmaður fyrir
DAS frá stofnun þess til sama
tíma. Árið 1947 var Björn fenginn
til þess af heimamönnum að afla
sér réttinda sem fiskmatsmaður
og sótti námskeið þar að lútandi.
Var þá sett á stofn hraðfrystihús
á Hvammstanga og var það starf-
andi í nokkur ár. Samhliða öllum
þessum störfum hafði hann smá-
búskap, hafði bæði kýr og kindur
eins og títt var, enda flest ef ekki
öll félagsmálastörf ólaunuð og var
þá búskapurinn hafður með til að
hafa í sig og á. Björn lét stjórnmál
til sín taka um tíma og starfaði
innan raða Alþýðuflokksins.
Það var gaman að ferðast með
Birni. Hann var með afbrigðum
minnugur, hafði lesið ógrynni
bóka um land og þjóð, þekkti nöfn
á öllu sem eitthvert nafn hafði,
fjöll, ár, bæi og jafnvel nöfn ábú-
endanna. Hann var mjög víðlesinn
um sögu annarra þjóða, hafði sér-
stakt yndi af landafræði, jarð-
fræði og dýrafræði.
Langskólanám var fárra út-
valdra á hans uppvaxtarárum en
hann bætti sér það upp með
sjálfsnámi og var raunar að því
allt fram á seinustu ár.
Björn kvæntist árið 1931 Þor-
björgu Ólafsdóttur frá Dúki í Sæ-
mundarhlíð í Skagafirði. Hún lézt
að Hrafnistu 1981. Þau eignuðust
þrjá syni: Sigurð Trausta, verzlun-
arstjóra á Keflavíkurflugvelli,
kvæntan Áslaugu Hilmarsdóttur,
ólaf Steinar, kaupmann í Reykja-
vík, kvæntan undirritaðri, og J6-
hann Sæmund, húsasmið í Mos-
fellssveit, kvæntan Svanhildi Þor-
kelsdóttur. Björn var mjög barn-
góður og nutu barnabörnin þess í
ríkum mæli. Af því sem upp var
talið af störfum Björns fyrir sitt
Kveðjuorð:
Arndís Björg
Bjarnadóttir
Fædd 15. ágúst 1963.
Dáin 4. september 1983.
Þegar ung vinkona hverfur svo
sviplega úr þessum heimi, grípur
mann vanmáttarkennd. Hver er
þessi kraftur er svipt getur ungri
stúlku í blóma lífsins á vit hins
óþekkta? Við þessum Ieyndardómi
er ekkert svar. Hinn slyngi sláttu-
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu meö góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
maður getur knúið dyra hvar og
hvenær sem er. Minningin um
góða vinkonu, Arndísi Björg
Bjarnadóttur, býr þó ávallt í hug-
um okkar. Brosið hennar Dísu sem
yljaði hryggum um hjartarætur,
mun nú styrkja hrygga ástvini
hennar. Minningin um góða stúlku
stendur alltaf eftir, hana getur
enginn tekið.
Við kveðjum því skólasystur og
vinkonu með trega, en þakklæti.
Ástvinum öllum vottum við okkar
dýpstu samúð, á þessum þung-
bæru tímamótum.
Dinna, Stína, Lilja,
Kagnheiður og Sigga Milla.
„Son guðs ertu með sanni,
sonur guðs, Jesú minn
syni guðs, syndugum manni,
sonararf skenktir þinn.
Son guðs einn eingetinn,
syni guðs syngi glaður,
sérhver lifandi maður
heiður í hvert eitt sinn.“
heimahérað má vera ljóst að saga
Hvammstanga verður ekki rituð
nema hans sé getið.
Það var Birni nokkurt áfall þeg-
ar hann þurfti, ásamt Þorbjörgu,
að flytjast frá Hvammstanga í
árslok 1977. Bæði voru farin að
heilsu, en dvalarheimili aldraðra
ekki tekið til starfa á Hvamms-
tanga eins og nú er. Alltaf var þó
hugurinn fyrir norðan. Árlega átti
hann þess kost að dvelja á sjúkra-
húsinu á Hvammstanga í nokkrar
vikur. Sá tími var honum afar kær
og ber að þakka fyrir það nú. Nú,
þegar leiðir skilur um sinn, þá er
mér efst í huga sú vinsemd sem
tengdafaðir minn sýndi mér.
Blessuð sé minning hans.
Mjöll Þórðardóttir
Nú, er við kveðjum Björn afa
okkar, viljum við þakka allar
ánægjustundirnar sem við áttum
með honum og ömmu á Hvamms-
tanga og einnig eftir að þau flutt-
ust þaðan hingað suður. ógleym-
anlegur tími verður það okkur er
við komum norður til dvalar hjá
þeim á sumrin. Þau höfðu nægan
tíma til þess að sinna okkur og
ekkert fannst þeim of gott fyrir
okkur. Margar urðu ferðirnar sem
við fórum saman um landið og sá
staður var ekki til á landinu sem
afi þekkti ekki. Fróðleikur hans
um náttúru landsins, gróðurfar og
jarðfræði virtist ótæmandi og
hann var örlátur á að miðla okkur
af þessum fróðleik öllum. Minn-
ingin um afa okkar og ömmu verð-
ur okkur dýrmæt. Við erum þess
fullviss að fundum þeirra hefur
borið saman á ný og um leið og við
kveðjum elsku afa okkar, biðjum
við Guð að blessa hann.
Þorkell, Alfa og Þorbjörn.
Við, bekkjarfélagar Arndísar,
kveðjum hana með sárum trega.
Minningin um hana mun ætíð lifa
í hugum okkar. Lífsgleði Arndísar
var með ólíkindum, hún virtist
ætíð glöð og kát, sífellt líf og fjör í
kringum hana. Stórt skarð er nú
höggvið í hópinn, við söknum öll
hressileika góðrar stúlku. Foreldr-
um hennar, systkinum og öðrum
ástvinum vottum við okkar dýpstu
samúð og biðjum góðan guð að
styrkja þau í sorg sinni.
6. bekkur A, Menntaskólanum
í Reykjavík.