Morgunblaðið - 24.09.1983, Qupperneq 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. SEPTEMBER 1983
Magnús Tómasson horfír í augu Ijónsins í annarri Þingvalla-
stemmningarmynd sinni.
Sofandi regnbogi Magnúsar Tómassonar.
Vegir liggja til allra átta, enginn ræöur för, segir
í einu Ijóða Indriða G. Þorsteinssonar, en það
skemmtiiega við að koma inn á sýningu fjórmenn-
inganna í Vetrarmynd 1983 er einmitt markviss
stefna hvers fyrir sig í máiaralistinni þótt leiðir
þeirra liggi til allra átta í vali fyrirmynda og túlkun.
Auðvitað eiga listamennirnir sitthvað sameiginlegt
í viðfangsefnum, landið og náttúru þess, en það
sérstæða við sýninguna er veðrið í myndum þeirra
allra. Hver spáir eftir sínu nefi, en ef mynd vetrar-
ins sem er á næstu grösum verður eins fjölskrúðug
og sýning fjórmenninganna í Listasafni alþýðu, þá
er ekki ástæða til þess að dekra við kvíða í brjósi.
Ef til vill væri það ráð að fela listmálurum að fjalla
um veðrið á opinberum vettvangi meira en gert er,
jafnvel grípa inn í eina og eina veðurspá. Reikn-
ingsglöggur maður benti á það fyrir nokkru að
Albert ætti að selja Veðurstofuna, í starfsliði hefði
fjölgað um 4000% á einhverju árabili, en samt
hefði veðrið ekki batnað hót.
Það eru þau Þorbjörg Hös-
kuldsdóttir, Bragi
Hannesson, Magnús Tóm-
asson og Baltasar sem sýna í
Vetrarmynd 1983 í Listasafni al-
þýðu, en þetta er í fjórða sinn
sem Vetrarmynd sýnir og hafa
þau verið með í öllum sýningun-
um. Tveir aðrir listamenn hafa
einnig tekið þátt í Vetrarmynd
með þeim, en aðastandendur
Vetrarmyndar leggja áherzlu á
það að á sýningum þeirra gæti
fjölbreytni í vali myndefnis og
annarra listaverka og ólíkum
listaverkum og listastefnum sé
gert jafn hátt undir höfði. Alls
eru um 40 málverk á sýningunni í
hinum skemmtilega sýningarsal
Listasafns alþýðu.
„I pplifunin úti í
náttúrunni er
er mér nauðsynleg
„Það má segja að þetta séu stíl-
færðar landslagsmyndir og húsa-
myndir," sagði Bragi í snaggara-
legu samtali, þær eiga sér fyrir-
mynd, þær eru ekki úr lausu lofti
gripnar.
Eg vinn þessar myndir heima
og mála þá eftir drögum sem ég
hef gert eða eftir minni, og
markmiðið er að ná fram nátt-
úrustemmningunni þótt ekki sé
um nákvæma eftirlíkingu að
ræða af fyrirmyndunum. Upplif-
unin úti í náttúrunni er mér
nauðsynleg til þess að vinna mín-
ar myndir. Ég hef ákaflega gam-
an af að mála gömul bárujárns-
hús, ef til vill vegna þess hve mér
finnst þau falla vel inn í okkar
landslag. Með því að virkja nátt-
úrustemmninguna og veðrið
reyni ég að tvinna saman lands-
lag, form, liti og veður í eina
mynd.
íslenzkt landslag er stórkost-
legt við að fást fyrir málara
vegna þess að formin eru enda-
laus og veðrabrigðin magna þessi
form og breyta þeim sífellt.
Möguleikar málara til að fást við
þetta allt eru því miklir."
„Að glíma rið
persónuleika veðursins
„Það sem ég reyni að túlka í
þessum myndum mínum á sýn-
ingunni er fyrst og fremst veðrið,
sá stóri þáttur sem veðrið er í
landslagi á íslandi. Birtan og veð-
urfarið er einn áhrifamesti þátt-
urinn í landslaginu, en í stað þess
að mála ákveðinn stað reyni ég að
mála veðurtegundina, súld, garra,
moldviðri, og svo framvegis,"
sagði Baltasar.
„í öllu þessu veðri í sumar
fannst mér tilvalið að gera til-
raun í þessu, ekki til þess að
reyna að snúa á veðrið, heldur
glíma við hinn sterka persónu-
leika þess og ævintýraljómann,
jafnvel þótt veðrið sé bölvað. En